Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Δεν είπα ότι εκπέμπει *μόνο* η ΔΕΗ. Συγκριτικά όμως, είτε είναι αμελητέες ποσότητες οι άλλοι, είτε παραμένουν εδώ: τσιμέντα, χαλυβουργίες, διυλιστήρια, ΛΑΡΚΟ κλπ.

Επίσης, οι όποιες εκπομπές τους δεν βαρύνουν το κράτος, αλλά τους ίδιους {αρχή "ο ρυπαίνων πληρώνει"}, έτσι ώστε να ωθούνται με το μαστίγιο και το καρότο προς λύσεις βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης, χρήση διαφορετικού μείγματος καυσίμων κλπ. Αλλαγή νοοτροπίας θέλει περισσότερο.

Αυτοί που φύγανε / κλείσανε και αφήσανε πίσω τους συντρίμμια {πλαστικά, υφαντουργία, ζάχαρη, λιπάσματα κλπ} δεν είχανε αυξημένους αέριους ρύπους και στη συντριπτική πλειοψηφία δεν τους έπιανε το lower cut του συστήματος EPER. Δεν ξέρω π.χ. αν έπιανε τη ΦΑΝΚΟ ή όλο τον όμιλο του Λαναρά. Αλλά πόσους τέτοιους είχαμε; Μετρημένους στα δάχτυλα.

Bonus info: επειδή είμαστε κιμπάρηδες και δε μας νοιάζει η π(χ)ιότητα του αέρα, ο Σουφλιάς έδωσε άδειες καύσης πετ-κωκ {οπτάνθρακα} στις ασβεστοποιίες. Ευτυχώς, η Μπιρμπίλη, μετά τη σχετική κατακραυγή, τις ανακάλεσε.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Πώς γίνεται αυτό; Δε δημιουργεί πληθωρισμό;

Και η ραγδαία ανάπτυξη των επιχειρήσεων στις ΗΠΑ από τα πρώτα χρόνια ύπαρξής των ως έθνος μέχρι και την ίδρυση του Google, δεν είναι αποτέλεσμα της δουλειάς ενός λαού με επιχειρηματικό και νεωτεριστικό πνεύμα;

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά απ' όσο καταλαβαίνω, ναι, δημιουργεί πληθωρισμό.
Παράλληλα, απαξιώνει τα κρατικά ομόλογα των ΗΠΑ που έχουν στα χέρια τους άλλοι {Κίνα, rings any bells?} και δημιουργεί μια ασφυκτική κατάσταση σε όλο τον πλανήτη.

Ε, και;

Την ανάπτυξη των ΗΠΑ από τον 18ο αιώνα και μετά, δεν μπορείς να τη συγκρίνεις με ό,τι συμβαίνει σήμερα. Το επιχειρηματικό πνεύμα στο οποίο αναφέρεσαι, ναι μεν υπάρχει, αλλά έχει μετατραπεί σε μία αλληλουχία του τύπου:
κατοχυρώνω πατέντες "εδώ" --> δίνω παραγγελία στον φθηνότερο υπεργολάβο του τρίτου κόσμου {άρα, δεν διαθέτω παραγωγικά μέσα, εργατικό δυναμικό και άλλα τέτοια "βαρίδια"} --> εισάγω το προϊόν και το εμπορεύομαι {βασικότερη αξία το επωνύμιο / brand} σε μια χώρα που να μπορεί να το αγοράσει, γιατί οι τριτοκοσμικοί συνήθως δεν μπορούν --> εξάγω τα χρήματα σε κάποιον παράδεισο για να μην πληρώσω φόρους "εδώ" ...

Αυτό σου φαίνεται βιώσιμο; Και αν ναι, για πόσο διάστημα; Με ή χωρίς πόλεμο;

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

ds      
Είμαι γοητευμένος με της γνώσεις σου:evil:
Για να μην πω αποχαυνωμένος 

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Ευχαριστώ για τη φιλοφρόνηση.  

Τα συγκεκριμένα σχόλια, δεν είναι όμως θέμα γνώσεων, καθώς δεν είμαι οικονομολόγος: απλά παρακολουθώ τι συμβαίνει στον κόσμο και διαβάζω Νaomi Klein, που τα λέει λίγο περιγραφικότερα και με συγκεκριμένα παραδείγματα.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Και πάλι με εντυπωσιάζεις 
Εγώ διαβάζω σουπερ γκούφι και παρακολουθώ Τατιάνα Στεφανίδου , αλλά τίποτα  

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Υπάρχει τρόπος να μετρήσεις τους αέριους ρύπους CO2 κάθε βιομηχανίας ξεχωριστά;

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Εννοείται!!!!

Μπρίκια κολλάμε;  

Και μάλιστα, ανάλογα με την κατανάλωση που έχει και το τι καίει, μετράς παράλληλα κι άλλα πράγματα: διοξείδιο του θείου {όξινη βροχή}, οξείδια του αζώτου, αιθάλη κλπ. Συνυπολογίζεται η κατανάλωση ηλ. ενέργειας και μάλιστα το είδος της: στη Γαλλία με τα δεκάδες πυρηνικά εργοστάσια, έχει μηδενικές εκπομπές διοξειδίου, σε μας με το λιγνίτη, αρκετά υψηλές, στη Βουλγαρία με τα υδροηλεκτρικά και το φυσικό αέριο είναι πιο μεσαία κατάσταση κ.ο.κ.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Επειδή φαντάζομαι πως θα έχεις κάποια εμπειρία από εργασίες που πραγματοποιούνται σε μεταποιητικές βιομηχανίες, θα ήθελα να γνώριζα με ποιο τρόπο μπορούν να μετρηθούν οι ρύποι CO2 σε πολλές ελληνικές βιομηχανίες που ούτε συστήματα απαγωγής αερίων διαθέτουν, αλλά ούτε και γνωρίζουν την ακριβή περιεκτικότητα σε άνθρακα πρώτων υλών και καυσίμων που αγοράζουν από τους προμηθευτές.

Ελπίζω να μην είναι ιδιαίτερα μπακαλίστικη η μέθοδος.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Δεν είναι ποτέ μπακαλίστικα αυτά: ό,τι μπαίνει, βγαίνει. Αρχή διατήρησης της μάζας εφαρμόζεται.

{Αγορές καυσίμων κάθε είδους} - {διαφορά ποσότητας στην αποθήκη} = {ποσότητα ενέργειας που μπαίνει στο σύστημα}

Κάθε καύσιμο έχει πολύ συγκεκριμένο συντελεστή παραγωγής διοξειδίου του άνθρακα.

Π.χ. έβαλα 50 κυβικά φυσικό αέριο, δηλαδή τόσους τόνους, δηλαδή τόσο άνθρακα, δηλαδή ξέρω ότι θα παραχθεί από την καύση του τόσο διοξείδιο του άνθρακα. Έκαψα και 40 τόνους πετρέλαιο {σου δίνει το διυλιστήριο φύλλο δεδομένων του προϊόντος αμέσως μόλις το ζητήσεις}, 3 τόνους ξύλα, 8.000 kWh κ.ο.κ. Σε εμπορικό τμήμα έχω δει να προσμετράται και η ετήσια κατανάλωση της βενζίνης, για να καταλάβεις {από τα στοιχεία του λογιστηρίου για τον ανεφοδιασμό του στόλου}.

Κάθε υλικό έχει τον αντίστοιχο συντελεστή του, συγκεκριμένη θερμιδική απόδοση κλπ. Ο μηχανικός της επιχείρησης ξέρει πού να τα βρει και πώς να τα χρησιμοποιήσει για να βελτιστοποιήσει κάθε παραγωγική διεργασία. Μερικές φορές υπερέχουν παράγοντες όπως η διαθεσιμότητα, ή οι χρόνοι παράδοσης κλπ. Εκεί ζυγίζεις υπέρ και κατά και βρίσκεις χρυσή τομή.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Σ’ ευχαριστώ πολύ devine_sub, για τις πληροφορίες.
Αν και διατηρώ τις επιφυλάξεις μου για τα ισοζύγια μάζας κι ενέργειας που μετρούνται με μη εργαστηριακές μεθόδους (ίσως επειδή δεν έτυχε να δω την πρώτη περίπτωση στην πράξη), σκέφτομαι πως ο νέος «βραχνάς» που βρήκε τους Έλληνες εργοδότες σε συνδυασμό με την προχειρότητα που εφαρμόζεται κάθε νέα οδηγία της Ε.Ε. που αφορά την προστασία του περιβάλλοντος, οδήγησε στη μετεγκατάσταση των βιομηχανιών στις βαλκανικές χώρες.

 

Απάντηση: Καλπάζει το δημόσιο χρέος της χώρας

Παρακαλώ, ευχαρίστησίς μου.  

Οι εργαστηριακές μέθοδοι αποδίδουν τους συντελεστές, για την κατοπινή χρήση. Και για να αποφεύγονται οι παρεκκλίσεις εφαρμόζονται μια σειρά από μέτρα: διακρίβωση οργάνων, μετρήσεις καυστήρων στους χρόνους που ορίζει ο νόμος από πιστοποιημένα εργαστήρια κ.ο.κ.

Οι Έλληνες βιομήχανοι, στην πλειοψηφία τους ήταν και παραμένουν απελπιστικά ... βιοτέχνες. Δυστυχώς λειτουργούν μπακάλικα {τόσο τα εργατικά, τόσο το κόστος μεταφοράς, τόσο ο φόρος, τι μένει;}. Λίγοι είναι εκείνοι που διαθέτουν όραμα και επενδύουν σε αυτό.

Για να πούμε του στραβού το δίκιο, φταίει πολύ και η πολιτεία που αλλάζει τους κανόνες του παιχνιδιού κάθε λίγο ... και πολλά άλλα κακώς κείμενα.