Κανείς δεν ελέγχει κανέναν?

MasterJp η επιστημη της ψυχολογιας ως γνωστον πραγματέυεται την εξερευνηση της ανθρώπινης προσωπικοτητας , των συμπεριφορων και των αιτιων που προκαλουν την καθε μια απο αυτες.
Στην προκειμενη περιπτωση εχουμε μια αποψη που ερμηνευει τις εξουσιαστικου τυπου σχεσεις.Το οτι δεν κανει διακριση αναμεσα σε bdsm η μη τυπου εξουσιαστικες σχεσεις δεν νομιζω οτι μειωνει την αξια του κειμενου που ειναι ο σχολιασμος των σχεσεων αυτών. Προφανως ο εν λογω κυριος ειναι vanilla . Και λοιπον?
Με το ιδιο σκεπτικο εγκυρες αποψεις σχετικα με διαφορων ειδων ψυχικες διαταραχες θα μπορουσαν να εκφρασουν μονο ψυχιατροι και ψυχολογοι που οι ιδιοι νοσουν απο την ασθενεια που περιγραφουν.
Με αλλα λογια ενας εξωτερικος παρατηρητης δεν θα μπορουσε ποτε να ηταν αντικειμενικος.
Ομως κατι τετοιο δεν νομιζω οτι ισχύει.

 

Λέξεις όπως "αδυνατεί", "υποφέρει" και "οδυνηρή" είναι μεν εύηχες και ηχηρές, αλλά δεν θεωρώ πως συνάδουν με την πραγματικότητα. Κάποιο υποτακτικό άτομο δεν φυτοζωεί μέχρι την απόκτηση 24/7 σχέσης, ακόμα κι αν αυτό είναι το ποθούμενο για εκείνο. Δέχομαι πως η πλειοψηφία των υποτακτικών δυσκολεύεται (δυσφορεί αν προτιμάτε) περισσότερο σε θέματα επιλογών, ιδίως όταν πρόκειται για διλήμματα. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτά εάν και εφόσον οι συνθήκες της καθημερινότητάς του το απαιτήσουν. Μιλάμε για ένα ψυχικά πλήρες άτομο (αναφέρομαι σε άτομα που συνειδητά αναγνωρίζουν μια ανάλογη κλίση στον εαυτό τους, όχι σε kinky μαϊμουδίσματα), του οποίου η επιθυμία (κάποιοι την χαρακτηρίζουν ανάγκη) για συγκεκριμένης μορφής διαπροσωπική επαφή δεν ικανοποιείται. Επιθυμεί την παράδοση, την καθοδήγηση, την νουθεσία, την χρησιμοποίηση, τον εξευτελισμό και ότι άλλο μπορεί να συνεπάγεται με την θέση της, δεν είναι όμως λοβοτομημένη. Το να θέλει να αφαιρέσει από πάνω της το βάρος (burden) της επιλογής και του αυτεξούσιου, εναποθέτοντάς το σε Κάποιον που κρίνει Ικανό, δεν συνεπάγεται πως αδυνατούσε ως τότε να πορευθεί.
Εάν όντως αδυνατεί (τονίζω: αδυνατεί, όχι δυσκολεύεται) να λάβει αποφάσεις, δεν θεωρώ πως το BDSM θα λειτουργήσει απαραίτητα ως πανάκεια.

Δεν καταλύεται κάποια αδυναμία, διότι δεν υπάρχει αδυναμία. Μια γυναίκα πχ δεν υποτάσσεται επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνη της. Αν αυτό συμβαίνει, δεν την χαρακτηρίζω submissive αλλά βολεμένη. Στην περίπτωση της πλήρους εξίσωσης που περιγράφεις, η υποτακτική δεν θα αναγνωρίσει πως αυτά που άλλαξαν μέσα της οφείλονται στην Κυριαρχική επίδραση του Άνω; Θεωρώ πως ναι. Αυτό και μόνο είναι αρκετά ισχυρό, ώστε να διατηρήσει την διαφορά Ισχύος μεταξύ τους.

 

Απάντηση: Κανείς δεν ελέγχει κανέναν?

Διασκευή πάνω στο προηγουμενο post του DeSade:
...Η ιδεατη κατασταση του D/s είναι η διατηρηση της διαφορας δυναμικου και η μεγιστοποηση του προς το οφελος και την απολαυση του Κυριαρχου και της υπο (προς το οφελος της σχεσης δηλαδη), τοτε εχουμε διατηρηση της σχέσης εξελιξη της και μεγαλωμα της... με την αυστηρη προυπόθεση ότι ο Κυριαρχος εξελισσεται και ισχυροποιειται συνεχως.

Το στοιχημα του Κυριαρχου ειναι οτι θα εξελισσεται τουλαχιστον τοσο γρηγορα οσο ο ιδιος εξελισσει την υποτακτικη του.

Απο μαθηματικη αποψη θα μπορουσε να ισχυει και το εξης:
Ενα πολυ μεγαλο δυναμικο του Κυριαρχου (πρακτικα απειρο) διατηρει πρακτικα σταθερη την αποσταση του απο την υποτακτικη οσο μεγαλη κι αν ειναι η εξελιξη της.

Ο δρομος της υποτακτικης δεν ειναι υποχρεωτικα προς τα κατω. Μπορει να ειναι ο δρομος και των δυο προς τα πανω.
 

 

@MasterJp Κι όμως , αν παρατηρούσες λίγο καλύτερα θα αντιλαμβανόσουν ότι η ενασχόληση μου με τον υποτιθέμενο μη σχολιασμό από πλευράς σου αποτελεί παράλληλα και το σχολιασμό μου επί του θέματος.

Διαφωνώ καθέτως στο κατά πόσο μας αφορά σα "χώρο" η εν λόγω θέση. Η αν θες καλύτερα , στο κατά πόσο ένα θέμα το οποίο πραγματεύεται την ίδια την υπόσταση του ανθρώπου , δε θα μπορούσε να αφορά και τον χώρο τον οποίο ανέφερες , μια και αυτός , τουλάχιστον απ' ότι είμαι σε θέση να γνωρίζω , απαρτίζεται μέχρι στιγμής από ανθρώπους.
Αν η απάντησή σου ήταν σχετική με το κατά πόσο δε θα έπρεπε να μας αφορά σε προσωπική βάση , τότε θα διέβλεπα μια ουσιαστική θέση επί της οποίας θα μπορούσα να βρω κοινά σημεία. Σημασία όμως έχει όχι τι θα έπρεπε να γίνεται σε μια εξιδανικευμένη προσέγγιση , αλλά τι συμβαίνει επί της ουσίας. Και δε θα θελα να διανοηθώ μια ενδεχόμενη προσπάθεια εξίσωσης των δύο αυτών , έστω και ασυνείδητη.(χωρίς να θέλω να πω ότι προέβεις σε αυτή)

Το να περιχαρακώσει κανείς έναν "χώρο" γύρω από κάποιες κατευθυντήριες γραμμές μπορεί να είναι εύλογο ως προς την προσπάθεια οριοθέτησης ενός πλαισίου κίνησης , εντός του οποίου κάποιος θα νοείτω ως μετέχων σε αυτό. Και σίγουρα μέσα σε αυτές θα μπορούσε να είναι και η οριοθέτηση ενός πλαισίου σκέψεων , σχετικά με το τι μας αφορά και το τι δε μας αφορά , καθώς κάθε χώρος-κοινωνικό υποσύνολο , τυποποιεί το αληθές της υπάρξεώς του διαμέσου αυτής της άτυπης οριοθέτησης. Πλην όμως έχω ορισμένες αντιρρήσεις καταρχήν με την έννοια του χώρου , αυτού καθ' αυτού. Τι ακριβώς οριοθετεί τον χώρο του bdsm όπως και κάθε άλλο χώρο? Ακόμη περισσότερο ποιος έχει προβεί σε αυτή την οριοθέτηση ? Κι αυτή η οριοθέτηση , πόσο ανοικτή είναι σε επαναπροσδιορισμούς?
Για μένα , ο οποιοσδήποτε χώρος ο οποίος στοιχειοθετείται βασιζόμενος στην επικέντρωση μιας σειράς πεπερασμένων χαρακτηριστικών του ανθρώπου , θεωρείται ελλιπής. Κι αυτό γιατί ακριβώς δε λαμβάνει υπόψη του το άτομο , καθ' ολοκληρίαν , παρά μόνο το προσεγγίζει αποσπασματικά και με βάση την υπόσταση την οποία αυτό λαμβάνει αναλόγως των εκάστοτε χαρακτηριστικών-γνωρισμάτων τα οποία πραγματεύεται.

Έχει γίνει πολύς λόγος για το χώρο. Για το τι αυτός πραγματεύεται, σε τι συνίσταται κλπ κλπ. Προσωπικά δε βλέπω κανένα χώρο κι ως εκ τούτου δε βλέπω και το λόγο να εισέλθω σε αυτόν , μιας και θεωρώ αυτόν πλασματικό και ανύπαρκτο. Απεναντίας , βλέπω άτομα με τα οποία προσπαθώ να επικοινωνήσω στο μεγαλύτερο συνειδησιακό επίπεδο προσωπικότητας που θα μου ήταν ποτέ επιτρεπτό , μιλώντας μέσα στα πλαίσια μιας ιντερνετικής συνδιάλεξης. Και προσπαθώ να το κάνω αυτό ως Γρηγόρης-"Master"-κλπ κλπ κι όχι το αντίθετο. Η επικοινωνία μου προσπαθώ να μη βασίζεται στην ταυτοποίηση του είναι μου , διαμέσου της οικειοποίησης από πλευράς μου του οποιουδήποτε "χώρου". Και αυτό ακριβώς αναμένω κι από τους συνομιλητές μου, ίσως λανθασμένα. Είμαι όμως ανοικτός σε ενδεχόμενες εκπλήξεις.

Εσύ αγαπητέ μου όμως δε μου μίλησες σαν άτομο. Μίλησες σαν εκφραστής του χώρου. Κάτι το οποίο δε μπορώ να δεχτώ , καθώς πράττοντας κάτι τέτοιο θα έπρεπε να αποδεχτώ και την ύπαρξη αυτού του χώρου. Και λέγω τούτο διότι , αν η απόφασή σου να μη σχολιάσεις τη θέση την οποία πραγματεύεται το νήμα ήταν απόρροια προσωπικής στάσης , τότε απλά δε θα είχες την ανάγκη να εμφανιστείς καθόλου σε αυτό το νήμα. Παρόλα αυτά όμως , έτρεξες για να σχολιάσεις, ότι δε σε αφορά το νήμα για να το σχολιάσεις. ??? Τώρα εγώ πως να το εκλάβω αυτό ?
Το θεωρείς άσκοπο ως προς το χώρο είπες. Εμένα με ενδιαφέρει όμως η προσωπική σου άποψη. Αλλά ακόμη και στο βαθμό που η άποψη που εξέφρασες θεωρείς ότι επέχει αυτονοήτως και προσωπική στάση , η χρήση του όρου χώρος ουσιαστικά σε ταυτίζει με αυτόν και σε κάνει να δείχνεις ατύπως , πως τελείς χρέη εκπροσώπου. Όλα αυτά βεβαίως κάτω από το πρίσμα της δικής μου οπτικής επί του πλασματικού της υπάρξεως του χώρου.(όπως αυτός ανεφέρθει τουλάχιστόν)

Αποφεύγω να ταυτοποιηθώ διαμέσου του οποιουδήποτε χώρου και είμαι σε θέση να γνωρίζω πως η χρήση του στάτους το οποίο πρεσβεύω γίνεται καταχρηστικά (τουλάχιστον στο φόρουμ, άλλα όχι μόνο) , στο βαθμό που αυτή δεν απορρέει από την οικειοποίηση των όσων πρεσβεύει αυτό που καλείς κι εσύ και άλλοι χώρο.
Όσο δε για την έμμεση νομιμοποίηση του μη συσχετισμού της θέσης που παραθέτει ο DeSade , διαμέσου της κατάδειξης της χροιάς της πλειονότητας των απαντήσεων , θα ήθελα να πω ότι αυτό για μένα αποτελεί άλλο ένα σημείο το οποίο σε φέρει κατ' εμέ στη θέση του οικειοποιηθέντα του χώρου κι όχι σε αυτήν της προσωπικής στάσης , έναντι αυτού που καλείς ως τέτοιον.

Αυτά ως προς το χώρο και τα όσα τον αφορούν ή δεν τον αφορούν.

 

Όμορφε ο άνθρωπος που δε έχει αδυναμίες, δεν είναι ζωντανός. Μιλώ για τις αδυναμίες με σεξουαλική ψυχή, για τις υπόλοιπες, αδιαφορώ.

Πάντα λοιπόν θα δυνάμεθα να εκμεταλλευόμαστε τις αδυναμίες και οι άλλοι τις δικές μας.

Εμείς της ανάγκης τους για αποδοχή ελέγχου και αυτοί της δικής μας, για προσφορά ελέγχου. Μιλώ για τις αδυναμίες με σεξουαλική ψυχή, για τις υπόλοιπες αδιαφορώ.

 

Αλλά επειδή ενδεχομένως βλέπω πιθανό , να υπάρξει προβληματισμός σχετικά με τον τρόπο που γράφω για άλλη μια φορά , να τα πω και λίγο πιο λιανά..

Κάποιοι βγήκαν να σχολιάσουν πως κρίνουν άσκοπο να σχολιάσουν. Ναι...οκ... παρακάτω. Εγώ προσωπικά έχω φτάσει πια σε ένα σημείο όπου όταν κρίνω πως δε με αφορά κάτι για να το σχολιάσω , απλά δεν εμφανίζομαι στο αντίστοιχο νήμα. Αν κι αυτό είναι σπάνιο για τα δικά μου δεδομένα καθώς δε μπορώ να φανταστώ τίποτε το οποίο δε θα μπορούσε να με αφορά σαν άνθρωπο. Εκτός κι αν ήμουν Master-άνθρωπος (με αυτή τη σειρά) φυσικά. Ίσως κάνω λάθος βέβαια. χου χου. Και θα παρακαλούσα πολύ να μη δω τίποτε σχόλια του τύπου , πως κατά αυτό τον τρόπο θα έπρεπε να δηλώνω παρών στο κάθε νήμα.

Αλλά εν πάση περιπτώσει , όταν σχολιάζουμε , θα ήταν καλό να τηρούμε μια σχετική γραμμή πλεύσης. Γιατί αν στο ένα ποστ ρίχνουμε το βάρος στη σχέση που έχει μια συγκεκριμένη θέση με το "χώρο"? και ακολούθως διατεινόμαστε πως μας απασχολεί η θέση αυτή καθαυτή , μπερδεύουμε τους υπολοίπους. Πόσο μάλλον όταν ο αρχικός μας σχολιασμός έχει να κάνει με το γεγονός ότι δε θέλουμε να σχολιάσουμε. Αυτό βέβαια δεν ισχύει στο βαθμό που το μπέρδεμα αποτελεί και το επιθυμητό αποτέλεσμα.
Αλλά αυτό φυσικά εμπίπτει στον τρόπο συσχετισμού διαδικασίας και αποτελέσματος (όπα?) , επί του οποίου έχω πάρει ήδη μια γεύση από ανάλογο νήμα.

Επίσης θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή όταν διαβάζουμε και να μην απαντούμε σε ερωτήσεις που ουδέποτε ετέθησαν. Όταν ρωτούμε γιατί να πάμε στην Καβάλα , απαντήσεις που αφορούν στη σύγκριση της Καβάλας με τη Δράμα θεωρούνται το λιγότερο συνειδησιακώς μη επιθυμητές. Εκτός αν μιλούμε πάλι στα πλαίσια της αναγνώρισης κι όχι της γνώσης , όπου όμως αυτό το έρημο το γιατί , αρχίζει και ψυχορραγεί σπαραξικαρδίως. Αλλιώς κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σαν τις διαφημίσεις του ΟΤΕ. Κι όχι τίποτε άλλο , αλλά μετά μας φταίνε οι ψυχολόγοι που δε μας καταλαβαίνουν. Αλλά τι να καταλάβουν κι αυτοί οι έρημοι , αφού ασχολούνται ακόμη με πράγματα που αφορούν στη μη συνειδητή και επιθυμητή αποδοχή ελέγχου. Καμιά φορά αναρωτιέμαι κι εγώ ρε παιδιά. Αλήθεια γιατί δεν έρχονται να μας ρωτήσουν. Να τους πούμε τελοσπάντων…
Εμείς που τα έχουμε λύσει αυτά και που ασχολούμαστε πλέον μόνο με πράγματα που άπτονται βαθιάς και ενδελεχούς αναζήτησης , επί της συνειδητότητάς μας? Είναι κρίμα πραγματικά να πηγαίνει άχρηστη τόση γνώση. Δε βρίσκετε?

Αλλά ακόμη κι αν ρωτούσαν , πιστεύετε ότι θα τους έλεγε κανείς από εμάς ?Υπάρχει κανείς απεργοσπάστης εδώ?....Α μπράβο. Τι τους νοιάζει αυτούς άλλωστε? Είναι έξω από το χώρο μας. Να κάτσουν στο δικό τους χώρο και να μας αφήσουν ήσυχους. Εγώ το μόνο που θέλω είναι να μπορώ να βγάζω τη σκλάβα μου με τις αλυσίδες της ελεύθερα έξω. Ε καλά όχι μόνο αυτό. Μ' αρέσει που και που να τσακώνω κάνα 15χρονο και να του δείχνω τον υψηλό σε απαιτήσεις αλλά και ιδανικά δρόμο της υποταγής. Ε καλά , που και που βρίσκω και καμία κακοποιημένη για την οποία έχοντας ανέβει συνειδησιακά , είμαι σε θέση να γνωρίζω εκ των προτέρων ότι προσφέρεται. Ε , αν πια βρω καμιά μεγαλούτσικη , ε τότε το παίζω αλλιώς γιατί δε με παίρνει. Εκεί βρίσκω διαφορετικά πατήματα για να εδραιώσω την επικυριαρχία μου. Κανένας άσχημος γάμος , κανένα προσωπικό πρόβλημα από αυτά που ούτε θέλω να σκέφτομαι ότι μπορεί να μου συμβούν. Αυτούς τι τους κόφτει ? Βέβαια προσέχω να διατηρώ τη γενικότερη κοινωνική μου ζωή ανέπαφη. Αρκούμαι σε ανερμάτιστες συνευρέσεις των 3-4 ωρών κι αυτές μια , άντε δυο φορές το μήνα, ώστε να μη φέρνω τον επίδοξο σκλάβο σε δύσκολη θέση , επιδεικνύοντας του όλα εκείνα τα στοιχεία του εαυτού μου τα οποία θα μπορούσαν να υποσκάψουν το γνήσιο της κυριαρχίας που με διέπει στα μάτια του. Α , σας είπα και το άλλο? Συνηθίζω να είμαι παντρεμένος με παιδιά. Κι όλα αυτά χάριν του υψηλού βαθμού συνειδητότητος που έχω καταφέρει να έχω. Ζήτω μου! Ζήτω ο χώρος. Ζήτω Εγώ!

Μισό λεπτό να πάρω τα χάπια μου....Βέβαια....Ακούστε , μπορεί να εκφέρομαι κατά των ψυχολόγων , αλλά δεν έχω την ίδια άποψη επί των φαρμακοβιομηχανιών. Ας είναι καλά η Βολιβία και οι άλλες χώρες που με συνδράμουν τακτικά. Αν και βεβαίως το καλό το πράγμα έρχεται από την Ολλανδία. Αχχχ αυτή η Ολλανδία. Τιμημένη Ολλανδία, λατρεμένη Ολλανδία.!!! Αχχ....Εσύ που έχεις σπείρει ανά τους αιώνας τον καρπό του πολιτισμού. Το πνεύμα του εμπορίου. Μια χεσά τόπος. Αλλά τι χεσά όμως ε ? Τίγκα στο μαύρο. Όπως αρμόζει και στο χώρο μας άλλωστε.

Αλήθεια πότε θα γίνουμε Ολλανδία ? Τί στο καλό συμβαίνει πια και δε μας αφήνουν ?Θέλω ...., μάλλον δε θέλω. Απαιτώ να γίνουμε Ολλανδία. Θέλω να έρθει κάποιος αύριο και να μου πει , "Λοιπόν από σήμερα γινόμαστε Ολλανδία". Αυτό! Τίποτε άλλο!! Δε με απασχολεί το αν έχω τα φόντα για να συμμετάσχω σε αυτό. Δε με ενδιαφέρει το πως θα είναι. Δε με ενδιαφέρω εγώ. Θέλω να γίνω....Και νομίζω πως έχω κάθε δικαίωμα να γίνω έχοντας ανέβει συνειδησιακά σε τόσο μεγάλο βαθμό.Τώρα μετά από όλα αυτά , το τι αφορά το χώρο και τι όχι όπως και το τι πραγματεύεται αυτός....ας το κρίνει η ιστορία.Αν και μενα προσωπικά με ενδιαφέρει περισσότερο το πως και το γιατί.Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...προσωπική.

Προς το παρόν όμως και για όσο διαρκεί το σήμερα θα αρκεστώ στη Καβάλα , μιας και πέφτει κομμάτι πιο κοντά. Πώς παν λοιπόν για την Καβάλα ωρε παιδιά ? Έχω ακούσει τόσα πράγματα γι αυτήν αλλά ακόμη δεν την έχω δει.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ...ρωτήσω αυτούς που έχουν μάθει για την Καβάλα (και προφανώς όχι από τους ψυχολόγους βέβαια, απαπα) , αν θεωρούν αυτό αρκετό για να νοούνται Καβαλιώτες. Γιατί η προσωπική μου εμπειρία δείχνει πως αυτό από μόνο του , μόνο αρκετό δεν είναι. Θα μου επιτρέψετε λοιπόν να επιμείνω στην αναγνώριση επί της επιθυμίας μου και να μην περάσω στη γνώση , την οποία θεωρώ απάτητο έδαφος για τους περισσότερους.

Υπάρχει τελικά αυτή η Καβάλα ? Ή μήπως είναι ένα όνειρο απατηλό. Άμεση απόρροια της υψηλής συνειδητότητας που καθένας μας θεωρεί πως έχει δικαιωματικά , από τη στιγμή που νοεί τον εαυτό του Καβαλιώτη? Μιας συνειδητότητας που από την πολλή της τη φόρα , δεν αφήνει κανένα περιθώριο για πισωγυρίσματα , για επαναξιολογήσεις , για επαναπροσδιορισμούς και τέλος για αλλαγή. Χωρίς δυνατότητα αλλαγής...τι να την κάνω την Καβάλα. Τότε έχω φτάσει να γίνω υποχείριο των επιθυμιών μου. Και αρκούμαι στην πραγματοποίηση αυτών. Αλλά με τι τίμημα αλήθεια? Την προσωπική μου υπόσταση!
Γιατί αν δεν ελέγξω εγώ τον εαυτό μου , τότε ποιος μπορεί να το κάνει αυτό για μένα ?(και μη μου πείτε ο σκλάβος , γιατί τότε το ποιος έχει την ευθύνη του ελέγχου και άρα την Κυριαρχία αλλάζει δραματικά σε σχέση μετά όσα έχω ακούσει σε αυτό το φόρουμ)

Ποιος ελέγχει την εξουσία ? Και πως και από ποιον καθορίζεται το τί την αφορά και τί όχι ? Και αν αυτή έχει το βάρος της ευθύνης επί του ελέγχου της , πως διασφαλίζεται η αυθαιρεσία η οποία υπάρχει εγγενώς ως στοιχείο σε αυτήν από τη βάση της ? Ποιανού είναι ο χώρος , ο όποιος χώρος ? Αν υπάρχει τελικά χώρος και δεν είναι κι αυτό αποκύημα της φαντασίας μας.
Γιατί εγώ δε βλέπω κανένα χώρο. Βλέπω το άπειρο και μέσα σε αυτό το άπειρο παρατηρώ εμένα και τους υπολοίπους σε μια ατέρμονη προσπάθεια να δημιουργήσουμε το χώρο μας. Τον Προσωπικό μας χώρο. Αυτόν που δε χωράει κανέναν άλλο και που μας χαρακτηρίζει και μας πιστοποιεί το ατελές - πλην όμως - αληθές της ύπαρξής μας.

Όταν λοιπόν μιλώ με κάποιον , περιμένω από την πλευρά του την παρουσίαση του χώρου του και τίποτε διαφορετικό. Και δε μου αρέσει να βλέπω το συνομιλητή μου να μου παρουσιάζει ένα χώρο ο οποίος δείχνει να χωράει κι άλλες υπάρξεις εκτός από τη δική του. Με κάνει να αρχίζω να έχω αμφιβολίες σχετικά με το αν ο χώρος τον οποίος παρουσιάζει , είναι όντως ο δικός του ή κάποιου άλλου. Γιατί σίγουρα 2 χώροι δεν ταυτίζονται. Μπορεί να ομοιάζουν , έστω και εκπληκτικά , αλλά ποτέ δεν ταυτίζονται. Αν θέλετε να απευθυνθείτε σε μένα λοιπόν καλά θα κάνετε να το πράξετε παρουσιάζοντάς μου το χώρο σας , κι όχι γενικώς κάποιον χώρο. Ειδάλλως αν πρέπει να χαράξουμε κάποιον κοινό χώρο , τότε θα πρέπει να έχουμε υπόψη , ότι αυτός θα είναι ελαστικός και ανοικτός σε τροποποιήσεις αναλόγως των υπάρξεων που θέλουν να μετέχουν σε αυτόν. Κι εκεί βεβαίως δε χωρούν απόψεις του τύπου ότι κάτι δε μας αφορά , από τη στιγμή που υπάρχει έστω και μία ψυχή που δείχνει να την αφορά. Η μόνη περίπτωση που θα μπορούσα να δεχτώ μια τέτοια άποψη , θα ήταν η περίπτωση όπου κάποιος θα αναφερόταν αποκλειστικά στον προσωπικό του χώρο κι όχι γενικώς στον κοινό μας χώρο μας.

Τέλος θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τη σκέψη μου περί της πιθανής έναρξης ενός νέου νήματος το οποίο θα πραγματεύεται την αγοροπωλησία χώρων. Καθένας θα μπορεί να βγάζει σε πλειστηριασμό τον χώρο του. Μόνο που θα υπάρχει αυστηρός έλεγχος , καθώς μπορεί να παρατηρηθούν φαινόμενα οικειοποίησης ξένων χώρων .Κι αυτό δεν το θέλουμε. Το θέλουμε ? Α όλα κι όλα , καθένας με το χώρο του. Μην κάνουμε ζαβολιές!

 

Αν και το σχόλιό σας απευθύνεται στον DeSade, και αν και μεσολάβησαν πολλά ποστ τα οποία δυστυχώς δεν διάβασα στο σύνολό τους, θα ήθελα να τοποθετηθώ στο κομβικό σημείο που αφορά τον έλεγχο και την συναίνεση.

Είναι αλήθεια ότι ο χώρος μας πραγματεύεται την παράδοση του ελέγχου με πλήρη συναίνεση. Όμως ποτέ δεν πίστεψα ότι μπορεί να υπάρξει συναίνεση όταν δεν υπάρχει εκ των προτέρων γνώση. Δεν μπορεί κάποιος ο οποίος δεν γνωρίζει ούτε την διαδικασία (αυτό θα αναιρούσε εν μέρει την λειτουργικότητά της) ούτε το αποτέλεσμα (δεν είχα ιδέα τί θα πει "αφήνομαι" πριν το νιώσω, κι ακόμη και τώρα γαντζώνομαι πεισματικά στο κουφάρι του εγώ μου) να πει αυτό το συνειδητό «συναινώ». Είναι ένα άδειο, πολύ επιφανειακό "συναινώ" και αν δεν ήταν, νομίζω πως δεν θα είχε καν νόημα, δεν θα άξιζε τον κόπο. Έχει μία πολύ γενική σχέση με το είδος της σεξουαλικότητας που εκφράζει κάποιον, πρόκειται για μία συναίνεση χάριν της εγνωσμένης μορφής της ηδονής που συνεπάγεται η παράδοση ελέγχου (αν το βαφτίζετε ανάγκη δεν έχω αντίρρηση). Επιπλέον, αν ήμουν Κ δεν θα ασχολιόμουν ούτε 5 δευτερόλεπτα με κάποιον που θα ήταν τόσο αδύναμος που δεν θα πάλευε για το εγώ του, ακόμη και αν επιθυμούσε διακαώς την απαλειφή του στο όνομα του Κυρίου. Έλεος, η ανία έχει πολλές μορφές, ας μην την επεκτείνουμε...

Όσο για τους ψυχολόγους, καλά τα λένε στην θεωρία. Αλλά ας πάνε μια βόλτα σε οποιοδήποτε μπαράκι, να βιώσουν εκ του σύνεγγυς ποιος έχει τον έλεγχο και ποιος όχι, σε μία οποιαδήποτε διάδραση ενέχει δύο άτομα, εκ των οποίων ο ένας επιθυμεί και ο άλλος επιθυμεί αλλά λιγότερο ή με τους δικούς του όρους. Σαφώς δεν μιλώ για απελπισμένους…

Αν δεν υπάρχει επιθυμία, δεν μπορεί να υπάρξει έλεγχος του ατόμου. Δεν χρειάζεται να κάνει κάποιος D/s για να ελέγξει κάποιον. Απλά στο D/s γνωρίζουμε μέσες άκρες πού βαδίζουμε. Η ανημπόρια του Κ θα επέλθει σε αρχικό επίπεδο αν πάψει να υφίσταται η επιθυμία του «υ». Και σε μεταγενέσττερο επίπεδο, αν εκλείψει η επιθυμία του «υ» για την σχέση D/s, αν η σχέση δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό επίπεδο conditioning (λόγω λανθασμένων χειρισμών του Κ) αφού έχει εκλείψει η (βανιλοειδής) επιθυμία για τον Κ ως άτομο. Η μόνη διαφορά με τον χειρισμό της επιθυμίας σε βανίλα επίπεδο είναι ότι σε BDSM επίπεδο, η επιθυμία αφορά την ίδια την μορφή της σχέσης και όχι το άτομο. Δεν είναι συναισθηματικά επενδυμένη, αλλά ηδονικά, και εν μέρει αποτελεί προϊόν λογικής σκέψης. Από την στιγμή δε που θα επέλθει το αποτέλεσμα του conditioning, δεν μπορούμε καν να μιλούμε για συναίνεση, είναι αργά (εκτός εάν το conditioning είναι τέτοιου είδους που δημιουργεί την δυνατότητα ενδεχόμενης αποχώρησης).

Δυστυχώς, το «υ» δεν μπορεί να αντλήσει όλη την γκάμα της ηδονής από οποιονδήποτε Κ επωμισθεί την ευθύνη του ελέγχου του «υ». Κρίμα. Πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένος Κ για το συγκεκριμένο «υ». Δεν ξερω γιατί γίνεται αυτό. Λογικά δεν στέκει. Προσωπικά, το αποδέχομαι ως a fluke, επειδή έχω τα νεύρα μου απόψε (αλλά δίνω τα ρέστα μου σε όποιον το εξηγήσει λογικά, άνευ συναισθηματικών αποχρώσεων).

 

Θα έλεγα πως προσωπικά μπορώ να λειτουργήσω χωρίς καθοδήγηση, άσχετο με τα αποτελέσματα των αποφάσεων μου, άσχετο με το πόσες ενοχές θα μαζέψω στην πορεία και άσχετο πόσο θα βασανίζομαι αν πήρα ή όχι τη σωστή απόφαση, αν είπα ή όχι τα σωστά λόγια κ.ο.κ.
Δεν βρίσκομαι σε μια Ms σχέση ασυνείδητα ή λόγω ανάγκης εξάρτησης από κάποιον που θα επιλύει τα προβλήματα μου για να έχω ευκολότερη ζωή, είμαι εδώ επειδή γνωρίζω ποια είναι τα δυνατά και αδύνατα μου σημεία και με ποιο τρόπο να τα αξιοποιήσω καλύτερα.
Και βρίσκομαι εδώ επειδή αυτό - όλα όσα προυποθέτει για μένα το αυτό -με διεγείρει εγκεφαλικά και σωματικά.

Οπότε ενώ συμφωνώ με το πρώτο μέρος,

διαφωνώ με το δεύτερο μέρος μια και δεν θεωρώ πως ισχύει η αντιστοιχία. Στόχος δεν είναι η σκλάβα να μοιάσει στον Κυρίαρχο, στόχος είναι η σκλάβα να διδαχθεί να αξιοποιεί το δικό της δυναμικό όσο το δυνατό καλύτερα. Δεν μπορεί ποτέ το μήλο να μετατραπεί σε πορτοκάλι. Θα είναι πάντα ένα μήλο, μπορεί να αποκτήσει λάμψη το φλούδι του και να καλυτερέψει η γεύση του αλλά ποτέ δεν θα γίνει πορτοκάλι.

Πως μπορεί λοιπόν να ισχύει ο οποιοσδήποτε παραλληλισμός του Πιντέρη αναφορικά μιας ασυνείδητης εξάρτησης οφειλόμενη σε αδυναμία από το δυνατό, με την συνειδητή επιλογή τρόπου ζωής βάση των αναγκών, βάση του δυναμικού και την συνειδητή αξιοποίηση κι ανάπτυξη τους που κάνει μια σκλάβα?

 

αγαπητη lara[E-p] σχετικα με τα λεγομενα σου στο παραπανω ποστ.
Η D/s εξουσιαστικη σχεση βασιζεται σε μια καθολα συνειδητοποιημενη αδυναμια.( αυτη που περιγραφω στην πρωτη παραγραφο του ποστ μου)
Μια εξουσιαστικη σχέση D/s εξελίσεται συνεχώς. Διακρινω 2 περιπτωσεις:
α) Ο Κυριαρχος διευρύνει τη διαφορα δυναμικου μεταξύ των δύο ενισχύοντας την αδυναμία της να διαχειριστει την πραγματικότητα χωρίς την καθοδήγηση Του. Η υποτακτική εισχωρέι στο D/s γιατι δεν μπορει να κανει διαφορετικά. Εχει αναγκη την παρουσία του Κυριαρχου για να επιβιώσει συναισθηματικά.
Ειναι μια σχέση εξαρτησης που στηριζεται και ενισχύεται μεθοδικα απο τους χειρισμους του Κυριαρχου που μεγενθυνουν την εξαρτηση αυτή της υπο απο τον Κ. . Ο Κυριαρχος εκμετελευεται την αδυναμια προς οφελος του και αντλει την εξουσια του απο την αδυναμία αυτη.Την χρησιμοποιει για την απολαυση Του. Η υπο εχει αξια χρηστική.Στην περιπτωση αυτη θεωρώ οτι η αποψη του Πιντερη ταιριαζει απολυτα

β) Ο Κυριαρχος αναγνωρίζει τις κατα την αποψη Του αδυναμίες της υπο και επεμβαινει με σκοπο την εξαλειψή τους και της ενδυναμωση της προσωπικότητας της οχι φυσικα για να την μετατρεψει σε Κυριαρχη (κατι τετοιο το θεωρω ως μη εφικτο) αλλα για να την διαμορφωσει , να την πλασει και να βιωσει την Κυριαρχια Του με τροπο δημιουργικο δηλ να βλεπει το δημιουργημα του που ειναι μια υπο με χαρακτηριστικα που Εκεινος αλλαξε η προσθεσε ( καθαρα υποκειμενικη αισθητικη του Κ). Εδω ο Κ παιρνει το ρισκο. Χτυπα εκει που μπορει να ειναι η ριζα της ενασχολησης της υπο με το D/s . Η επεμβαση στην προσωπικοτητα με τροπο υποκειμενικο οσο και ερασιτεχνικο εχει και το τιμημα του. Δεν ειναι πια ο ιδιος ανθρωπος. Και οι αναγκες της θα εχουν αλλαξει.Αραγες στις νεες αναγκες θα υπαρχει αυτη της υποταγής?

 

Απάντηση: Κανείς δεν ελέγχει κανέναν?

Ο τρόπος που διατυπώνεις το ερώτημα μοιάζει ήδη να έχει απαντηθεί (τουλάχιστον για σένα) με τη φράση που εμπεριέχεται σε αυτό: «όχι φυσικά για να την μετατρέψει σε Κυρίαρχη (κάτι τέτοιο το θεωρώ ως μη εφικτό)»
Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας μια πιο αναπτυγμένη διατύπωση της παρένθεσης;

 

χμμμ....καπως έτσι ?