Κανε με οτι θες.

Ποσο γενικο και ποσο υποκειμενικο; Ευκολα το λεμε αλλα ποσο ευκολα το εννοουμε; Βρισκω τον εαυτο μου συχνα οταν σκεφτομαι για καποια Κ να εχω στο νου μου αυτη τη φραση...το οτι θα της ελεγα "κανε με οτι θελεις".. αλλα μετα σκεφτομαι οτι οσο και αν θελω να παραδοθω πληρως στα χερια (η τα ποδια της)...Κατα βαθος υπαρχουν πραγματα που δημιουργουν "ορια". Παρ ολα αυτα πραγματικα θελω να βρεθω στο ελεος ενως θυλικου χωρις να μου πεφτει λογος. Υπαρχει μεσα μου αυτη η αντιφαση εν τελει....κατα ποσο το "κανε με οτι θελεις" ειναι αληθηνο;
Για παραδηγμα μια απο τις φαντασιωσεις μου ειναι να με πονεσει μια γυναικα στα γεννητικα οργανα οσο θελει χωρις να μπορω να κανω κατι,θεωριτικα αυτο λεω ..."κανε οτι θελησεις"...αλλα ξερω οτι υπαρχουν ορια καταβαθος και αυτα λενε ας πουμε "οχι αιμα"....Θα ηθελα πολυ να ακουσω τη γνωμη σας.

 

(σκορπιες σκεψεις ηταν περισσοτερο)

 

Κανε με οτι θες... αυτο χτυπησε πολλα καμπανακια..
κανε με οτι θες γιατι μ εχεις μαθει..
Κανε με οτι θες γιατι ξερω την αξια μου για εσενα..
Κανε με οτι γιατι σ εμπιστευομαι..
Μεχρι να με κανεις ομως οτι θες κερδισε το..
 

 

Κάνε μου ότι θες διαβάζω, παράδοση ναι μεν κ έχω καβάτζα κ τα όρια, πολύς φόβος γτ;

 

Αυτη ειναι και η αμφιταλαντευση μου. Το οτι θελω να ζησω το χωρις ορους αλλα καταβαθως εχω, και πιστευω ταυτιζονται αρκετοι μ αυτο. Τα ορια μου μπορει να ειναι αρκετα μακρια αλλα δεν παυουν να υπαρχουν. Θελω να ζησω το ballbusting ας πουμε στα ακρα αλλα εχω φοβια με βελονες κλπ...Ακουγεται σαν καβατζα;

 

Ναι, ξεκαθάρισε τι θες.  

 

Είναι υποκειμενικό. Μπορεί να γίνει αληθινό αν υπερκερασεις το ένστικτο της αυτοπροστασιας και ατομικής ασφαλειας σου. Και φυσικά εκμηδενισεις το εγώ σου.

 

Η γνωμη μου ειναι οτι ειναι πολλοι αυτοι που τελικα το λενε και στην ουσια δεν τα βγαζουν περα λογω των οριων τους που "ξαναθυμουνται" στην πορεια.
Καλυτερα για 'μενα να μην το λες καν, αλλα να το εχεις σα στοχο στο μυαλο σου και σιγα σιγα μειωνοντας τα όριά σου να φτασεις καποια στιγμη να το ζησεις επι της ουσιας εφοσον το θες τοσο πολυ..παρα να το λες και να το ξαναλες και μολις ζοριζει η κατασταση να σταματας. Νομιζω οτι ετσι κουραζεις και την αλλη..οποτε καλυτερα baby steps και σιγα σιγα να ανεβαζεις ενταση..το απο το 0 στο 100 δεν ειναι παντα το καλυτερο για ολους οσο γοητευτικο και αν μοιαζει..

 

Αυτο ειναι προσωπικη δουλεια του υ;;; και πως μπορει να το κανει;;;;; εννοω πριν βρει Κ; ή ο εκαστοτε Κ το οδηγει στην περατωση αυτου του στοχου;;;

 

@VasilisDraper

Όλοι έχουν όρια, σωματικά και ψυχολογικά.
Η αντίφασή σου είναι κατανοητή και πολύ οικεία, σε μένα τουλάχιστον. Πολύ σωστά κάνεις και τη διατυπώνεις, εκφράζεις την επίγνωση ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε φαντασίωση και πραγματικότητα.
Πιο προσγειωμένη, αλλά και πιο βαρετά σχολαστική, θα ήταν η διατύπωση "θα ήθελα να με κάνεις ότι θέλεις, αν αυτό ήταν ποτέ εφικτό", όπου η πρόθεση και η επιθυμία παραμένουν ίδιες. Αλλά βαρετή, ναι.  

Τα όρια είναι ρευστά πάντως, και κάθε αλληλεπίδραση διαφορετική, δημιουργούνται αποχρώσεις, γεφυρώματα, υπερβάσεις, και σημαντικές.
Υπάρχει το "κάνε με ότι θες γιατί μ' έχεις μάθει" που αναφέρει η @mad_hatter (που προσωπικά μεταφράζω ως "κάνε με ότι θες γιατί έμαθες τα όριά μου", ενδεχομένως με μια πρόσθεση, "και μπορούμε και να τα ξεπεράσουμε, μαζί").
Υπάρχουν επίσης δυναμικές που δεν αγγίζω, όπως το Μ/s.

 

Ειναι η απειρια με την καυλα. Εμενα με νοσταλγουν αυτα που γραφει ο φιλος. Να προσεχεις τον εαυτο σου, μαν.

 

Αν μπορούσα να μιλήσω με ποσοστά, θα έλεγα ότι το 50% είναι να φτάσει το υ μελος σε ένα ικανοποιητικό βαθμό αυτογνωσίας και να ξεκαθαρίσει τι θέλει και τι όχι. Τι πραγματικά το ενδιαφέρει. Να αποκτήσει έναν "μπούσουλα" και μία όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη σκέψη, χωρίς όμως από την άλλη να είναι αρνητικό σε κάτι, που μπορεί στην τελική να μην είχε καν σκεφτεί.

Από κει και πέρα είναι πια θέμα "χημείας" Κ και υ για όλα τα υπόλοιπα. Πόσο κοντά θα έρθουν και πόσο καλά θα "δέσουν" μεταξύ τους. Πόσο ασφαλές θα νιώσει το υ μέλος και πόσο θα θελήσουν να παίξουν, να πειραματιστούν και κυρίως να μοιραστούν πράγματα και καταστάσεις. Σκέψεις αλλά και πράξεις. Με υπομονή αλλά και διάθεση να διευρύνουν ορίζοντες και όρια.