Κανόνες και υπεθυνότητα

Όταν έκανα φροντιστήριο για τις πανελλήνιες ένας καθηγητής μου έλεγε πως αν αποτυγχάναμε στις εξετάσεις ήταν εξ` ολοκλήρου αυτός υπεύθυνος. Αν όμως είχαμε κάποια επιτυχία τότε αυτή η επιτυχία άνηκε μισή σε αυτόν και μισή σε εμάς.
Αυτό που θα ήθελα να σας ζητήσω είναι να καταθέσετε τη γνώμη σας αν όλο αυτό το ανάγουμε σε επίπεδα BDSM.
Κατά πόσο ο Κύριος είναι υπεύθυνος για τον σκλάβο του; Ποια, δηλαδή, η υπευθυνότητα του κυρίου για τη συμπεριφορά του σκλάβου; Εφόσον ένας σκλάβος ανήκει στον Κύριό του τότε Αυτός δεν πρέπει να είναι εξολοκλήρου υπεύθυνος γι` αυτό; Δεν θα έπρεπε να τον είχε εκπαιδεύσει ή να του δώσει να καταλάβει τα λάθη του και που παρεκτρέπεται; Να χρησιμοποιήσει κάθε δυνατόν μέσον για να τον εκπαιδεύσει; Και κατά πόσο αυτή η επιτυχία του Κυρίου να διαμορφώσει το σκλάβο του, αποτελεί απόδειξη για το πόσο σωστός Κύριος είναι αυτός;

 

αν αφαιρεσεις τα ερωτηματικα απο τις ερωτησεις σου νομιζω οτι λιγο πολυ εχεις και τις απαντησεις ....

 

Απάντηση: Κανόνες και υπεθυνότητα

το 'χω πει πολλές φορές πως η εκπαίδευση σε μια σχέση M/s-D/s, κατ' εμέ, οφείλει να ακολουθεί τα πρότυπα της μαθητοκεντρικής παιδαγωγικής... βέβαια δεν είναι όλα για όλους και Ο Αφέντης, όπως και ο καλός παιδαγωγός, πρέπει να ανακαλύπτει την καλύτερη μέθοδο εκπαίδευσης.

εκπαίδευση δεν είναι my way or no way

 

slaveboy καλη η προσπαθεια, αλλα μην συγκρινεις ανομοια πραγματα απλα επειδη ετσι σε βολευουν. Καλα ειπε τοτε ο καθηγητης σου, αλλα θα πω και σε εσενα και στην sapfw το εξης:

Εχετε μεγαλωσει και δεν ειστε πια σε καποια μαθητικη ή ακαδημαικη κοινοτητα και το ξερετε. Αφηστε λοιπον τετοιου ειδους συγκρισεις και αναλαβετε τις ευθυνες που σας αναλογουν.

Οι παιδαγωγοι τοτε απλα εκαναν την δουλεια που επρεπε να κανουν ως επαγγελματιες της εκπαιδευσης, αλλα και καποιοι αρκετες φορες ως ανθρωποι (ευτυχως για το εκπαιδευτικο μας συστημα).

Το BDSM απο την αλλη εχει τους δικους του κανονες και μην τους τραβαμε κατα πως βολευει τον καθενα.

Εκτος και αν παραιτειστε απο συνεναισεις, safe words και τα λοιπα και βλεπετε προς αλλους τυπους M/s σχεσεων. Τοτε μπορει και να ειχατε δικιο, αλλα δεν πειθομαι οτι εδω ειναι αυτη η περιπτωση.

 

Απάντηση: Re: Κανόνες και υπεθυνότητα

Μιλάω για τις περιπτώσεις Master slave και όχι Master submissive. Πιστεύω ότι είμαι ξεκάθαρος σε αυτό.

 

Αν θεωρούμε διαφορετική την έννοια ευθύνης και ελέγχου, τότε θα έλεγα πως ο Αφέντης πρέπει λογικά να έχει τον έλεγχο απόλυτα.
Οι ευθύνες τώρα... δεν είναι ανεύθυνος ή άμοιρος επιλογών ο σκλάβος.
Πήρε την τεράστια ευθύνη να επιλέξει να υποταχθεί ή όχι και να κάνει σωστή επιλογή Αφέντη.
Από κει και πέρα του αναλογούν όσες ευθύνες όσες Του ανατίθονται από Τον Αφέντη.

Οπότε αν κάποιες ευθύνες που του έχουν Ανατεθεί είναι βαρύτερες απ΄ όσες μπορεί να σηκώσει ο σκλάβος, τότε οφείλει να το πει Στον Αφέντη ( κι αν έκανε ορθή αρχική επιλογή ο σκλάβος τότε θα έχει επιλέξει ένα τέτοιο Αφέντη ) που να δείξει κατανοήση και θα τροποποιήσει κάτι έτσι ώστε να μην "κάψει" τον σκλάβο του.

 

@slaveboy
Καταλαβαινω οτι προσπαθεις να εισαι ξεκαθαρος στο που αναφερεσαι (Master/slave), το θεμα ομως ειναι και πως το εκλαμβανει ο καθε αναγνωστης εδω. Μιας και η πραξη εχει δειξει οτι ο καθενας εδω εχει διαφορετικη αντιληψη για αυτους τους ορους (καθε φορα το ιδιο αποδεικνυεται), αναλογα με το πως τους εχει στο μυαλο του/της (αναμενομενο σε μια ανοιχτη κοινοτητα).

Οποτε κανω την αρχη για προσδιορισμο σε τι ειδους M/s αναφερομουν πριν προσπαθωντας να χρησιμοποιησω ορους και γνωση μεσα απο αυτο το site για να μην επεκταθουμε (θεωρω οτι δεν εχουμε πραγματευτει τετοιες σχεσεις εδω). Με την σειρα σου μπορεις να γινεις ακομα πιο συγκεκριμενος σε τι ακριβως τυπο Master και slave και M/s αναφερεσαι.

Αναφερθηκα πριν στον τυπο ενος Αυταρχικου Master κατα το αρθρο σε μεταφραση MasterJP εδω στο site. Τι ειδους Αυταρχικου ομως. Εκεινου που μεταξυ αλλων σε μια M/s σχεση εχει τον ΑΠΟΛΥΤΟ ελεγχο της ιδιας της ζωης της slave. Και επειδη και το απολυτο εχει φτασει να εχει μια σχετικοτητα, εξηγω περαιτερω...

Μιας M/s σχεσης που προσωπικα θεωρω οτι σπανια θα βρει κανεις στον Ευρωπαικο χωρο γενκοτερα. Απλα επειδη ειναι "too much" για την κουλτουρα μας. Οχι μοναχα δεν υπαρχουν συναινεσεις και safe words (στην καλυτερη περιπτωση θα δωθει μοναχα μια ευκαιρια επιλογης στην αρχη, αλλες φορες ουτε αυτο), αλλα δεν υπαρχει επισης και η εννοια release.

Απο την αλλη ειναι στην πιο απλη περιπτωση (σε αλλες περιπτωσεις δεν θελω καν να αναφερθω) το λιγοτερο ο τυπος της καθολικης σκλαβας (σπανιοτερα σκλαβου) παλι κατα το αρθρο σε μεταφραση MasterJP εδω στο site. Επιπεδο 9 αποτελει προαπαιτουμενη προυποθεση για να ξεκινησει καν μια τετοια M/s σχεση. Και απο εκει και περα μονο μπορει να θεωρηθει οτι αρχιζει να αναπτυσεται.

Στο παραπανω ειναι λογικο αλλα και αυτονοητο ο Αφεντης να εχει την ΠΛΗΡΗ ευθυνη για οτιδηποτε αφορα την σκλαβα. Τετοιες σχεσεις κινουνται στα ανω ορια του bdsm στην πιο ηπια τους μορφη. Ποσο μαλλον σε μια αυστηροτερη μορφη τους.

Ακομα και σε αυστηρες M/s σχεσεις στον χωρο του bdsm, ευθυνη εχουν και τα δυο μερη παντοτε για το οτιδηποτε συμβαινει και στο καθενα αναλογει απο την δικη του μερια (Κυριαρχων ή υποτασσομενος).



@lara
Εδω στο νημα ταυτιστηκαν οι εννοιες ελεγχου και ευθυνης απο την αρχη και γι'αυτο και η παρεμβαση. Εαν ο Αφεντης ειχε τον ελεγχο της σκλαβας απο την κουνια της τοτε να δεχθω κατι τετοιο. Passion slaves οπως και να το κανουμε σε ανεπτυγμενα κρατη δεν υπαρχουν (τουλαχιστον δεν εχω δει προσωπικα και ουτε θελω να δω) και κανεις στο bdsm ή και παραπανω δεν πρεπει να εχει τετοια ψευδαισθηση.

Οσο για τα υπολοιπα που λες ειναι μια σωστη τοποθετηση απο την πλευρα καποιας σε μια συνειδητοποιημενη bdsm M/s σχεση. Αν και ως γνωστο πιστευω οτι η καθε bdsm σχεση εχει τον δικο της χαρακτηρα, ολες εχουν καποια κοινα σημεια αναφορας. Μια ορθη κεντρικη ιδεα καταμερισμου των ευθυνων την δινεις εδω.


Χαιρ/σμους
Striker

 

Απάντηση: Re: Κανόνες και υπεθυνότητα

Καταρχήν δεν θα ήθελα να το περιορίσω σε κάποιο συγκεκριμένο τύπο, αν και η ερώτηση τέθηκε στα πλαίσια της παραπάνω σχέσης, καθολικού σκλάβου-σκλάβας. Ουσιαστικά τότε έχει νόημα η ευθύνη Του.

Καταρχήν μεγαλώνω δεν σημαίνει ότι σταματάω να μαθητεύω. Όταν ο Κύριος εκπαιδεύει τον/την σκλάβο/σκλάβα του, τότε αυτό δεν είναι σε μαθητικό περιβάλλον; Αν όχι τότε ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός σταδίου training;

 

@slaveboy'81 αυτό που λέει ο κ. Striker είναι πολύ σημαντικό κατά την άποψή μου και σωστό, γι'αυτό θα πρότεινα να το ξανασκεφτείς λίγο πιο open  .

Κάποια παραπάνω πληροφόρηση που ίσως σου ξεμπερδέψει πράγματα μπορείς να βρεις στο thread Εκπαίδευση σκλάβας, στο οποίο θεωρώ ότι λιγο-πολύ
έχουν κατατεθεί όλες οι οπτικές επι του θέματος.

(καλό θα ήταν κατα την άποψη μου τη λέξη "καθολικός" και "απόλυτος" κλπ να την απορρίψεις απο το σκεπτικό σου. Τιποτα στη ζωή δεν είναι καθολικό και απόλυτο και
πάντα υπάρχουν παραλλαγές και διακυμάνσεις) -γνώμη μου πάντα...!

 

slaveboy '81: "Όταν έκανα φροντιστήριο για τις πανελλήνιες ένας καθηγητής μου έλεγε πως αν αποτυγχάναμε στις εξετάσεις ήταν εξ` ολοκλήρου αυτός υπεύθυνος. Αν όμως είχαμε κάποια επιτυχία τότε αυτή η επιτυχία άνηκε μισή σε αυτόν και μισή σε εμάς."

Μια κλασσική προσπάθεια δημιουργίας ενοχών απέναντί σας από μέρους του ίσως?
Διαφωνώ με το 1ο part συμφωνώ με το 2ο part

 

Απάντηση: Κανόνες και υπεθυνότητα

Μεταξύ μας, ήταν λάθος όχι η γνώμη του, δεν μ` αρέσει να θεωρώ καμία γνώμη λάθος, αλλά το ότι μας το είπε. Αν ήθελε να μας δημιουργήσει ενοχές, εμένα προσωπικά δεν μου είχε κάνει εντύπωση αυτή η φράση τώρα τη σκέφτομαι που έγινα εκπαιδευτικός, μάλλον κατάφερε το αντίθετο καθώς αρκετοί θα επαναπαύονταν με αυτήν την άποψη

 

Κεντρικό μου συμπέρασμα (ζωής): δεν υπάρχει τρόπος να αποσείσουμε ευθύνες από πάνω μας, μόνο ρότα προς Άλλον μπορούμε να τους αλλάξουμε. Δηλαδή, αντί να περιμένουμε συνέπειες καλές ή κακές από οπουδήποτε θα περιμέναμε συνήθως ως βανίλλα, αποδεχόμαστε, ότι αυτές που μας αφορούν προσωπικά και μας αγγίζουν συναισθηματικά θα προέρχονται από τον Κύριό μας. Όταν θα βρεθούμε στο Τρομερό Βήμα να λογοδοτούμε οριστικά για το τί κάναμε, δεν θα φοράμε πλέον κολλάρο, οποιουδήποτε επιπέδου σκλάβοι και να είμαστε. Άρα είναι δικές μας οι ευθύνες.

Την ευθύνη απέναντι σε τρίτους για λάθη της υποτακτικής ή σκλάβας αλλά και τον έπαινο για τα σωστά της θεωρώ ότι - γενικά και τελικά - την έχει ο Κύριός της. Χωρίς να σημαίνει ότι αυτό γίνεται μέσα σε μία μέρα. Πρέπει και να την εμπιστεύεται Αυτός για να αναλάβει την ευθύνη της.

Αν Αυτός κρίνει ότι η υποτακτική ή σκλάβα κάνει λάθη και με αυτόν τον τρόπο Τον εκθέτει, τότε κάνει «διορθωτικές ενέργειες» - δεν επιθυμώ να επεκταθώ εδώ <χ> - ώστε να διορθωθεί η υποτακτική.

Υπάρχει αυτό το ποστ, στο νήμα Έλεγχος = Ευθύνη ? που νομίζω ότι λέει ακριβώς τα πράγματα ως έχουν.

Επίσης έχει γίνει μία καλή συζήτηση και σε τούτο το νήμα.
Σε κάθε λάθος του/της υποτακτικού/ης αντιστοιχούν κάποιες ευθύνες στον Κυρίαρχο/η?

Αντίθετα με τον καθηγητή του φροντιστηρίου του slaveboy`81, αισθάνομαι βαθιά μέσα μου ότι για κάθε βήμα μπροστά που κάνω η επιτυχία ανήκει εξ’ ολοκλήρου σ Αυτόν. Το λέει και η υπογραφή μου <χ>

Και για να απαντήσω πολύ συγκεκριμένα στις ερωτήσεις του slaveboy`81, η δική μου αίσθηση των πραγμάτων είναι ότι:

Στον βαθμό που έχει ο Ίδιος κρίνει ότι ο σκλάβος του είναι ώριμος να ανταποκρίνεται σωστά στην άσκηση ελέγχου και εξουσίας από Αυτόν και έχει αναλάβει την σχετική ευθύνη.

Μεταξύ τους, ο σκλάβος έχει πλήρη ευθύνη απέναντι στον Κύριο Του. Απέναντι σε τρίτους ανάλογα με το πόση ελευθερία κινήσεων έχει ο σκλάβος. Για την ελευθερία κινήσεων που του έχει εκχωρηθεί του σκλάβου, είναι υπεύθυνος απέναντι στους τρίτους ο Αφέντης του.

Σε γενικές γραμμές είναι υπεύθυνος ο Αφέντης, αλλά με τη συνεργασία του σκλάβου. Αναγκαστικά, γιατί ο τελευταίος είναι ζωντανός άνθρωπος, με ροπές, ανάγκες, ιδιοσυγκρασιακές αντιδράσεις κλπ.

Θα πρέπει να τον εκπαιδεύσει. Και να τον αφήσει να παρεκτραπεί, ίσως για να μάθει από τα λάθη του. Αλλά επειδή ο σκλάβος είναι και αυτός άνθρωπος δεν έπεται ότι η εκπαίδευση θα είναι 100% αποτελεσματική πάνω του. Δεν τον κάνουν τα λάθη του λιγότερο σκλάβο. Μετράει και το πόσο προσπαθεί, από πού ξεκινάει, οι ιδιαίτερες εμμονές και εμπλοκές του.

Κάθε μέσο που είναι της αρεσκείας Του και ταιριάζει στον σκλάβο. Δεν κάνουν όλοι για σκλάβοι και ένας Αφέντης φροντίζει να μη σπάσουν κιόλας, το «κάθε δυνατό μέσο» μπορεί να μην ταιριάζει στον Αφέντη ή να έχει τόσο ισχυρή επίπτωση στον σκλάβο που τελικά το φάρμακο να είναι βαρύτερο από την ασθένεια.

Αποτελεί απόδειξη ότι ο Αφέντης και ο σκλάβος είχαν μία καλή και γόνιμη σχέση μεταξύ τους και την απόλαυσαν. Και ότι ο Αφέντης ήξερε τι έκανε επί του συγκεκριμένου σκλάβου.

Δεν ξέρω αν μπορεί όμως να γενικευτεί, σίγουρα δεν μπορεί να αντιστραφεί, δηλαδή αποτυχία σ έναν σκλάβο δεν σημαίνει ότι ο Αφέντης δεν είναι γενικά σωστός Κυρίαρχος. Ή ότι ο σκλάβος δεν κάνει για σκλάβος επειδή δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις και τις μεθόδους του Κυρίαρχου που τον εκπαίδευσε.