Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Εκμυστήρευση
Κι μια μέρα θέλω να γράψουν στον τάφο μου: έζησε στα σύνορα
μιας ακαθόριστης ηλικίας και πέθανε για πράγματα μακρινά που
…είδε κάποτε σ’ ένα αβέβαιο όνειρο.
από τη συλλογή "Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου (1990)"

Τάσος Λειβαδίτης

 

Πρέπει ναλλάξω ποζισιόν, έχω μουδιάσει
εκδηλώνομαι.

 

 

Τα εγκεφαλικά κύτταρα πεθαίνουν αν δεν χαϊδευτούν ( n'est-ce pas? )
(χωρίς χάδι όλα πεθαίνουν)

 

 

Έγκλημα;;;

Την ερωτεύτηκε για το δέρμα της
καθόταν και το παρατηρούσε ώρες
ν' αλλάζει κάτω από το φως του ήλιου
να γίνεται διάφανο, ύστερα ροζ, άλλοτε χρυσαφί
παρατηρούσε τις διακλαδώσεις των γαλαζοπράσινων νεύρων
τα σπασμένα αγγεία και τα γερά.
Τον ερωτεύτηκε για τα μάτια του
που έλαμπαν σαν καρβουνάκια μέσα στη νύχτα.
Κάποτε πως του ρθε
πήρε τα καρβουνάκια του τ' ακούμπησε πάνω της
έτσι για να δει αν της ταιριάζει το σημάδι.
Κάποτε πως της ήρθε
πέταξε λίγο νερό στα μάτια του
κι έσβησαν τα καρβουνάκια.
Κι αφού άντεξαν κι οι δύο
είπαν να συνεχίσουν
μέχρι να φτάσουν στο τέλος
μέχρι να μην μείνει τίποτα
τίποτα που να τους θυμίζει
τίποτα που να τους πληγώνει.
Τίποτα.
Κι εκεί στο τίποτα
άρχισαν να ψάχνουν με λύσσα
για ένα κομμάτι απείραχτο δέρμα
για λίγο κρυμμένο κόκκινο στα μάτια
για μιαν ανάσα κάτω από τόνους χώματα.