Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

 

K.Π Καβάφης.

 

ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*


[βυθίστηκε ο ιούλιος μέσα μου]

άραγε θα έρθουν εποχές χωρίς παράπονα;
λαϊκοι άνθρωποι που να σηκώνουν απαλά
το καπελάκι τους στη προκυμαία μυρωδιά
ας ονομάσουμε το αστικό νόημα τουτέστιν
ευγενικά κοντοστεκούμενοι να σε χαιρετούν

τι πάει να πει μονόφθαλμος και τι αριστερός
ψάλτης τι αντάρτης που γεννήθηκα τι πάθος
άρρωστο που να γίνεται μέσα μου αντίβαρο
με τα δημοτικά τραγούδια και πόσο ωραία
που με κάνουν να νοιώθω – σχεδόν αόρατος

εμφύλιος πόλεμος εσωτερικός με καθορίζει
άλλο το ποίημα για όσους αγαπούν κι άλλο
για όσους πολεμάνε να ξεφυλλίζεις σελίδες
με λερωμένα δάκτυλα όπως όταν ξετυλίγεις
σοκολάτες αν δεν βιάζεσαι να μεγαλώσεις

τι πουστιά κατόπιν εορτής να δικαιώνομαι
και αυτός ο κόσμος να είναι τόσο μικρός
για να χωρέσει όλα μου τα ελαττώματα

 

"I belong to quick, futile moments of intense feeling. Yes, I belong to moments. Not to people. "
_Virginia Woolf

 

 

θα ανεβαζα μια φωτο του Σπαλιάρα αλλα φοβαμαι μην δεν την παλεψει ο σερβερ.

Θα γραψω ομως το καλυτερο που διαβασα. Με δεδομενο πως ειναι 40 και υποθετουμε πως πηδαει απο τα 15 συμπερενουμε πως πηδαει μια γκομενα ανα 2 ημερες.

Και τα λογικα ερωτηματα:

Και τις αλλες τι εκανε; Τον επαιζε;

Και τοσο χαλια μπηχτης ειναι; Ουτε μια δεν του εκατσε δευτερη φορα;

 

Τι ειναι σπαλιαρα;

 

Οταν βουτάς μιά σπάλα και της ρίχνεις σφαλιάρα

 

Δεν νομιζω οτι η συμβουλη 'don't play with your food' αναφεροταν σε τετοιο play...

 

χαχαχα... μην ξεχνάς το αλύπητο ξύλο που τρώει το σνίτσελ και το ζγκντούπα τη που υφίσταται το ταλαίπωρο αφρίζον χταπόδι...