Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

[τώρα που όλα χάθηκαν μου αρέσει
να παριστάνω κι εγώ τον χαμένο]


ενώνει η νίκη – η ήττα χωρίζει; ηλίθια αλήθεια
την ώρα που θα έπρεπε σε σοφές κοινωνίες
να συμβαίνει κυριολεκτικά το αντίθετο
εδώ που τελειώνει ο αγώνας της επιβίωσης αρχίζει
το ευπαθές της ζωής μου να διαρκεί ή να σβήνεται
από κεκτημένη ταχύτητα φυλλοροώντας

όποιος δεν αγαπάει κανένα κλειδώνεται σε φυλακή
στα αποκόμματα απ΄τα κοινωνικά στις εφημερίδες
να αγοράζει λέξεις επί πιστώσει για να τις χαίρεται
πριν ξημερώσει η ζωή αρχίζει τους κύκλους στο κενό
δεν έτυχε ποτέ να συναντήσεις κατά φαντασίαν ποιητές
να περιφέρονται μεθυσμένοι σε αρραβώνες και γάμους;

ποιος είναι ο νίτσε και ποιος είναι ο σοπενχάουερ κακό
που με βρήκε να ανάβω λαμπάδες τάμα στο μπόι τους;
ανεκτή επανάσταση του καπνού ο φραγμένος μου λαιμός
το τελευταίο μου φιλί όλα τα βάρη και οι αμαρτίες μου
επειδή η ζωή δεν περνάει ούτε εύκολα ούτε γρήγορα
παρηγοριέμαι διαβάζοντας το βιβλίο που μου χάρισες

κόλλησα στη σελίδα εξήντα οχτώ και εκεί που στέκομαι
πέφτει το μάτι μου σε μια φράση που μοιάζει ψιλόβροχο
χείμαρρος τα μαλλιά της και βλέπω σ’ αυτή την εικόνα
άνδρες να πνίγονται στο αλκοόλ σε πρόστυχα νάιτ κλαμπ
γιατί δεν είναι η λύπη της γλώσσας είναι οι μύχιες χαρές
που τρέφουν τον αύγουστο και γεννούν τραγωδίες





[* Η ΔΙάΘεσηΗΜέΡας έχει γραφεί
για να διαβαστεί με υπόκρουση
την προτεινόμενη μουσική]

 

BOUND