Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

  ​

 

ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*
by ΒΑΣΟΣ ΓΕΩΡΓΑΣ

 


[καταπίνοντας τις λέξεις μου
σε λίγο θα καταπιώ κι εσένα]

η αγάπη χαρτονόμισμα με δυο όψεις
και με τρομάζεις αλλά και με ξεγελάς
κάθε μέρα που περνάει και πλέον σιωπή
ολοένα μου σημαδεύεις το πρόσωπο
σκληρά εμπορεύομαι το λίγο χρόνο
μαζί σου που μου υπολείπεται
ένα άγριο ζώο έστω ό,τι ήθελα να είμαι
μεγάλο όσο σε ποθεί να ομορφαίνει
μικρό όσο του λείπεις να μαραίνεται

τίποτα άλλο από άσεμνες χειρονομίες
δεν απέμεινε στους κατεδαφισμένους
κήπους της μεταξύ μας οικειότητας

τραγικό συμβάν θέρους απών ποιητής
σε τεντωμένο σχοινί τι στο καλό τη θέλω
να χαρώ την ειλικρίνεια όπως ζαλίζομαι
από σημάδια δοντιών μελανιασμένος
περιμένω από θαύμα να ξεφύγω
απ΄τον κίνδυνο της ανθρώπινης έκπτωσης
να μη καταντήσω να γράφω ενώνοντας
το τελευταίο φωνήεν κάθε λέξης
με το πρώτο φωνήεν της επόμενης



[* Η ΔΙάΘεσηΗΜέΡας έχει γραφεί
για να διαβαστεί με υπόκρουση
την προτεινόμενη μουσική]

 

Έχεις προσέξει κι εσύ ότι ο κάθε άσχετος γράφει και σχολιάζει θέματα από πεδία που του είναι άγνωστα, και μόνο οι "ειδικοί" σιωπούν; Ή τουλάχιστον, αν δεν σιωπούν, απλώς πνίγονται μέσα στον ορυμαγδό της ασχετοσύνης και της μαλακίας που βαράει τον πάσα ένα; Το χειρότερο δε: το ύφος του "εγώ τα ξέρω καλύτερα από τους υπόλοιπους". Όπου, οι "υπόλοιποι" είναι βεβαίως οι πιο ειδικοί. Σιχτίρ. Μία πιρόγα να φύγουμε. Αν θες να παίξεις, εκτός από τους δικούς σου κανόνες, οφείλεις να μάθεις και να τηρείς και τους κανόνες του παιχνιδιού του άλλου.