Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

και αμα θελεις καυλωσε....

 

Καυλωσε με. Αν μπορεις.
Αν δεν μπορεις.. δεν πειραζει.
Καυλωνω και μονη μου.

Αφιερωμενο σ' ολα εκεινα τ' αγορακια και κοριτσακια που δεν καυλωσανε ποτε...

Μου τρεχουν τα σαλια να σκεφτομαι εναν αντρα σαν εσας. Τρεχουν και μουσκευω τα δαχτυλα μου. Κινουμαι ρυθμικα. Φανταζομαι να μ εχετε δεμενη. Τα ποδια μου ανοιχτα. Τα δαχτυλα σας μπαινουν στο μουνι μου. Μου δαγκωνετε τον κωλο. Τρεμω. Σηκωνω τη λεκανη. Βουτατε μεσα μου. Και σπαρταραω. Γιατι ο πουτσος σας χοντρος κ σκληρος με σκιζει με βια.
Κι υστερα πεφτω κατω σχεδον ματωμενη. Γυρναω να σας κοιταξω κ εκλιπαρω "κι αλλο..".

Το υγρο μουνακι σας
 

 

(Θα ήτανε εξαιρετικά καλύτερο το να βάλετε να παίζει η μουσική του video ενώ ξεκινάτε να διαβάζετε την ιστορία...)


1η Απριλίου 2015

Πανεπιστημίου. Γνωστή καφετέρια/ζαχαροπλαστείο. Πολύς κόσμος περπατά γρήγορα μπροστά από το τραπέζι μου. Ανήσυχος αλλά χαρούμενος διότι επιτέλους έχει ανοιξιάτικο καιρό. 23C και ένας υπερήφανος ήλιος. Άψογα ντυμένος, με την καλύτερή μου γραβάτα, το γιλέκο μου, το κουστούμι μου, το γένι μου, τα γυαλιά διαβάσματός μου. Πίνω το μεσημεριανό μου καφέ, ο πρώτος της ημέρας μιας και δε μου δόθηκε η ευκαιρία από το πρωϊ, λόγω προγράμματος. Διαβάζω το "Control Freak" της Christa Faust. Εξαίσιο αστυνομικό μυθιστόρημα που απεικονίζει την underground club σκηνή του BDSM στη Νέα Υόρκη τέλη της δεκαετίας του '90. Είμαι ήδη λίγο καυλωμένος από το βιβλίο όπου και η πρωταγωνίστρια ερευνά τους φόνους και αναγκάστηκε να μπει σε ένα party με τις πιο ψηλές λουστρίνι μαύρες γόβες που είχε, τις κάλτσες της, τις ζαρτιέρες της, το κορμάκι της και όλος ο κόσμος, άνδρες και γυναίκες να τη θαυμάζουν. Ευτυχώς φορούσα ένα μαύρο παντελόνι, αυτό που είχα φορέσει το Σάββατο το βράδυ σε μία kinky συνάντηση μελών μίας Κυβερνο-κοινότητας και ήτανε ικανό να κρύψει το πρήξιμό μου με όλα αυτά τα latex ολόσωμα μίνι που περνούσαν δίπλα μου και που ήθελα να τα χύσω...

Είχα χαθεί στον καυλωτικό κόσμο του βιβλίου όταν είδα με την άκρη του ματιού μου μία κίνηση στο διπλανό τραπέζι. Είχα εστιάσει στο κείμενο, πράγμα που σήμαινε πως ήθελα μερικά δεύτερα να δω καλύτερα μακρύτερα. Ήταν εκεί. Ψηλή. Υπέροχες κόκκινες γόβες λουστρίνι, κάλτσες στο χρώμα του δέρματος, μία pencil μαύρη φούστα, αυστηρή γραμμή, κόκκινο πουκάμισο, μαύρο ταγιέρ, υπέροχα λυτά, μακριά, ξανθά μαλλιά, ίσια, μέχρι το ύψος του στήθους της και ένα ζευγάρι χαοτικά μπλε μάτια, σα δύο θυελλώδεις ωκεανοί, έτοιμοι να καταπιούν τη Mary Celeste.

Μούδιασα. Κατάλαβα ένα ελαφρύ χάσιμο στην αναπνοή μου. Έναν σπασμό επάνω στο καυλί μου, εντελώς ασυνείδητα. Βολευότανε. Δε με είχε δει. Με αγνοούσε; Ήμουνα τόσο απαρατήρητος για αυτήν ενώ ήμουν εκεί, μπροστά της; Άφησε την τσάντα της, κάθησε σταυροπόδι (Θεέ μου, σκέφτηκα, θα τον παίξω μπροστά σε όλον τον κόσμο για μία άγνωστη θεά...) και έκανε νόημα τη γκαρσόνα. Όπως γύρισε το βλέμμα της, με είδε που είχα καρφωθεί. Πάγωσε. Καμμία αντίδραση, κανένα συναίσθημα, poker face.

...

Στράβωσε; Μπορεί. Αλλά γιατί; Επειδή την κοιτούσα μέσα στα μάτια της αυστηρά και επίμονα; Δεν ήθελα να δείξω καμμία υποχώρηση. Έμεινα εκεί, στυλάτος αλλά με επιθετική στάση, να συνεχίζω να την κοιτάω. ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΤΗ ΘΕΛΩ, ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗ.

Έδωσε την παραγγελία στη γκαρσόνα. Άναψε ένα τσιγάρο αμήχανα και ξαναγύρισε το βλέμμα της στα μελιά μου μάτια. Ένα ελαφρύ χαμόγελο στις άκρες των υπέροχων χειλίων της. Πρόσκληση ή απλά ένα αθώο φλερτ; Μία φορά ζούμε, δε θα άφηνα αυτόν τον άγγελο να χαθεί από την ημέρα μου, από τη ζωή μου. Κάτι έπρεπε να κάνω για να της δείξω πόσο ήθελα να επικοινωνήσω μαζί της. Παρατηρώ ότι βγάζει το "Θεώρημα του Παπαγάλου" να διαβάσει του Guedj Denis. Θεά...και με μυαλό; Η καρδιά μου χτυπά πιο δυνατά. Τολμώ.

-"Σας αρέσει το βιβλίο;"
-"Συγγνώμη;"
-"Το βιβλίο...σας αρέσει; Ξέρω ότι έχει να κάνει με Μαθηματικά και φόνους..."
-"Ναι είναι καταπληκτικό. Δύσκολο αλλά σε μαγνητίζει. Εσείς τι διαβάζεται;"

...τώρα τι λέμε...;

-"Ερωτική Φετιχιστική Λογοτεχνία. Kinky καταστάσεις...δεκαετία του 90, προτού το μάθουν τα πρόβατα, η μάζα..."
-"Είσαστε και εσείς του Χώρου;"

...το πρώτο εγκεφαλικό...

-"Ναι, πάνω από δεκαετία τώρα."
-"Status;"
-"Κυριαρχικός. Εσείς;"
-"Δεν ασχολούμαι, παρά μόνο εγκυκλοπαιδικά. Αλλά κατάλαβα πως είχατε κάτι το διαφορετικό επάνω σας. Είμαι η Μύριαμ." Μου δίνει το χέρι της.
-"Δημήτρης, χάρηκα. Μπορώ να έρθω στο τραπέζι σας; Να πιούμε τον καφέ μαζί;"

Μου κάνει νόημα με το χέρι της στην άδεια καρέκλα. Κάθομαι δίπλα της. Αρχίζουμε και μιλάμε. Περί βιβλίων, περί BDSM, περί σχέσεων, γελάμε συνέχεια. Είναι ένα υπέροχο πλάσμα, Θεέ μου πόσο θέλω να μπω μέσα της και να τη γαμήσω δυνατά. Και όταν χύνει να βγω και να βάλω το στόμα μου κάτω από το μουνάκι της και να καταπιώ κάθε σταγόνα ζουμάκι που θα στάξει. Κάνω την κίνηση. Ακουμπάω με το χέρι μου το γόνατό της και της το χαϊδεύω απαλά. Σταματά. Ετοιμάζομαι για το χαστούκι. Με πλησιάζει και μου ψυθιρίζει "σε 5 στις ανδρικες τουαλέτες...". Σηκώνεται και λικνίζει το θεσπέσιο κορμί της με τέτοια χάρη που μπορώ να μυρίσω την καύλα της. Σε 5 ήμουν εκεί, μέσα στις τουαλέτες. Αρχίσαμε να φιλιόμαστε με πάθος, σα να θέλαμε να φάμε ο ένας τον άλλον. Της δάγκωνα τα χείλια. Της έγλειφα το λαιμό, έπιανα τα στήθια της και τις ρώγες της με τα μακριά δάχτυλά μου. Βογγούσαμε και οι δύο. Είχε ανοίξει τα πόδια της και είχε ήδη βάλει το χέρι της μέσα στο παντελόνι μου. -"Βγάλτον έξω, σε παρακαλώ, βγάλτον έξω και σκίσε με με δύναμη τα κρεάτά μου, το μουνάκι μου. Θέλω να νιώσω όλη τη δύναμη του κορμιού σου επάνω μου." Βάζω το προφυλακτικό και μπαίνω μέσα της και την ακούω που αγκομαχά.

Με αγκαλιάζει. Με φιλά. -"Δημήτρη μου. Σε νιώθω. Είσαι πολύ ζεστός. Κάνε με δική σου." Της τραβάω τα μαλλιά πίσω με δύναμη και δαγκώνω το σβέρκο της ενώ αρχίζω να τη σφυροκοπώ με τέτοια δύναμη που νιώθουμε τα κόκκαλα στις λεκάνες μας να χτυπιούνται. -"Θέλω να σε κόψω στα τέσσερα Μύριαμ. Να σου δείξω τι είμαι ικανός να κάνω στο κορμί σου. Κοίτα με!" Με κοιτά. -"Πες το όνομά μου." -"Δημήτρη μου..." -"Ξανά!" -"Δημήτρη μου!" -"Ξανά!!!" -"Δημήτρη μου!!!" Σε κάθε σφυροκόπημα άκουγα και το όνομά μου. -"Δημήτρη...νομίζω ότι μου έρχεται να χύσω...". To βλέμμα της δείχνει ότι είναι έτοιμη να κλάψει. Τραβιέμαι, σκύβω και καταπίνω με δύναμη κάθε ζουμί που έβγαλε η τρυπούλα της, τα κατάπινα με τέτοια μανία που τα μούσια μου ήτανε μούσκεμα, μύριζα τα εσώτερά της, αυτά που βγήκανε έξω χάρις εμένα. Η κλειτορίδα της είχε πρηστεί. Την έγλειφα με δύναμη, την έφτυνα, τη δάγκωνα ελαφριά, έπαιρνα όλα τα υγρά της και τα έριχνα με το στόμα μου στην κωλοτρυπίδα της. Όλη η περιοχή από το μουνάκι της μέχρι τον κωλαράκι της κολύμπαγε από τα υγρά της και το σάλιο μου. Σπασμοί κυρίευσαν το κορμί της...σαν ηλεκτροσόκ. Προσπαθούσε να πει το όνομά μου αλλά κοβότανε η αναπνοή της. Σηκώθηκα. Της αγκάλιασα και της είπα πως θέλω να ολοκληρώσω μέσα της. Αρχίζω πάλι να τη σφυροκοπώ, να τη γαμάω δυνατά, αυτή παραδομένη, ανίκανη να αντισταθεί, διαλυμένη, με είχε αγκαλιάσει και απλά ακολουθούσε το ρυθμό μου.

Επιτάχυνα. Ένιωθα ότι ήθελα να χύσω. Το καταλαβαίνει. Πιάνει με τα χέρια της το πρόσωπό μου. -"Χύσε με μωρό μου! Χύσε με Δημήτρη μου!!!" Ένιωσα την έκρηξή μου μέσα της και άρχισα να φωνάζω το όνομά της, ενώ αυτή με φιλούσε με πάθος σε όλο το πρόσωπο. Τιναζόμουνα ενώ της τράβαγα τα μαλλιά και γράπωνα τη μεσούλα της. Προσπαθούμε να συνέλθουμε...

-"Δημήτρη, μου έχουνε κοπεί τα πόδια μου...Δημήτρη...; Δημήτρη...;"

...

-"Δημήτρη...; Δημήτρη...;" "Ξυπνάω" από τη φαντασίωση...η γκαρσόνα από πάνω μου, ρωτά συνεχώς το όνομά μου. Προφανώς κάτι μου είχε πει νωρίτερα που δεν το είχα αντιληφθεί και το poker face εκεί, στο απέναντι τραπέζι να συνεχίζει να με κοιτά επίμονα. Μόνο εκείνη και ο Θεός ξέρει τι μπορεί να σκεφτότανε όλη αυτήν την ώρα που τη φαντασιωνόμουνα. Και θα παραμείνει μία άγνωστη μεταξύ αγνώστων. Πληρώνω. Σηκώνομαι και φεύγω ενώ νιώθω το βλέμμα της να έχει γραπώσει τις ωμοπλάτες μου από το σακάκι.

Αυτό που ευχήθηκα εκείνη την ημέρα ήτανε να με είχε φαντασιωθεί με τον παρόμοιο τρόπο.

Αυτό που ευχήθηκα εκείνη την ημέρα ήτανε ότι αντάλλαζα όλον τον κόσμο για να μάθω τι σκεφτόταν όταν με κοιτούσε με τα υπέροχα μάτια της...

Ο Σαίξπηρ έλεγε ότι δύο άγνωστοι είναι οι καλύτεροι φίλοι. Ορμώμενος από αυτό, σκέφτηκα ότι μέσα σε αυτά τα λίγα λεπτά, είχα νιώσει έντονα συναισθήματα για αυτήν την άγνωστη, για αυτόν τον άγγελο, για αυτήν την προσωποποίηση της τελειότητας.

Χάνομαι στο δρόμο ακούγοντας αυτήν τη μουσική του video που ακούτε ενώ διαβάζετε την ιστορία...

Στο βάθος βλέπω αμυδρά περίεργα, μαύρα σύννεφα...μάλλον έρχεται καταιγίδα...

Δεν την ξαναείδα ποτέ...

...αλλά και δεν την ξέχασα και ποτέ...

Wolverine 31.03.2015

 

Kαρκίνοι-καβλώστρες, αυτή η μάστιγα <3

 

Καρκίνος ζώδιο με ωροσκόπο Παρθένο. Να ανησυχώ;

 

Nop, keep going, εγώ με ωροσκόπο Λέων! καλά πάμε, δυνατά.  

 

Real story: gay φίλος μου ζητά ημέρα και ώρα γεννήσεως για βρει τον Ωροσκόπο. Όταν είδε τη συνδυαστική Καρκίνος-Παρθένος, είπε: "Ο Χριστός και η Παναγία...εσύ αγόρι μου είσαι ζαρτιέρα και γόβα στιλέτο!!!"

 

 


JUST DON'T

"Don't try to fix me
I don't need to be saved
don't bring me your religion
or tell me to be brave
don't offer me a shoulder
I have two of my own
my back is strong and I can do
all of this alone.

Don't try understand me
if you don't have the time
to walk with me just one more mile
to understand this soul of mine
don't offer me your Jesus.
don't point out all my sin
take a look at yourself first
for I wont let you in.

Don't come to me with promises
I've heard it all before
I did not ask for any help
so don't knock on my door
for time has shown me one great truth
you are all the same
I am nothing more to you
than an object with a name.
~ Jack Skeleton.

 

Έχει λυσσάξει ο Καρκίνος να τον παντρευτώ. Δε θέλω σου λέω! Έχω εγώ καμιά σχέση με καψούρες και δράματα; Άσε που θα με ταράξει στην γκρίνια και την κρεβατομουρμούρα.

 

Αδελφέ δε μπορώ να διαφωνήσω...μία γκρίνια τηνε βγάζουμε...αλλά το κάνουμε διότι αγαπάμε...κάτι που δεν το κάνουν και πολλοί σήμερα πια...