Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

ΜΝΗΜΗ ΙΙ
Πότε σε πρωτοείδα ώ χρυσόμαλλη δορά;
Παιδί ακόμα κι ήμουν στο Πήλιο
κι έβλεπα με την κόχη μιας σπηλιά θαλασσινής
κ' ήταν η θάλασσα
σγουρή κάτω απ' τον ήλιο και ο ήλιος
έλιωνε πάνω της κ' η λάμψη
έμπαινε ως το βάθος της σπηλιάς κι εγώ σα σπέρμα
σάλευα μέσα στη σπηλιά ενώ το κύμα
επαναλάμβανε τα λόγια του χρησμού: " Θα μυηθείς
στη Σαλασσίη, στη Σαλίη, στην Αλίη".
ΓΙΑΝΝΗΣ ΥΦΑΝΤΗΣ - "Ο καθρέφτης του Πρωτέα".

 

 

Όταν δεν υπάρχεις στα τόξα των ματιών μου,
υπάρχεις νοούμενος.
Για να εμφανιστείς
κλείνω τα βλέφαρα,τα μάτια μου στρέφονται
προς τα μέσα και σε κοιτούν.
.
Είσαι Υδρογραφία.
Τα μάτια σου,τα μάτια σου.
Το μέτωπό σου,παγωμένη λίμνη.
Τα μάτια σου,λύχνοι φωτός.
Τα φρύδια σου,παράκτια.
Τα μάτια σου,τα μάτια σου.
Το μέτωπό σου,νερό.
Τα μάτια σου,λύχνοι φωτός.
Τα φρύδια σου,χερσαία.
Το στόμα σου,
υδρόγειος:
τα χείλη σου κλείνεις
το χώμα μουσκεύει.
.
═════════
.
Μαρία Φίλη,συλλογή Το πιο παράξενο απόκτημα των εντόμων,Μελάνι,2014

 

 

http://xxgifs.com/picture/52335-9653550

 

Όπως λέει ο Αχιλλέας Κυριακίδης στο βιβλίο Σημειώσεις για μια ιδιωτική θεωρία της λογοτεχνίας , « Ὀταν ο αναγνώστης δημιουργεί, ο συγγραφέας σωπαίνει. Όλοι συγγραφείς είμαστε»
Και γράφουμε, για να μην τρελαθούμε και κάνουμε κι άλλα, λιγότερο δημιουργικά πράγματα για να μην τρελαθούμε, χαλάμε πνευμόνια, συκώτια και καρδιές κάνουμε πλάκα γελάμε και κλαίμε,

Σα να μην υπάρχει αύριο. Και είναι εντάξει. Αρκεί να είναι συνειδητό για να μην τρελαθούμε.
καλό είναι ν’ ακούει κανείς ιστορίες, καλύτερο όμως είναι ν’ ακολουθεί τη δική του, χωρίς να στέκεται εμπόδιο στον ίδιο του το δρόμο, για να φτάσει έτσι αργά ή γρήγορα στον εαυτό του.

 

 

François Boucher