Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

αντί ε π ι λ ό γ ο υ

( ο επίλογος στο ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΦΟΡΕΜΑΤΩΝ)
ένα φόρεμα μπορεί να στεγάσει ένα μεγάλο μυστικό
σκεπάζοντας τα προσχήματα της σάρκας
να γίνει η κόκκινη καμπάνα του πόθου της
αλλά δεν μπορεί να ταξιδέψει ένα καράβι δίχως κίνητρα
και να πιεί όλη την θάλασσα στους κόλπους του μεταξωτού του / ένα φόρεμα μπορεί να γίνει το εκκολαπτήριο αυγών στρουθοκαμήλου
να γίνει η κραυγάζουσα της σαρκός πληγή
πλάθοντας την ωραιότητα της δυσμορφίας
αλλά δεν μπορεί να γίνει το εύθριπτο δέρμα ενός έρωτα
από βελούδο και χώμα / ένα φόρεμα μπορεί να καλύψει το γαύγισμα ενός σκύλου
να γίνει το σπίτι όλων των αποσυνάγωγων ανδρών
ψάχνοντας μία ιερόδουλη επιθυμία
αλλά δεν μπορεί να γίνει ο τάφος μίας αγάπης από άρωμα και δαντέλα από κλωστές και κουμπιά
ένα φόρεμα συνήθως κοιμάται στο νεκροταφείο του
αλλά ξυπνάει όταν η μάσκα της Ποίησης χτυπά
δειλά με τα χέρια γυναίκας τον ομιλούντα καθρέφτη
σηκώνεται τότε και φοριέται όλο οίηση!.
12/9/2015

 

 

Η γυναικα πειναει ' θελει φαϊ

διψαει ' θελει να πιει

ειναι καβλωμενη ' θελει να πηδηχτει.

Η γυναικα ειναι φυσιολογικη
αρα αποτροπαιη.
Γ. Φλωμπερ

 

 

  ​

 

[Carte Postale] Της Μελίνας Με Το Χνούδι

 


Μικραίνω για να χωράω
κάτω από την μπλούζα σου.

Να μικρύνεις κι εσύ να μπεις
κάτω από τη δική μου.

Ταράν ταράν ταράν το ακορντεόν,
τουρούμ τουρούμ τουρούμ η τρομπέτα,
να μας σκεπάσουν ολόκληρους ,
να κλείσει επιτέλους η βρύση
που στάζει μέσα στο κεφάλι μου.

Γιατί άμα σ’αγαπήσω σιγά μη σου το πω.
Κι άμα δεν σ’αγαπήσω, σιγά. Και τι έγινε.


 

 

ஜ
.
.
Δεν μου περίσσευε το ροζ
ως την ανάσα μελανή υπήρξα
σύρθηκα — δεν κολύμπησα
δυο χέρια με περίμεναν στην όχθη
χωρίς σταγόνα νερό.
.
Γνώρισα το Θεό από φωτογραφίες
κανένα μου φιλί δεν του άλλαξε την έκφραση
Πάτερ ημών οι βραδινοί μονόλογοι δεν απαντήθηκαν
Πατέρα,πώς ησυχάζουν οι παιδικές φωνές που γέρασαν.
.
Θυμάμαι τα μάτια σου
κανείς δεν μίλησε ποτέ γι’ αυτά
κι όμως για το φύλλο που πέφτει
για δυο σταγόνες βροχής στα γυαλιά
γεννήθηκαν τραγούδια και πέθαναν έρωτες.
.
Προφανώς αγαπούσαμε τα παραμύθια
τόσες αγνές προθέσεις που τελικά
μας κατασπάραξαν τα περιστέρια του κόσμου.
.
Στο θάνατο πορευόμαστε σαν αθάνατοι
το πρωί δένουμε τα παπούτσια μας
δένουμε τα παπούτσια μας και
λύνουμε τα χέρια.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
Βασιλεία Οικονόμου,Αποχρώσεις αποχωρήσεων,
συλλογή Το υπόλοιπο της αφαίρεσης,Γκοβόστης,2015

 

 

 

Να'σαι σκληρός, υπομονετικός, να καταφρονάς τον κίνδυνο, να μη φοβάσαι το θάνατο, να ζητάς πέρα από τη γης ετούτη το υπέρτατο αγαθό - να ποια φωνή ανέβαινε ακατάλυτα από τις λαικές τούτες φυλάδες και δασκάλεβε την παιδική καρδιά μου. Και συνάμα μια δίψα σφοδρή για φυγές κρυφές, για ταξίδια μακρινά, για περιπλανήσεις γιομάτες έρωτα μυστικό, ηδονή και μαρτύριο.
[...] Να'μαστε απροσάρμοστοι, να η μεγάλη αρετή μας. Να μη βολευόμαστε, να'μαστε ανυπόμονοι, σκληροί, γιομάτη ανησυχία και πίστη, να θέλουμε το αδύνατο - σαν τους ερωτευμένους. Να ξέρουμε πως ό,τι λένε σήμερα δικαιοσύνη είναι οργανωμένη αδικία, κι ό,τι λένε ηθική είναι η βολική, ταπεινή συνεννόηση των άνανδρων. Και να μην το ανεχόμαστε. Τι ανάγκη έχουμε εμείς από τα παλιά παραμύθια;
Σήμερα που σαπίζει ο κόσμος,κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν και τις πιο γενναίες ψυχές, μια μονάχα τακτική είναι πρακτική και συμφέρει. Να'σαι ανένδοτος.

- Νίκος Καζαντζάκης

 

Out of the ash
I rise with my red hair
And I eat men like air. ― Sylvia Plath

Photo by Mario Sorrenti

 

 

ααχαχαχαχαχαχ you biatch!

 

Φτου, φτου, φτου! Αστέρι, αστέρι!