Καύλωσέ με! (αν μπορείς…)

Στις ανθρώπινες σχέσεις δεν υπάρχει εμπιστοσύνη μόνο ρίσκο. Πάντα είναι ρίσκο, αλλά και αν δεν ρισκάρεις, δεν ζεις!...

 

 

Lèvres de sang (Jean Rollin, 1974)

 

 

Profondo Rosso (Dario Argento, 1975)

 

 

Το μουνί το πράγμα το αιδοίο το αίμα το ρίγος το σύννεφο το έρμαιο το σεξ το φύλο συκής. Το κραταιό το στήθος το φιλί το άλλοθι το ασώματο Ποίημα το άλσος το κορμί το μηρυκαστικό (γαμήσι). Ερείπια και ίαμβοι φιγούρες γυμνές άνω θρώσκουν βλέμματα libido. Το νερό στο αυλάκι με το πρώτο τυχόντα συνειρμό. Ο έρωτας η αγάπη στην Ακροθαλασσιά, η λέξη η σιωπή γυμνή στιγμή, εξαίσιος ίλιγγος, πόθος υγρός έμπιστο φως. Το ταλάντευμα το πέσιμο το ανέβασμα τρίστιχο τρίπτυχο αμφίσημο κι αμφίθυμο σταλαγμίτη το σταλακτίτη στον ουρανό της έμπνευσης. Ω το αρσενικό το γένος δάχτυλο κρουστό, έρκος οδόντων στο χείλος φωνηέντων ιδεών, πήγαινε γυρεύοντας θηλυκό οργασμό. Ανάσα ωκεανού, ξανάσασμα, σύμφωνο λυγμός σ’ άλογο γένος η ψωλή άνομη η στύση, άλλη μια μέθη σε δευτερόλεπτα σπασμού…

~Τάσος Κάρτας, α-στερητικό Ποίημα σε αναζήτηση της εικόνας του καλός αγωγός γυμνού διλήμματος μηδέν εις το πηλίκον υψικαμίνου σώματος~

 

Eίμαστε όλες πουτάνες.

Η Πουτάνα

Σε γλείφω,
με κινήσεις αργές
και η γλώσσα μου
χαράζει κινέζικα
ιδεογράμματα
στα υγρά χείλη
του μουνιού σου.

Τα χέρια σου
με δύναμη τραβούν
το κεφάλι μου
τα πόδια σφίγγουν
βαριανασαίνεις, βογγάς
με βρίζεις
και χύνεις.

Και εγώ βλαστημάω
γιατί δεν είσαι αυτή που θέλω,
ούτε καν της μοιάζεις,
ήρθες, ξεκαύλωσες, με πλήρωσες
και έφυγες. Δεν γαμιέται;
Ας είναι. Τσακίσου τώρα,
έξω από το σπίτι μου,
πουτάνα είμαι, όχι νοσοκόμα.

Μια καλή πουτάνα όμως,
δεν ξεπετάω τις πελάτισσες μου,
τους δίνω σημασία, φροντίδα
και πολλές φορές του δανείζω
λίγη αξιοπρέπεια ή αυτοσεβασμό.
Και όλες μου χρωστάνε,
δεν με ξεπληρώνουν ποτέ,
σε μένα βρήκαν να κάνουν απαλλοτρίωση
οι μαλακισμένες.

Τσακίσου τώρα. Φύγε.

( http://heteroutopias.blogspot.gr/2015/04/blog-post_84.html )