Κινηματογράφος

Εγώ σαν κριτικός κινηματογράφου προτιμώ και άλλες ταινίες, θα πω μερικές:
Από ελληνικές:
"Singapore Sling", Νικολαΐδης
"Ευδοκία", Δαμιανός
όλες του Αγγελόπουλο μέχρι το "Βλέμα του Οδυσσέα"
όλες του Τορνέ
οι περισσότερες του Σταύρου Τσιώλη
όλες του Δήμου Αβδελιώδη

Από ξένες:
όλες του Wong Kaw wa
όλες του Ταρκόφσκι
όλες του Μπέργκμαν
όλες του Μπουνιουέλ
οι περισσότερες του Χίτσκοκ
οι τλευταίες του Σοκούροφ
οι περισσότερες του Γούντι Άλεν
οι περισσότερες του Χιούστον
οι περισσότερες του Όρσον Ουελς
όλες του Καρλ Ντράγιερ...

σταματάω εδώ. Είναι πολλές οι καλές ταινίες ρε παιδιά

 

"Εγώ σαν κριτικός κινηματογράφου προτιμώ και άλλες ταινίες, θα πω μερικές:"

πολυ σωστα το ειπες ... συχνα κανουμε κριτικη αναλογα με την διαθεση που εχουμε εκεινη την στιγμη και αυτο σιγουρα δεν οδηγει παντα στο δικαιοτερο αποτελεσμα .
Αναρωτιεμαι αν μια μερα οι κινηματογραφικες ταινιες εχουν στο εξωφυλλο τους κατι οπως οι ενδειξεις στα φαρμακα ...... πχ: "Η ταινια αυτη ενδεικνυται για κουραστικη μερα με εντονη ψυχολογικη καταπιεση απο τους προισταμενους σας" ...... αντενδειξεις : "Κινδυνος εγκεφαλικης παχυσαρκειας και σε παρατεταμενη χρηση εμφανιση βιαιης συμπεριφορας" ... παρενεργειες : "εχουν αναφερθει περιορισμενα περιστατικα οπου οι μικροι θεατες πυροβολησαν μερικους συμμαθητες τους στο σχολειο.."

"σταματάω εδώ. Είναι πολλές οι καλές ταινίες ρε παιδιά"
και παλι συμφωνω .... το κακο ειναι πως μειωνονται συνεχως ...

 

Παραθέτω τις αγαπημένες μου, με καποια σύντομα σχόλια.

1. Η θηλιά - The rope - του Αλφρεντ Χίτσκοκ > Απίστευτη ταινία πάνω στο αιώνιο ερώτημα του άν υπάρχει η όχι τέλειο έγκλημα. Εξαιρετική η σκηνοθεσία του φανταστικού χίτσκοκ, με το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι η ταινία είναι γυρισμένη σε μονοπλάνο. Την θεωρώ την καλύτερη ταινία που έχω δεί ποτε

2. Gilda - Πολυ απλά η επιτομή της Γυναικείας Κυριαρχίας και Γοητείας

3. Casablanca - Ουδέν σχόλιο

4. Το γεράκι της Μάλτας με τον Χαμφρει μπόγκαρντ - Πλοκή δράση σε απόλυτη νουάρ ατνόσφαιρα.

5. Λεπτή Κόκκινη Γραμμή - Μια ουτοπική υπέροχη χρωματιστή ελεγεία για τον άνθρωπο την ψυχή την ειρήνη.... τον Θεό.

 

Μία πολύ αγαπημένη μου ταινία είναι η Dogville του Lars von Trier με Νικόλ Κιντμαν, Λωρήν Μπακώλ και άλλους γνωστούς ηθοποιούς.

Έχει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα πλοκή, με πολύ ουσία, αριστουργηματικό φινάλε, με αρκετά θεατρικό τρόπο γυρισμένη, π.χ. πολλά από τα σκηνικά είναι χαραγμένα με κιμωλία, ο φωτισμός τελείως θεατράλε.

Αν και υποθέτω ο john slave96 θα είχε περισσότερα να πει και με καλύτερο τρόπο από μένα.

Άλλη ταινία που έχω απολαύσει ήταν η "Τελευταία έξοδος - Ρίτα Χαιηγουορθ"

Η τελευταία ταινία που χάρηκα με την ψυχή μου ήταν το "Σκοτεινό Χωριό" του Ναιτ Σιάμαλαν, τέλη του 2004 νομίζω.

Γενικά η εντύπωσή μου είναι ότι πλέον βγαίνουν ταινίες της μίας χρήσης και σπάνια πιά μία ταινία να μου λέει κάτι καινούργιο... μπορεί όμως απλά να μεγαλώνω <χαμόγελο>

Το αγαπημένο μου τρίο:

Ζέλιγκ του Γούντυ Άλλεν - η καλύτερη πολιτική σάτιρα που έχω δει στη ζωή μου,

Θρόνος του Αίματος του Κουροσάβα,

Νονός Νο 3.

 

Δεκαοχτώ λεσβίες και εγώ:πολύ καλή σάτιρα,μη σας ξεγελάει ο τίτλος.Ελληνικές πατέντες...

Η νεκρή νύφη του Τιμ Μπάρτον

Ο Άγιος Βασίλης τζογαδόρος :μαύρη κωμωδία με αρκετό σπλάτερ.Συνήθως οι μη ενημερωμένοι βιντεοκλαμπάρχες το έχουν στα παιδικά ή στις κωμωδίες(σας παρακαλώ βάλτε το στη θέση του-ίσως σώσετε μια αθώα ψυχούλα..).

Ευτυχώς που δεν είσαι γυναίκα:απολαυστική κωμωδία με τη Φανύ Αρντάν

Hostel:βαρβάτο θρίλλερ του Ταραντίνο..

 

Ιncomplete_ να μου επιτρέψεις να σε διορθώσω το Hostel (2005) δεν είναι ταινία του Ταραντίνου αλλά του σκηνοθέτη Eli Roth (Cabin Fever 2002), απλά ο tarantino ήταν executive producer (εκτελεστής παραγωγής) στην ταινία και βοήθησε να την προμοτάρουνε (μεγάλες κλάπες και οι 2 ταινίες του Eli Roth κατά τη γνώμη μου)

Μια αντίθετα καλή ταινία Kωμωδία-Σπλάτερ (που είχε μικρότερο promotion) που πλάσαραν σαν ταινία του Ταραντίνου και, απλά είχε γράψει το σενάριο και κράταγε τον πρωταγωνιστικό ρόλο μαζί με τον Clooney, ήταν το From Dusk Till Dawn (1996) του Robert Rodriguez (Sin City, Desperado)

 

.... και ενας ακομη ... συνολο επτα ... σιγα σιγα θα εντοπισω μεσο των φορουμ και τα 12 ατομα που ειδαν το Dogville (και τους αρεσε) στην Ελλαδα .... μου την ειχε προτεινει η βιντεοκλαμπού (πληθυντικος : των βιντεοκλαμπίδων) και απο τοτε εχω 2 ευρω χρεος στο λογαριασμο μου επειδη αρνηθηκα να την πληρωσω ... αντισταθμιστικα , της εκοψα τιμολογιο παροχης υτπηρεσιων αξιας 2 ευρω για τον χρονο που εχασα ... ασχετο ... η λογιστρια μου αρχισε να βλεπει ψυχολογο ...

 

Braindead a.k.a. Dead Alive (1992) ...δια χειρός Peter Jackson (Άρχοντες των Δαχτυλιδιών), ο οποίος - μια φορά και ένα καιρό-γύριζε με μίνουμ badget διαμαντάκια όπως αυτή την θεότρελη (και από τις πιο αιματηρές στα χρονικά του κινηματογράφου) κωμωδία τρόμου!!!

Καυτή Εκδίκηση [του Σεξ] (1972) του Ντίμη Δαδήρα. Η Γκιζέλα Ντάλι για να εκδικηθεί τον έκφηλο Κώστα Πρέκα (είναι η αιτία που αυτοκτόνησε η αδερφή της) τον αλυσοδένει σε ένα ηχομωνομένο μπουντρούμι και τον βασανίζει, με το να δίνεται μπροστά στα μάτια του σε άντρες και γυναίκες (το μπουντρούμι χωρίζεται από την κρεβατοκάμαρα με ένα τζάμι/καθρέφτη)... λίγο πρίν από το τέλος τον ευνουχίζει ώστε να μην διαφθείρει και άλλες υπάρξεις!!! Ατάκα που τσακίζει κόκκαλα από το στόμα του Πρέκα: ''Πόρνη..Σαδίστρια". Συμπέρασμα...δεν τις γυρίζουν όπως παλιά!!!

 

Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Είδα πρόσφατα το The Wicker Man, (κάτι με Σκιάχτρο λέει ο ελληνικός τίτλος). Νίκολας Κέιτζ και λοιποί "άγνωστοι".

Πρόκειται για ριμέικ μιας παλιάς Αγγλικής ταινίας που δεν έχω δει, αλλά για την οποία είχα ακούσει πολλά. Το ριμέικ είναι τόσο χάλια που αν το βλέπεις σε multiplex σου 'ρχεται να κάνεις πως κατουριέσαι και να πας να μπεις δίπλα, στους πειρατές της Καραϊβικής.

Επειδή είναι το πρώτο επίσημα αντι-φεμινιστικό και αντι - new age Αμερικάνικο φιλμ που έχω υπόψη μου, επειδή περιλαμβάνει όλες τις προβολές για την μητριαρχία που μπορεί να έχει κανείς ζώντας σε έναν πατριαρχικό κόσμο (μερικές από τις οποίες με βρίσκουν σύμφωνο), και επειδή πολύ συχνά στο φόρουμ η γυναικεία Κυριαρχικότητα συνδέεται (κακώς, νομίζω) με την μητριαρχία, αναρωτιέμαι αν το είδαν και άλλοι, και τί γνώμη έχουν.

 

Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

DreamMaster wrote:
"Είδα πρόσφατα το The Wicker Man, (κάτι με Σκιάχτρο λέει ο ελληνικός τίτλος). Νίκολας Κέιτζ και λοιποί "άγνωστοι".

Πρόκειται για ριμέικ μιας παλιάς Αγγλικής ταινίας που δεν έχω δει, αλλά για την οποία είχα ακούσει πολλά. Το ριμέικ είναι τόσο χάλια που αν το βλέπεις σε multiplex σου 'ρχεται να κάνεις πως κατουριέσαι και να πας να μπεις δίπλα, στους πειρατές της Καραϊβικής.

Επειδή είναι το πρώτο επίσημα αντι-φεμινιστικό και αντι - new age Αμερικάνικο φιλμ που έχω υπόψη μου, επειδή περιλαμβάνει όλες τις προβολές για την μητριαρχία που μπορεί να έχει κανείς ζώντας σε έναν πατριαρχικό κόσμο (μερικές από τις οποίες με βρίσκουν σύμφωνο), και επειδή πολύ συχνά στο φόρουμ η γυναικεία Κυριαρχικότητα συνδέεται (κακώς, νομίζω) με την μητριαρχία, αναρωτιέμαι αν το είδαν και άλλοι, και τί γνώμη έχουν."

Το καινούργιο δεν το έχω δει το ριμέικ. Το παλιό (1973) κοσμεί από 2001 την συλλογή μου με τις ταινίες. Γνώμη μου από τα καλύτερα θρίλερ αγγλικής σοδειάς (Witchfinder General aka Conqueror Worm, Theatre of Blood και άλλα πολλά που άμα αναφέρω τώρα χρειαζόμαστε κατάλογο)

 

Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

Ήταν ένα από τα πιό χάλια καλογυρισμένα θρίλλερ που έχω δει στη ζωή μου. Στράφι πήγαινε η μουσική του Badalamenti (Twin Peaks).

Η υπόθεση:

Ο Νίκολας Κειτζ είναι ένας αστυνομικός στην Αμερικανική επαρχία. Κατά την βάρδιά του στους δρόμους, σταματάει ένα σαραβαλιασμένο σεντάν που οδηγεί μία τριαντάρα κατάξανθη πανέμορφη μανούλα και στο πίσω κάθισμα έχει ένα 8χρονο πανέμορφο κατάξανθο κοριτσάκι. Ο Κειτζ τους κάνει παρατήρηση για υπερβολική ταχύτητα και τους επιστρέφει την κούκλα του κοριτσακίου που είχε πέσει από το αυτοκίνητο. Πρωτού να ολοκληρωθεί ο διάλογος έρχεται μία νταλίκα με απίστευτη ταχύτητα και βιαιότητα και διεμβολίζει το σεντάν με την μανούλα και την κορούλα, το οποίο τυλίγεται στις φλόγες. Το απόλυτο σύμβολο φαλλικής επιβολής, δεν θυμάμαι να έχω ξαναδει ποτέ τόσο ωμό και ισχυρό συμβολισμό.

Ο Κειτζ παθαίνει κάποιας μορφής κλονισμό μετά απ αυτό και βρίσκεται σε αναρρωτική όταν λαβαίνει ένα γράμμα από την παλιά του αρραβωνιαστικιά, Γουίλοου που του ζητά να έρθει στο απομονωμένο νησί όπου ζει και να την βοηθήσει να βρει την κορούλα της που έχει εξαφανιστεί. Ο Κειτζ πηγαίνει τρέχοντας. Είναι που η φωτό της κορούλας μοιάζει υπερβολικά με το κοριτσάκι που κάηκε στο αυτοκίνητο. Ο Κειτζ δεν έχει συνέλθει από τον κλονισμό, έχει παραισθήσεις που τον ακολουθούν συνεχώς στο έργο, δεν είναι σε θέση να αξιολογήσει κριτικά οτιδήποτε, είναι σε θέση μόνο να έχει συναισθηματικά αντανακλαστικά (όχι συναισθήματα) και να κρατάει την επίγνωση του τί έχει ταχτεί να προστατεύει στη ζωή του - τον νόμο και την τάξη που φροντίζει για την αγία αμερικανική οικογένεια της επαρχίας.

Ο Κειτζ φτάνει στο νησί και διαπιστώνει ότι εκεί ζουν σχεδόν μόνο γυναίκες και μάλιστα μόνο WASP γυναίκες - σημαντικό αυτό για την politically correct Αμερική του σήμερα, οι άντρες ελάχιστοι, τελείως κακορίζικοι και δεν ελέγχουν τίποτα. Οι γυναίκες αδιαφορούν απολύτως για την αντρική ματιά και την αντρική παρουσία, ελέγχουν τα πάντα, ανθίστανται απολύτως στις προσπάθειές του να επικοινωνήσει μαζί τους, δεν είναι ωστόσο ικανές να τον αποτρέψουν από οτιδήποτε θέλει αυτός να κάνει, ούτε καν στο δικό τους νησί. Οι άντρες, με προορισμό της ζωής τους την αναπαραγωγή του είδους καταγίνονται με μία μονότονη αγροτική δουλειά, περισυλλέγουν δεμάτια με ξερά κλαδιά και καυσόξυλα και κόβουν κορμούς δέντρων, απομονωμένοι και επιτηρούμενοι από γυναίκες.

Ο Κειτζ, που ναι μεν δεν τον συγκινεί πλέον η Γουίλοου την οποίαν συναντά, αλλά την βλέπει ως μάνα του παιδιού του, με μεγάλη ευκολία πείθεται ότι η κόρη της είναι δικό του παιδί και θεωρεί ότι τον αφορά το τί θα αποκάνει, ψάχνει για την μικρή με πάθος. Ψάχνοντας χώνεται ακόμα βαθύτερα στις μητριαρχικές δομές του νησιού. Στο σχολείο φοιτούν μόνον απολύτως ντρεσαρισμένα κοριτσάκια, η γιατρός του νησιού ασχολείται και με τελετουργίες γονιμότητας. Η αρχηγός του νησιού, Ελεν Μπέρστυν, η μόνη που είναι σε θέση να συνεννοηθεί και με όρους πατριαρχικών δομών αν χρειαστεί, τον ενημερώνει για την μητριαρχία στο νησί, είναι τελείως συγκαταβατική μαζί του και δεν τον θεωρεί σοβαρό κίνδυνο. Η μικρή είναι εξαφανισμένη και ασαφές το αν έχει δολοφονηθεί ή είναι κρυμμένη κάπου εκεί γύρω για να γίνει θυσία σε τελετή γονιμότητας.

Η ώρα της τελετής γονιμότητας φτάνει. Ο Κειτζ, βέβαιος ότι η κόρη του θα θυσιαστεί εκεί, χτυπάει με βία μία άλλη γυναίκα (Κάθυ Μπέιτς; δεν την είδα στους τίτλους νομίζω) αρπάζει την στολή της, την φοράει και ορμάει στον χώρο της τελετής όπου είναι μαζεμένη όλη η κοινότητα. Εκεί, τί έκπληξη, βλέπει το κοριτσάκι, δεμένο σε στύλο έτοιμο να θυσιαστεί. Ορμάει μπροστά, το σώζει και κάνει να φύγει τρέχοντας.

Η κοινότητα όλη τον περικυκλώνει. Του εξηγεί ότι δεν προαλειφόταν έτσι και αλλιώς το κοριτσάκι για θύμα, η Γουίλοου άλλωστε η μαμά του είναι κόρη της αρχηγού, αλλά ο ίδιος! Τον είχε επιλέξει η Γουίλοου, που είχε σταλθεί ως επί τουτου στην κοινωνία των αντρών, χρόνια πριν. Και τα πάντα, όσα είχε κάνει αυτός ως τώρα είχαν καλλιεργηθεί και ήταν προδιαγεγραμμένα. Προσπαθεί να διαφύγει, αλλά μάταια. Τον ανεβάζουν σ ένα πελώριο κούφιο σκιάχτρο φτιαγμένο από τα ξύλα και τα ξερόκλαδα που κουβαλούσαν οι άντρες τόσες μέρες. Το κοριτσάκι προχωράει με την δάδα, βάζει φωτιά και ο ίδιος γίνεται παρανάλωμα.

Η γνώμη μου:

Δεν μπορώ να σκεφτώ αντι-οτιδήποτε έργο με τους κακούς να νικάνε κατά κράτος, όταν μάλιστα είναι φανερές και οι δικές τους αδυναμίες. Αυτό όμως συνέβη στο έργο.

Αν και δεν μου έρχεται στο νου τώρα αντι-φεμινιστικό έργο του Χόλλυγουντ, πιθανά η παραγωγή σε τέτοια έργα να είναι όντως ισχνή τώρα που το σκέπτομαι, αυτό ήταν τόσο κακή σύλληψη υπόθεσης που διαλύει το ίδιο τις θέσεις που πάει να περάσει. Και έπειτα, παγανιστική μητριαρχία, είναι ποτέ δυνατό να είναι τόσο ισχυρές οι προβολές της σήμερα. Ποιές προβολές κιόλας, για μαζικές φαντασιώσεις πρόκειται.

Σϊγουρα ήταν το έργο και αντι - φεμινιστικό και αντι - new age.

Νομίζω όμως ότι θρηνούσε για την εξαφάνιση της κουλτούρας των λευκών αγγλοσαξώνων προτεσταντών της Αμερικής - WASP και του ορθού λόγου. Ότι έλεγε πώς αν η κάθε Γουίλοου μπορεί να ξεφουρνίζει έτσι ανεξέλεγκτα κοριτσάκια που να τα κάνει ίδια με αυτήν και όπως θέλει και οπου θέλει να τα ανατρέφει και ότι θέλουν να κάνουν αυτά χωρίς κανέναν έλεγχο και απέναντί της έχει έναν αστυνομικό υπό κατάρρευσιν, τότε πάει χάθηκε η Αμερική που ξέραμε και δεν θα είναι ποτέ πραγματικά μεγάλη. Ο αφελής αστυνομικός δεν είναι σε θέση να προστατέψει την παλιά καλή Αμερική και ο μόνος που επραξε σωστά ως άντρας και ως αμερικάνος ήταν ο νταλικέρης που διεμβόλησε το αυτοκίνητο με την επικίνδυνη σίγουρα μανούλα και το επικίνδυνο στο μέλλον κοριτσάκι. Αλλά χωρίς αυτό ν αποτρέπει την καταστροφή της αυτοκρατορίας εκ των έσω. Αυτά τους πιάνουν κατά καιρούς στο Χόλυγουντ. Κάπως έτσι έγινε μέγας και τρανός και ο Κράιτον...

 

Re: Τι σκέφτεσαι τώρα ?

tender lilly, μπας και έχεις καμία καλή ταινία να προτείνεις είτε σε dvd είτε σε cinema;