Κινηματογράφος

Απάντηση: Κινηματογράφος




   

 

Απάντηση: Κινηματογράφος



"...Just on my own. You know, no fucking watch, no map, no axe, no nothing. No nothing. Just be out there. Just be out there in it. You know, big mountains, rivers, sky, game. Just be out there in it, you know? In the wild."

"I'm going to paraphrase Thoreau here... rather than love, than money, than faith, than fame, than fairness... give me truth."

"'cause, you know what I don't understand? I don't understand why people, why every fucking person is so bad to each other so fucking often. It doesn't make sense to me. Judgment. Control."


Θέλω να κάνω κι εγώ ό,τι ακριβώς έκανε ο πρωταγωνιστής.  

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

Απίστευτη ταινία και ύπεροχο soundtrack  

_____




Μια οικογένεια καταρρέει ύστερα από μια ολόκληρη ζωή, αναλωμένη στο μίσος και τον ρατσισμό! Ένας άνδρας πρέπει τώρα, να πολεμήσει τους δικούς του δαίμονες για να σώσει τον αδελφό του, αλλά και τον ίδιο του τον εαυτό από την τελική πτώση! Μια άνιση αναμέτρηση... Και όλα τα στοιχεία, εναντίον του! Και όμως... Εκείνος, θα προσπαθήσει σκληρά! Ένα συγκλονιστικό δράμα, όπου η βία δίνει μαθήματα ήθους και η οργή καταλύει την ανθρωπιά!

«Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την περάσεις οργισμένος». Πόσο καλύτερο επιχείρημα θα μπορούσε να παραθέσει κανείς;

 

...Για όσους αγνοούν την ενδιαφέρουσα αυτή ταινία, ο τριάντα και κάτι πρωταγωνιστής
Τρούμαν (Τζιμ Κάρεϊ) του The Truman Show φαίνεται να ζει μια φυσιολογική ζωή ενώ
όλοι οι υπόλοιποι γνωρίζουν ότι από τη στιγμή της γέννησής του η ζωή του ανήκει σε ένα
τηλεοπτικό κανάλι. Ο κόσμος του Τρούμαν είναι απολύτως ψευδαισθητικός και οι επι-
λογές του αυστηρά περιχαρακωμένες (αν και ο ίδιος πιστεύει ότι είναι «ελεύθερες» και
«απεριόριστες»), καθώς ένα ολόκληρο πλέγμα υλικών και ιδεολογικών μηχανισμών έχει
συσταθεί για να τον κρατάει δέσμιο εν αγνοία του. Καθώς η ταινία είναι χολιγουντιανή,
δεν μπορούσε παρά να έχει αίσιο τέλος, το οποίο προβλέψιμα τονίζει τελικά την αυτο-
διάθεση του πρωταγωνιστή. Έτσι παρά τη συνοχή και το αδιάβλητο των μηχανισμών, ο
Τρούμαν ανακαλύπτει το μέγεθος της απάτης όταν, σε μία απόπειρα απόδρασής του από
τον «κόσμο» του, η βάρκα του προσκρούει κυριολεκτικά στον ορίζοντα με τον οποίο έχει
περιβάλει αυτόν τον κόσμο το τηλεοπτικό στούντιο. Χωρίς ενδοιασμούς, ο Τρούμαν επι-
λέγει να μεταβεί στο «μεγάλο έξω»: είναι η μόνη αληθινή επιλογή της ζωής του, η οποία
ολοκληρώνει την αφήγηση.
Από μία άποψη, στο σημείο αυτό εξαντλούνται οι δυνατοί παραλληλισμοί Τρούμαν και
ελληνικής πραγματικότητας, καθώς η τελευταία δεν βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν χει-
ροπιαστό ορίζοντα από σιέλ κόντρα-πλακέ τον οποίο δύναται να διαρρήξει με μια μπου-
νιά (!) ενώ αντίθετα γνωρίζει ότι το «μεγάλο έξω» αποτελεί μια χειρότερη εκδοχή του
«μέσα» των τελευταίων τριάντα χρόνων. Από μία άλλη άποψη όμως οι παραλληλισμοί
δεν εξαντλούνται. Σε τελική ανάλυση, η εταιρεία παραγωγής που κατέστησε τον Τρού-
μαν ιδιοκτησία της δρα και στον μεγάλο κόσμο, εκεί «έξω». Αν ο Τρούμαν ήταν σε θέση
να σκεφτεί λίγο πιο κριτικά, θα κατανοούσε ότι η αναμέτρησή του είναι με ό,τι συνδέει
το μέσα με το έξω: τις δομές που επέτρεψαν την ιδιοκτησία της ίδιας του της ζωής από
μία εταιρεία. Κατ’ αναλογία, το πρόβλημα της ελληνικής πραγματικότητας στο ρόλο του
Τρούμαν είναι οι δομές που συνδέουν το «μέσα» μιας Ευρωπαϊκής κοινότητας με το
«έξω». Αν η αποκαλυπτική συνθήκη Τρούμαν, την οποία βιώνει η ελληνική κοινωνία σή-
μερα, εγείρει την προοπτική αφύπνισης από το λήθαργο του ανήκειν, ίσως το θέμα να
είναι πώς να μην παγιδευτεί η προοπτική αυτή σε ένα άλλο γνωστό, κωμικοτραγικό σε-
νάριο με τον τίτλο Η Μέρα της Μαρμότας. Για όσους δεν είναι φαν του Μπιλ Μάρεϊ, πρό-
κειται για μία μέρα που ο πρωταγωνιστής βιώνει ξανά και ξανά, πάντα απ’ την αρχή.

Άντζελα Δημητρακάκη KONTEINEP

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

- είναι αυτή η ταινία όπου στην πρώτη σκηνή βλέπουμε μέλη μιας οικογένειας να κάθονται στο σαλόνι, και να βλέπουν τηλεόραση. ένα μικρό ωραίο σαλόνι με κόκκινο χαλί και ένα σκούρο ξύλινο τραπέζι στο κέντρο. η μητέρα είναι στην κουζίνα και η μικρή κόρη δεν έχει γυρίσει ακόμα από το σχολείο. η τηλεόραση δείχνει το κονσέρτ...ο της φιλαρμονικής ορχήστρας της νέας υόρκης που παίζει το Hallelujah! του George Frideric Handel ενώ ο καθυστερημένος γιος παίζει το πουλί του με δύναμη. ο πατέρας έχει βάλει τον σκύλο, ένα αρσενικό labrador, να του γλύφει τα αρχίδια ενώ τραγουδάει δυνατά Angels fall from the Sky. στη σκηνή εμφανίζετε η μητέρα με μια τεράστια γεμιστή γαλοπούλα την οποία και αφήνει πάνω στο τραπέζι. ο καθυστερημένος γιος βλέπει την τρύπα στην γαλοπούλα, σηκώνεται όρθιος και πάει και χώνει το πουλί του μέσα, βιάζοντας το ψητό κρέας σαν μανιακός. εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα και μπαίνει η κόρη μέσα. ο πατέρας κλωτσάει τον σκύλο, ο οποίος πηγαίνει και τρώει τα φαγητά που βγαίνουν από τον λαιμό της γαλοπούλας και τα οποία σπρώχνει με το πουλί του το καθυστερημένο, πιάνει από την μέση την κόρη και την φέρνει κοντά του. η μητέρα αρχίζει και γδύνει την κορη ενώ ο πατέρας της χαιδεύει στο στήθος…η ορχήστρα πλέον παίζει την Ώδη στην Χαρά’ και ο χορτάτος σκύλος κάνει σεξ με το πόδι της μητέρας ενώ εκείνη παίζει με το…
-ώπα, τι ταινία είναι αυτή ρε..
-σκάσε λίγο να σου πω…η μητέρα παίζει με το μουνί της κοιτώντας την κόρη της που τώρα γλύφει τον άντρα της. ο καθυστερημένος τελειώνει μέσα στην γαλοπούλα και αρχίζει να κλαίει. η μητέρα του βγάζει απαλά το πουλί από την γαλοπούλα και αρχίζει να το γλυφει τρώγοντας παράλληλα και την γέμιση που το έχει καλύψει. η κόρη ανοίγει τα πόδια της και αποκαλύπτει δύο μουνιά. ο πατέρας τώρα την πηδάει δυνατά από το ένα και της βάζει δάχτυλο στο άλλο ενώ αυτή κλαίει γιατί είναι αλλεργική στο σκόρδο. η μητέρα μην έχοντας κάτι να βάλει μέσα της πιάνει τον σκύλο και του τραβάει μαλακία. ο σκύλος όμως προτιμάει να κατουρήσει στο κόκκινο χαλί, προκαλώντας κλάματα και στην μητέρα γιατί ήταν χειροποίητο και τώρα είναι κατεστραμένο. για να εκδικηθεί τον σκύλο παίρνει το μαχαίρι δίπλα από την γαλοπούλα και τον καρφώνει στην κοιλιά. το χαλί γεμίζει με αίμα και ο καθυστερημένος γιος πάει και ξαπλώνει και κυλιέται πάνω στο σημείο αυτό έχοντας ένα δάχτυλο στο στόμα του και ένα στον κώλο του. ο πατέρας εντωμεταξύ πηδάει την κόρη από πίσω ενώ η μητέρα με το ένα χέρι της ρίχνει χαστούκια στον κώλο και με το άλλο τραβάει με δύναμη τα αρχίδια του πατέρα…εκείνη τη στιγμή μπαίνει στο δωμάτιο η 80χρονη πεθερά φορώντας ζαρτιέρες και ….
- καλά και πως λέγεται αυτή η ταινία;
-ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ
[ame]http://[/ame]

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

Μια σουρεαλιστικά αληθινή πανδαισία "αμαρτιών", που εν ξεπληρώνονται με εφιάλτες ...

Santa Sangre / Holy Blood (Ιταλία - Μεξικό, 1989)​

"My hands, My Hands!"​

 

Το trailer και το εκπληκτικό φινάλε με μουσική David Bowie από την ταινία Manderlay του Lars von Trier. Μια μπρεχτική αλληγορία με θέμα την εθελοδουλεία και τον φόβο της ελευθερίας, την αποτυχία του ιδεαλισμού και του μεσσιανισμού. Κανείς σκλαβωμένος δεν μπορεί να σωθεί ερήμην του. Αντιγράφω απ’ την Wikipedia:



Set in the early 1930s, the film takes up the story of Grace (Bryce Dallas Howard) and her father (Willem Dafoe) after burning the town of Dogville at the end of the previous film. Grace and her father travel in convoy with a number of gunmen through rural Alabama where they stop briefly outside a plantation called Manderlay. As the gangsters converse, a black woman emerges from Manderlay's front gates complaining that someone is about to be whipped for stealing a bottle of wine.

Grace enters the plantation and learns that within it, slavery persists, roughly 70 years after the American Civil War and the Emancipation Proclamation. Grace is appalled, and insists on staying at the plantation with a small contingent of gunmen and her father's lawyer, Joseph, in order to guarantee the slaves' safe transition to freedom. Shortly after Grace's father and the remaining gangsters depart, Mam (Lauren Bacall), the master of the house, dies, but not before asking Grace to burn a notebook containing "Mam's Law," an exhaustive code of conduct for the entire plantation and all its inhabitants, free and slave. She reads the descriptions of each variety of slave that can be encountered, which include:

· Group 1: Proudy Nigger
· Group 2: Talkin' Nigger
· Group 3: Weepin' Nigger
· Group 4: Hittin' Nigger
· Group 5: Clownin' Nigger
· Group 6: Loser Nigger
· Group 7: Pleasing Nigger (also known as a chameleon, a person of the kind who can transform himself into exactly the type the beholder would like to see)

The principal seven divisions are each populated by a single adult slave at Manderlay, who congregate daily and converse on a "parade ground," with roman numerals of the numbers 1 through 7 designating where each slave stands. "Mam's Law" contains further provisions against the use of cash by slaves, or the felling of trees on the property for timber.

All of this information disgusts Grace, and inspires her to take charge of the plantation in order to punish the slave owners and prepare the slaves for life as free individuals. In order to guarantee that the former slaves will not continue to be exploited as sharecroppers, Grace orders Joseph to draw up contracts for all Manderlay's inhabitants, institutionalizing a communistic form of cooperative living in which the white family works as slaves and the blacks collectively own the plantation and its crops. Throughout this process, Grace lectures all those present about the notions of freedom and democracy, using rhetoric entirely in keeping with the ideology of racial equality which most contemporary Americans had yet to embrace.

However as the film progresses, Grace fails to embed these principles in Manderlay's community in a form she considers satisfactory. Furthermore, her suggestions for improving the conditions of the community backfire on several occasions, such as using the surrounding trees for timber, which leaves the crops vulnerable to dust storms. After a year of such tribulations, the community harvests its cotton and successfully sells it, only to have the proceeds stolen by one of the former slaves. At this point it is revealed that "Mam's Law" was not conceived and enforced by Mam or any of the other whites, but instead by Wilhelm (Danny Glover), the community's eldest member, as a means of maintaining the status quo after the abolition of slavery, protecting the blacks from a hostile outside world. As in many von Trier films, the idealistic main character becomes frustrated by the reality he or she encounters.

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

πολύ καλό  

 

Απάντηση: Κινηματογράφος




 :rollinglaugh:

 

You, the Living - Wikipedia, the free encyclopedia

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

 

Απάντηση: Κινηματογράφος

Ένας δημοσιογράφος, ο οποίος σύντομα θα μπει φυλακή καταδικασμένος για συκοφαντική δυσφήμιση, αναλαμβάνει να ερευνήσει την προ σαράντα ετών εξαφάνιση της γόνου μιας πανίσχυρης οικονομικά σουηδικής οικογένειας. Μια χάκερ με προσωπικά προβλήματα θα προσφερθεί απρόσμενα να τον βοηθήσει.



Ενώ ο Μίκαελ συνεργάζεται με τον Νταγκ, έναν νεαρό δημοσιογράφο, πάνω στο θέμα της διακίνησης γυναικών από την Ανατολική Ευρώπη, η Λίσμπεθ επιστρέφει στη Σουηδία χωρίς να ειδοποιήσει κανέναν. Ωστόσο, όταν ο Νταγκ και η κοπέλα του δολοφονούνται, οι υποψίες της αστυνομίας πέφτουν πάνω της.



Η Λίσμπετ Σαλάντερ καταστρώνει την εκδίκησή της απέναντι στον άνθρωπο που προσπάθησε να τη σκοτώσει και στις κυβερνητικές οργανώσεις που παραλίγο να καταστρέψουν τη ζωή της. Αλλά η αποστολή της δεν είναι εύκολη. Γιατί μετά τη σφαίρα που δέχτηκε στο κεφάλι, νοσηλεύεται στην Εντατική υπό στενή επιτήρηση, και όταν βγει θα οδηγηθεί στο δικαστήριο κατηγορούμενη για τρεις φόνους και μια απόπειρα δολοφονίας.



Και κάπως έτσι τελείωνει η τριλόγια του του κοριτσιού με το ταττουάζ, η οποία βασίστηκε στα τρία βίβλια του Σουήδου συγγραφέα Stieg Larsson.