Κινητρα υποταγης.

Συμφωνώ. Είναι σημαντικό που συμφωνούμε στη διαφωνία μας.

 

αυτη η φαση που ξερεις τις ενοιες μονο στα αγγλικα και δεν καταλαβενεις γκρι τι λενε ...

 

Όπου Φαλλός =Κυριαρχια
Ένα μικρό απόσπασμα από το νήμα που παρέθεσε ο Master JP

 

Πέρα από την φύση του καθένα και της καθεμιάς από μας που επιτάσσει τον τρόπο του ερωτικώς σχετίζεσθαι (σε περίπτωση βέβαια που μπορεί κανείς να αντιληφθεί ακριβώς ποια είναι η φύση του πέρα από κοινωνικές συμβάσεις, προσδοκίες τρίτων και αγκυλώσεις της αγίας Ελληνικής οικογένειας), υπάρχουν κι άλλα κινητρα για μία τέτοια επιλογή.
Η διερεύνηση του εαυτού και των επιθυμιών, η λιβιδινική παρόρμηση, ο πειραματισμός και η μεϊνστριμοποίηση του φετιχισμού.
Ζούμε στην εποχή που σηματοδοτεί την απενοχοποίηση, αλλά και τον ευτελισμό της καύλας.
Κι όλο και πιο δύσκολο γίνεται να βιώσει κανείς την απόλαυση στις ερωτικές του σχέσεις.
Λογικό είναι να επιθυμούν οι άνθρωποι την μεγιστοποίηση της, με οποιον τρόπο ταιριάζει περισσότερο στον καθένα.
Οι γυναίκες απεμπολώντας τον έλεγχο και εκχωρώντας τον σε ένα Κυρίαρχο αρσενικό, βιώνουν πέραν της προαναφερθείσας καυλοπυρέουσας ατμόσφαιρας και την μεταβίβαση του ελέγχου και τής ευθύνης της ερωτικής τους σχέσης/ζωής, πράγμα δυνητικά πολύ λυτρωτικό σε μία καθημερινότητα που αναμένει από την γυναίκα τα πάντα.
Οι ρόλοι που καλείται να ενσαρκώσει, συχνά της στραγγίζουν την ενέργεια και την ερωτική της διάθεση.
Η υποταγή είναι - ενίοτε- μία απόλαυση παράδοσης και αφήματος.
Για όσο πετυχαίνει η συνταγή και ΑΝ δέσει το γλυκό.
Για τους άνδρες ισχύουν πάνω-κάτω τα ίδια, λαμβάνοντας υπόψη τον δικό τους ρόλο στην σημερινή κοινωνία, που έχει φάει - όσο να πεις- τις ακυρώσεις του.
Φυσικά υπάρχει και υποταγή a la carte για όλα τα φύλα, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Θα την θυμηθώ την ταινία και θα σας την πω, ένα διαμαντάκι ήταν, που πηγαίνει μία νέα γυναίκα και ψωνίζει κυρίαρχο από βιτρίνα στο Αμστερνταμ.
Γνωστό πως πολλοί άνδρες υποτακτικοί καταφεύγουν σε επαγγελματίες λόγω της αριθμητικής δυσαναλογίας και όχι μόνο, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες τους, με όποιον τρόπο.
"Η υποταγή με/σε ελευθερώνει", αναλογο ή μη με το Arbeit macht frei, είναι ένα μότο που έχω δει πλειστάκις να επαναλαμβάνεται. Οι άνθρωποι μέσα στις συνθήκες της σημερινής κοινωνικοοικονομικής καταπίεσης θέλουν απλά να είναι ελεύθεροι, με τον τρόπο που τους μοιάζει λειτουργικός.
Υποταγή, αλλά και κυριαρχία λειτουργούν απελευθερωτικά ως προς την καθημερινότητα και όλα όσα καλούμαστε να κάνουμε και να είμαστε, εκόντες άκοντες.
Κάποιοι βρίσκουμε τον εαυτό μας, άλλοι τον χάνουμε, ανάλογα πάντα με το εκάστοτε ζητούμενο.
Για άλλους είναι η γη της επαγγελίας τους ή το προσωπικό τους καθαρτήριο.
Υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, ανάλογοι με τους συμμετέχοντες και τα κίνητρα τους.
Ευκολάκι πάντως δεν είναι, ούτε και ελάτε κόσμε γιατί εδώ γαμιόμαστε.
Είναι το κάτι πιο βαθύ που μας λερώνει και μας ξεπλένει ταυτόχρονα, από ενοχές, προκαταλήψεις και προσδοκίες, πηγές μεγάλων δεινών.
Ή τουλάχιστον έτσι θα'πρεπε ιδανικά να είναι, κατ'εμέ.

Τόσο όμορφα και περιεκτικά διατυπωμένο.
Πρέπει να μου κάνεις μαθήματα αγαπητή... 

Να τους πατάξετε τους άτιμους. 

 

Σε ευχαριστώ ,η αγάπη και η εκτίμηση είναι αμοιβαία .  

 

Ώπα σίγα.
Σχεδόν ένας αιώνας πίσω είναι η εποχή του μεσοπολέμου. Οι γυναίκες τότε δεν ψήφιζαν καν.
Πες σχεδόν 30 χρόνια να είσαι μέσα.

 

Πριν απο 30 χρονια απολυθηκα απο φανταρος (1989)
Πριν απο 40 χρονια βγηκε το born to be alive καο ο Τραβολτα χορευε τα Σαββατοβραδα.(1979)
Πριν απο 50 χρονια εκανε αυτος ενα μικρο βημα, αλλα η ανθρωποτητα ενα μεγαλο. (1969)
Πιο πριν δε θυμαμαι, τα διαβαζω σε βιβλια. Δεν υπηρχε ιντερνετ.

 

Πουρόλυκος ?

 

Πως μπορούν η γη της επαγγελίας με το καθαρτήριο να μην ταυτίζονται; Η κάθαρση βρίσκεται τόσο κοντά στην ηδονή που σχεδόν είναι αξεδιάλυτες, ή θα έπρεπε να είναι περισσότερο. Ή να τις αναζητούμε καθ' αυτό τον τρόπο. Λέω μλκ ε; όνειρα θερινής νυκτός; το φαντάζομαι. Θα ήθελα όμως να είναι πάντα έτσι, είναι όμορφα όταν φτάνεις εκεί. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το έχω επιδιώξει. Κατά τύχη, ίσως. Οι δύσκολες διαδρομές είναι ωραίες να τις αναπολείς αλλά στην ανηφόρα λαχανιάζουμε. Και ποιος το αντέχει;

 

Δύσκολες διαδρομές, δυσκολίκια γενικώς, φτάνει, ευχαριστώ πολύ, αλλά δεν θα πάρω άλλο.
Enough is enough, έχει και ίσωμα η ιστορία, δεν χρειάζεται να είναι όλα ανηφόρα.
Για μένα τουλάχιστον.

 

Η ελευθερία όπως είπε η @brenda .
Η ατελείωτη καύλα της παράδοσης ελέγχου, που κυριεύει το μυαλό μου και λυγίζει το σώμα μου.
Η επιθυμία για ηρεμία που μου προσφέρει η παράδοση στην Κ μου.