Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Θα ήθελα να ήξερα ποιος θέτει τα όρια του φυσιολογικού και του ΜΗ φυσιολογικού.

 

Απάντηση: Re: ΚΟΠΡΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ "ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ"

Ο κορνήλιος.

Σας καλώ όμως να καθίσετε αναπαυτικά και να το συζητήσετε ψύχραιμα.

 

Re: Απάντηση: Re: ΚΟΠΡΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ "ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ"

Με ενα χαρτι υγειας μονο δε βλεπω να ηρεμει κανενας......Θα υπαρξει ενταση στο τελος της συζητησης.....

 

Re: Απάντηση: Re: ΚΟΠΡΟΛΑΓΝΕΙΑ ΚΑΙ "ΔΕΝ ΤΡΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ"

Οποιος δεν εχει την κριση να καταλαβει γιατι δεν ειναι φυσιολογικο να τρωει
καποιος σκατα τοτε ναι να ρωτησει εμενα και θα του το ορισω εγω

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Τα όρια του φυσιολογικού και μη ποιος τα θέτει;

Ο χαρακτηρισμός αυτός είναι εντελώς υποκειμενικός. Καλό είναι λοιπόν να μη θέτουμε τέτοιου είδους όρια.. Είναι εντελώς ασαφή.

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Ναι καλα...Εγω λοιπον παντα τα καταφερνα με τα ψεματα προς τους αλλους
Στον εαυτο μου δεν καταφερνα να λεω ψεματα ρε γαμοτο  
Τελος παντων

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα λένε αγαπητέ cornilie.
Αν δεν σου αρέσει πολύ απλά ας μην το κάνεις. Αν θέλεις με την δικιά σου απλοϊκή και απόλυτη σκέψη να χαρακτηρίσεις κάποιους αρρώστους καλά κάνεις.
Σκεπτόμουν να το γράφω σε άλλο thread αλλά εντέλει μου έδωσες την ευκαιρία να το γράφω και εδώ. Παρόμοιοι τρόποι σκέψης στήριξαν κυρίαρχους σαν τον Χίτλερ.

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Όταν θέλουν να πιστοποιήσουν μία σωματική αρρώστια του παίρνουν αίμα, ούρα και σκατά...

Για την διάγνωση της ψυχικής, του τα σερβίρουν, για να δουν αν τα επιστρέψει στο σώμα του;

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Για στασου βρε Κορνηλιε!!
Αυτοι στο φιναλε χεζουν και χεζονται εσενα τι σε πειραζει???????????????????
Εαν τους καβλωνει να πασαλειβονται η να γευονται κοπρανα δικαιωμα τους δεν ειναι????????????
Το ιδιο σπιτι η το ιδιο δωματιο μοιραζεστε?????????????????????
Και να σου πω και κατι????????????
Προτιμω να κατσω και να μιλησω, και να φιλησω εναν κοπρολαγνο απο το να κανω το ιδιο με εναν πουστη μαλακα παιδεραστη!
Διοτι του παιδεραστη δεν θα του μιλησω αλλα θα τον κοψω φετες!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Αν είναι έτσι ρε παιδιά να μην εκφράζουμε άποψη για τίποτα
διότι «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα». Σε όλα τα ποστ λοιπόν
και σε όλα τα θέματα δεν χρειάζονται άλλες απαντήσεις εκτός
από μια. Εμένα φυσικά και δεν μου αρέσει και δεν το κάνω
αλλά δεν λέμε τώρα τι αρέσει στον καθένα. Άλλο είναι το θέμα μας
Να είσαι σίγουρος όμως ότι ακόμα κι’ αν μου άρεσε πάλι αρωστημενο
θα το χαρακτήριζα (Ασχέτως τι μπορεί να έλεγα απ’ έξω. Είπαμε…καλός
στα ψέματα προς τους άλλους κακός ψεύτης όμως με τον εαυτό μου)
Αυτό τώρα με τον Χίτλερ είναι καθαρή σοφιστεία και πάντως δεν αφορά
εμένα διότι πρώτον δεν είμαι της λογικής μαύρου άσπρου δεύτερον
δεν χρησιμοποιώ ιδεολογίες για να σκέφτομαι τρίτον την λογική
αυτή μπορείς να την μεταφέρεις σε οποιονδήποτε εκφράσει μια άποψη
Δηλαδή και εγώ μπορώ με την σειρά μου να πω πως όποιος δεν
χαρακτηρίσει την κοπρολαγνεία ασθένεια είναι κάθετος στις απόψεις του
και οι κάθετες απόψεις και λογικές στήριξαν τον Χίτλερ
Εκτός αυτού το παράδειγμα είναι εντελώς άτοπο γιατί η στήριξη του Χίτλερ
έχει να κάνει με την πολιτική την οικονομία και την κοινωνία ενώ μια
ψυχική διαταραχή είναι η τραγωδία ενός ανθρώπου και δεν αφορά
συνήθως άμεσα την κοινωνία (εκτός αν πρόκειται για βιαστές δράκους και
παιδεραστές) Άλλωστε ο Χίτλερ δεν στηρίχτηκε από μειοψηφιες (όπως φαίνεται
ότι είμαι εγώ τώρα) αλλά από την «κοινή γνώμη»
Ουπς …είπα την μαγικές λέξεις «κοινή γνώμη». Παντού λοιπόν υπάρχει
η κοινή γνώμη η οποία χρησιμοποιεί την κυρίαρχη ιδεολογία και τα χρηστά
ήθη για να παράγει σκέψη. Μόνο που η κυρίαρχη ιδεολογία καθώς και τα ήθη
διαφέρουν από τόπο σε τόπο και από την μια εποχή στην άλλη. Αυτό
επεκτείνεται παντού, Σε μικρογραφία βεβαίως. Όπως υπάρχει μια κυρίαρχη
ιδεολογία στην κοινωνία έτσι υπάρχει μια κυρίαρχη ιδεολογία και
σ αυτό το φόρουμ. Υπάρχουν τα θέματα που θεωρούμε λυμένα, υπάρχουν
αυτά που θεωρούμε «Ταμπού». Έχουμε κι’ εμείς τις κοινοτυπίες μας
Η αίσθηση του «ανηκειν» παράγει συγκεκριμένες ιδέες αλλά μαζί μ’ αυτές
πολλές φορές εμποδίζει και κάποιον να δει το προφανές
Πολλές φορές όταν ξέρω που ανήκει κάποιος ιδεολογικά, θρησκευτικά,
σεξουαλικά ξέρω και τι θα πει για κάθε θέμα και συνήθως δεν πέφτω έξω.
Με το να χρησιμοποιεί «κλισέ» η «προκατ» σκέψη αποφεύγει να έρθει σε
διαφωνία με το σύνολο στο οποίο ανήκει καθώς και τα χοντρά λάθη.
Έτσι το ερώτημα είναι…Σκεφτόμαστε από μόνοι μας η τα έχουμε
τακτοποιήσει όλα στο μυαλό μας ,λέμε το ποίημα και είμαστε μια χαρά?
Διότι όταν ανήκεις σε ένα τέτοιο φόρουμ και υποστηρίζεις ότι βαριές
ψυχικές διαταραχές δεν είναι διαταραχές αλλά «θέμα γούστου»
και «περί ορέξεως…» και «ο καθένας κάνει ότι θέλει από τη στιγμή που….»
και «ποιος καθορίζει……» κλπ την στιγμή εκείνη το «ποίηματακι που έχεις μάθει λες.
Επειδή για εδώ μέσα αυτό είναι το ποίηματακι (με το οποίο ενίοτε συμφωνώ αλλά όχι πάντα)
Παραέξω τα "ποιήματα" είναι άλλα. Δεν διαλέγω ούτε τα μεν ούτε τα δε.
Κρίνω κατά περίπτωση

Δεν με πειράζει Μιρελα μου μια άποψη λέω. Αλλά κι’ εσύ μιλάς σαν οι
μισοί άνθρωποι να είναι κοπρολάγνοι και οι άλλοι μισοί παιδεραστές
και πρέπει να διαλέξεις σε ποιους θα μιλάς και ποιους θα κόβεις φέτες
Πάντως εγώ δεν θα έκοβα φέτες κανέναν διότι ούτε άξιος είμαι ούτε
«αναμάρτητος» ούτε «μέτρο ηθικής» για τους άλλους είμαι
Το συγκεκριμένο θέμα το εξετάζω από ψυχολογικής άποψης.
και είπαμε …φυσικά και έχει ο καθένας το δικαίωμα να κάνει
οτι θέλει. Δεν σημαίνει όμως αυτόματα πως αυτό που θέλει
είναι πάντα υγιές.

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Αν και τα κείμενα που γράφεις είναι μεγάλα, αυτό είναι το μοναδικό κομμάτι που μπορεί να θεωρηθεί πως προσεγγίζει κάπως την έννοια του επιχειρήματος. Με λίγα λόγια, ταυτίζεις την "πτώση" με την αρρώστια. Ποια πτώση ακριβώς;


Είναι ψυχική πάθηση; Μήπως εννοείς πως είναι σύμπτωμα ψυχικής πάθησης; Είναι σχιζοφρενής, ψυχωτικός, κάτι άλλο, ο κοπρολάγνος ειδικά;


"Κάνει κακό στον εαυτό του", γράφεις. Τι κακό κάνει, αν δεν αρρωσταίνει σωματικά;


Γιατί δεν είναι "'άρρωστο", πιθανά επισφαλές στην υγεία, ή "πτώση", το να γλύφεις σόλες παπουτσιών της Κυρίας σου, ή τα βρώμικα πόδια της; Γιατί, ανάλογα, δεν ορίζεις ως άρρωστο το να αρέσει σε κάποιον να γίνεται ο κώλος του μπλε μαρέν και με βαθιές χαρακιές μαστιγίου, να τον παίρνουν με στραπ ενώ κάνει το σκυλάκι στα 4, να του ρίχνουν κλωτσιές στ' αρχίδια, να πίνει κάτουρα, να του σβήνουν τσιγάρα πάνω του, να κάνει needle play, να αρέσκεται να του χαράζουν την κοιλιά με μαχαίρι ενώ εκσπερματώνει, να τον δένουν ανάποδα από το ταβάνι, να του κάνουν ήπιο ηλεκτροσόκ, να τον βάζουν να κάνει εμετό και να τον τρώει, να τον κάνουν τασάκι ....και τόσα μα τόσα άλλα; Γιατί ειδικά αυτό είναι άρρωστο; Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά από όλα τα άλλα, τα οποία προφανώς δεν χαρακτηρίζεις άρρωστα;


Μπορώ να πεισθώ υπέρ ή κατά της άποψής σου, περιμένοντας μήπως υπάρχει κάποιο λογικά στηριγμένο επιχείρημα που να την δείχνει ως ορθή. Όχι απλώς "είναι άρρωστο γιατί είναι αηδιαστικό" -- το οτι δεν μου αρέσει εμένα ή της πλειοψηφίας δεν μου δίνει το δικαίωμα να το θεωρώ άρρωστο -- όχι χωρίς στιβαρά επιχειρήματα.


​

 

re: Κοπρολαγνεία και "Δεν Τρέχει Τίποτα"

Πολύ ωραίο το νήμα σου Κορνήλιε, αν το δούμε αναλογικά. Πράγματι, το να τρώει κάποιος τις ακαθαρσίες του, χωρίς συνείδηση του τί κάνει, θεωρείται ένα από τα συμπτώματα σοβαρής ψυχικής ασθένειας, εκεί στα Ψυχιατρεία όπου γυρνάω. Και είναι πολύ δύσκολο το έργο του νοσηλευτικού προσωπικού να αποτρέψει αυτά τα άτομα από το να φάνε τα περιττώματά τους.

Όμως, το βασικό σημείο όσον αφορά αυτά τα άτομα είναι ότι δεν έχουν συνείδηση του τί κανουν και δεν γκαυλώνουν από αυτό.

Θα μπορούσα να πω ότι οτιδήποτε γουστάρει να κάνει κάποιος, με πλήρη συνείδηση, επειδή τον γκαυλώνει, δεν με αφορά. Είναι δικό του θέμα και δεν κατακρίνω κανέναν. Καλά κάνουν, εφόσον δεν ενοχλούν τους άλλους και εφόσον βρίσκουν άτομα που συναινούν στα γούστα τους ώστε να τα κάνουν μαζί. Προσωπικά με ενδιαφέρει μόνο το θέμα του εξευτελισμού μέσα σε μία σχέση D/s ή της βεβήλωσης μέσα σε πλαίσιο session, με μεγαλύτερη έμφαση στον έλεγχο των λειτουργιών του σώματος, χωρίς να ισχυρίζομαι ότι έχω επιδοθει ποτέ σε κοπροφαγία ή σε κοπρολαγνεία, που έχουν παραμείνει στον χώρο των φαντασιώσεων για μένα (κράτησα και κάτι για τα γεράματα). 

Θα ήθελα απλά να αναφέρω κάτι που θυμήθηκα από τις τάξεις Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο (ήμουν στην Αμερική τότε). Σε μία προσπάθεια να ορίσουμε την ψυχική ασθένεια, αναφερθήκαμε στο DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) και στον γενικό ορισμό της ψυχικής ασθένειας που έδινε το Manual τότε. Θυμάμαι λοιπόν, και μου έκανε εντύπωση αυτό, ότι τίποτε δεν θεωρείται ασθένεια ή προβληματικό, εφόσον το ίδιο το άτομο δεν υποφέρει από αυτό και εφόσον παρά την συγκεκριμένη συμπεριφορά το άτομο μπορεί και λειτουργεί ικανοποιητικά σε προσωπικό, κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Αν δηλαδή κάποιος πίνει αλκοόλ καθημερινά, αλλά αυτό δεν του δημιουργεί κανένα προσωπικό ζόρι, δεν τον κάνει δυστυχισμένο, δεν επιθυμεί να το σταματήσει ενώ δεν μπορεί, αυτό σημαίνει ότι δεν υποφέρει από την συμπεριφορά. Αν ισχύει αυτο και αν ταυτόχρονα μπορεί και διατηρεί τις φιλίες του, τις σχέσεις του και την εργασία του, σε ικανοποιητικό επίπεδο, δεν υφίσταται ασθένεια, ανεξαρτήτως συμπεριφοράς και ανεξαρτήτως έντασης.

Έψαξα σήμερα στο Ίντερνετ για το περιβόητο DSM και βρήκα το εξής ενδιαφέρον στοιχείο σχετικά με τον ορισμό της ψυχικής ασθένειας: For nearly half the disorders, symptoms must be sufficient to cause “clinically significant distress or impairment in social, occupational, or other important areas of functioning" (πηγή: http://en.wikipedia.org/wiki/Diagnostic_and_Statistical_Manual_of_Mental_Disorders)

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν άλλαξαν και πολλά πράγματα από την δεκαετία του '80 που ήμουν εγώ φοιτήτρια.

Μπορεί να μην συμμεριζόμαστε μερικές σεξουαλικές συμπεριφορές των άλλων και να τις βρίσκουμε ακόμη και αηδιαστικές, αλλά θεωρώ ότι οι άνθρωποι μπορούν άνετα να ξεφεύγουν από το "νορμάλ" (με την έννοια του μέσου όρου των συνηθειών της πλειονότητας στο συγκεκριμένο κοινωνικό σύνολο), αλλά να παραμένουν μέσα στο πλαίσιο του υγιούς. Από κει και πέρα επαφίεται στην διάθεση, την "κουλτούρα" και την ιδιοσυγκρασία των άλλων να κατακρίνουν ή να αποδεχτούν ως ανθρώπινο δικαίωμα την διαφορετική σεξουαλική έκφραση.

Δηλαδή μπορώ να πω "μα τί κάνει ο μαλάκας, έτσι την βρίσκει αυτός, πόσο ανόητο", αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα ότι έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει και ότι ουσιαστικά δεν με αφορά.