Κοπρολαγνεία

Φωτο εδω γιατι δεν παιζουν;

 

 

Salò o le 120 giornate di Sodoma, Pier Paolo Pasolini, 1975

 

Ταινιαρα.... Ειδικα για την εποχη της.

 

Κοπρολαγνεια.
Ποτε δεν με τραβαγε κατι τετοιο. Θεωρω οτι δεν ειναι μερος του bdsm.

 

Γιατί; Επειδή δεν σε τραβάει εσένα;

 

Κάποια στιγμή είχα δει ένα βιντεάκι στο ιντερνετ όπου δυο τύποι επιδίδονταν στο άθλημα. Δεν τα έτρωγαν, μόνο τα αμολούσε ο ένας στον άλλο και πασαλείβονταν. Μπορώ να πω ότι τότε κάβλωσα λίγο. Όμως το άλλο πρωί που μπήκα τουαλέτα μετά τον αδερφό μου, μου ‘ρθε η μπόχα και ξεκάβλωσα τελείως!!! Τι σκατά είχε φάει ο μαλάκας? Τέσπα, ίσως με μάσκα οξυγόνου κάτι να γινότανε  

 

Ψαξε και βρες στα αρχικα του bdsm , το shit και μετα ελα να μιλησουμε αντικειμενικά.
Και μην αρχισεις τα : ειναι παρακλαδι κτλ.
Αποψη μου.
Σεβαστη και η δικη σου. Αν και δεν την ειπες.

 

Ούτε την ποδολαγνεία ή την ουρολαγνεία βρίσκεις στα αρκτικόλεξα.
Εκτός χώρου κι αυτές;

 

Υπάρχει συχνά μια παρεξήγηση.
Ανησυχητικά συχνά.

Τόσο οι λατρείες των εκκρίσεων όσο και η ποδολαγνεία όσο και το crossdressing είναι αυτοτελή και ακέρια βίτσια/διαστροφές/φετίχ και δεν ανήκουν στην σφαίρα του bdsm (ως λαγνείες) αλλά πάρα πολλές φορές συνυπάρχουν.
Κάποιος ποδολάγνος ή κοπρολάγνος ή ουραλάγνος ή crossdresser μπορεί να είναι είτε κυριαρχικός είτε υποτακτικός είτε και τα δύο είτε τίποτα από τα δύο. Και τις περισσότερες φορές δεν είναι τίποτα από τα δύο.

Το να χρησιμοποιηθεί κάτι από τα παραπάνω ως μέσο ταπείνωσης εντός του bdsm και ως τέτοιο να προκαλέσει ευχαρίστηση στο υποτακτικό μέλος είναι πολύ διαφορετικό από την περίπτωση που το υποτακτικό μέλος αντιμετωπίζει κάτι από τα παραπάνω ως λαγνεία.

 

Η αλήθεια είναι ότι ούτε η κοπρολαγνεία, ούτε η ουρολαγνεία, ούτε η ποδολαγνεία, ούτε η κλυσματολαγνεία καν (του κουμπάρου μου του @conner , lol  ) δεν είναι αυτοτελώς, όπως λέει παραπάνω και ο @AuroraBorealis , ενταγμένα σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι του bdsm.
Ωστόσο, πολλές λαγνείες και πολλοί ''άστεγοι'' φετιχιστές μπαίνουν στους κόλπους του για να στεγασθούν κι αυτοί κάπου, να βρουν συμπάθεια ή ανοχή και αν είναι δυνατόν συμπαίκτες.
Θεωρητικά πάλι, σε έναν κόσμο όπου υπάρχει τεράστια προκατάληψη και εχθρότητα στις κάθε λογής λαγνείες (είδατε, δεν χρησιμοποιώ τον όρο παραφιλίες), οι οποίες δεν είναι ούτε και τόσο σπάνιες, ούτε και τόσο σημερινές, είναι κάποια πράγματα που διαχρονικά τα αποστρέφεται ο μέσος άνθρωπος, θεωρώντας τα εντελώς ακραία.
Εγώ προσωπικά δεν θεωρώ ακραίο να αρέσει στους άλλους κάτι τέτοιο, γενικά δεν θεωρώ τίποτα συναινετικό ακραίο, οπότε κι αυτό μπαίνει στην γενική κατηγορία του μυαλού μου των πραγμάτων που αρέσουν σε κάποιους να κάνουν, δεν κατηγοριοποιώ, δεν κατακρίνω, απλά με αφήνει αδιάφορη σε τέτοιο βαθμό που να το εντάσσω στα hard limits μου, μαζί με κάποια άλλα πράγματα βεβαίως-βεβαίως.
Τώρα αν οι κοπρολάγνοι είναι εξ΄ορισμού bdsmers ή όχι είναι ένα θεματάκι που σηκώνει συζήτηση.
Αν είναι το μόνο φετίχ τους, εγώ δεν θα τους χαρακτήριζα bdsmers.
Το ίδιο όμως ισχύει και για άλλα ''ιδιαίτερα'' φετίχ.
Αν, ας πούμε κάποιος είναι ποδολάγνος, αλλά τίποτα άλλο δεν τον τραβάει στον χώρο, τότε νομίζω πως όλοι συμφωνούμε πως είναι απλά φετιχιστής, έτσι δεν είναι?
Τώρα αν ο Χίτλερ πχ που ήταν κοπρολάγνος, αρεσκόταν και στα (παθητικά) κλωτσομπουνίδια, ήταν τουλάχιστον μαζοχιστής, άρα μπορούμε να πούμε ότι πληρούσε κάποια από τα περιεχόμενα του αρκτικόλεξου.
Αυτή η συζήτηση όμως γίνεται επανειλημμένα για πολλά φετίχ.
Νομίζω ότι συνδυαστικά τα εξετάζουμε όλα, καθώς πολλές φορές με αφορμή τα φετίχ τους οι άνθρωποι, έρχονται σε επαφή και με άλλα πράγματα του χώρου του bdsm και έλκονται από αυτά, συνεπώς γίνονται ή εξελίσσονται φυσικά σε bdsmers.
Το πρόβλημα κατά τη γνώμη μου δημιουργείται όταν κάποιος αποστρέφεται ή δεν έχει καμία φυσική ροπή προς το bdsm, αλλά το επικαλείται εκ του πονηρού για να ικανοποιήσει τα φετίχ του.
Ένας ποδολάγνος πχ που δεν είναι υποτακτικός, αλλά το υποκρίνεται, προκειμένου να ικανοποιηθεί (τυχαίο παράδειγμα, σάς διαβεβαιώ).
Αυτοί είναι οι non-bdsmers κατ΄εμέ και εκεί πρέπει να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός, για να μην μπερδευόμαστε.
Για μένα δεν είναι κακό να είσαι φετιχιστής. Κακό είναι να υποκρίνεσαι κυριαρχία, υποταγή ή σαδομαζοχισμό για να σβήσεις την δίψα σου. Το φαινόμενο υπάρχει και δεν είναι και τόσο σπάνιο, μερικές φορές οι διαφορές είναι δυσδιάκριτες, άλλες το πράγμα κάνει μπαμ από μακριά. Σε κάθε περίπτωση, όλοι οι bdsmers μπορούν να έχουν τα φετίχ τους, που άλλοτε ''συνάδουν'' τρόπον τινά με την τοποθέτησή τους, άλλοτε πάλι όχι. Δεν υπάρχουν θέσφατα στα φετίχ θαρρώ, άρα δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχει καλό και κακό, ταιριαστό και αταίριαστο. Όλα είναι θέματα αντίληψης και προσωπικής διαχείρισης.

 

Βρε τι το αναλέτε τόσο το θεμα;

Καμμια κοπρολαγνη υπαρχει;

 

Ηλία μου,δέκα χρόνια σχεδόν υπάρχει το νήμα, απεδείχθη πως σε τούτα δω τα μάρμαρα κακά σκατά δεν πιάνουν.