Κυρίαρχοι και έλεγχος συναισθημάτων

Δηλαδή λέτε πως εαν το Κ βιώσει αιφνίδια υπερδιέγερση συναισθηματος, ακυρώνεται και χανει καθε υποσταση; Δεν ειναι άνθρωποι τα Κ; Δεν έχουν αυτοματοποιημένες αντιδράσεις, άσχετα ακόμα και αν/όταν μαθαινουν να τις ελεγχουν και συγκρατουν;
Αυτό το ποτέ το απόλυτο να μην βαζατε, δεν θα ειχα καμια ενσταση. Θα έλεγα αυτό πιστεύει, οκ! Αλλά μου βγηκε αυτοματοποιημενα και παρορμητικα η ένσταση, επειδή προκάλεσε αρκετή αιφνίδια υπερδιέγερση συναισθήματος που να με κανει να επιθυμω να εκφραστω επι του θεματος. Και θα μπορουσα να επιλεξω αν θα το κάνω ή και όχι. Επελεξα να εκφραστω, αφού πέρασε βέβαια το συναίσθημα, του πηρε μερικα λεπτα. Αυτο συμβαινει με τα ανθρωπινα οντα. Κυρίαρχα ή αυτοκυριαρχα και εννοείται ιδιαιτερα με τα υποτακτικα. Το αν έχουν αρκετή επίγνωση και αυτοέλεγχο και εχουν δικλειδες ασφαλείας και γνώση που απέκτησαν ακριβώς επειδή είχαν εμπειρίες ανάλογες και τις αναγνώρισαν και δούλεψαν πάνω τους, μπορεί να καταφέρουν να μπορούν να επιλέξουν να μην δράσουν ενώ βρίσκονται εν βρασμω ψυχης. Η Κυριαρχικότητα τους ομως δεν ακυρωνεται επειδή είναι θνητοί. Και δεν προσθέτω το ποτέ. Κι ας το πιστεύω. Με την λογική όμως κατανοώ πως δεν ισχύει το "ποτέ" σχεδόν πουθενά.

Τα σεβη μου. Περιγραφεις, επακριβως όμως, πως το αντιλαμβανομαι κι εγώ. Και μαλιστα οχι μονον οσον αφορα άλλους, αλλα και επαναπρογραμματισμο εαυτού.

 

Εγώ από αυτό που λέει η @margarita_nikolayevna κατάλαβα ότι δεν εννοεί αυτό που εννοείς: Δεν θεωρεί ότι ένας Κ δεν μπορεί να βρεθεί εν βρασμώ, θεωρεί ότι δε δρα εν βρασμώ.

 

Ευχαριστώ για την επεξηγηση. Εγώ εννοω αυτο που εγραψα και που εσυ κατανοησες οτι εγραψε η συμφορουμιτισσα. Εγω απο το "Κυριαρχος και εν βρασμω δεν πανε μαζι" καταλαβα μονο αυτο που διαβασα, δεν εκατσα να κανω υποθεσεις αναφορικα με το πως μπορει να το εννοει και διευκρινησα πως κατά την γνωμη μου, μια χαρα πανε μαζι γιατι ειναι και οι Κ ανθρωποι, ασχετα αν δρουν εν βρασμω ή οχι. Το να δρασουν εν βρασμω δεν ειναι οτι καλυτερο, αλλά δεν ακυρωνεται ως Κ. Και πως μεσα απο αυτο μαθαινει να μην δρα εν βρασμω, οπως ο καθε ανθρωπος που νοιαζεται για την αυτοβελτιωση του.

 

Αγαπητή, αυτή είναι μία από τις μόνιμες αιτίες διαφωνίας μου με τους "γηραιούς" του φόρουμ. Εκείνοι ισχυρίζονται οτι δε μπορεί να χαρακτηριστεί Κ κάποιος που δεν έχει λύσει όλα του τα θέματα που χρήζουν συνδρομή ψυχολόγου. Εγώ δεν είμαι τόσο απόλυτος. Δεν είναι όλα τα θέματα ίδια, ούτε ο βαθμός στον οποίο καθορίζουν τη συμπεριφορά του ή τα ελέγχει, χωρίς εντούτοις να τα έχει επιλύσει.

 

Δεν θεωρώ πως χρειάζεσαι συνδρομή ψυχολόγου για να μάθεις να μη δρας εν βρασμώ, το οποίο είναι -όπως εγώ τουλάχιστον κατάλαβα και ασχέτως αν συμφωνώ ή διαφωνώ- η θέση της @margarita_nikolayevna.

Από εκεί και πέρα ωστόσο, αν χρειάζεσαι συνδρομή ψυχολόγου για τα θέματά σου και μέχρι να τα λύσεις, εγώ τουλάχιστον, θεωρώ πως δεν κάνεις για Κ ασχέτως πως ονομάζεις εαυτόν.

 

Σεβαστή ως άποψη, όσο κι αν δεν την ενστερνίζομαι.
Για το εν βρασμώ παρ΄όλα αυτά, συμφωνώ. Κάποιος που χάνει την ψυχραιμία του, χάνει και την αξιοπιστία του.

 

Εσύ είσαι από τους "καλούς" τους νέους, άσχετα αν δρας χωρίς να έχεις λύσει "όλα τα θέματα σου που χρήζουν συνδρομή ψυχολόγου".
Κατάλαβες υποθέτω ότι αυτό έγραψες; Ε;

 

Για να ασκήσει οποιαδήποτε μορφή κυριαρχίας, σε οποιονδήποτε χώρο, ο οποιοσδήποτε, προαπαιτούμενο είναι να έχει πολύ καλή αντίληψη της επίπτωσης των ενεργειών του και της διάθεσής του στους άλλους. Όσο πιο υπό είναι οι άλλοι σε αυτόν, τόσο πιο πολλαπλασιαστικά αντιλαμβάνονται και έχει επίπτωση σε αυτούς αυτό που νιώθει. Όσο περισσότερο τον σέβονται τόσο περισσότερο κρατούν τα λόγια του και αν τα λόγια του έχουν την χαρακτηριστική καυτή επιγραμματικότητα των λόγων ενός θυμωμένου ίσως να μην ξεχαστούν ποτέ, ίσως να γράψουν ιστορία στην εξέλιξη του υπό.

Όταν μια οποιαδήποτε σχέση δεν είναι ισότιμη, αυτός που είναι πιο πάνω είναι αναγκασμένος να προσέχει πώς συμπεριφέρεται και τι λέει. Γιατί ο άλλος ή οι άλλοι που είναι αποκάτω αφενός δεν μπορούν να αντιδράσουν με συναίσθημα το ίδιο όπως ο αποπάνω και αφετέρου δεν μπορούν να βρουν το δίκιο τους, αν τυχόν έχουν. Αν πω στον υφιστάμενό μου, την πέμπτη φορά που με ρωτάει κάτι που όφειλε να γνωρίζει "άιντε από δω πέρα" με ένταση, αυτός δεν μπορεί να μου απαντήσει ανάλογα, είναι αναγκασμένος να προσπαθήσει να με φέρει στα σύγκαλά μου με κάποιον τρόπο που θα βρει εκείνη την ώρα. Ούτε τον βοηθώ να καταλάβει τι κάνει λάθος, έτσι. Άρα, εγώ, στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να προσέχω πάντα τι λέω και πώς το λέω, τι κάνω και πώς το κάνω. Αυτό μου προσφέρει πολλά και μου ανταποδίδει προνόμια, αλλά είναι ένας νόμος κοινωνικής συμπεριφοράς που θεωρώ αναγκαίο να τηρώ, στο πλαίσιο αναφοράς που έχει νόημα.

Στο M/s υπάρχει η απαίτηση από τον σκλάβο να λέει έγκαιρα στον Αφέντη αυτά που τον απασχολούν αλλά και οτιδήποτε θα μπορούσε να δημιουργήσει κάποιο πρόβλημα σε σκηνή ή γενικότερα. Αυτή είναι μια ευθύνη του σκλάβου, να ελέγξει συναισθήματα κλπ για να μπορεί να διακρίνει τι θα επικοινωνήσει και με ποιον τρόπο.

Δεν μπορεί να υποχρεούται ο σκλάβος να έχει έλεγχο των συναισθημάτων του και να μη δύναται ο Αφέντης να κάνει το ίδιο πράγμα, θα ήταν absurd.

 

Με ποιο κριτήριο απώλεια ψυχραιμίας ισούται με απώλεια αξιοπιστίας;

 

@snoopy , θα χαρακτήριζες αξιόπιστη τη δήλωση κάποιου που ισχυριζόταν πως δεν ενδιαφέρεται για τη γνώμη των άλλων αλλά έχανε την ψυχραιμία του όταν κάποιος του ασκούσε κριτική;

 

Συ είπας.

 

Ίσως το "χρήζουν συνδρομή ψυχολόγου" ήταν αδόκιμη έκφραση, με την έννοια οτι στον πολύ κόσμο παραπέμπει σε ψυχοπαθολογικές καταστάσεις, ενώ εγώ το είπα με την εννοια συμβούλου μάλλον.
Ο Κ οφείλει να έχει τον έλεγχο σε όλα τα θέματα που τον απασχολούν, άσχετα αν ο έλεγχος εμπεριέχει κάποιες φορές βία κατά ενός μέρους του εαυτού. Αποδοχή δε σημαίνει πάντα επίλυση, συνοδεύεται πάντως από ψυχραιμία.