Κυρίαρχοι και έλεγχος συναισθημάτων

Δε μπορείς να εμπιστευτείς κάποιον που στα δύσκολα χάνει την πρώτη ψυχραιμία του. Απλό.

 

Την υποτακτική που στα δύσκολα χάνει την ψυχραιμία της ευκολα μπορείς;
Τι άποψη έχετε για τις υποτακτικές;

 

Η απώλεια ψυχραιμίας μπορεί να συμβεί σε όλους και στους Κ και να μην πάθει τίποτα η εμπιστοσύνη, ίσα ίσα να τονωθεί. Είναι άλλο πράγμα απώλεια ψυχραιμίας που δείχνει ότι κάποιος, έστω Κ, παράτησε τις ευθύνες του, τα έπαιξε δηλαδή και είναι άλλο πράγμα απώλεια ψυχραιμίας ακριβώς όταν προσπαθεί να οριοθετήσει και να κρατήσει τις ευθύνες του, οι οποίες εκείνη την ώρα καταπατιούνται. Και είναι τι κάνει κάποιος, έστω Κ, όταν χάνει την ψυχραιμία του, πώς συμπεριφέρεται σε φάση απώλειας ψυχραιμίας; Απώλεια ψυχραιμίας δεν σημαίνει και απώλεια συνείδησης.

 

H απώλεια ψυχραιμίας είναι κακός σύμβουλος και στις δύο περιστάσεις.
Είναι θεμιτό για έναν Κ να κατευθύνει τον θυμό του όπου και όταν κρίνει αυτός οτι τον εξυπηρετεί. Στο κάτω κάτω ο θυμός δεν παύει να είναι ένα όπλο στη φαρέτρα του. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση ο θυμός για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα πρέπει να είναι απόλυτα στοχευμένος. Αυτό δε μπορεί να συμβεί με τον τυφλό θυμό που συνοδεύει την απώλεια ψυχραιμίας.

 

Δεν απαιτείται από τις υποτακτικές να διαθέτουν την αρετή της ψυχραιμίας όσον αφορά στη σχέση. Αυτό είναι ευθύνη του Κ. Αρκεί η υπακοή. Παρ όλα αυτά η καθημερινότητά τους θα είναι πιό διαχειρίσιμη απο τις ίδιες, αν καταφέρνουν να διατηρούν την ψυχραιμία τους

 

Δεν χάνουμε ποτέ την ψυχραιμία μας.Εκφράζουμε ομως έντονα την αποδοκιμασία μας. 

 

Και θα ήθελα να προσθέσω το εξης. Παίρνοντας παράδειγμα απο μένα προσέχω περισσότερο τους ανθρώπους που μπορούν να ελέγξουν τα συναισθήματα τους.

Αν εκφραστώ έντονα εν βρασμό θα κάνω σαφώς μικρότερη ζημιά απο το αν κάτσω να κάνω σχέδιο.

 

Σχετικό προκύπτει το εν βρασμό..

 

Δεν ξέρω αν απαιτείται γενικά ούτε τι ζητάτε εσείς απο την υ σας ειδικά. Ξέρω όμως πως δεν είναι λίγες οι φορές που η υ θα χρειαστεί να δείξει ψυχραιμία σε πολλές καταστάσεις και δύναμη. Αυτό που κάποιοι θεωρείτε την υ σαν ένα είδος έρμαιου δεν το κατανοώ.

 

Διάβασε σε παρακαλώ και τη δεύτερη πρόταση του σχολίου μου και μην απαντάς εν βρασμώ...  

 

Θα ήθελα να εξηγησω αν μου επιτρέπεις.
Την Υ όχι δεν την θεωρούμε έρμαιο.
Την Υ μας.. Ναι.

Είναι μεγάλη πηγη ικανοποιησης και προσφέρει πληρότητα στο Κ μέλος, αυτή ακριβώς η αίσθηση η ψευδαίσθηση, οποία λέξη προτιμας 

 

Την διάβασα εξ αρχής. Καθόλου εν βρασμώ.
Δεν υπαρχει καθημερινοτητα (της). Υπάρχει η καθημερινότητα μέσα από τον τρόπο που της προσδίδει ο Κ. Το δικό μου σχόλιο περί ψυχραιμίας έγκειται γενικότερα σε καταστάσεις που μπορεί να προκύψουν. Πέρα από την υπακοή χρειάζεται και κάποια δύναμη.
Τις στιγμές που "λυγίζει" ο Κ πχ. Η ψυχραιμία και η ικανότητα της υ να ανταποκριθεί επαρκώς δεν θα έπρεπε να υπάρχει;

Ο Κ μπορεί να δημιουργεί όποια αίσθηση θέλει για την υ Του.
Έχοντας γνώση.

 

Αναφέρθηκα στην καθημερινότητά της γενικά, ανεξάρτητα αν ειναι δική της ή υπό την καθοδήγηση του Κ της.
Φυσικά είναι καλό να διατηρεί την ψυχραιμια της στα δύσκολα. Απλά δεν είναι στα ζητούμενα ως κριτήριο επιλογής για μένα (μια και ζήτησες την άποψή μου), χωρίς να σημαίνει οτι τη θεωρώ έρμαιο. Είναι άλλο το να έχει άποψη και να την υποστηριζει και άλλο να διαθέτει ψυχραιμία.