Κυρίαρχος: Κατακτητής ή Βασιλιάς;

Ε μα! Μονίμως τα χειρότερα παραδείγματα για να υποστηρίξουμε τι;
Ας μην το συνεχίσω, θα το καταπιώ.

 

Ναι είναι    

Η αφοσίωση, ένθεν και ένθεν, και η έλλειψη αυτής, δεν είναι φαινόμενο των σχέσεων του είδους (μας/που προτιμούμε εδώ). Είναι γενικότερο φαινόμενο.
Αν και γενικά αποφεύγω να μιλάω για τα "της εποχής μας" (δεν θεωρώ ότι έχουμε αλλάξει και τόσο πολύ από τους προγόνους μας), το γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες οι άνθρωποι μεγαλώνουμε με υπερτροφικά Εγώ, ενισχύει την τάση του "τα θέλω όλα δικά μου και μάλιστα με τον τρόπο που θέλω εγώ και μόνο". Και αυτό κάνει την αφοσίωση κάτι αρτηριοσκληρωτικό, παρωχημένο, άχρηστο, κλπ κλπ

Το μικρό δείγμα Κ/Υ σχέσεων που έχω δει, ωστόσο, να το σπάνε αυτό, μου αρκεί για να διατηρώ τις ελπίδες και το χαμόγελο μου για τον Έρωτα όπως τον ξέρω, τον θέλω και τον ζω εγώ  

 

E/εκείνοι οι οποίοι διδάχθηκαν και βίωσαν αυτό που σήμερα οι πιότεροι χλευάζουν ή κι ακόμη χειρότερα ασπάζονται δίχως να κατανοούν, την σταδιακή διαδρομή των Κ/υ ατομικών status και σχέσεων/θέσεων, μέσα από όλα τα σφάλματα και τις αστοχίες Τ/τους, οικοδόμησαν και βιώνουν σχέσεις/θέσεις στέριες στο χρόνο. Μειοψηφικές όντως.
Η επιλογές της ανερμάτιστης πλειοψηφίας η οποία ανακαλύπτει Κυρίαρχους 25άρηδες ή δίδει/απαιτεί κολλάρο στη δεύτερη συνάντηση, με την πρώτη πλειστάκις να είναι διαδικτυακή/τηλεφωνική, είναι απολύτως άξια της μοίρας και των εκπροσώπων της.
Απολογούμαι στη νηματοθέτιδα για το off topic.

 

Για μένα ο Κ είναι ηγέτης. Στο βαθμό που βασιλιάδες άσκησαν - και συχνά ασκούν, ας μη γελιόμαστε, ρωτήστε την διοίκηση του Body Shop σχετικά - ηγετική εξουσία και επιπλέον η εξουσία τους δεν είναι δοτή, ο Κ μπορεί να χαρακτηριστεί βασιλιάς. Θεωρώ ότι η άσκηση κυριαρχίας δεν μπορεί να ξεκινά με την επιθυμία κατάκτησης ή ακόμα περισσότερο με την επιθυμία εξημέρωσης του υ γιατί αυτά είναι μη παρατηρήσιμα, η άσκηση κυριαρχίας ξεκινά με την κατίσχυση του Κ επί του υ. Αν ένας Κ ενδιαφέρεται μόνον για την κατίσχυση και όχι για να απολαύσει την κατάσταση που διαμορφώθηκε αφότου κατίσχυσε, το θεωρώ κάτι που μπορεί να συμβεί, τότε υποθέτω ότι μπορεί να γίνει αντιληπτός ως κατακτητής.

 

Βασιλιάς βέβαια... που όμως ανήλθε στο θρόνο κατακτώντας...

 

Δεν είναι συχνό φαινόμενο, (πολλώ μάλλον θέσφατο) να αφοσιώνεται ο Κ στην υ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην πολυγαμικότητα τους.

Για τη διατήρηση ελπίδας και χαμόγελου, κυρίως ευθύνεται το μικρό δείγμα ανθρώπων. Χαίρομαι που υπάρχουν μέλη, που (πέρα από την ποιότητα γραφής / συμπεριφοράς τους στον δημόσιο διάλογο) παρουσιάζουν τα πράγματα όπως ακριβώς είναι, χωρίς συναισθηματισμούς και εξιδανικεύσεις.

Γενικό σχόλιο - off topic: Eίναι εξόφθαλμη η διαφορά του τρόπου συμπεριφοράς, από γυναίκες θηλυκά, με γυναίκες ότι να 'ναι.

 

Κωλοπαιδαράς και κατά περίπτωση λίαν κακομαθημένος. Χαλάλι του όμως... Μ' όλα αυτά που εννοείτε να του βάζετε στο κεφάλι κατά καιρούς....

 

Έτσι το είχα στο μυαλό μου, αλλά δεν υπολόγισα το φορτίο των λέξεων.

 

Περιγραφή που ταιριάζει περισσότερο σε άντρες υποτακτικούς, την έχω παρατηρήσει συχνά.

Εννοείτε ότι θα έπρεπε να έχουμε μια κάποια πειθαρχία που θα προσιδίαζε σε κομματική, συγκεκριμένων χώρων, ας πούμε; Για το τι επιτρέπεται να κουβαλάνε στο κεφάλι τους τα μέλη; Και καλά "εμείς", το κεφάλι των αποδεκτών δεν έχει φίλτρα;

 

Πρώτα Κατακτητής και μέσα από τις κατακτήσεις του Βασιλιάς, Άρχοντας και Ηγέτης!

 

Είναι κι αυτό μια λογική. Η δική μου παραταύτα παραπέμπει σε κάτι αρκετά απλούστερο. Και πιο συγκεκριμένα σε λίγη προσοχή. Φίλτρο μπορεί και να υπάρχει, αλλά η εκ των προτέρων παραδοχή επί της υπάρξεως αυτού δεν νομίζω πως συνισφέρει σε τίποτε.
Μην ανησυχείτε όμως, καθώς σκοπεύω να ανοίξω καινούριο νήμα μιας και το θέμα από πλευράς μου άπρεται ενός γενικότερου προβληματισμού.

 

Έχετε ακούσει αυτό που λένε "το σκουπίδι του ενος θυσαυρός του άλλου";