Κυριαρχία ως σεξουαλική έκφραση ή για άλλο λόγο;

Παρεξήγηση κύριε Πρόεδρε!  

Παραθέτω από Ντε Σαντ, Ιουλιέτα, τόμος Α' στην έκδοση του Εξάντα (1983):
"Από αυτό το βιβλίο είναι σίγουρο ότι θα μάθω αν πρέπει να δώσω την προτίμησή μου στο βίτσιο ή στην αρετή, καθώς και σε ποιαν από τις δύο αυτές παρορμήσεις ανήκει η προτεραιότητα. Προβαίνοντας λοιπόν στη σπουδή αυτή, το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτω είναι η σταθερή αντίθεση μεταξύ ατομικού και γενικού συμφέροντος. Βλέπω ότι όταν ο άνθρωπος προτιμά το γενικό συμφέρον και κατά συνέπεια είναι ενάρετος, αποβαίνει τελείως δυστυχής σε όλη του τη ζωή. Αντίθετα, όταν μέσα του το ατομικό συμφέρον υπερισχύει του γενικού αποβαίνει ευτυχέστατος, εφόσον βέβαια ο νόμος τον αφήσει στην ησυχία του."

… που συνάδει με το γενικά γνωστό και αποδεκτό "τα βίτσια είναι ιδιωτικά οι αρετές δημόσιες".

… και κατά την άποψή μου είναι πολύ κοντά στο

με το οποίο συμφωνώ.

ΥΓ και άσχετο, ας μην υποτιμούμε και ας μην ταξινομούμε ελαφρά τη καρδία τον Ντε Σαντ. Μόνο να ωφεληθούμε έχουμε από αυτόν αν τον διαβάσουμε (και) ως ενήλικοι με τα βίτσια μας ικανοποιημένα και τις απόψεις μας κατασταλαγμένες.

 

Όσο η κοινότητα απορρίπτει τους σκοτεινούς σκοπούς κυριαρχικής έκφρασης μιας τέτοιας ανωτερότητας όπως αναφέρει και ο MasterJp και θυμάται ο καθένας ότι είναι εδώ για την σεξουαλική του ικανοποίηση με όποιο τρόπο εκφράζεται ο καθένας δεν υπάρχει κίνδυνος. Σε αντίθετη περίπτωση η κοινωνία θα δει τα πράγματα διαφορετικά. Κάτι που θα θυμίζει από Αδόλφο.

 

Δεν μου απαντατε στο τι εννοείτε "κοινωνικη κυριαρχία". Αν δεν έχετε σαφη απάντηση αφηστε με να μαντεψω, αλλα να μου το πειτε για να προσπαθήσω.

Εννοειτε οτι ειναι αναζήτηση δημοφιλίας;

Η ερώτησή μου παραμένει.

 

να του κάνουμε ενα ψυχογράφημα. για να βρουμε γιατι κανει τετοια αφυσικα πραγματα, που δεν μας αρεσουν κιολας, τι μπορει να βρισκει μια γυναίκα σε μιά άλλη γυναίκα; για ποιό λόγο το βρίσκει; τραυματικό μου φαίνεται.

να τους δαιμονοποιήσουμε τους "σκοτεινούς" σας, να τους απορρίψουμε με βδελυγμία, να τους βάλουμε να ζητήσουν ένοχα συγγνώμη, ποιόν θυμηθήκατε είπατε;

 

Το να αποκτάς οπαδούς και ακολούθους είναι κυριαρχική πράξη. Άλλα όχι κατά Bdsm κυριαρχική πράξη.

 

Επανήρθατε στην ειρωνεία ενώ δεν έχετε καταλάβει τι ρωτάω. Θα το πω πιο απλά. Γιατί παράδειγμα ένας μη μαζοχιστής να θέλει να τρώει ξύλο; Η απορία μου είναι ειλικρινής και όχι ειρωνική.

 

γιατι ικανοποιεί έτσι αυτόν που τον δέρνει, υποθέτω. γιατι δεν το ρωτούσατε εξ αρχής; το έχουν απαντήσει πολλάκις αρμοδιότεροι.
αντί να το ρωτήσετε κατασκευάσατε ολόκληρο σύστημα αποκλεισμών.

 

Ο Αδόλφος, που εσείς χρησιμοποιήσατε παραπάνω, δεν ήταν κυριαρχικός. Ούτε καμιά κυριαρχική πράξη έκανε. Είχε όμως στρατό ακολουθων. Ο Τσίπρας έχει ακόλουθους. Έχει λόγω κυριαρχικών πράξεων;

Η δημοφιλία δεν είναι κυριαρχία. Και ουδεμία σχέση έχει με το αντικείμενο μας.

 

Είναι όμως μια μορφή κοινωνικής και πολιτικής "κυριαρχίας" εκ του αποτελέσματος και τα δύο παραδείγματα έτσι δεν είναι;

Ίσως γι'αυτό ο διαχωρισμός να είναι σημαντικός.

 

@MasterJp

Η επαναφορά/απασχόληση του παρόντος φόρουμ σε "άλλους σκοτεινούς σκοπούς βασισμένους σε ιδεοληψίες φυλετικής, σεξιστικής ή άλλης ανωτερότητας" και η απόρριψή τους, πως μπορεί να επανέρχεται στο διηνεκές?

Θέλω να πω, πώς από την στιγμή που ένα θέμα έχει απορριφθεί και μια και δυο και δέκα δυό από τους ομιλητές, πώς λοιπόν μπορεί να εμφυλλοχωρεί ως θέμα, να επανέρχεται από τον όποιον νηματοθέτη / ομιλητή και μάλιστα ούτε καν υπό μια νέα προσέγγιση/ερέθισμα/προβληματισμό, αλλά πρακτικώς υπό μορφή αναμασήματος, συνήθως ατυχέστατα και άκομψα διατυπωμένου..?

 

Ο ορισμός της κυριαρχίας είναι ο κάτωθι:

https://el.wikipedia.org/wiki/Κυριαρχία

Εσκεμμένα τον χρησιμοποίησα και τον παράλαξα ελάχιστα.
Μπορεί ο ορισμός να άπτεται της Πολιτικής Επιστήμης, αλλά θεωρώ ότι είναι περιεκτικότατος για να περιγράψει την έννοια.
Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να μην μπορεί να προσαρμοστεί σε έναν γενικό ορισμό, με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις.
Για να υφίσταται κυριαρχία, πρέπει εξ΄ορισμού και να βρεθεί τουλάχιστον ένα πρόσωπο πρόθυμο να υπακούσει σε μία τουλάχιστον διαταγή συγκεκριμένου περιεχομένου. Αυτό είναι το ελάχιστο, που άπτεται όμως του ορισμού.
Η κυριαρχία διέπεται από νομιμότητα, αλλέως παραδοχή, αναγνώριση, αποδοχή.
Το αν η νομιμότητα πηγάζει από δημοκρατικές διαδικασίες, ελεύθερη επιλογή, κληρονομικό δικαίωμα, χαρισματικότητα, έθιμο ή δύναμη, τροποποιεί απλά το είδος της κυριαρχίας.
Αν ωστόσο μιλάμε για ορισμούς τελικά, η έγκριση απαιτείται, υπάρχει εξουσιοδότηση κάποιου είδους. Ακόμη και στην απολυταρχία, υπάρχει το νόμιμο κληρονομικό δικαίωμα, άρα υπάρχει έγκριση, βάσει της προϋπάρχουσας πολιτικοκοινωνικής δομής.

Ψάχνω, ψάχνω, μα δεν βρίσκω πουθενά αυτό που λέτε ότι δηλαδή:
''ως κυριαρχία ορίζεται η δυνατότητα μιας οντότητας να ορίζει καταστάσεις με απόλυτο τρόπο χωρίς δηλαδή να απαιτείται έγκριση''.

Σε επίπεδο ορισμών, αυτό εμένα μου κάνει πιο πολύ σαν τον ορισμό της δικτατορίας, ή έλλειψη έγκρισης οιουδήποτε είδους την καθιστά πραξικοπηματική πράξη.

Kαι σε μία πρόχειρη λεξιλογική, εννοιολογική έρευνα που έκανα για την λέξη domination, αφού η κατάρα μας είναι το ακρωνύμιο, κομμάτι του ορισμού της λέξης είναι παντού το unchallengeable authority, ήτοι ''απρόσβλητη εξουσία''.
Kι αυτό με την σειρά του ετυμολογείται από το dominus-domini με τις έννοιες:

1. a master, possessor, ruler, lord, proprietor
2. an owner of a residence; the master of its servants and slaves
3. the master of a feast, the entertainer, host
4. the master of a play or of public games, the employer of players or gladiators
5. sir (greeting)

Άρα αν μιλάμε για τον Αφέντη, ιδιοκτήτη, κυβερνήτη, κύριο, ιδιοκτήτη, αφέντη υπηρετών και σκλάβων, οικοδεσπότη κλπ, πρόκειται για ενα ένα νόμιμα -με τα δεδομένα της κάθε εποχής- αποκτημένο δικαίωμα, άρα, με έγκριση κάποιου είδους, ως προς την νομιμότητα του εκάστοτε δικαιώματος. Εάν στην αρχαία Ελλάδα ή στην Ρώμη ήταν νόμιμο να έχει κανείς στην κατοχή του σκλάβους, τότε ο Αφέντης-Κυρίαρχος του ορισμού κινούνταν στα πλαίσια της νομιμότητας, είχε κάποιου είδους έγκριση, αν όχι από τους ίδιους τους σκλάβους, από το πολίτευμα που του παρείχε νομιμοποίηση ως προς την κατοχή τους.
Αυτό συνιστούσε το ''απρόσβλητο'' της εξουσίας τους.

Όταν σήμερα μιλάμε για Κυριαρχία λοιπόν, τότε και πάλι μπλέκεται το ''απρόσβλητο'' της έννοιας.
Άπαξ και μιλάμε για προσωπικές σχέσεις, ασύμμετρες όσο κι αν είναι, πρέπει να είναι αμοιβαία αναγνωρισμένες για να είναι ''απρόσβλητη'' η εξουσία. Αλλιώς θα βγω εγώ και θα πω:
''Έλα εδώ Γιάννη, αποφάσισα ότι έχω την δυνατότητα να ορίζω εσένα με απόλυτο τρόπο, χωρίς να απαιτείται κανενός είδους έγκριση, ούτε καν η δική σου''.
Με ποιον τρόπο θα αποσπάσω εγώ αυτό το δικαίωμα να ορίζω τον Γιάννη αν όχι με την συναίνεση και την αποδοχή του?
Θα τον κοπανήσω με μια βαριοπούλα στο κεφάλι και θα τον κρατώ δεμένο εφ΄όρου ζωής, αν ο Γιάννης δεν θέλει να μου παραδώσει αυτό το δικαίωμα?

 

@Ηλίας Πολλά θέματα θέτετε το ένα πίσω από το άλλο στο ίδιο νήμα. Ξεκινήσαμε με την "κοινωνική κυριαρχία" και τα "ιδεολογικά και πολιτικά πρότυπα κυριαρχικής έκφρασης" (!), συνεχίσαμε με το αν το bdsm αφορά μόνο τη σεξουαλική κυριαρχία και υποταγή, προχωρήσαμε με το τι περιλαμβάνει το D/s, τώρα θέτετε το ερώτημα γιατί ένας μη μαζοχιστής να απολαμβάνει τον πόνο; Τελικά ποιο είναι το θέμα αυτού του νήματος;

Αν είναι να επιχειρήσω να απαντήσω, θα συμφωνήσω με την αντίληψη ότι το bdsm δεν αφορά μόνο τη σεξουαλική κυριαρχία και υποταγή και το πόσο θα διαφύγει της στενής σεξουαλικής σφαίρας έγκειται στα μέρη. Δεν είναι, φυσικά, απαραίτητο να διαφύγει της σεξουαλικής σφαίρας, αλλά δύναται. Ως προς το D/s και το T/b με κάλυψε το ποστ #66 και η προηγούμενη αυτού συζήτηση. Ως προς το γιατί ένας μη μαζοχιστής απολαμβάνει τον πόνο, δεν απολαμβάνει τον πόνο καθαυτό αλλά την επιβολή του πόνου κι άρα πρόκειται για έκφραση της υποτακτικότητάς του (θυμάμαι ότι υπάρχει ένα νήμα που πραγματεύεται το θέμα, πρέπει να ψάξω να το βρω όμως).

Ως προς τα της κοινωνικής κυριαρχίας και των ιδεολογικοπολιτικών προτύπων, δεν σας εννόησα, ομολογώ. Δεν έχουν όλοι όσοι ασχολούνται με το βδσμ τις ίδιες πολιτικές πεποιθήσεις, ούτε την ίδια ιδεολογία, ούτε ακολουθούν την ίδια φιλοσοφία ζωής. Ούτε έχω, προσωπικά, διαπιστώσει διακριτές ομάδες σε σχέση με τις πολιτικοκοινωνικές θέσεις. Θέλετε μήπως να διευκρινίσετε αυτό το σημείο;

Edit: Τα ερωτήματα που σας θέτω @Ηλίας , δεν είναι ειρωνικά. Πραγματικά δεν έχω καταλάβει την κατεύθυνση που θέλετε να δώσετε στη συζήτηση και θα ήθελα να τη διευκρινίσετε.