Κύριος ή αλήτης;

σ' όλα μέσα, παιδιά. ψύχραιμα.

 

Αλήτης αλλά κύριος. Καλύτερος συνδιασμος. Σαν ελληνική ταινία

 

Θα έλεγα καλύτερα, το πρόσωπο που για μας κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν...
(Οι έννοιες κύριος/αλήτης ειναι καθαρά στερεοτυπικές από την μια και από την άλλη επειδλη φλερουν το προσωπικό μας φίλτρο, είναι ίσες με τον πληθυσμό του πλανήτη).
Και είπα να το ξεκαθαρίσω με ένα τρόπο που να μπορεί να γίνει αντιληπτός στην αντίληψη του καθενού με βάση την ίδια του την αντίληψη και το εξ αυτής ζητούμενό του.
Κάτι σαν ορισμό ένα πράμα... Σαφή, προσωπικά ερμηνεύσιμο κατά το δοκούν και ολικό...
Αν φύγει και το "για μας" γίνεται ακόμα πιο ζουμερός ως ορισμός...
Για δυνατούς λύτες...
Καλημέρα, έχω μερικά κέφια σήμερα...

 

Για μένα, Κύριος δεν είναι το "καλό παιδί". Συνεπώς, ούτε ο αλήτης είναι το "κακό παιδί".
Κύριος είναι αυτός που σε σέβεται. Σε ακούει. Αποδέχεται. Αλλά δεν είναι άβουλο ον. Είναι Κύριος με όλους, και πρωτίστως με τον εαυτό του.
Δεν είναι απαραίτητο ότι θα σου ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για να βγεις/μπεις, ούτε ότι θα επιμένει να πληρώνει κάθε φορά που τρώτε έξω, ούτε φοράει πάντα κοστούμι, πίνει μπράντι και διαβάζει Προυστ δίπλα στο αναμένο τζάκι.
Γιατί αυτά μπορεί να τα κάνει και ένας αλήτης. Θα πληρώσει το λογαριασμό, θα σου ανοίξει την πόρτα, θα μπεις, θα σε πάει δίπλα στο αναμένο τζάκι, θα σε πηδήξει, θα του πεις ευχαριστώ, και δεν θα τον ξαναδείς ποτέ.
Αυτό για μένα, είναι αλήτης. Δε νοιάζεται για τίποτα εκτός από το συμφέρον του.
Δεν είναι το φαινόμενο "αλήτης με χρυσή καρδιά" που όλες εννοούμε όταν λέμε "το κακό παιδί". Δεν είναι το ωραίο γκομενάκι από ταινίες 80's με το μαύρο δερμάτινο μπουφάν, τη μηχανή, το τσιγάρο και το περισπούδαστο ύφος του θλιμμένου και ευαίσθητου. Αυτό είναι φαντασίωση (ευχαριστούμε Hollywood).

Για μένα, χίλιες φορές Κύριος. Ο αλήτης ας βρει καμιά αλήτισσα.

 

Κύριος ή αλήτης?
Σχεδόν παντα είσαι....αυτό που σου βγάζει η αλλη. Οτι σου βγάζει η εποχή, η περίσταση, η γυναικα που εχεις δίπλα σου

 

Αλήτη μ' είπες μια βραδιά/ χωρίς καμιάν αιτία/ μα του αλήτη η καρδιά/ δεν σου κρατά κακία...  

 

.. εγώ θα έλεγα καλύτερα μάγκας:
και μάγκας είναι αυτός που κρατάει μια ήρεμη δύναμη μέσα του, και δεν δείχνει το πόσο μάγκας είναι:
Ούτε φωνάζει πολύ, ούτε επιδεικνύεται και κοκορεύεται .. Δεν λέει ψέματα τάζοντας τον ουρανό με τα άστρα και αποφεύγει να μιλάει πολύ για τον εαυτό του ..
Προτιμά να πράτει από το να μιλά, και φέρεται ντόμπρα και ξηγημένα .. άλλοτε ως "κύριος" και άλλοτε ως "αλήτης" ..
Αυτά.

 

Οι μαγκες δεν υπαρχουν πια τους πατησε το τρενο..

 

Όταν ήμουν πιο μικρή, έλεγα :Κύριος μαζί μου, αλήτης μ όλους τους άλλους.
Μετά που μεγάλωσα, είδα ότι οι περισσότεροι έχουν κ τα δύο μέσα τους κ εξαρτάται απ την κοπέλα κ την κάθε περίσταση τι θα τους βγει.

Το ιδανικό .. ούτε κύριος ούτε αλήτης αλλά : Κύριος μου. Αυτό κάνει όλη τη δουλειά..  

 

Οι περισσοτεροι;; Ποια ειναι τα στεκια σου;

 

.. το ξέρω, εγώ το οδηγούσα ...  

 

παρε ενα βινταλ σασουν