Κ + Κ= ??? υ+υ=???

Εγώ θα γράψω το αστείο, αν όχι για πολλούς/ες γελοίο ( και σίγουρα κατάπτυστα βανιλλιάρικο ). Η εξίσωση Κ+Κ αναγκαστικά μ' ένα ή παραπάνω υ στη μέση, ήταν χαραγμένη στις πλάκες του Moses μαζί με τις δέκα εντολές? Χαχαχα ( Sorry, αλλά δεν κρατήθηκα ).
Ξέβρετε, δεν είναι όλοι/ες lifestylers ( πείτε τους/τις Kinky/μούφα ή όπως στον πέοντα θα θέλατε ). Μετά, δεν χρειάζονται πάντα ούτε "τσουμπλέκια", ούτε στενά πλαίσια για να γευτεί κάποιος/α ένα παθιασμένο και "βίαιο" έρωτα.
Ούτε και δυο "ομότιμοι" άθρωπες θα ήταν τελείως ισοδύναμοι. Ή θα επικρατούσε ο πιο δυνατός ή θα "φεύγαν" συμπούρμουλοι.
Υπάρχουν και "άρρωστοι/ες", που γουστάρουν δοκιμασίες του είδους.
Πάντως αν κάτι δεν σκαμπάζει ο έρωτας, εκείνο είναι τίτλοι/ετικέτες και κόκκαλα.
Αν έρωτας είναι ( αν θα ήταν ή όχι, αυτό κι αν είναι τελείως υποκειμενικό ) τα τελευταία - του ενός απ' τους δυο ή και των δυο - ας σπάσουν ( κυριολεκτικά ή μεταφορικά ).

Υ.Γ.

Τι θα γινόταν σε περίπτωση σχήματος υ+υ, δεν μ' αφορά ( αφού υ δεν είμαι ), δεν το έχω ζήσει, άρα δεν εκφέρω καμία άποψη.
Κλείνοντας, γι' άλλη μια φορά, τα παραπάνω είναι γνώμη μου, που θ' αφορούσε μονάχα εμένα.
Και αν συμφωνείτε ή όχι, αν αυτά που έγραψα, θα μ' έκαναν για σας γιαλαντζί ή όχι...Στο cappuccino πάπρικα...
Καλή σας νύχτα...  

 

Σωστά μην τα ισοπεδώνουμε όλα... Σε λίγο θα ακουστεί και κανένα "Άντρας με άντρα"!
Και τα ζευγάρια Κ-υ που ερωτεύονται, να τους περνάμε ένα brand στο κώλο τύπου "FAKE"!!

υ.γ.
Με τον έρωτα και την αγάπη να είναι κάτι εξίσου πηγαίο στην ανθρώπινη ύπαρξη, το να το αποκόπτει κανείς από οποιαδήποτε συναναστροφή ανθρώπων είναι γελοίο.

 

Όταν δύο άνθρωποι ερωτευτούν, δεν παίρνουν την άδεια από τρίτους, είτε αυτοί είναι οι γονείς, είτε ο παπάς της ενορίας, είτε ο τοπικός εκπρόσωπος της Παγκόσμιας Κοινότητας BDSM.
Βέβαια, έχοντας και οι δύο το βδσμ ως τρόπο έκφρασης, ξεκινούν τη σχέση με μία εγνωσμένη δυσκολία: την υπέρβαση των ρόλων που οι ίδιοι επέλεξαν για τους εαυτούς τους μέχρι εκείνη τη στιγμή. Το αν θα καταφέρουν να χωρέσουν τα θέλω τους στη σχέση χωρίς να νιώσουν ματαιωμένοι ή απειλούμενοι, το αν θα επαναπροσδιορίσουν τους ρόλους τους επί τη βάσει των νέων δεδομένων, το αν θα καταφέρουν να διαχειριστούν θεμελιώδη ζητήματα όπως η κατανομή της εξουσίας (κλασσικό σημείο τριβής όλων των σχέσεων, ανεξαρτήτως πλαισίου), είναι κάτι που θα φανεί αργά ή γρήγορα.

 

με γοητεύουν οι άνθρωποι που είναι απόλυτα ειλικρινείς ! οι απαντήσεις αυτές που έχω διαβάσει ειδικά ανθρώπων που μπορει να μην έχω συζητησει ποτε μαζι τους σε προσωπικο επιπεδο!(θαυμάζω και συνεχίζω να τους θαυμάζω ) ειναι τοσο αληθινές και ευθείς που τις λατρεύω . ευχαριστώ πολύ για όλες αυτες τις απαντήσεις !!

 

Who the fuck ,gives a fuck αν κολλήσουν ψυχές και σώματα? Σας χαρίζω την ταμπέλα μου να την κάνετε οτι(?)θέλετε,αν εμείς είμαστε ευτυχισμένοι!

Γιατί,Κ/κυρίες και Κ/κύριοι , όλα για την ευτυχία μας τα κάνουμε ! Εμείς , θα τον βρούμε τον τρόπο μας!

 

Είμαστε όλοι ντιπ κούκου μου φαίνεται.
Βγαίνει ο καθένας και πετάει ένα επαναστατικό μανιφέστο.
Πασιονάριοι του έρωτα, σας αγαπώ όταν λογοτεχνίζετε, αλλά μαζέψτε τ´αλόγατα!
Δεν απαγορεύει κανείς σε κανέναν να ερωτευτεί κανένα στάτους.
Τον πόνο μας λέμε, εγώ πχ μακάρι να ερωτευόμουν έναν υποτακτικό, η ζωή μου θα ήταν απείρως πιο εύκολη, αλλά πως ρε παιδιά;
Αυτό λέμε, ότι δύσκολα σε έλκει ο οποιοσδήποτε.
Αν η φύση σου αποζητά πραγματικά, ουσιαστικά και αναπόδραστα κάτι, αυτό το κάτι πως θα το παρακάμψεις;

Είναι θέμα ταυτότητας.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Εγώ είμαι άντρας gay, ας πούμε. Θα σχετιστώ με άνδρες gay, μπορεί και με κάποιον bicurious, σπάνια με κάποιον που "δηλώνει" straight, αλλά δεν με έλκουν οι γυναίκες, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Αυτό δεν παρακάμπτεται.
Όσο συχνό είναι ένας συνειδητοποιημένος gay άνδρας να έλκεται από γυναίκες, άλλο τόσο συχνό είναι ένας/μία υ να έλκεται από ένα άλλο υ. Είναι θέμα ορμών και έλξης και τίποτα παραπάνω, αλλιώς αλήθεια σας το λέω, αν είχα πραγματικά επιλογή θα ερωτευόμουν με τον εγκέφαλο και θα έκανα και ευκολότερες επιλογές.
Αν μιλάμε για ανθρώπους που έχουν κατασταλάξει κάπου και δεν πειραματίζονται ακόμη, ή δεν είναι περαστικοί από το χώρο.
Δεν βάνω ντισκλέιμερ περί προσωπικών απόψεων κλπ, γιατί είμαι βέβαιη ότι έχω δίκιο-φυσικά!!! 

 

Αγόρι μπαίνει σε κάποιο χώρο ( μπαρ, καφετέρια, μανάβικο, κουλουπου κουλουπου ).
Κορίτσι βρίσκεται ήδη σε κείνο τον χώρο ( ή αγόρι ή άλλο αγόρι ή άλλο κορίτσι, προσαρμόστε ανάλογα με τα σεξουαλικά σας γούστα ).
Αγόρι ή κορίτσι μοναχούλια τους ή με παρέα. Αγόρι ή κορίτσι μπορεί και να γνωρίζουν κάποιον/α απ' την παρέα και να πλησιάσουν ο/η ένας/μια τον/την άλλο/η.
Ή αγόρι ή κορίτσι που θα ήταν μοναχούλια τους διασταυρώνουν βλέμματα και κάτι κάνει κλικ/κλοκ/κλακ.
Ξέχναγα, αγόρι και κορίτσι δεν έχουν χαραγμένο στο μέτωπο κανένα γράμμα του αλφάβητου.
Ξέχναγα επίσης, αγόρια και κορίτσια ανά τους αιώνας γνωρίζονταν και εκτός διαδικτύου και συνεχίζουν να το κάνουν.
Α, και κάτι άλλο, ανάλογα με τον χαρακτήρα του/της καθενός/καθεμίας μας, κάποια πραγματάκια τα συζητάμε βάσει των χρόνων μας.
Ουπς, να θυμηθώ και να τοποθετήσω τις σφαλιάρες και τις εντολές πάνω απ' άλλα πράγματα, που για μένα είναι ακόμα πιο σημαντικά απ' το βουδουσουμού.
Τουλάχιστον είναι πιο σημαντικά αν και όταν με χτυπήσει ο έρωτας κατακούτελα.
Να μην ξεχάσω, να ζητήσω και οδηγίες χρήσεως απ' τον/την οποιονδήποτε άσχετο/η, για το πως θα πρέπει να ερωτεύομαι.
Για το ποια θα πρέπει να ερωτεύομαι, που να το κάνω. Και αν μου απαγορεύεται, να ερωτευτώ ποτέ "ομότιτλη" μου.
Αφού εννοείται ότι η κυριαρχία και η υποταγή, είναι a la carte. Φοράμε ταμπελάκι, ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε.
Η αλήθεια μου, η αλήθεια του/της οποιουδήποτε/οποιαδήποτε από σας και ανάμεσα μας χάος.
Κρατήστε τις δικές σας, κρατάω την δική μου. Και είμαστε καλά όλοι/ες μας.
Μια ηλίθια ερώτηση δεν θα βρει ποτέ απάντηση στο μυαλό μου.
Γιατί, σώνει και καλά ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε άλλος/η, να σκέφτεται και να λειτουργεί σαν κι εμάς?
Αλλά όπως ήδη έγραψα, σαν ερώτηση ήταν και παραμένει ηλίθια. Αφού δεν θα είχε καμία πρακτική αξία, να της έδινα ποτέ απάντηση.
Γιατί σε μένα την έκανα και βλακωδώς συνεχίζω να την κάνω.
Anyway, την έγραψα έτσι, για το χαζοχάρεμα.  

 

όχι αγαπητέ!!!! είσθε λάθος!!!! εγώ με το που μπαίνω σε ένα χώρο και με πλησιάζει άνδρας τον ρωτώ!!!!
"Τι είσαι μάνα μου;;;;" "Γιατι αν είσαι υ δεν μου κάνεις" "Εγώ τον άνδρα τον εθέλω βαρύ, νταμβραντισμένον και ασήκωτον..."

τι άλλο θα ακούσω εδω μέσα .....

Αγαπητέ @Tenebra_Silente για ακόμη μια φορά με καλύψατε!

 

Με έβαλε σε αρκετές σκέψεις το νήμα οπότε here's my two cents.

Όπως έχω αναφέρει πήρα πριν από καιρό την απόφαση ότι με βανίλλα ή/και υ συντρόφους δεν μπορούμε να συνυπάρξουμε τουλάχιστον μακροπρόθεσμα σε μία σχέση.
Άρα πήρα την απόφαση ότι η ανάγκη μου για την ύπαρξη της δυναμικής είναι μεγαλύτερη από το πόσο μπορώ να την αγνοήσω άσχετα με το ποια άλλα πράγματα μπορεί να μου καλύψει ο σύντροφός μου.
Τι εννοώ. Προφανώς για να είναι κάποιος σε μία σχέση , καλύπτει κάποιες ανάγκες του. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται όταν οι ανάγκες που καλύπτονται μπουν στο ζύγι με τις ανάγκες που δεν καλύπτονται... Φαντάζομαι ακούγεται κάπως ψυχρό και ορθολογικό αλλά , στο κεφάλι μου τουλάχιστον, το "αγαπιόμαστε" από μόνο του δεν έχει καμία λειτουργική αξία.
Μπορούμε να "αγαπιόμαστε" αλλά από μόνο του δεν μπορει να στηρίξει μία συνύπαρξη.

Όμως θα ήθελα να αναφέρω δύο παραδείγματα πολύ στενών μου φίλων.

α) Αντρας Κ - γυναίκα Κ. Από τους παλιούς bdsmers στη σκηνή του Λονδίνου. Παντρεμένοι, ευτυχισμένοι, είχαν είτε το ίδιο υ είτε διαφορετικά αλλά είναι πάντα μαζί. Νομίζω 17 χρόνια αν δεν κάνω λάθος.
β) Γυναίκα υ - γυναίκα υ. Βρέθηκαν εξαιτίας της πρώτης Κυρίας τους η οποία είχε συνολικά 3 σκλάβες. Αυτές ερωτεύτηκαν και μετά το πέρας της σχέσης με την συγκεκριμένη Κυρία έμειναν μαζί , παντρεύτηκαν και από τότε είναι ένα ζευγάρι υ -υ το οποίο ψάχνει για Κ. Είναι νομίζω μαζί 15 χρόνια τώρα.

Άρα φαντάζομαι ότι όταν βρεις έναν άνθρωπο με τον οποίο μπορείτε να συμπορεύεστε σαυτο το ανηφόρι που λέμε ζωή και μπορείς να καλύψεις και τις ανάγκες που δεν σου καλύπτει ο ίδιος (ειδικά όταν αυτό γίνεται στα πλαίσια του "είμαστε ομαδα") τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να αφήσεις από δίπλα σου αυτό τον άνθρωπο.

Νομίζω ότι ειδικά το bdsm προσφέρεται για τέτοιου είδους καταστάσεις. Και δεν έχει να κάνει με την αγάπη και τους έρωτες.
Έχει να κάνει με τις ανάγκες που έχει κάθε άνθρωπος και πως αυτές οι ανάγκες μετράνε στο ζύγι μας.

 

και ω τι σύμπτωση... ταιριάζει και εδώ.....

λένε οι άνθρωποι που πριν λίγο καιρό κοπανιόταν πως ΌΛΕΣ οι σχέσεις έχουν μέσα τους στοιχεία Κ/υ γιατί πάντα κάποιος θα είναι πιο "δυναμικός" από τον άλλο....

 

Κάποτε πίστευα πως "η αγάπη όλα τα υπομένει". Πως σημασία έχει να αγαπάς.
Μεγαλώνοντας κατάλαβα πως αγάπες και έρωτες είναι μπαρμπούτσαλα. Η ικανοποίηση των αναγκών μου προέχει.
Μεγαλώνοντας ακόμη περισσότερο κατάλαβα πως η μόνη πραγματική μου ανάγκη είναι να αγαπήσω και να αγαπηθώ...

Βλέπω ήδη κάποιους να σηκώνουν το φρύδι. "Χαζοεμετικές βανιλοδηλώσεις ενός διεστραμμένου γεροξεκούτη", θα σκεφτούν. Κάποιοι θα το εκφράσουν κι όλας, με το δικό τους, προσωπικό τρόπο: Αυστηρά επιτιμητικό, ειρωνικά απαξιωτικό, χαριτωμένα υπαινικτικό, λακωνικά απορριπτικό.

Σήμερα το πρωί, μπαίνοντας στο φόρουμ έπεσα σε νήματα που μιλούν για ανταγωνισμούς, αντιπαλότητες, ασυμβατότητες.
Κ με Κ ή υ με υ? Αδύνατον! Τι θα ερωτευτεί ο ένας στον άλλο? "Ταυτότητα" uber alles!
Σε άλλο νήμα, κάποιος κυρίαρχος ονειρεύεται να υποτάξει μία domme. Ακολουθεί η γνωστή κόντρα των υποστηρικτών με τους διαφωνούντες, στην οποία ο καθένας λέει το κοντομακρύ του χωρίς να έχει προηγηθεί συμφωνία ως προς τις έννοιες και τι θέλει να πει το ποιητή. Γιούρια, στο ντορβά με τα κουλούρια!

Σκέφτομαι, αυτό θέλουμε? Σχεσιακούς μπούσουλες, διαχωρισμούς του τύπου "εδώ κάνουμε βδσμ, δεν ερωτευόμαστε. Αν θέτε αγάπες και λουλούδια, δεύτερη πόρτα αριστερά, εκεί που γράφει "βανίλα". Εμείς εδώ μόνο γαμάμε και δέρνουμε".
ΟΚ, τελικά οι σχέσεις είναι "παίζουμε ξύλο για το ποιός θα κάνει κουμάντο, κι αν είμαστε οπαδοί του βδσμ τραβάμε και μια συναίνεση για να το βάλουμε σε πλαίσιο και να συνεχίζουμε να παίζουμε ξύλο οργανωμένα"? Ή μήπως "οι ανάγκες μου είναι και δικές σου ανάγκες. Κι αν δεν είναι, θα γίνουν γιατί εγώ είμαι ο Κ!"

Ευτυχώς, η ζωή δε λογά θεωρίες-στο-πόδι, ελαφρές ή βαρύγδουπες γνώμες, στενές οπτικές, γενικεύσεις και clean-cut καταστάσεις. Η άποψη της @dark explorer : "Διότι ορισμένοι νομίζουν ότι οι D/s σχέσεις είναι σχέσεις επικράτησης του σθεναρού έναντι του ασθενούς ύστερα από μία συγκρουσιακή αναμέτρηση. Ενώ, αντιθέτως, είναι μία ένωση ενσυνείδητων μελών που αλληλοσυμπληρώνονται", είναι κατ' εμέ το μυστικό όλων των σχέσεων, όχι μόνο των d/s. Και είμαστε οι σχέσεις που επιλέγουμε να κάνουμε.

Θέλω να πιστεύω ότι το βδσμ δεν είναι αρένα διευθέτησης συγκρούσεων, οι οποίες σε μια βανιλοσχέση θα επικρέμονταν κάθε στιγμή στα κεφάλια των εμπλεκομένων. Θέλω να πιστεύω ότι το βδσμ είναι ένας ακόμη τρόπος έκφρασης του "υπάρχω για μένα, μέσα από εσένα" και όχι η νομιμοποίηση των διαφορών δυναμικού δύο συγκρουόμενων Εγώ. Θέλω να πιστεύω πως ο καθένας μας απλά επιλέγει διαφορετικούς τρόπους και να εκφράσει μέσα στη σχέση μιά κοινή ανθρώπινη ανάγκη: Να αγαπήσει και να αγαπηθεί...

 

Φιλαράκι κατ' αρχάς σου ζητώ συγνώμη, που πήρα το ελεύθερο να "πατήσω" στα λόγια σου.
Αν μη τι άλλο, την όποια απαξίωση ας την μοιραστούμε. Αφού σε πολλά σημεία συμφωνώ μαζί σου.
Θέλεις το κοντινό της ηλικίας, μπορεί και κάποια βιώματα μας που όσο κι αν ήταν διαφορετικά στις λεπτομέρειες. Μάλλον στην ουσία τους είναι ίδια.
Δεν ξέρω, πως αντιλαμβάνεται ο/η οποιοσδήποτε/οποιαδήποτε άλλος/η τον έρωτα ή την αγάπη. Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεται την Κυριαρχία και την υποταγή.
Δεν ξέρω τι ανάγκες θα είχε και πόσο επιτακτικές για κείνον/η θα ήταν.
Αυτός που τώρα γράφει, είναι επίσης ένας διεστραμμένος γεροξεκούτης.
Που στα 42 του ( τα πάτησα ο καριόλης, ποιος θα το έλεγε με την ζωή που έκανα και συνεχίζω να κάνω ) έχει "δει" πολλά.
Έχει κάνει απίθανα λάθη, έχει χτίσει και κατεδαφίσει πράγματα/καταστάσεις, που κάποιες φορές τον λύγισαν, αλλά δεν τον τσάκισαν.
Που τον έρωτα και τις αγάπες εκείνες τις ελάχιστες φορές που τα ένιωσε, τα μασούλησε, τον μασούλησαν, τα έφτυσε και τον έφτυσαν.
Που έφτασε στο σημείο, ν' αναρωτιέται αν ήταν ποτέ αληθινά.
Αν ποτέ του θα τα ξανάνιωθε για κάποια, αν με κάποια ποτέ του θα τα ξαναζούσε.
Γιατί ( κι εγώ εδώ βανιλλομαλάκας ), θέλω να επικρατώ σε κάποια, να την εξουσιάζω λιγότερο ή περισσότερο.
Αλλά έχω ανάγκη ( τ' ομολογώ ), να ξέρω ότι κάπου κάποια είναι "εκεί" για μένα.
Έστω κι αν είναι σαν το γάλα, αλλά του οποίου δεν θα γνώριζα την ημερομηνία λήξεως.
Κάποια που δεν θα ήταν η πρώτη τυχαία, αλλά που θα με κάλυπτε σε διάφορα πέρα απ' τα ερωτικά/βουδουσουμικά.
Που παν' απ' όλα αυτά τα τελευταία θα κάλυπτε και τα όποια βουδουσουμικά/ερωτικά θα τα εξέταζα και αν χρειαζόταν θα τα "προσπαθούσα" σε δεύτερο χρόνο.
Λέμε ότι το Καππιλίκι ( αυτό γνωρίζω, για κείνο μιλάω ) δεν είναι απλή ετικέτα.
Ότι υπάρχουν κι εκείνοι/ες, που είναι "μονοκόμματοι/ες".
Που είναι ίδιοι/ες κι απαράλλακτοι/ες σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Κάποιοι/ες που είναι Κυριαρχικοί/ες μέχρι στο μεδούλι ( με ότι αρνητικό ή θετικό αυτό συνεπάγεται ).
Το λοιπόν, πάντα αυτοί/ες οι "τρελοί/ες" δεν περιμένουν την όποια υποταγή, να τους προσφερθεί στο πιάτο.
Δεν πιστεύουν, ότι για να επικρατήσουν στον/στην οποιονδήποτε/οποιαδήποτε, δεν θα ιδρώσουν ( χωρίς να σημαίνει, ότι στο τέλος θα τα καταφέρουν ).
Είναι η φύση τους τέτοια, που αν κάτι τους ελκύει αρκετά, το βάζουν στόχο και το κυνηγούν, όσα εμπόδια κι αν παρουσιάζει.
Λέμε επίσης, ότι κι εμείς οι άνθρωπες είμαστε θηλαστικά.
Το λοιπόν, ο λιοντάρης δεν παραχωρεί την πρωτοκαθεδρεία του, αλλά πάει ένας άλλος λιοντάρης, να του την πάρει.
Επικρατώ σε κάποιον/α, δεν σημαίνει τον/την ισοπεδώνω.
Η υπεροχή κάποιου/ας εγκαθιδρύεται κατόπιν "μάχης" και κει αναγκαστικά ο ένας απ' τους δυο "σκύβει το κεφάλι".
Το "σκύβει" σε κείνον/η τον/την ένα/μια. Αν "χάσει" και πάλι το "κεφάλι" δεν το νιώθει να το "σκύψει", απλά αποχωρεί.

Για να γυρίσω στο νήμα. Αν γνωρίσω ποτέ ξανά μια γυναίκα Κ ( γιατί την εμπειρία στο παρελθόν την είχα κάνει ), που να με συνεπάρει σε σημείο,
που να έφευγε το μυαλό μου απ' την σύντροφο μου. Δεν θα "κόλλαγα" στ' "ομότιτλο" μας, ούτε θα την θεωρούσα τρελή η μούφα Κ, που θα είχε περάσει απ' την καρκάλα της να προσπαθούσε, να με υποτάξει. Ή να μπει σ' αυτή την "αρρώστια" μαζί μου ( γιατί πιθανότατα θα ήμουν εγώ εκείνος, που θα έκανε το πρώτο βήμα ).
Αν με τραβούσε τόσο πολύ, θα πήγαινα και ας μου έβγαινε και σε κακό, που τραγουδούσε και ο Νικόλας. Και ας αποχωρούσαμε αργά ή γρήγορα και οι δυο μας.
Επειδή κανείς μας δεν θα ήθελε, να "σκύψει". Εγώ δεν θα έσκυβα, όχι επειδή δεν πρέπει, αλλά γιατί δεν το "είχα", ούτε πιστεύω, ότι θα τ' "αποκτήσω".
Άρα, το ίδιο θα μπορούσε κάλλιστα, να ισχύει και για την υποθετική εκείνη. Ας μην την έδενα ούτε με σπάγκο, ας μην την έπαιρνα με το flogger.
Ας χρησιμοποιούσα την μεγαλύτερη μυική μου δύναμη και να της άστραφτα 5/10 και ας της γύριζε το μάτι ανάποδα. Ας με δάγκωνε, ας βριζόμασταν.
Για μένα θα μέτραγε μόνο η στιγμή, που θα της έλεγα να κάνει κάτι που δεν θα της άρεσε και θα το έκανε ( αν βέβαια το έκανε ).
Ας μην μ' έλεγε ποτέ της Κύριο ( όμορφο σε κάποιες στιγμές, αλλά σε μένα δεν είπε ποτέ ποιος ξέρει τι η προσφώνηση ).
Ας φτάναμε στο σημείο η ερωτική/σεξουαλική μας ζωή να είναι βανιλλοkinkoθερμοπυρηνικός πόλεμος και για όσο κρατούσε.
Γιατί σε κείνη την παρελθοντική εμπειρία μου, εκεί είχαμε καταλήξει. Γουστάρω bdsm, γουστάρω κι εγώ ετικέτες/πρωτόκολλα/κουτάκια και λοιπά παραφερνάλια.
Έχω άπειρες διαστροφές, σκαλώματα, μαλακίες εγκεφάλου κουλουπου κουλουπου. Αλλά θα είναι ότι γέρασα, θα είναι ότι είμαι λιτοδίαιτος πια ( ή ότι απλά το "έκαψα" ).
Έγινα σαν το στρείδι, απ' έξω σκλήρυνα απίθανα, αλλά μέσα μου "μαλάκωσα", ίσως και να έσβησα αρκετά.
Και το γαμημένο το μέσα μου πια διψάει περισσότερο απ' τον πέοντα, διψάει περισσότερο γι' άνθρωπα και λιγότερο για Κυριαρχίες και υποταγές.
Καλά να είμαι, κινούμαι σ' ένα χώρο που τα υ, δεν έχουν πολλά ψωμιά, που τα πατούν στο σβέρκο.
Και ευτυχώς ή δυστυχώς, τ' όποιο Κ mode μου ( ας τ' ονομάσω αδόκιμα έτσι ) δεν έχω διακόπτη να τ' ανοιγοκλείνω. Είναι μονίμως παρόν. Πια μ' έχει μπολιάσει.
Ίσως και να κάνω λάθος ( πιθανότατα κάνω λάθος ), αλλά βλέπω τα πάντα σαν ζούγκλα ( γιατί η πορεία ζωής μου και όχι μόνο σεξουαλικής ), που επικρατεί ο/η δυνατότερος/η.
Αφήνω στην άκρη ηθικούς φραγμούς, πρέπει ή δεν πρέπει κλπ κλπ.
Τεσπα, το ξεχείλωσα για να ξαναπώ, εκείνα που λέω πάντα. Αφήνοντας σε μια οθόνη κομμάτια μου, που σε μια οθόνη δεν χωρούν.
Κανενός και καμίας τα κομμάτια δεν μπορούν σε μια οθόνη να χωρέσουν.
Όχι γιατί θεωρώ, ότι θα ήμουν κάτι το ξεχωριστό, που θ' άξιζε τον χρόνο κάποιου/ας, να διαβάσει τα λόγια μου. Αλλά γιατί, παρ' όλη την μαλακία που με δέρνει.
Γιατί, όσο και ο τρόπος που εκφράζομαι συχνά πυκνά να μοιάζει απόλυτος. Είναι απόλυτος μόνο για κείνα που αφορούν εμένα.
Δίχως να σημαίνει, ότι δεν δίνω καμία βάση στα λόγια κανενός/καμία άλλου/ης.
Τι γράφω ο μαλάκας ε? Δε γαμενέται, είχα όρεξη να σεντονιάσω ακόμη πέρα και απ' τους μουσαμάδες μου.
Να είμαστε όλοι/ες καλά ( μ' έπιασε κρίση καλοσύνης χαχα ), ο/η καθένας με την "ζούρλια" του/της και κάποιοι/ες ας μην είμαστε για κάποιους/ες άλλους/ες αληθινοί/ες βουδουσουμιάρηδες/βουδουσουμιάρες, γι' αυτά που σκεφτόμαστε, για το πως είμαστε, για κείνα που θέλουμε.
Έτσι κι αλλιώς με άλλους/ες θα μοιραστούμε την "τρέλα/ηλιθιότητα/ψέμα" μας, άλλοι/ες θα τ' ακουμπήσουν με το χέρι.
Εδώ μπορούμε μόνο να διηγηθούμε, να "μιλήσουμε", να δώσουμε και να λάβουμε τροφή για σκέψη, μέχρι εκεί. Και σε μένα δεν φαίνεται λίγο.
Από κει και πέρα, αν κάποιος/α πιστεύει/νιώθει, ότι προσπαθώντας ν' ακυρώσει τον/την οποιονδήποτε/οποιαδήποτε άλλο/η, επικυρώνεται εκείνος/η, καλή του/της όρεξη.
Αυτή η τελευταία είναι μια πρακτική, που δεν ήταν ποτέ του γούστου μου ( αφού για το δικό μου το φτωχό μυαλό, ήταν και παραμένει τελείως ανούσια και στείρα. )

Τεσπα, άλλη μια φορά που δεν ξέρω ούτ' εγώ, από που ξεκίνησα και που τελείωσα.
Να γράφω περπατώντας και μπαινοβγαίνοντας σε ταξί και μέσα μεταφοράς, με "χειροτερεύει" ακόμη περισσότερο χαχα.
Καλή μέρα πρωτίστως σε σένα φιλαράκι και μετά στους υπόλοιπους. Σ' ευχαριστώ για την φιλοξενία και ξανά συγνώμη αν την καταχράστηκα.