Κ/Υ Λαβύρινθος για διαταραγμένες προσωπικότητες η αναπόφευκτο ταξίδι για "διψασμένους" ?

@lexy πολυ μου αρεσει ο ορισμός σου. Λακωνικός και πληρης.

 

Ευχαριστώ @lara[E-p]  

 

Εύχομαι να μην με παρεξηγήσετε αν δεν προσθέσω τίποτε το καινούριο η το ιδιαίτερο στις σκέψεις σας και απλά να "καθήσω να σας διαβάσω"...Κυρίες μου και Κύριοι ο τρόπος με τον οποίο "ανοίγετε" το νήμα...που καταδύεστε στις βαθύτερες αιτίες και τις πιθανές διακλαδώσεις...πάντα για τα δικά μου γούστα είναι απλά "γευστικότατος"....Ειμαι περίεργος να δω που θα φτάσει η συζήτηση...Συμφωνώ με αρκετά από τα λεγόμενα των προλαλησάντων...αλλά μου κίνησαν περισσότερο την περιέργεια δύο περάσματα...Ο διαχωρισμός μεταξύ εγωισμού και ανάγκης που παρέθεσε η lexy και το ερώτημα της Black Butterfly , δηλαδή, αν είναι δυνατόν κάποιος που βρέθηκε κατά λάθος...ίσως από περιέργεια...να δοκιμάσει ένα κάποιο είδος S/D δεσμού ( η που σε S/D δεσμό να μοιάζει ) και να καταλήξει να του γίνει "ανάγκη" η ανάγκη χωρίς εισαγωγικά...εύχομαι να μην παρερμήνευσα τα λεγόμενα της butterfly...και αν τα τοποθέτησα σε διαφορετική "ράγα" από εκείνη που εννοούσε, της ζητώ συγνώμη...

...Σε κάθε περίπτωση αγαπητοί επισκέπτες...εγώ γυρίζω προς στιγμήν πίσω από τον πάγκο της κουζίνας για να συνεχίσω να μαγειρεύω για όλους μας...Στο τραπέζι σας βρίσκονται ήδη ανοιχτά μπουκάλια με κρασί, άλλα αλκοολούχα, όπως και χυμοί και αναψυκτικά για εκείνους που θα προτιμούσαν τα τελευταία...Εύχομαι το φτωχικό μου να το νιώσατε φιλόξενο...Και μην με κακιώσετε αν κάψω και τίποτε...μου αρέσει να σας βλέπω και να σας ακούω ενώ συζητάτε...και ενώ παίζω με τις κουτάλες και τα υλικά...σε διάφορες και σκόρπιες χαρτοπετσέτες...προσπαθώ να σκιτσάρω κάτι που ίσως και να σας μοιάζει...μια "μύτη", ένα "μάτι", μια έκφραση "προσώπου", σίγουρος ότι κατά 99,9% θα κάνω λάθος...αλλά βλέπετε, θεωρούσα πάντοτε τους ανθρώπους που θα είχαν κάτι να μου πουν ίσως tο πιο ενδιαφέρον ταξίδι απ' όλα...Ευχόμενος ότι όταν θ'ανοίξω το κουτί...θα έχει τελεστεί το τρίτο παράδοξο...και θα βρω την γάτα ζωντανή παρ' όλη την ραδιενέργεια με την οποία θα το είχα βομβαρδίσει...ούτε απούσα...ούτε νεκρή...Α ρε σε τριπάκι με βάλατε και σας ευχαριστώ ειλικρινά χαχαχα

 

Οι απόψεις που διατυπώθηκαν από τη lara και τη lexy με βρίσκουν σύμφωνο. Με μία επισήμανση:
Ας μην κοροιδεύουμε τους εαυτούς μας βαφτίζοντας την επιθυμία "ανάγκη". Μπορώ να ισχυριστώ πολύ εύκολα πως η επιθυμία που δεν εκπληρώνεται παρουσιάζεται ως ανάγκη. Οι πραγματικές ανάγκες είναι αυτές που υπαγορεύονται από τα ένστικτα (κατώτερες) και από το "ανήκειν-σχετίζεσθαι" και "αυτοπραγματώνεσθαι" (ανώτερες). Η γνωστή πυραμίδα του Μάσλοου.
Οι επιθυμίες είναι υποπροίόντα ενός χημικού κοκτέιλ από ορμόνες και συναισθήματα, με επικρατέστερο εξ αυτών το φόβο. Φοβάμαι το θάνατο, τη μοναξιά, την απόρριψη και μεταμφιέζω το φόβο μου σε επιθυμίες. Η ικανοποίηση των επιθυμιών μου δίνει την ψευδαίσθηση της αθανασίας, έστω και πρόσκαιρα....

Σε κάθε σχέση που δημιουργούμε καλύπτουμε ανάγκες, αλλά ταυτόχρονα προβάλλουμε επιθυμίες. Ο διαχωρισμός των δύο είναι ζωτικής σημασίας για την ισορροπία μας στη σχέση και, κατ' επέκαση, στη ζωή.

 

@peleas συμφωνώ όσον αφορά την τεράστια σημασία του διαχωρισμού της ανάγκης από την επιθυμία και πάντα είμαι υπερ της καράρριψης εκείνων των άλλοθι που δεν είναι αναγκαία για την εξισορρόπησή μου.
Αλλά δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να πεις. Πως δεν έχουν σχέση οι ανάγκες με το βδσμ?

 

Μα όταν η επιθυμία φτάνει σε σημείο να διαφεντεύει τον νου ολοκληρωτικά...Όταν η πραγματοποίηση της και το πως θα φτάσει κάποιος εκεί καταλήγει στο να παραλύει κάθε άλλη σκέψη? Όταν η έλλειψη της δημιουργεί στερητικό σύνδρομο, δεν γίνεται πλέον ανάγκη? Και πως θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε τις εκπληρωμένες επιθυμίες εκείνου που "άνοιξε την πόρτα" αφήνοντας πίσω του οποιονδήποτε φόβο, απλά επειδή γυρνώντας το χερούλι - ίσως και σε κατάσταση διαταραχής η παντελούς απουσίας του σκέπτεσθαι, και συγκεκριμένα όντως ανίκανος βάσει των κανόνων και του κορυφαίου διπολισμού καλό-κακό να διακρίνει ανάμεσα στα δυο - περνάει σε άλλο επίπεδο? Όσο και αν είναι καταδικαστέο...Ίσως και η επιθυμία, το ένστικτο, να τίθενται ως "εναλλακτική λογική " η τρόπος "λειτουργίας "...Ίσως...Κάπου χάθηκα στο μυαλό μου το ίδιο...Θα σου φέρω ένα παράδειγμα που ίσως για πολλούς και να είναι ακραίο ( σίγουρα άσχετο με το νήμα strictu sensu ), αλλά εγώ είχα να κάνω μαζί του συχνά λόγω επαγγέλματος....Το λοιπόν, είχα συναντήσει κάποιο "κύριο" σε ένα ευαγές ίδρυμα διακοσμημένο με αρκετά κάγκελα...Μου διηγήθηκε το πως είχε ξεκοιλιάσει 3 άτομα...και εκεί που "κόλλησα" ήταν όταν μου άνοιξε την κουβέντα για την "πόρτα"...ένα μίγμα ηδονής, ανείπωτου αλλά στιγμιαίου τρόμου που είχε νιώσει...και μετά ένα ατελείωτο του slow motion...μια αίσθηση "ολοκλήρωσης" του...κανένας φόβος έπειτα...ούτε του θανάτου...Ο συγκεκριμένος απλά είχε ήδη περάσει σε άλλο"επίπεδο" εκείνη την περίοδο που τον επισκεπτόμουν...ήταν πλέον "αλλού"...΄Δεν τον ένοιαζε ο θάνατος...δεν τον ένοιαζε η έλλειψη ελευθερίας...τα κάγκελα δεν τον βαραίναν...Το μόνο που του έλειπε..σαν ηρωίνη...ήταν ένα μαχαίρι που μπηγόταν σε ένα άλλο σώμα...ένα πιστόλι και τα μυαλά κάποιου σε ένα τοίχο...στην σκέψη ότι δεν θα μπορούσε να το ξανακάνει, ένιωθε τρέμουλο σε όλο του το σώμα...Σίγουρα ήταν εντελώς άρρωστος...

Η τελευταία πρόταση που έγραψες είναι για να μπει στο κάδρο...

Υ.Γ. γνωρίζω ότι ξέφυγα πλέον εντελώς από το αρχικό νήμα...ότι σίγουρα εισέρχομαι σε χωράφια που δεν μου ανήκουν παρά εις το ελάχιστο..αλλά είμαι ελεεινά περίεργος και βρήκα ανθρώπους με πολύ ωραία σκέψη...και τις ωραίες σκέψεις συγχωρήστε με, αλλά δεν κρατιέμαι από το να θέλω να τις "ρουφήξω "...Στο τέλος το όριο ποιος το θέτει? Η κιμωλία που τη γραμμή τραβά η το ξυράφι που την γραμμή διακόπτει? Ηλίθια ερώτηση ίσως, σίγουρα δεν θέλω να το παίξω κάποιος γράφοντας μια "ψευτοφιλοσοφική" μπούρδα...Ειλικρινά σας το ρωτάω...Στον ρόλο του ξυραφιού και της κιμωλίας βάλτε εσείς το Κ η το Υ..εγώ πάντα ειλικρινά δεν θα γνώριζα σε ποιόν από τους δύο ποιο ρόλο να δώσω...

 

Μπορεί να φτάσει κάποιος στο βδσμ είτε από το δρόμο της επιθυμίας, είτε από το δρόμο της ανάγκης. Στον ίδιο εναπόκειται να το ξεκαθαρίσει αυτό.

 

Εδώ χρειάζεται προσοχή. Οφείλουμε να διερευνήσουμε τις σκοτεινές διαδρομές της επιθυμίας που μεταμφιέζεται σε ανάγκη. Δεν είναι εύκολο. Παρ' όλα αυτά υπάρχει μιά δικλείδα: Η ικανοποίηση μιάς επιθυμίας παράγει προσκαιρη ευχαρίστηση, που ακολουθείταιι από μιά άλλη επιθυμία, και μιά άλλη... Βλέπεις, οι επιθυμίες είναι σαν τον πίθο των Δαναίδων. Οσο τις ταίζεις, τόσο απαιτούν περισσότερο. Αντίθετα, η ικανοποίηση μιάς ανάγκης μας δίνει την αίσθηση της πληρότητας. Για να το προσαρμόσω στα καθ' ημάς, η επιθυμία σε κάνει δούλο, η ανάγκη κυρίαρχο. Και όπως είπε κάποιος σοφός, το δυσκολότερο δεν είναι να κυριαρχήσεις στους άλλους, αλλά στον εαυτό σου...

 

Και όπως είπε κάποιος σοφός, το δυσκολότερο δεν είναι να κυριαρχήσεις στους άλλους, αλλά στον εαυτό σου...

Συμφωνώ απολύτως με το παραπάνω...

Στα περί ανάγκης ίσως και για πρώτη φορά μετά από καιρό με βρίσκεις ελαφρώς διαφοροποιημένο..Η ανάγκη δίνει αίσθηση πληρότητας αλλά είναι πιο επιτακτική από την επιθυμία...Η επιθυμία μπορεί να μείνει και ανεκπλήρωτη...η ανάγκη όχι...Ηλίθιο παράδειγμα...Είμαι κάτω από το νερό...έχω ανάγκη να αναπνεύσω...βγαίνω στην επιφάνεια...η ανάγκη μου ικανοποιήθηκε...οξυγόνο...Δεν θα μπορούσα να κάνω χωρίς εκείνο στα πνευμόνια μου...αν το ξαναχάσω...χάνω τα λογικά μου...θα έκανα τα πάντα για να μην ξανανιώσω την αίσθηση της ασφυξίας...Είναι κάποιες ανάγκες που ίσως και να μπορέσουμε να τις χειραγωγήσουμε κάποτε αλλά δεν θα καταφέρναμε ποτέ να τις δαμάσουμε....και πότε μια ανάγκη γίνεται ζωτικής σημασίας? Όταν το ανεκπλήρωτο της...μας "νεκρώνει"...η μας "παραλύει"...όποια και να ήταν η ανάγκη αυτή...Πάντα ταπεινή γνώμη ενός ημιμαθή...

 

Το ίδιο λέμε, φίλτατε. Θα πρόσθετα μάλιστα πως η μη εκπλήρωση ορισμένων επιθμιών μας εξελίσει. Αρκεί να μη φτάσουμε στο αντίθετο άκρο, του ασκητισμού. Τι θα ήταν η ζωή χωρίς απολαύσεις... 

 

Θα ήταν απλά ένας χάρτης δίχως προορισμό για να τον χρησιμοποιήσεις..Αγαπητέ @peleas αν ήμουν γυναίκα θα σου ζήταγα το χέρι χαχαχα 
Αλλά μετά θα σου ζήταγα διαζύγιο γιατί παρασυμφωνούμε και δεν μου αρέσει χαχαχα

 

Αν ήσουν γυναίκα, θα σου έδινα όλο το σετ.... 
Οσο για το διαζύγιο, το καλύτερο σεξ το έχω κάνει με κάποια αφού χωρίσαμε. Γιατί τότε είναι ανόθευτο, αποφορτισμένο από προσδοκίες και υποχρεώσεις....χαχαχα