Κ στο μάτι, υ στο κρεβάτι

Προσωπικά περιέγραψα δύο περιπτώσεις ανθρώπων χωρίς να βάζω πρόσημο ή να τους κατατάσσω με βάση τη συμπεριφορά τους. Ο χαρακτηρισμός "δυναμικός" δεν υπάρχει στο αρχικό ποστ. Θα σε παρακαλούσα να προσέχεις όταν προβάλλεις τους -δικαιολογημένους- φόβους σου σε απόψεις άλλων.

 

Ύστερα από μια γερή γλυκοκουταλογνωσία, εστάνιαρα και γροίκα εδά νηματοθέτα πως έχει το πράμα στην κούτρα μου...

Το Κυριαρχικό και το υποτακτικό άτομο είναι όροι δόκιμοι στο BDSM ως έκφραση συναινετικού ερωτισμού. Είσαι Κ ή υ επειδή ο έτερος σύντροφός σου σε αναγνωρίζει ως τέτοιο και αποφασίζετε να τραβήξετε την ρότα της ανταλλαγής ισχύος του περιβόητου D/s.
Στην κοινωνική ζωή με ανθρώπους που δεν έχουμε πάρει τη συναίνεσή τους είναι άκομψο να θεωρούμε εαυτόν Κ ή υ.
Όλοι ανεξαιρέτως σε τούτους τους χαλεπούς και κατάπτυστους καιρούς που ζούμε για να κερδίσουμε την επιβίωση και τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό μας πρωτίστως, είναι απαραίτητο να γενούμε σκυλιά (ουχί αρπακτικά). Ο δυναμικός χαρακτήρας είναι ιδιοσυγκρασιακό στοιχείο που δεν σχετίζεται άμεσα με την σεξουαλική/συντροφική συμπεριφορά.
Ένα γερό κουτουλίδι στο τοιχίο και τραβούμε σ'έναν επαναπροσδιορισμό των εννοιών του καυκαλιού.

 

Χμμμ... έχει μια γοητεία, παρ' όλα αυτά, η ανακάλυψη των άλλων μόλις καταφέρουμε να τους απεγκλωβίσουμε από την ισοπεδωτική προβολή των "θέλω" μας. Έχει και απογοητεύσεις, σύμφωνοι, αλλά στο παιχνίδι είναι και αυτές. Το δύσκολο είναι να μπορούμε να τους πλησιάσουμε χωρίς εκπτώσεις και συμβιβασμούς, γιατί μόλις τους γνωρίζουμε και μας γνωρίζουν η πρώτη μας σκέψη (και η δική τους) είναι "ποιές ανάγκες μου μπορεί να μου καλύψει". Είναι μια αυτόματη σκέψη που μας κάνει να μη βλέπουμε άλλες παραμέτρους της σχέσης,

 

Να 'σαι καλά, λεβεντοκριτικιά. Ο λόγος σου δεν είναι πετιμεζάτος, αλλά μεστός και ακριβής.
Ένα κουτουλίδι το θέλω. Να κουνηθεί ο μυαλός, να ισιώσει...

 

Πόσο συχνά φτάνουμε όμως στο σημείο να τους απεγκλωβίσουμε? Και πόσο συχνά μπαίνουμε στην διαδικασία προσέγγισης κάποιου/ας απεγκλωβισμένοι εμείς?
Ανάλογα με το είδος των αναγκών που θα είχαμε φίλτατε. Ανάλογα με το τι θα ήμασταν διατεθειμένοι να πληρώσουμε.
Και πάνω απ' όλα, αν θα ήμασταν διατεθειμένοι, να συνεχίσουμε την πορεία μας ακόμη και μονάχοι. Όλα τα παραπάνω είναι υποκειμενικά.
Ο καθένας/καθεμία γνωρίζει καλύτερα απ' τον οποιονδήποτε άλλο εδώ ποιος/α θα ήταν, τι θα ήθελε καθώς και πως θα τ' αποκτούσε.
Αν κάποιος/α θα ήθελε μάσκες, γούστο του/της. Αν κάποιος/α τις μάσκες θα τις είχε γραμμένες, γούστο του/της επίσης.
Εγώ θα πω τι παρατηρώ και σε τι συμπέρασμα κατέληξα - για την πάρτη μου -. Ζώντας έξω από εδώ, διαβάζοντας εδώ.
Ο κόσμος μου είναι φτιαγμένος από ελάχιστους άνθρωπες, για μένα βάρος έχουν μόνο εκείνοι.
Πια για να μπει μέσα του κάποιος/α καινούριος/α, θα έπρεπε να καταφέρει να περάσει απ' την μύτη της βελόνας.
Και θα το έκανε όποιος/α θα μ' έβλεπε και όχι απλά θα με κοιτούσε. Εγώ έχω επιθυμίες που θα ήθελα να μου καλύπτει η σύντροφος μου.
Οι ανάγκες που θα είχα, είναι τελείως δική μου υπόθεση να τις ικανοποιήσω. Αν της κάνω και μου κάνει και για όσο καιρό της κάνω και μου κάνει, όλα πρίμα.
Όταν πάψω να της κάνω ή πάψει να μου κάνει, την απάντηση μου θα την έχεις διαβάσει άπειρες φορές...

Υ.Γ.

Δεν μου είναι δυνατόν, να με διαιρέσω και να στείλω τα διάφορα μου κομμάτια για βόλτα σε διαφορετικούς προορισμούς.
Δεν έχω ένα βουδουσουμιάρικο σαρκίο κι ένα για τις υπόλοιπες περιστάσεις. Και κάποια ή παίρνει το ένα και μοναδικό καθ' ολοκληρία ή δεν παίρνει τίποτα.
Anyway, παρά μίλησα για πολλοστή φορά. Πια κούρασα κι εμένα τον ίδιο, φαντάζομαι πόσο θα κούρασα τους υπόλοιπους.  

 

Φιλαράκι, η προσωπική διαδρομή του καθενός είναι αποτέλεσμα δύσκολων αποφάσεων, κρίσιμων επιλογών, βασανιστικών διλημμάτων. Κάθε δρόμος που παίρνουμε θα μας βγάλει κάπου, αν τον ακολουθήσουμε με θάρρος και τόλμη. Όσους κι αν αποκτήσουμε συνοδοιπόρους, για όσο μεγάλο ή μικρό διάστημα, στο τέλος φτάνουμε πάντα μόνοι. Καταλαβαίνω και συμφωνώ μαζί σου πως η ελευθερία περνάει από την αυτάρκεια στην κάλυψη των αναγκών μας.

Κάποιος δάσκαλος μου είχε πει "Να μοιράζεσαι τον εαυτό σου, αλλά να μη τον μοιράζεις". Αυτό που μοιράζεσαι με τους άλλους παραμένει δικό σου. Αυτό που μοιράζεις, το χάνεις....

 

Για πολλοστή φορά "έγραψες" και τα λόγια του δασκάλου είναι απλά "όλα τα λεφτά" που λέμε. Θα σου αφήσω ένα παράδειγμα που ίσως και να είχε σχέση με το νήμα.
Μια που το "απλώσαμε", ας το "μαζέψουμε" λιγάκι.

Κάποτε είχα γνωρίσει κάποια, δεν τσούλησε καθόλου.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, δεν φτάσαμε καν στο σημείο, να μπλεχτούμε για τα καλά. Μια δυο στενές επαφές τρίτου τύπου είχαμε ( η δεύτερη "σφαλιαροεντολίζουσα" ), λίγη κουβέντα. Δεν έχει σημασία ποιος απομακρύνθηκε πρώτος. Μετά από καιρό ξαναβρεθήκαμε, είχαν προηγηθεί κάποιες τηλεφωνικές συνομιλίες, όπου της μίλαγα, όπως θα έκανα με μια οποιαδήποτε γνωστή μου. Άκουγα τα προσωπικά της δίχως κανένα ζόρι, της έλεγα την γνώμη μου, της έκανα πλάκα.
Καμία σχέση με το " I' m dom, hear me roar " , όπως πολύ όμορφα είχε γράψει μια συμφορουμίτισα σε κάποιο άλλο νήμα πριν κάτι μέρες.
Αφού και για μένα είναι κάτι τι\ο παντελώς γελοίο. Το λοιπόν, για να επανέλθω στο παράδειγμα.
Κάποια φορά εκεί που μιλάγαμε, εκείνη η γνωστή που δεν είχε τσουλήσει.
Μου πέταξε το "γαμάτο" : Έτσι όπως συζητάμε, δεν μπορώ να σε σκεφτώ σαν Κ ( όχι της, αλλά σαν Κ γενικά ).
Μάλλον δεν χώραγε στην καρκάλα της, ότι δεν την έβλεπα σαν υ, μα σαν μια απλή γνωστή σαν πολλές άλλες.
Και ότι αν μ' ενδιέφερε εξ' αρχής, θα είχαμε ακολουθήσει άλλα μονοπάτια. Να μην πολυλογώ, συνεχίζει η τηλεφωνική μας επικοινωνία, ξαναβρισκόμαστε.
Πάει να κάνει κάποιες μαλακιούλες, που δεν της είχα δώσει το παραμικρό δικαίωμα, ότι θα την έπαιρνε να κάνει μαζί μου.
Τα παίρνω απλούστατα στο κρανίο και την βάζω στη θέση της. Τότε, ουε ουε, ανακάλυψε τον " Κ ". Βασικά εγώ ήμουν απλά ο εαυτός μου.
Και της φέρθηκα με τον τρόπο, που θα φερόμουν σ' οποιονδήποτε/οποιαδήποτε, θ' αρνιόταν να καταλάβει κάποια πράγματα.
Δηλαδή, που θα με είχε φτάσει στο αμήν. Κατακλείδα, τ' ότι κάποιος/α θα είχε στ' οπλοστάσιο του/της, τόσο το ρουκετοβόλο, όσο και την μυγοσκοτώστρα.
Δεν σημαίνει, ότι θα χρησιμοποιούσε ρουκέτα για να σκοτώσει μια μύγα. Ούτε ότι θα προσπαθούσε, να καταστρέψει ένα τανκ με την μυγοσκοτώστρα.
Δεν μας βγάζουν όλοι/ες τα ίδια πράγματα. Δεν δίνουμε σε όλους/ες τα ίδια πράγματα.
Όχι γιατί ίσως και να μας έλειπαν, αλλά σίγουρα γιατί δεν θα τα είχαμε για πέταμα.

Κ στο μάτι υ στο κρεβάτι ή τούμπαλιν, εξαρτάται κι απ' το μέχρι που θα έφτανε το μάτι μας.
Απ' το τι θα ήθελε να δει, που θα το έπαιζε γκαβό κι αν θα ήταν ικανό, να έβλεπε και πέρα απ' την όποια καύλα του.
Όπου καύλα, βάλε προσωπικές οπτασίες/μονόκερους κτλ.

 

Αφήστε το πατροναριςμα σε εμένα. Αυτα σε καμία δυναμική που σας υποτάσσεται στο κρεββάτι.... Ξαναδείτε την συζήτηση.

 

Την είδα. Η αρχική παρατήρησή σου δεν αφορά δικό μου σχόλιο, οπότε η φράση "Θα σε παρακαλούσα να προσέχεις όταν προβάλλεις τους -δικαιολογημένους- φόβους σου σε απόψεις άλλων" αντικαθίσταται με την εξής:
"Θα σε παρακαλούσα να αναφέρεσαι ονομαστικά σε αυτόν με τον οποίο διαφωνείς και να μη γενικεύεις",
με την υποσημείωση "η παραπάνω φράση δεν περιέχει ίχνη πατροναρίσματος" και την ανιδιοτελή μου συγνώμη.

Ευχαριστώ

 

Το τι κανουν συναινουντες ενηλικοι στο κρεββατι τους ουδολως με αασχολει και θεωρω ατοπημα το να μπω στη διαδικασια να το ερμηνευσω η να το κρινω.
Μιλωντας ομως για τις υπολοιπες πτυχες/δραστηριοτητες της ζωης χαλαει την αισθητικη το να διαπιστωνω οτι καποιοι εκμεταλλευομενοι την εργασιακη-οικονομικη-κοινωνικη ισχυ τους προσπαθουν επιδεικτικα να κυριαρχησουν πανω σε κοσμο.

 

Όχι μόνο την αισθητική, αγαπητέ, αλλά και το περί δικαίου αίσθημα.

 

Μην την ενοχλείς!