Κ στο μάτι, υ στο κρεβάτι

εχει ψωμι η φαση εδω.....χμμμ

 

Χα  

 

Δεν σχετίζεται  
Μπορεί καμιά φορά να παίζει...

Αν σχετιστεί το κυριαρχικό άτομο θα το κάνει αν έχει δει ότι όλα αυτά τα παραφερνάλια είναι απλώς άμυνες τις οποίες θα καταλύσει. Και πάλι βέβαια αν θεωρεί ότι θέλει και αξίζει να επενδύσει το χρόνο. Ίσως αν τα άτομα που περιγράφονται είναι σχετικά μικρά σε ηλικία.
Ο Κύριος λέει (εγώ δεν έχω προσωπική εμπειρία να καταθέσω σε αυτό) πως όταν ένα άτομο έχει περάσει μια ηλικία 45+ περίπου, δεν μπορείς να το αλλάξεις ουσιαστικά γιατί είναι πολύ μεγάλες οι αδράνειες και αν πας να του εκριζώσεις κάτι, θα πάρεις μαζί και ένα σωρό άλλα πράγματα και δεν έχει νόημα.

Το υποτακτικό δεν βρίσκω πώς ενδιαφέρεται για κάποια από τις 2 περιπτώσεις...

 

Ααα δεν αποκαλύπτω τα μυστικά μας   

 

έχω άλλη προσέγγιση, η καύλα είναι: να ανακαλύπτεις ποιος είσαι, τι αξίζεις.....και τι μπορείς να γίνεις . με αυτή τη σειρά αυξάνονται οι πιθανότητες να μάθεις : τι ΔΕΝ μπορείς να γίνεις!!!

 

peleas, δεν είμαι βέβαιη πως σου το έχει πει ήδη κάποιος οπότε … γράφω τη σκέψη μου.

Σκέψη α' γιατί τούτοι εδώ είναι "το πρωί κυρίαρχοι"; Τι το κυριαρχικό έχουν;

Τέτοιου τύπου κοινωνικές συμπεριφορές έχουν τη ρίζα τους σε κάποια ιδιαίτερα μειωμένη / μειωτική αυτοεκτίμηση και πάντως είναι κοινωνικές συμπεριφορές, δεν μπορούμε να κρίνουμε πώς είναι κάποιος στην προσωπική του ζωή από το πώς είναι στην κοινωνική και ο λόγος είναι ότι οι αλληλεπιδράσεις είναι τελείως διαφορετικές. Σε μια προσωπική σχέση αλληλεπιδρά κάποιος χωρίς φίλτρα και μεσάζοντες - αν είναι τυχερός - γι αυτό και - αν είναι τυχερός - υπάρχει αμοιβαιότητα. Σε κοινωνικές σχέσεις μπορεί άλλο να εκπέμπει ο ένας και άλλο να καταλαβαίνει ο άλλος, μπαίνουν στη μέση προκαταλήψεις, προσλαμβάνουσες, επιδιώξεις, ανταγωνισμοί, κρυφοί φόβοι, διάφορα άλλα.

Σκέψη β', αυτό εμένα μου κάνει σε απαιτητικό bottom και όχι σε υποτακτικό και αυτό αλλάζει τελείως το νόημα γιατί ένας τύπος που δεν μασάει - άσχετα αν τον ισοπεδώνεις με τον τρόπο που τον περιγράφεις - μπορεί χαλαρά, αν έχει την δυνατότητα, να βάζει τα δερμάτινά του ή την περούκα και τα στιλέτα του και να νυχτοπερπατά ψάχνοντας για λίγο καλό bottoming.

Σκέψη γ', αυτή που περιγράφεις πιο πάνω ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να δέχεται όλα αυτά από άντρα Κυρίαρχο - από αυτά που μας λες αποτολμώ να συμπεράνω πως το αντρικό πρότυπο είναι τελείως κλονισμένο μέσα της. Να πηγαίνει στη δουλειά με μανταλάκια στο μουνί που την πεθαίνουν από διαταγή ομοφυλόφιλης Κ που την πηγαίνει "πίπα - κώλο" είναι πιο πιθανό. Και δεν το θεωρώ κακό. Απλά δεν είναι ίσως και πολύ συνειδητοποιημένος άνθρωπος. Ενδεχομένως είναι από εκείνες που πιστεύουν πως "ο ανταγωνισμός είναι φυσικό ένστικτο του ανθρώπου" αμ δε!

Προφανώς όχι! Εξαπανέκαθεν ήξερα τί ήθελα και γνώριζα καλά μέσα μου πως ο να μην πω της Περίπτωσης Ι ντεν το 'χε καρντιά μου, ντεν το 'χε και τι να κάνουμε. Η Περίπτωση ΙΙ δεν θα με ήθελε αυτή, έτσι και αλλιώς ούτε για να με έχει ούτε για να την έχω, οπότε τα Prada μου δεν κινδυνεύουν, ούτε η τσαντούλα μου η Guess (what), ούτε τα Λουμπουτέν με τις κόκκινες τις σόλες   Αμ πώς, προσέχουμε για να έχουμε  

Η στερεοτυπική χροιά προκύπτει από αλλού, έτσι και αλλιώς. Προκύπτει από το ότι φαντάζεσαι πως αν κάποιος είναι ξανθός έπεται ότι έχει και ξανθό ηβικό τρίχωμα και το κουβεντιάζεις ως δεδομένο.

Υποθέτω πως αν διαισθανθεί υποτακτική ουσία ή αν του ασκήσει έλξη αυτό το πρόσωπο, ψάχνει λίγο να δει τι ακριβώς παίζει και αν δει πως ανεξαρτήτως του ρόλου που βαράει εκτός σχέσης αυτό το άτομο είναι για υποταγή εντός, τότε το προχωράει. Στο σημείο αυτό να πω την χαζογνώμη μου κι εγώ, δεν είναι πως "οι λέξεις σε αυτό το φόρουμ έχουν αποσπαστεί από το νόημά τους" μου μοιάζει να είναι πως μας διακρίνει ένα συλλογικός πουριτανισμός ή για να μη στεναχωρέσουμε ή απομακρύνουμε κανέναν δεν συζητάμε και δεν σχολιάζουμε το περιεχόμενο της υποταγής. Αποτέλεσμα αυτού είναι να επικρατεί η αντίληψη ότι είναι κάτι περίπου βανίλλα αλλά με φιοριτούρες στη συμπεριφορά το οποίο πού και πού πονάει λίγο περισσότερο! Ίσως αντί για το πλαίσιο της υποταγής, που συζητάμε συχνά πυκνά ή για την ρίζα της υποταγής, που ισχυρίζονται κάποιοι ότι είναι η υποταγή στον φαλλό, να αξίζει να συζητήσουμε αν ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται μια υποτακτική από τον Κύριό της ή μια σκλάβα από τον Αφέντη στον οποίο ανήκει αλλάζει την αντίληψή τους για τον εαυτό τους, για τον χώρο και για το τι είναι βανίλλα και τι όχι.

 

Μάλλον ισορροπεί το μονοκόμματο του πρωτεύοντος, στην καθημερινότητα, κομματιού του. Τι άλλο?

 

@peleas Βάλε και:

Τακουαν Σοχο: ΖΕΝ και η Τέχνη του Ξίφους,
Λαο Τσε: Ταο Τε Κινγκ

Τα βιβλία που ανέφερες, συν τον Ηγεμόνα του Μακιαβέλι, προσωπικά μου άλλαξαν τελείως τον τρόπο που βλέπω τα πράγματα και τη ζωή.

I know, not at all cavlotic (or "quavlotic"), but Superb nevertheless.

 

Σας εχει φανεί μέχρι σημερα, οτι εχω ουδέποτε διστάσει, να αναφερθώ ονομαστικά οταν διαφωνούσα; Ξαναδείτε λοιπόν την συζήτηση ξανα οςο χρειάζεστε για να κατανοήσετε τι έγραψα και παρα τις υποσημειώσεις σας, σταματήστε να πατροναρετε. Αν και παλι δεν κατανοείτε, αν θελετε, τοτε απλως ρ ω τ ή σ τ ε.

 

είναι υπαρκτό το στερεότυπο του αυστηρού προϊστάμενου και οικογενειάρχη που κάποια
βράδυα τα ξοδεύει σε ακριβό μπορντέλο όπου αρμόδια συντροφιά του ροδαλίζει το ποπάκι.
είναι επίσης υπαρκτο το αντίστοιχο της αυταρχικής εργοδότριας που εκλιπαρεί σκληρότητα
και ευτελισμό στις προσωπικές της στιγμές. το λέω με βεβαιότητα.
αυτά σχετίζονται συχνά με άμυνες και ισορροπίες προσωπικές.
όμως:
προσωπικά δεν αναζήτησα ποτέ μια άβουλη θηλυκιά ως σύντροφο.
δεν αναζήτησα μία εκ των προτέρων, δεδομένα, διαθέσιμη χωρίς συνθήκες, γυναίκα.
αναζήτησα μάλλον θηλυκές με ικανότητα να ολοκληρώνουν τους στόχους τους, με βούληση ικανή να κάνει επιλογές,
για να προστατέψουν το χώρο τους, να διαχειριστούν τις ανάγκες τους.

η ανυστερόβουλη και με αυταπάρνηση παράδοση δε γίνεται (δίνεται) ως έλλειψη εναλλακτικής -όχι πάντα τουλάχιστον-,
γίνεται κυρίως από επιλογή και με περίσσευμα εμπιστοσύνης (ή θάρρους).
η χωρίς όρους κ όρια διαθεσιμότητα της υποτακτικής μου αφορά εμένα.
η κυριαρχικότητά μου αφορά αυτήν.

εννοώ με τα παραπάνω οτι η υποτακτικότητα δεν είναι κάτι σαν περιφερόμενο ελάττωμα, χαρακτηριστικό είναι
και μάλιστα προσανατολισμένο.
είναι ένας τρόπος εκδήλωσης του (γυναικείου στη δική μου αντίληψη) έρωτα.
ως εκ τούτου η γλυκύτητα, συστολή, διαθεσιμότητα (χίλιες λέξεις κατά τα γούστα ενός εκάστου) δεν οφείλεται έναντι οιουδήποτε,
όπως ακριβώς και η κυριαρχικότητα δε μπορεί να εκδηλώνεται έναντι κάθε άτυχης περαστικής.
εξυπακούεται πως υφίσταται και κάθε ενδιάμεσος ή ακρότερος συνδυασμός ή απόχρωση. η καθαρότητα είναι επινόηση.

 

Ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή τους και τις απαντήσεις σας, από τις οποίες κρατώ κάτι σημαντικό: Κυρίαρχος και υποτακτικός είναι δύο ισότιμοι άνθρωποι που επιλέγουν να σχετιστούν μεταξύ τους μέσα σε ένα πλαίσιο όπου ο έλεγχος παραδίδεται οικειοθελώς στον έναν εκ των δύο, για προκαθορισμένες εκδηλώσεις της κοινής τους ζωής (συνήθως στον ερωτικό τομέα), χωρίς να αποκλείεται -κατόπιν κοινής συναίνεσης πάντα- η επέκταση του πλαισίου ώστε να καλύπτει μια 24/7 σχέση.

Έξω από το πλαίσιο της σχέσης ο καθένας μπορεί να εκδηλώνει διαφορετικές συμπεριφορές και τρόπους να σχετίζεται με τους άλλους. Η κυριαρχικότητα και η υποτακτικότητα δεν είναι απαραίτητα δομικά στοιχεία της προσωπικής τους συγκρότησης, αλλά εκδηλώνονται ανάλογα με τον άνθρωπο που έχουν απέναντί τους. Επομένως πρόκειται για σύμβαση και όχι για ιδιότητα, χωρίς να αποκλείεται η ύπαρξη ατόμων που μπορούν να χαρακτηριστούν συνολικά ως κυριαρχικής ή υποτακτικής ψυχολογίας, η οποία πρέπει εντούτοις να εκδηλωθεί προς τα έξω ως τέτοια για να διαπιστωθεί η ύπαρξή της.

Ένα επίσης σημαντικό θέμα είναι οι ποιότητες που απαρτίζουν ένα κυριαρχικό και ένα υποτακτικό άτομο. Εδώ οι απόψεις είναι πολλές και διαφορετικές. Συντάσσομαι με εκείνες που θέλουν την κυριαρχικότητα και την υποτακτικότητα ως προιόν συνειδητής απόφασης ατόμων με ολοκληρωμένη προσωπικότητα, έναντι εκείνων που τις θεωρούν ως αναγκαστική επιλογή μιας ψυχοπαθολογίας, ή στην καλύτερη περίπτωση, καταφύγιο ανώριμων ατόμων.

Όσο για τον τίτλο του νήματος, σκοπό είχε να προκαλέσει μια συζήτηση γενικότερου προβληματισμού, όπερ και εγένετο....