Κ/υ, συμβόλαια κλπ, πέρα απ' την καύλα...

Για πολλά χρόνια υπήρχε μέσα μου ένας άγραφος και σχετικά απροσδιόριστος κώδικας περί του τι είναι καλό, σωστό, πρέπον, τι πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις τι πρέπει να γίνεται σε άλλες περιπτώσεις... είναι δηλαδή σα να λέμε το γράμμα του νόμου. Οι κανόνες πάνω-κάτω που ακολουθώ στη ζωή μου. Η κοσμοθεωρία μου. Μια κοσμοθεωρία που μαζί με τα καλά στοιχεία περιείχε και ένα κάρο σκουπίδια. πρέπει άλλων, φωνές άλλων, κριτικές άλλων, γνώμες άλλων. Κολλήματα, ενοχές, λογικά άλματα, βολικές πεποιθήσεις.

Η κοσμοθεωρία αυτή δεν περιορίζεται μόνο στα του όξω. Έχει άποψη και για τα μέσα. Τι είμαι, ποιός είμαι, τι μπορώ, μέχρι που φτάνω. Τι είναι για μένα, τι δεν είναι για μένα, τι μπορώ να διεκδικήσω, τι κομμάτι αυτής της ζωής πιστεύω ότι μου αναλογεί.

Ενδιάμεσα σε μένα και στην κοσμοθεωρία, υπάρχει και ένας κριτής ο οποίος κάνει crosscheck τα πάντα. Τις πράξεις, τις σκέψεις, τα όνειρα, όλα. Όταν οι πράξεις και οι σκέψεις συμφωνούν με το γράμμα του νόμου όλα καλά. Όταν δεν συμφωνούν αρχίζουν οι εσωτερικές χριστοπαναγίες, αν είναι κάτι light, και οι εσωτερικές τιμωρίες αν είναι λιγότερο light.

Για καιρό άκουγα για τα M/s, τα μπιντιεσεμικά συμβόλαια, την παράδοση ελέγχου. Τι μαλακίες είναι αυτές έλεγα. Ποιός retarded μαλάκας θα έκανε ποτέ τέτοια πράγματα. Τα διάβαζα και γέλαγα. What the fuck is wrong with this fucking people.

Όταν γνωρίστηκα με την Α, άρχισε να μoυ μιλάει για τέτοια πράγματα. Συμβόλαια, υπογραφές, υποχρεώσεις, δικαιώματα... είχα φρικάρει. Πω πω λέω τη γαμήσαμε. Τώρα τι γίνεται. Είναι κι ωραία γκόμενα... Δεν μ' αρέσουν αυτά εμένα. Εγώ είμαι περισσότερο freestyler. Συμβόλαια και μαλακίες τι χαζομάρες είναι αυτές... Έχουμε και τον ψυχαναγκασμό της ελευθερίας βλέπεις. Πακέτο με τον ψυχαναγκασμό του να είσαι ο εαυτός σου. Είσαι τέλειος όπως είσαι. Αυτά που κυκλοφορούν τα εξ' ανατολών. Το καταφύγιο των εγωπαθών που υποτίθεται ότι καταπολεμούν το εγώ, ενώ τελικά κάνουν το ακριβώς ανάποδο.

Μετά από μήνες, και πολλές συζητήσεις με την Α, μια μέρα είχα κοπανήσει και κάτι μπύρες, και με βάρεσε στο κεφάλι. Το συμβόλαιο. Μεγάλο πράμα. Υπογραφές κακό... Για στάκα ρε φίλε, λέω στον εαυτό μου, εσύ δηλαδή τώρα, όπως είσαι, δεν έχεις συμβόλαιο? Όλη αυτή η κοσμοθεωρία που έχεις δηλαδή τι είναι? Κι αυτός ο κριτής που ελέγχει τα πάντα τόσα χρόνια και σου πρήζει τ' αρχίδια τι είναι?

Άρα τελικά δεν μιλάμε για επιλογή μεταξύ συμβολαίου και μη συμβολαίου. Μιλάμε για επιλογή μεταξύ συνέχισης του δικού μου συμβολαίου, με τον δικό μου κριτή ως ελεγκτή, ή πέταμα το συμβόλαιο το δικό μου και υπογραφή του συμβολαίου του δικού της, όπου το crosscheck γίνεται πλέον απ΄την ίδια και ο κριτής ο δικός μου παίρνει τον πούλο.

Τα σκέφτηκα τα πράγματα για λίγο έτσι και όλα ξεκαθάρισαν μέσα μου. Αυτά που άκουγα ότι ο σκλάβος δεν δικαιούται να κρίνει τον εαυτό του και όλα αυτά τα εξωπραγματικά και τα μέχρι τότε γελοία ξαφνικά κατάλαβα γιατί γίνονται, πέραν της καυλάντας, ή τουλάχιστον κατάλαβα πως να τα κάνω εγώ να δουλέψουν για μένα για κάτι περισσότερο απ' το ερωτικό κομμάτι.

Έβαλα λοιπόν τα συμβόλαια δίπλα δίπλα και άρχισα... το code review... ναι οκ, ένας ηθικός κώδικας υπάρχει. Αυτό υπάρχει και στα δυο. Πέραν αυτού το δικό μου συμβόλαιο τι είχε? Ενοχές, κοινωνικές μαλακίες, βαρίδια καθωσπρεπισμοί. Τα σέρνω χρόνια τώρα. Και ο κριτής? Τι να πει κανείς γι αυτόν το μαλάκα. Για τις τιμωρίες που δεν τελειώνουν ποτέ? Που τις ξαναθυμάται όποτε του καυλώσει ακόμα κι αν έχουν περάσει χρόνια? Για την ακρίβεια, δεν τις ξαναθυμάται καν όποτε του καυλώσει. Τις ξαναθυμάται τη χειρότερη στιγμή.

Το άλλο συμβόλαιο απ' την άλλη, αυτό της Α, τι είχε? Εκτός των άλλων, ένα γενικό 'πρόγραμμα' που περιελάμβανε απενοχοποίηση, επικοινωνία με τον ερωτικό εαυτό, καυλάντες, κάποια ongoing τασκς... κι από τιμωρίες? Κάτι ξυλιές και διάφορα τέτοια. Πονάνε αυτά. Πολύ. Αλλά έχουν αρχή-μέση-τέλος. Τρως την τιμωρία, την ξεπληρώνεις και τέρμα. Δεν τα ξαναθυμάται ο άλλος κριτής μετά από δέκα χρόνια. Πληρώνεται το παράπτωμα και τελειώνει εκεί.

Και με την ελευθερία? Μ' αυτό τι γίνεται? Μα ποιά ελευθερία? Πόσο ελεύθερος μπορεί να είναι κάποιος που είναι παγιδευμένος στις ενοχές του, στους ψυχαναγκασμούς του, στους self-imposed περιορισμούς του και στις μαλακίες του? Προς τα που είναι η ελευθερία τελικά? Με ποιο συμβόλαιο είμαι πιο ελεύθερος? Με το δικό μου η με της Α? Με ποιο συμβόλαιο είμαι πιο ήρεμος, πιο ερωτικός.

Μετά απ΄αυτή την αναλαμπή ήταν ξεκάθαρο ποιο δρόμο ήθελα να ακολουθήσω.

Ένα χρόνο μετά ούτε ο κριτής ο δικός μου έχει σιγήσει τελείως ούτε το κατεβατό των εντολών εξαλείφθηκε τελείως. Το βέβαιο πάντως είναι ότι μου έκανε πολύ καλό όλο αυτό. Όχι τόσο γιατί κατάφερα να ακολουθήσω το συμβόλαιο κάποιου άλλου με κάποιον άλλον κριτή. Αλλά γιατί κατάφερα να σπάσω το συμβόλαιο το δικό μου και να στέλνω τον κριτή στη γωνία του όταν δεν θέλω να τον ακούσω. Κι όταν κάποιος καταφέρει να σπάσει το συμβόλαιο που κουβαλάει χρόνια και να ακολουθήσει κάποιου άλλου, τότε μπορεί να ακολουθήσει και ένα άλλο συμβόλαιο, δικό του, αλλά καινούριο.

Τι με δίδαξε λοιπόν το bdsm της Α? Την κυριαρχία. Όχι αυτή την κυριαρχία του κάθε κονσέρβα Master Dufus, αλλά την κυριαρχία που έρχεται μέσα από την απελευθέρωση από τα βαρίδια που έχουν ριζώσει τόσο που δεν τα βλέπουμε καν. Αυτά που θεωρούμε κομμάτι του εαυτού μας. Αυτά που στο παρελθόν έχουμε πουλήσει ως συνειδητές επιλογές σε ούφα που τα χάφτανε. Θα μου πείτε τώρα... μα εσύ, πέρα απ' την καύλα, χρησιμοποίησες το bdsm για να κάνεις ψυχοθεραπεία. Στον πούτσο μου, είναι η απάντηση... μην ξεχνάτε ότι έχω περάσει πρόγραμμα απενοχοποίησης...

 

<3 πολύ και χαίρομαι πολύ και σε θαυμάζω και πολύ.

Επίσης χαίρομαι και θαυμάζω την Α γιατι δεν είσαι μόνος σου σε όλο αυτό και γιατί μπορεί και έχει την υπομονή να το δουλέψετε.

Άντε, καιρό είχα να διαβάσω κάτι και να χαρώ!

 

Βάλε κι ένα disclaimer του στιλ "μη βάζετε λάικ αν δεν καταλάβατε τι διαβάσατε", διγιότι προβλέπεται καταιγισμός λάικ από άνθρωπες που μπερδεύουν το διάβασμα με την απαγγελία...

 

Λογικό να τα λες αυτά στα 42 σου. Σιγά μην ασχολείσαι ακόμη με καθωσπρεπισμους.

 

Αριστούργημα!.. <3

 

Σαύρα, χαίρομαι για σένα. <3 ^-^

 

ρητού ή άρρητου, γραμμένου ή άγραφου.
απαραίτητου είτε χρήσιμου.
 

 

Μπράβο στην Α. γιατί το συμβόλαιο που απελευθερώνει το σ αντί να αντικατοπτρίζει τις ανασφάλειες του Α δεν είναι μικρό πράγμα, και με τις υγιές σας!

Είναι μια θεμελιώδης αντίληψη των πραγμάτων που κάνει ορισμένους να τηρούν τα συμφωνημένα στη σχέση τους. Βρέξει χιονίσει. Τσαγανό ήσυχο, μαγκιά υπόγεια. Αυτοί που μπορούν να το κάνουν και να το κρατήσουν είναι κύριοι - και κυρίες εννοείται. Ανεξαρτήτως στάτους.

 

Είναι μόνον θέμα ηλικίας λες, εεε..?
Παίζει. Δεν λέω...!
Εξαρτάται... από το πόσο κρατάει το ηλικιακό άλλοθι...
Και τι κάνουν με την γκλάβα τους...
Γιατί αν δεν... δε πα να μεγαλώσεις σαν την Πελοπόννησο....
Μηδέν από μηδέν, μηδέν...
Πολύ μηδέν... Πιο μηδέν δεν γίνεται...

 

Φανταζεσαι να αναλαμβανες καποιο Εργο σαν Μηχανικος, Εργοδηγος, Υπευθυνος κλπ κλπ ΧΩΡΙΣ Συμβαση Εργου ?
Που να μην λεει το πως, το γιατι το διοτι, και να βασιζεσαι στο ... φιλοτιμο του καθε Συμβαλομενου, Υπεργολαβου, Εργατη, Τεχνιτη κλπ κλπ κλπ ?
Το γραπτο εχει αλλη χαρη. Μπορει να μην εχει την .. ελευθερια που λες, ισον ασυδοσια, αλλα μια που το αναφεραμε, εχεις σκεφτει ποτε, γιατι οι Νομοι, τα Συμβολαια και οι Συμβασεις γινονται γραπτα και εχουν και Υπογραφες ?
Φυσικα δεν εχει το Συμβολαιο Κ/υ νομικη ισχυ και ΔΕΝ ειναι αρμοδια τα ελληνικα Δικαστηρια, κανενα απ αυτο. Αρμοδιο ειναι το Δικαστηριο μεσα στο κεφαλι σου, το κεφαλι της. Αλλα μηπως και ολη η Σχεση, η Κυριαρχια, η υποταγη, μηπως ολα αυτα ειναι καπου αλλου, εχουν καποια Ισχυ, περα και εξω απο το κεφαλι ?
Μαλλον οχι.

 

Είναι περίεργο που μπορεί να βρίσκει κανείς την ελευθερία του, την ελευθερία του να πετάξει τη μάσκα, να γράψει στα @@ του τις συμβάσεις και να ζήσει τη ζωή του όπως πραγματικά την θέλει. Γεμάτη.

Για ποια ελευθερία μιλάς ρε φιλαράκι, θα πουν; Πώς μιλάς για ελευθερία κλεισμένος σ' ένα κλουβί;

Η ελευθερία δε μετριέται σε μέτρα.

Ελευθερία είναι να νιώθεις πλήρωση. Να πάψεις να είσαι δέσμιος του εαυτού σου.

Μπορείς να έχεις διαθέσιμο όλο το Σύμπαν και να μην τη βρεις ποτέ.

Ή πάλι, μπορεί να τη βρεις και να τη νιώσεις κλεισμένος μέσα σε ένα κλουβί, τόσο γεμάτος όσο ποτέ σου δεν τόλμησες να ονειρευτείς.

Ελεύθερος.

@lizard_ Συγχώρα με αν ακούγομαι λίγο φευγάτος αλλά ξύπνησα με ποιητική διάθεση και το κείμενό σου με άγγιξε. Να είσαι πάντα λεύτερος και ευτυχισμένος.

 

Παντού υπάρχουν συμβιβασμοί και συμβάσεις. Τα χειρότερα συμφωνητικά είναι τα άγραφα.