Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

I want your ugly
I want your disease
I want your everything
As long as it’s free

I want your horror
I want your design
‘Cause you’re a criminal
As long as your mine

I want your psycho
Your vertical stick
Want you in my rear window
'Cause baby you're sick

I want your love
Love-love-love
I want your love

Lady Gaga - "Bad Romance"


Go ahead and use me baby, when it comes to you
Ain't got no self respect, no respect for myself baby
Mistreat me right...

VAIN - "No respect"
​

"Η γλώσσα είναι ιός", Λόρι Αντερσον​

Σκέφτηκα να προσπαθήσω, αν βρω το χρόνο, να (περι)γράψω μερικές λέξεις που είναι κομβικές στο χώρο του BDSM όσον αφορά την δυνατότητα επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων, και οι οποίες λέξεις δικαιούνται νομίζω άνετα την ονομασία "λέξεις-βαλίτσες", πα' να πει, λέξεις που μαζί τους κουβαλά ο καθείς μας τα άπλυτα και τα καθαρά του, λέξεις που νοηματοδοτούνται -ηθελημένα ή άθελα- από την (οικο)σκευή μας.

Αν αυτή η πρόταση δεν τρόμαξε, με το μέγεθός της, ει μη και με το περιεχόμενό της, τον αναγνώστη, ας ξεκινήσουμε με την πρώτη λέξη-βαλίτσα: Υποταγή.

Υπάρχουν στο φόρουμ πολλά νήματα που ασχολούνται με την υποταγή. 'Αλλα από αυτά είναι πολύ σημαντικά, και άλλα πνιγμένα στη σάχλα. Δεν θα σας πω ποιά είναι ποιά, αν δεν μπορείτε να το βρείτε μόνοι σας, χαμένος χρόνος θα είναι έτσι κι αλλιώς.

Σημειώστε πως δεν απαξιώνω τη σάχλα - μου φαίνεται σαν το θόλωμα των τζαμιών του αυτοκινήτου, από τη μέσα μεριά, που προκαλούν οι ανάσες των επιβατών μια βροχερή μέρα. Αρκεί ένα κύμα θερμού αέρα στο max για λίγα δευτερόλεπτα και η θολούρα φεύγει - ή ακόμη καλύτερα, το άνοιγμα του παραθύρου, να μπει φρέσκος αέρας. Ασε που στην υγρασία αυτή μπορεί να γράψει κιόλας ένα στεγνό δάχτυλο...

Εκρινα σκόπιμο να ανοίξω ένα ακόμη νήμα για να παρουσιάσω μία, κατά το δυνατόν, ολοκληρωμένη άποψη. Γνωρίζω ότι, παρουσιάζοντας την άποψη αυτή, θα χορέψω κλακέτες σε κάλους (ποδιών και εγκεφάλων) και ως εκ τούτου, δεν ήθελα να "λερώσω" νήμα άλλου.

Ας ξεκινήσω αποφθεγματίζοντας, ώστε να γλιτώσω από κατανοούντες και μη κατανοούντες τον κόπο να διαβάσουν παρακάτω:

Η υποταγή, όταν υπάρχει, είναι υποταγή στο Φαλλό.

Πάνε χρόνια που δεν φοβάμαι τις λέξεις, Ή πιο σωστά: δεν φοβάμαι το ότι οφείλω να φοβάμαι τις λέξεις, επειδή, στα σοβαρά ζητήματα, αντί να τις μιλάς, σε μιλούν αυτές. Συνεπώς, αν ήθελα να πω "υποταγή στον πούτσο" θα 'γραφα "υποταγή στον πούτσο". Κι επίσης, πάνε χρόνια που ακολουθώ την συνήθεια να διαχωρίζω τις Σημασίες ενός πράγματος από το πράγμα το ίδιο, χρησιμοποιώντας στην πρώτη περίπτωση κεφαλαίο γράμμα.

Δυστυχώς, λοιπόν, όταν λέω Φαλλός, δεν εννοώ πούτσος. Και λέω δυστυχώς, γιατί αν η υποταγή ήταν "υποταγή στον πούτσο" τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά. Καθ΄ όσον αυτός ο τελευταίος δεν μπορεί να είναι σε στύση 24/7, θα είχαμε μια υποταγή - και συνεπώς, μια Κυριαρχία - κατά ριπάς.

Πιστέψτε με, μια Κυριαρχία κατά ριπάς θα ήταν περισσότερο εύκολη και περισσότερο ανεκτή, και από τα δύο μέρη. Αν μη τί άλλο, όπως μας δείχνουν οι πραγματικά Δυτικές κοινωνίες, μια τέτοια Κυριαρχία θα ήταν πιο λειτουργική: έχει δίκιο ο Stressine, όταν τσιτάρει Τερζάκη και υπονοεί ότι αυτό ήταν (το) βασικό πρόταγμα του Διαφωτισμού. Η θρησκεία ενοχλούσε τους Διαφωτιστές στη λειτουργικότητα, όχι στο concept Κυριαρχία, καθώς η θρησκεία επιβάλλει μια υποταγή σε μια Κυριαρχία 24/7.

Αν κάποιος θέλει να καταλάβει πώς βρεθήκαμε η υποταγή να είναι υποταγή στο Φαλλό αλλά δεν αρκείται στην ανάγνωση της πραγματικότητας και αναζητά ερμηνευτικές ας δει το εξής:

Μπορούμε να φανταστούμε μιαν εποχή πρωτανθρώπων όπου αυτό, η υποταγή στον πούτσο, συνέβαινε. Μιαν εποχή που η όραση και η ορατή μεταβολή ήταν ο κύριος τρόπος πρόσληψης του κόσμου, άρα και -πρωτόλειας- αναπαράστασής του. Επίρρωση της υποψίας μας είναι η ελάχιστη κουλτούρα που έφτασε από τότε στις μέρες μας, και η οποία, όταν στρέφεται στον άνθρωπο / ανθρωπίδα, αναπαριστά κατά κόρον είτε φαλλούς και φαλλόσχημες κατασκευές είτε εγκυμοσύνες: θα λέγαμε, μια κουλτούρα ανεξέλεγκτων εξογκωμάτων: προδήλως, ό,τι δεν ελέγχω κυριαρχεί οιονεί επάνω μου.

Για κακή τύχη της εγκυμοσύνης, αυτή άργησε πολύ να συνδεθεί με την απόλαυση (πού να σου γίνει το κλικ, αν είσαι ανθρωπίδας...) άσε που χροναπέχει αγρίως απ΄την απόλαυση. Κι έτσι μας έμεινε ο φαλλός που, αισθητηριακά, συνδέθηκε κατευθείαν με την απόλαυση, ένθεν κακείθεν. Το μόνο του "ελλάτωμα": κυριαρχεί δια ολίγον.

Ο Φαλλός, όμως, κατάφερε στη διάρκεια αυτού που λέμε πολιτισμός να συγκεντρώνει όλες εκείνες τις σημασίες, όλες εκείνες τις μετουσιώσεις του αληθινού φαλλού, του κοινώς επιλεγόμενου ψώλου, καθ΄όλο το 24ωρο. Ο Φαλλός μπορεί να είναι χρήμα, σωματική ρώμη, κοινωνική επιρροή, σπορ αυτοκίνητο, μεγάλη προίκα, κίνηση, λόγος, λογική, τρέλα, ένα αντικείμενο, μια σκέψη, μια κατάσταση - οτιδήποτε. Μπορεί να είναι ακόμη και ο ορθωμένος πούτσος ο ίδιος!

Και πράγματι, ο ποιητής αυτόν θα είχε κατά νου όταν έγραφε το μνημειώδες "μια σταλίτσα οργανάκι, πώς με φέρνει στο μεράκι".

Με τη διαφορά ότι ο πρόσκαιρος φαλλός, στις άλλες του εκφάνσεις, τις συμβολικές μετουσιώσεις του, όταν δλδ. γίνεται Φαλλός, μπορεί να έχει απόλυτη διάρκεια, αέναη επανάληψη, ολική διαθεσιμότητα, ασύλληπτη πλαστικότητα. Και υψηλή επικοινωνιακή ικανότητα. Ας μην το παραβλέψουμε: από καταβολής πολιτισμού οι βασιλείς κι οι ιερείς κρατούν έναν μπούτσο ως σύμβολο της εξουσίας τους, που το ονομάζουν σκήπτρο.

Ο Φαλλός, στο συμβολικό σύμπαν, μπορεί να παίξει διπλό ρόλο, να είναι (ακόμη και συγχρόνως) Ταμπού και Τοτέμ, να είναι δλδ. αντικείμενο φόβου και αντικείμενο θαυμασμού (όσοι δεν γνωρίζετε την αγγλική λέξη "awe" σκεφτείτε την ελληνική λέξη "δέος"). Μπορεί έτσι να στεγάσει και τις δύο βασικές εκφάνσεις της υποταγής, με όλες τις επιμειξίες τους.

ΟΚ, είναι προφανές ότι ο άνδρας έχει ένα προβάδισμα απέναντι στη γυναίκα: έχει φαλλό.

(τσουτσού, γκαβλί, μαρκούτσι, μπριμπιτσόλι, αντάπτορα, γαριδάκι συμιακό κλπ. - you know what I mean - πούτσο ρε παιδί μου, εκ του "πόσθη" ή εκ του σλαβικού butsa {εξόγκωμα} ή εκ του ιταλικού puzza {βρόμα}, αναλόγως το λεξικό ή την περίσταση).

Από τη στιγμή όμως που ο πούτσος (φαλλός) γίνεται Φαλλός, δλδ. γίνεται σύμβολο, ξεφεύγει από τον βιολογικό εγκλωβισμό του φύλου (sex) και από την "κατάρα" ότι ο α/Ανδρας φέρει το Φαλλό (gender). Μπορεί πλέον να τον φέρει, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά, μια γυναίκα. Μπορούν (και) οι άνδρες να υποτάσσονται σε αυτόν - και τούτο να μην έχει καμμία σχέση με την ομοφυλοφιλία (ή και να έχει). Μπορούν να το κάνουν συμβολικά ή κυριολεκτικά.

Θα πείτε, "το στραπονίζειν εστί φιλοσοφείν"; Γιατί όχι;

Προσέξτε επίσης ότι αφού ο Φαλλός "ξεκόλλησε" από τη βιολογική του θέση (θου Κύριε...) μπορεί και να πηγαινοέρχεται, είτε ανάμεσα στα φύλα, είτε ανάμεσα στους ανθρώπους γενικότερα. Και αυτό, το πήγαιν' έλα του Φαλλού, νομίζω πως λειτούργησε άψογα ως διέξοδος απαγχωτικής νεύρωσης στον δυτικό πολιτισμό.

Οταν λοιπόν, καθ΄έξη, εδώ μέσα μιλάμε για ασύμμετρες σχέσεις, ουσιαστικά αναφερόμαστε σε σχέσεις όπου το ποιό μέλος "φέρει το Φ/φαλλό" είναι δηλωμένο και αποδεκτό. Και ΜΗ ανατρέψιμο - άρα το άγχος, ένθεν κακείθεν, πιάνει ναδίρ.

Σημειώστε ότι κι άλλες σχέσεις μπορεί να είναι ασύμμετρες (ή και όλες) αλλά σε εκείνες δεν έχουν ενδεχομένως γίνει οι δηλώσεις. Και οι αποδοχές. Και δεν υπάρχει εγγύηση του μη ανατρέψιμου.

Λίγο γλωσσοπαιγνιωδώς, λίγο όχι, θα έλεγα πως οι BDSM σχέσεις είναι σχέσεις Φαλλοκρατικές: τουτέστιν, ο ορισμός σε αυτές τις σχέσεις, τις BDSM σχέσεις, είναι το ποιός "κρατάει" το Φαλλό.

Θα βιαστείτε να τσιρίξετε εκείνα τα βαβίσματα που αρχίζουν με τη φράση "Μα κι οι βανίλα...." και καταλήγουν, αντιστικτικά, στον "ακραίο" σαδισμό / μαζοχισμό που εσείς, ειδικά, εξασκείτε.

Η επιστημονική μου άποψη επ΄αυτού είναι τόσον απλή, όσο και τεκμηριωμένη: ΠΑΠΑΡΙΑ ΜΑΝΤΟΛΕΣ.

Η βανίλα υποταγμένη στον αντρούλη της, ο βανίλα χαφτομούνης 40άρης που τον σέρνει στα κλαμπ με τη γλώσσα έξω η πιτσιρίκα, δεν χάνουν την κάρτα μέλους του BDSM κλαμπ λόγω μη ακραίων πρακτικών. Αν και, μεταξύ μας, μ' αυτά που βλέπω κι ακούω εδώ μέσα, λίγο αμφιβάλω ότι οι περισσότερες "ακραίες" πρακτικές σας δύσκολα θα έπαιζαν σε αποκριάτικη διαφήμιση του τζάμπο ("άσε τα ένστικτά σου λάσκα" κλπ κλπ. - ή μήπως βάζετε τα υποτακτικά σας να μασάνε ασημόχαρτο από κει που έχουν σφραγίσματα .

Είναι το είδος των μετουσιώσεων που κάνουν προς τον Φαλλό οι BDSMers αυτό που τους ξεχωρίζει.

Δεν θέλω να επεκταθώ σε αυτό - εσείς με παρασύρετε, με τις ανόητες ενστάσεις σας! - θέλω να μείνω στην υποταγή.

Σύμφωνα με τα παραπάνω, η υποταγή απαιτεί (πλέον - αν δεν είστε ανθρωπίδες...) μια δέσμη μετουσιώσεων προς τον Φαλλό.

Και, συνεπώς, αυτό το ωραίον φρούτο που συχνά ονομάζεται/ε "υποτακτικότητα" (λες και ονομάζοντάς το να μπορεί να μετρηθεί...) έχει να κάνει με τις επιθυμίες και δυνατότητες μετουσίωσης που αναπτύσσει το άτομο (gender neutral) σε σχέση με τον Φαλλό.

(αν δεν με πιστεύετε, ότι ζητούνται μετουσιώσεις, και όχι "ουσιώσεις", ρίξτε και μια ματιά στα νήματα με τα "θέλω" των υποτακτικών: αν μου βρείτε έστω και ένα υποτακτικό άτομο που να αναζητά "ψηλό, λεβέντη, ψωλαρά" εγώ θα κάτσω να ... - καλά, σιγά μην κάτσω, δεν έχω τέτοια επιθυμία μετουσίωσης, πόσο μάλλον ουσίωσης...  

Αυτές οι επιθυμίες καθιστούν το κάθε υποτακτικό άτομο μοναδικό. Αν μπορούσε το υποτακτικό άτομο να αρθρώσει το αίτημά του, αυτό θα ήταν απλό, λιτό και πανδύσκολο:

"Θέλω να υλοποιήσεις τις μετουσιώσεις μου προς το Φαλλό"

Σίγουρα, αυτές οι επιθυμίες μετουσίωσης υπάρχουν σε κάθε φυσιολογικό άτομο. Αλλά στο υποτακτικό άτομο είναι επιτακτικές. Στο βαθμό που είναι ακόμη "ρευστές" μπορούν να συνελιχθούν με τις επιθυμίες (και τις δυνατότητες) του Κυριαρχικού πόλου σε κάτι λειτουργικό. Οσο πιο παγιωμένες είναι, τόσο -στατιστικά- πιο δύσκολα μπορούν να υλοποιηθούν.

Ναι, βέβαια, ΑΝ υλοποιηθούν οι παγιωμένες επιθυμίες θα είναι όλα σουπερφαμπουλίσιους και τα λοιπά. Αλλά ΑΝ. Και στη ζωή, πρέπει κανείς κάποια στιγμή να διαλέξει αν και πόσο θα ζει με το ΑΝ.

Επιασα μόνον τις επιθυμίες και αυτές επιδερμικά. Τις δυνατότητες μετουσίωσης που έχει το κάθε υποτακτικό άτομο δεν τις αγγίζω καν, γιατί θα κλάψουν υποτακτικούλια. Και φυσικά, δεν αγγίζω τις επιθυμίες και τις δυνατότητες των Κυριαρχικών ατόμων.

Πάμε σε κάτι πιο ζόρικο: πώς σχετίζεται η υποταγή με τη βία;

Από τίποτα από τα παραπάνω, με τα οποία θα πρέπει να συμφωνείτε μάλλον στις γενικές γραμμές, αν όχι στις λεπτομέρειες, δεν προκύπτει η βία ως απαραίτητο συστατικό της υποταγής. Ομως μιλάμε πάντα για συγκρουσιακές σχέσεις, καθώς ούτε η κοινωνία αλλά ούτε και η εσωτερική δόμηση της αυταξίας και της αυτάρκειας του κάθε ατόμου συνυπάρχουν καλά με την υποταγή (αυτό το τελευταίο να μην το ξεχνάμε συνέχεια, και να βρίζουμε μόνο την κακούργα κενωνία που δεν είναι Γκορ ινάφ).

Σκέφτομαι καμμιά φορά πως είμαστε τυχεροί (ή μήπως άτυχοι) που τα σώματά μας δεν είναι διάφανα, και οι επιθυμίες μας δεν είναι χρωματιστά αέρια ώστε να βλέπουμε και μεις και οι άλλοι πόσο συμπιέζονται, συγκρούονται, αλλάζουν χρώματα κλπ. όσο η μεταβολή τους είναι αδιαβατική. Νομίζω μια τέτοια εικόνα θα άρεσε στον Ζίγκι.

Η βία, λοιπόν, δεν είναι κάτι το απαραίτητο, αλλά δεν είναι και κάτι το παράξενο σε αυτές τις σχέσεις.

Θα περίμενε κανείς ότι όσο μια σχέση υποταγής ανοίγεται και απλώνεται, η ένταση θα καναλιζάρεται και η βία θα υποχωρεί, προς όφελος της επικοινωνιακής όψης της σχέσης - η μεταβολή των χρωματιστών αερίων δεν είναι πια αδιαβατική: ανταλλάσσεται θερμότητα με το "περιβάλλον".

Τούτο δεν συμβαίνει πάντα, πιθανότατα γιατί υπάρχει κάποιο κατάλοιπο έντασης που δεν έρχεται στην επιφάνεια (και ίσως θα υπάρχει πάντα ένα τέτοιο κατάλοιπο, χωρίς αυτό να είναι άλλοθι για τη βία) αλλά και πιθανόν επειδή η "αισθητηριακή μνήμη" έχει, τρόπον τινά, καλουπώσει ένα είδος απόλαυσης, ένα είδος σχετίζεσθαι.

Αν αυτό το τελευταίο σας φαίνεται "χαμηλοτάτου" προσέξτε το καλύτερα: λέγοντας "αισθητηριακή μνήμη", δεν λέω ότι ο οργανισμός μαθαίνει να συνδέει τη βία με την κάβλα και άρα την απόλαυση, παβλοφικά, με κάποια σωματικά ή μη ερεθίσματα - που συμβαίνει κι αυτό.

Λέω ότι δημιουργείται ένας ψυχικός δεσμός (η μνήμη, αν δεν παίζεις σε μοντέρνα ταινία, είναι ψυχική διεργασία) ανάμεσα στην απόλαυση και σε συγκεκριμένες διαδικασίες. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς άντρας για να ξέρει ότι η επανάληψη πετυχημένων σεναρίων είναι μια απαγχωτική διαδικασία προς την απόλαυση. Ούτε γυναίκα, για να ξέρει ότι η αποτυχία κατά την επανάληψη πετυχημένων σεναρίων εκτινάζει το άγχος απόλαυσης στα ύψη 

Κλείνω αυτό το κομμάτι με μια ξεκάθαρη διατύπωση ώστε να μην υπάρχουν παρερμηνείες:

η σχέση που στηρίζεται στη βία, με άλλοθι την υποταγή είναι μια άρρωστη σχέση και έχει όνομα. Λέγεται κακοποίηση.

Το κριτήριο είναι απλό και αλάνθαστο: αν οι σχετιζόμενοι λειτουργούν ΚΑΙ χωρίς βία, και επιλέγουν να διανθίζουν κατά το δοκούν τη σχέση τους και την επαφή τους με "συναινετική" βία, πάει καλά. Αλλιώς, δεν πάει καλά - και πάνε αυτοί σε γιατρό.

Ενα ακόμη αγκαθερό σημείο σε σχέση με την υποταγή είναι το διαβόητο "υποταγή και αγάπη" ποιό πάει πρώτο και ποιό δεύτερο; Αλλοι, γνωστικότεροι εμού, στο χώρο, έχουν ήδη απαντήσει.

Και είναι αγκαθερό, όχι για άλλο λόγο, αλλά γιατί πώς να μιλήσει κανείς για μια λέξη-βαλίτσα όταν πέφτει πάνω σε μια λέξη-μπαούλο και δεν του χωρά να την "ανοίξει"; Τί θα πει αγάπη; Αγαπώ τα μάτια σου; Αγαπώ τον τρόπο που με κοιτάζεις; Αγαπώ τα δέκα τελευταία χρόνια που περάσαμε μαζί; Ορθώς, στην αθηναϊκή θεατρική σκηνή, κάποιοι υπερασπίζονται ότι έπρεπε να υπάρχουν πενήντα λέξεις γι αυτό που συλλήβδην ονομάζουμε "αγάπη" - και λίγες μου φαίνονται.

Θέλω απλώς να επισημάνω ότι η αγάπη, όταν δεν είναι αυτιστικό κόλλημα ηλιθίου εγκεφάλου, είναι μια ρέουσα, αλληλεπιδραστική, κατανοητική σχέση. Δεν έχει απαραίτητα να κάνει με το σύμπλοκο φόβου και θαυμασμού που προκαλεί ο Φαλλός, και το οποίο οδηγεί (σ)την υποταγή, όπως εξήγησα παραπάνω.

Μετά την υποταγή, η τριβή με το Φαλλό - πόσο μάλλον με το φαλλό...- ρυθμίζει αυτό το σύμπλοκο, φέρνοντας, αναγκαστικά, ένα είδος απομυθοποίησης. Στο σημείο αυτό μπορεί να (ή μπορεί και να μην) αναδυθεί αυτό το σκοπίμως ακατανόητο πράγμα που ονομάζουμε οι περισσότεροι "αγάπη" στην προσπάθεια μας να μην συνεννοηθούμε παριστάνοντας ότι συνεννοηθήκαμε.

Αν μιλάμε για "αγάπη" (με μία από τις μιλιούνια έννοιες) από ένα υποτακτικό άτομο προς ένα Κυριαρχικό, θα την φανταζόμουν να καταλαμβάνει το χώρο που αφήνει κενό μια κάποια -αναγκαστική, εκ της γειτνίασης - αποδόμηση του "μυστηρίου" του Φαλλού.

Προσέξτε ότι αν αποδομηθεί πλήρως (σhίτ χάπενς...) ο Φαλλός, δεν αρκούν 300 κιλά "αγάπη" στο υποτακτικό άτομο για να καλύψει τις ανάγκες του. Το "άντε γεια" είναι ζήτημα χρόνου. Η μαντάμ Μποβαρύ, όπως ξέρουμε, είπε "άντε γειά" στη ζωή, όταν κατάλαβε ότι δεν θα καλυφθούν οι μετουσιώσεις της προς το Φαλλό. Αλλά αυτή ήταν ηρωίδα βιβλίου. Ας σοβαρευτούμε.

Προσέξτε επίσης κι ένα τελευταίο, αλλά πολύ σημαντικό, καθώς πάνω του είναι γραμμένες πολλές από τις ανθρώπινες καθημερινές τραγωδίες: αν η αγάπη έχει προηγηθεί, χωρίς καμμία Φαλλική έμπνευση, κάθε προσπάθεια υποτακτικού ατόμου να "μετατρέψει" το αγαπημένο του άτομο σε Φαλλό είναι μια καταδίκη σε τραγική αποτυχία. Ισχύει πάντα το ρητό: μην προσπαθείς να μάθεις σε ένα γουρούνι μαθηματικά - χάνεις το χρόνο σου και εκνευρίζεις και το γουρούνι.

Αυτά περί αυτών, και νομίζω πως, τηρουμένων των αναλογιών χώρου και χρόνου, το θέμα καλύφθηκε επαρκώς.

Οσον αφορά το ζήτημα "σλέιβ" αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο - πιθανότατα αποτελεί από μόνο του μια λέξη-βαλίτσα.

Ποιός ξέρει; Ισως κάποτε γραφτεί κι ένα τέτοιο κείμενο.

Dream


ΥΓ. H elfcat και η camera_obscura είδαν μια πρώτη γραφή αυτού του κειμένου και συνεισέφεραν κρίσιμα και χρήσιμα σχόλια. Τις ευχαριστώ και δημοσίως.

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Τολμώ να γράψω μετά από εσάς Dream , παίρνοντας τεράστιο ρίσκο.

Με την πρώτη επιπόλαιη ανάγνωση της απόψεώς σας ήμουν έτοιμη να βγάλω την Κυριαρχική πλευρά μου και να δηλώσω το εξής: ''Φαλλός; Νομίζετε ότι όλα είναι φαλλοκεντρικά; Λάθος. Είναι αιδιοκεντρικά ( επίσης άπειρες ονομασίες του τύπου μουνοκεντρικά μπορούν να λεχθούν). Γιατί ο,τι και αν κάνει ο φαλλός για το αιδίο τα κάνει - χρήματα, επιτυχία επαγγελματική, μούρι αυτοκίνητο κτλ- όπως αναφέρετε. Αποδοχή από τους άλλους φαλλούς αλλά κυρίως από τα αιδοία. Όλα για το αιδοίο γίνονται.Ή ,πόσοι 'Μάστερς' δεν είναι Κυρίαρχοι όχι επειδή πραγματικά αυτό τους εκφράζει , αλλά για να 'κερδίσουν' το αιδοίο που πολιορκούν; ''

Μετά όμως βγήκε η υποτακτική πλευρά μου και είπε: ''Ναι, κακά τα ψέματα, ο φαλλός κυριαρχεί και καθορίζει. Ο φαλλός είναι αυτό που κάθε γυναίκα θέλει ( ή τουλάχιστον οι περισσότερες). Καλό σεξ, έναν άντρα- Φαλλό με επιτυχίες, ωραίο αυτοκίνητο, δύναμη και εξουσία, δυνατό''

Μήπως όμως τελικά η ανδροκρατούμενη κοινωνία μας - γιατί είναι- αυτό θέλει να πιστέψουμε; Μήπως η προώθηση συγκεκριμένων προτύπων αυτό προσπαθεί να πετύχει; Μήπως η εικόνα του αιδοίου - γυναίκας , μέσα από την κοινωνία, τη θρησκεία και τους λοιπούς τομείς αυτό προσπαθεί να προωθήσει;

Έχεις Φαλλό ; Έχεις και αιδοίο. Δεν έχεις Φαλλό, τότε δεν έχεις και αιδοίο.Θέλεις να Κυριαρχήσεις; Απέκτησε φαλλό.Αποκτάς και αιδοίο- υποτακτική.

Μήπως τελικά είναι το ίδιο νόμισμα και το κοιτάμε από διαφορετικές όψεις;

Μήπως όλα γίνονται για το αιδοίο - μουνί από τον Φαλλό;

Μήπως ό,τι κάνει το αιδοίο γίνεται για τον Φαλλό;


Αναφορικά με το ''Θέλω απλώς να επισημάνω ότι η αγάπη, όταν δεν είναι αυτιστικό κόλλημα ηλιθίου εγκεφάλου, είναι μια ρέουσα, αλληλεπιδραστική, κατανοητική σχέση. Δεν έχει απαραίτητα να κάνει με το σύμπλοκο φόβου και θαυμασμού που προκαλεί ο Φαλλός, και το οποίο οδηγεί (σ)την υποταγή, όπως εξήγησα παραπάνω.

Μετά την υποταγή, η τριβή με το Φαλλό - πόσο μάλλον με το φαλλό...- ρυθμίζει αυτό το σύμπλοκο, φέρνοντας, αναγκαστικά, ένα είδος απομυθοποίησης. Στο σημείο αυτό μπορεί να (ή μπορεί και να μην) αναδυθεί αυτό το σκοπίμως ακατανόητο πράγμα που ονομάζουμε οι περισσότεροι "αγάπη" στην προσπάθεια μας να μην συνεννοηθούμε παριστάνοντας ότι συνεννοηθήκαμε. ''


θα συμφωνήσω απόλυτα.

Προσωπικά, Φαλλός για μένα, είναι το μυαλό του άντρα Κυριάρχου και τίποτε άλλο. Αν υστερεί σε αυτό, ας καταφύγει σε άλλα μέσα, θεμιτό. Ο,τι δίνεις παίρνεις άλλωστε σε αυτή την κοινωνία.

Σε αυτόν τον Φαλλό, ναι να υποταχθώ και με μεγάλη μου χαρά μάλιστα. Είναι μια 'βαλίτσα' που χωράει πολλά και γι αυτό γουστάρω.


Συγχαρητήρια για το κείμενο και τις απόψεις για ακόμα μία φορά.

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Το διάβασα 2 φορές και ακόμα δεν είμαι βέβαιη πως έχω αντιληφθεί την χρήση του όρου μετουσίωση.

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Διάβαζα, διάβαζα... διάβαζα... και μετά βαρέθηκα; Όχι... γιατί τελικά βγάζει "κάποιο" νόημα... που βέβαια διαφορά σε αυτό ποιυ ζω/ζεις/ζει κλπ... δεν θα κάνει... απλά έχει πλάκα καμιά φορά να διαβάζεις για κάποια πλευρά του εαυτού σου και των γύρω σου... από μια διαφορετική οπτική μεριά... άλλωστε, γι'αυτό είμαστε εδώ... όσοι δε ψάχνουμε απλά να βάλουμε το φαλλό μας κάπου... that is...

Εύγε για το κείμενο, το χρόνο, την διάθεση... και ελπίζουμε... σε περισσότερα!  


Ανδρ(ε)ας - Φαλλός  

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Πολύ ενδιαφέρον, σωστά ειδωμένο το θέμα, θα επανέλθω...

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Ανακαλυπτω οτι μαλλον εχω προβλημα αντιληψης ....αν και θαυμασα τον τροπο γραφης,τον συγκροτημενο λογο και το πλουσιο λεξιλογιο.....δεν καταλαβα το νοημα.
Αν εχετε την καλοσυνη να το εξηγησετε λιγο με πιο συνοπτικο κειμενο θα ημουν υποχρεη.

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Υποταγη στο ισχυροτερο , το δυνατοτερο ...
πως θα μπορουσε να ηταν διαφορετικα?
μου ειναι δυσκολο να διανοηθω καποιον να υποτασσεται σε κατι πιο αδυναμο η κατωτερο του,
κι αν ειναι ετσι αντικειμενικα τοτε το φτιαχνει στο μυαλο του ανωτερο και το υπηρετει.

Ο Φαλλος λοιπον δινει την απαραιτητη ισχυ στο υποτασσον αντικειμενο ωστε να θαμπωθει το υποτασσομενο και να υποταχθει.

Στην ουσια και το υποτασσον αντικειμενο ειναι κι αυτο εξηρτημενο , δεσμιο θα ελεγα του Φαλλου που φερει ...

Τι γινεται στην περιπτωση που ο Φαλλος εκπεσει?
καθαιρειται στην συνειδηση του υποταγμενου πλεον αντικειμενου αλλα και στην δικη του , ερχεται η πτωση , καταπτωση, η διαλυση , το τελος της κυριαρχιας του ...

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Ίσως απο Εωσφόρος γίνεται διάβολος λολ

 

Re: Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

...    

 

Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

να φερω παραδειγμα τοτε:
Η περιπτωση που ο Φαλλος ειναι η οικονομικη ισχυς του κυριαρχου κι αυτος πτωχευσει
ή
Η περιπτωση που ο Φαλλος καποιο αξιωμα κι αυτο χαθει

 

Απάντηση: Re: Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

Γιατι γελας μικρο,λευκο και μυρωδατο γιασεμι μου?
Αφου ετσι ειναι.
Δεν καταλαβα το νοημα, να μην το πω?
Εμενα στο σχολειο, πολυ παλια, με εμαθαν αμα δεν ξερω κατι να ρωταω χωρις ντροπη.
Ειναι μου ελεγαν καλυτερο να ρωταω αμα δεν ξερω κατι,απο το να συμφωνω κουνωντας το κεφαλι, η να λεω αρλουμπες για να δειξω οτι εχω αντιληφθει το θεμα και οτι εχω και αποψη....εμεις στην επαρχια βλεπεις....τι να πεις.

 

Re: Απάντηση: Λέξεις-βαλίτσες: Υποταγή

thaleia το παραπάνω ποστ το έγραψες για να καταλάβουν όσοι δεν κατάλαβαν;