"Λοξοδρομήσεις"

Με αφορμή ενός θέματος που παρακολούθησα εδώ, μου γεννήθηκαν κάποιες σκέψεις που θα ήθελα να μοιραστώ, όπως επίσης και κάποια ερωτηματικά. Μια Υ κοπέλα ανέφερε οτι ο Αφέντης της,"λοξοδρομώντας" απο το status του, της ζήτησε να τον πηδήξει με στραπ ον. Υπάρχουν άραγε Αφέντρες που κάνουν το ίδιο; Θα μπορούσε μια Αφέντρα να ζητήσει απο τον Υ της να την γαμήσει άγρια, η να την δέσει, η να την ακινητοποιήσει; Επίσεις θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι άλλο λίγο άσχετο με το θέμα. Υπάρχουν Αφέντρες που ζουν όλη τους την ζωή σαν ζευγάρι με τον υποτακτικό τους; Δεν βαριούνται ποτέ την υποτακτικότητα, δεν επιθυμούν κάποια στιγμή "να βαρέσει ο άντρας το χέρι στο τραπέζι;" Eπίσης οι Επαγγελματίες Αφέντρες όταν τελειώνουν τα session με τους υποτακτικούς, υπάρχει περίπτωση όταν γυρίζουν στο σπίτι "πίσω απο την κουρτίνα" να τις περιμένει κάποιος ο οποίος θα τις γαμήσει και θα της συμπεριφεθεί ως Κυρίαρχος; Μην βιαστε'ιτε να παρεξηγηθήτε, δεν έχω σκοπό να προκαλέσω κανέναν, πραγματικά θα ήθελα να με διαφωτίσετε, όσοι μπορείτε και είστε διατεθειμένοι να ασχοληθείτε με αυτό το νήμα, θα παρακαλούσα να είναι ειλικρινείς οι απαντήσεις.

 

Πραγματικά βρίσκω το νήμα αυτό εναν αχταρμά και επίσης είναι προσβλητικό και δεν ειμαι γυναίκα Κ.
Δεν βιάζομαι να παρεξηγηθώ είναι απλά προσβλητικό βασισμένο σε στερεότυπα. Ειλικρινά.

 

Η άποψη του μην υπάρχουν στερεότυπα, αποτελεί και η ίδια ένα στερεότυπο, ειδικά σε αυτη την εποχή. Μην "κολλάτε" εκεί. Ειναι ίσως λίγο "αιρετικό" για κάποιους το νήμα αλλα δεν έχω διάθεση να προσβάλω κανέναν ειλικρινα το λέω.

 

Εμένα από την άλλη μου φαίνονται απορίες που αξίζουν να τύχουν διαλόγου όπως οποιεσδήποτε άλλες απορίες.

Δεν υπάρχουν, κατ΄ εμέ, στεγανά και προσβολές, όταν εκείνος που ρωτάει κάτι δηλώνει ότι δεν έχει προθέσεις που να κουβαλούν τέτοια.

 

Δεν τον φιμωσε κανείς....

 

Να επισημάνω σε αυτό το σημείο ότι για αρκετές γυναίκες, ανεξαρτήτως status,
η εικόνα του "άντρα που θα βαρέσει το χέρι στο τραπέζι" είναι από αδιάφορη έως γραφική
και σίγουρα απωθητική.

 

Οι απορίες του δεν είναι χαζές ούτε στερεοτυπες.

Απορώ με τον εκνευρισμο.

 

για 'μενα καμία προσκόλληση σε όρια και λέξεις δε δικαιολογείται. Τα ζευγάρια που θέλουν να διατηρηθούν στο χρόνο χωρίς να τα κοιτάει κοροϊδευτικά η ασφάλεια αφού τους έχει ξεσκίσει κάθε ατομικότητα οφείλουν να ξεπερνούν τα όρια τους κάθε στιγμή, να μάχονται ο ένας με τον άλλο, να ξεσκίζονται και να ξαναονοματίζονται ξανά και ξανά. Οι ρόλοι είναι για να τους παίζουμε με επιτυχία ώσπου να τους ξεπεράσουμε. Κι αυτό το έμαθα στη σημαντικότερη ίσως σχέση μου που υπήρξε εκτός κι εντός.

 

Για μένα οτιδήποτε είναι συναινετικό και δεν προκαλεί βλάβη ούτε σε εκείνη, ή σε εκείνον, που το επιθυμεί, ούτε σε κάποιον άλλο, δεν έχει λόγο να μην είναι αποδεκτό και σεβαστό.

 

Διάλογος από διάλογος, μισό τσιγάρο δρόμος...
Κουβέντα να γίνεται, λόγια να λέγονται, εντυπώσεις να δημιουργούνται...
Λέγεται και διάλογος κωφών...
Ή τέχνη για την Τέχνη...
Ή σε δουλειά να βρισκόμαστε...
Ή να βρούμε κανά κομενάκι μιστρεσόσουμπο ή πρατόνι...

Αχά!
Εμποτισμένο στο μεταφυσικό δράμα του ανολοκλήρωτου υπερβατικού του μεταμοντέρνου...
Να φτιάχνει και κανα φαγητό όμως το κέρατο μου μέσα...
Όχι όλο δέσε-δέρνε-ρούφα-γάμα-σκάσε...
Νάχει και αίσθημα...
Κάτι σαν σουιτσοπρατόνι με φινέτσα, γιαααα..?

 

 

Πάντως αγαπητέ, ό,τι και αν συναντήσεις ή γνωρίσεις, ή σου πουν, ή ζήσεις ο ίδιος, να μην εκπλαγείς.

 

Αν θέλεις ρίξε μια ματια εδώ