Μέχρι που σου επιτρέπω να με κυριαρχείς

... μέχρι τέρμα.

Παλαιότερα, θα απαντούσα διαφορετικά. Με πολλά ναι μεν .. αλλά...

 

Βρε το ζουζουνέλι  

 

Γεννήθηκα με προοπτικές  

 

Χμμμ.
Πολύ σωστη η επισήμανση, θεμελιώσης η πεούποθεαη, αλλα ...

Ποιος θα ορισει το sanity των δυο και θα αποφανθεί αν είναι κατάλλκλο για το συγκεκριμένο σχετίζεσθαι;

Και πώς;
Με ψυχομετρία τεστ από ειδικό;
Με επικύρωση της πνευματικής διαύγειας και σταθερότητας απο τον πνευματικό του, αν καποιος ;πο τους δύο τυχει να ειναι και θρήσκος;

Η πνευματική και ψυχολογική κατάσταση των σχετιζόμενων μπορεί μεν να παίζει καταλυτικό ρόλο στην ποιοτητα, τη σταθερότητα και τη βιωσιμότητα του σχετίζεσθαι, αλλά ουσιαστικά ουδέποτε διερευνάται, απλώς διαπιστώνεται ενστικτωδώς.

Πολλες δε φορές, η ύπαρξη δυο συμπληρωματικών διαταραχών, ιδίως αδιάγνωστων, εγγυάται πυροτεχνήματα και σχέση λογοτεχνικού βεληνεκούς (όπως πχ σε σχέσεις νάρκισσου - borderline, σε περιπτώσεις folie a deux, σε αποσυνδετικές διαταραχές κι άλλα ωραία).

(Υπενθύμιση: η διαφορα φυσιολογικού και διαταραχής δεν αφορά υο τι, αλλα το πόσο: χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ψυχαναγκασμος. Ενας σχολαστικός τυπος μπορεί (προ Covid) να έπλενε τα χέρια του πριν φάει για 1 λεπτο, με κάθε λεπτομέρεια. Ένας ιδεοψυχαναγκασττικός μπορεί να τα έπλενε επι 30 λεπτά).

Ναι, παίζει θεμελιωδη ρολο το sanity, αλλα ποιος το κρίνει; και πως;



Παρακάτω, οσον αφορά την κυριαρχία (και την αυτονομία του δεσποζόμενου μέλους), η διαβάθμισή της μοιάζει αρκετά με τη διαβαθμιαη εθνικής/κρατικής κυριαρχίας:
μπορεί να κυμαίνεται από απλή αβλαβη διέλευση (κατι σαν το topping σε μεμονωμενο σεσσιον) και εκτεταμένη αυτονομία με αυτοδιοικηση και οικονομικη αυτοτελεια (αλλά με δηλωμένη υποτέλεια και διοικητική υποταγή, η εστω επιτροπεία ή εποπτεία), μέχρι την πλήρη υποδούλωση, επιταξη όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγων και την ύπαρξη στρατού κατοχής.

Με τη διαφορά οτι αντίθετα από την κρατική κυριαρχία, στο σχετίζεσθαι η παραχώρηση κυριαρχίας δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικων συγκρούσεων ή διαμόρφωσης status quo, αλλά προκύπτει απο συμφωνία, ή εστω από εκ των υστέρων έγκριση, μπορεί και να είναι δυναμική ή εξελισσόμενη, και συνήθως διαμορφώνεται ad hoc σε κάθε σχέση.

Παρατραγουδα και δυσλειτουργιες μπορεί να εμφανιστούν απο πολλους παραγοντες:
υπεραισιοδοξία στην αρχη της σχέσης, υπερεκτίμηση των εμπειριων και ικανοτητων του Κ, αφυπνιση επαναστατικων τάσεων του υ, "buyer's remorse', αδυναμια επιουσης λειτουργικων προβλημάτων, υ που δεν ξερει τι ακριβώς θέλει, Κ που απλα αρεσκεται να ποζάρει στο ρολο, απορρυθμιστικές δυνάμεις έξωθεν, διαχειριστικά ζητηματα σε παιδια, σκυλια, λεφτα, σογια, επάγγελμα, κούραση, ανευθυνότητα, απομυθοποίηση, ξεκαύλωμα, πλήξη, και άλλα διηγήματα.
Η ικανοτητα κυριως του Κ να επαναφερει και να ισορροπει, αλλα και του υ, κυριως στο να αντεχει και να στηριζει θα κρινουν το παραπερα..

Δεν στεκομαι στην τυποποιηση, γιατι ισως πρακτικα να μην παιζει ιδιαιτερο ρολο.

 

+1

 

Διαβάζω σωστά ή να το "κατάθεσω" στις καταμαρτυρίες ανωμαλίας;!


Όλα όσα αναφέρεις ισχύουν ακριβώς σε οποιαδήποτε προσωπική σχέση και όχι μόνο στα ασύμμετρα.

Το αυτό ισχύει και για το sanity.

 

Χαχχαχα το είδα και εγώ και κρατήθηκα !  

 

Δεν επιτρέπω στον Άλλον να με κυριαρχήσει εως ενός σημείου. Μου φαίνεται λίγο αδόκιμη η χρήση της φράσης "μέχρι που σου επιτρέπω". Είναι για μένα τα λεγόμενα όρια, που όμως Εκείνος:
Κυριαρχεί σταδιακά εισβάλοντας σε διάφορες πτυχές του μυαλου και της ψυχής και μέχρι εκεί που ο Ιδιος μπορεί και θέλει.

 

Μπορεί μια στάλα, μπορεί και μια "θάλασσα".

Ανακάλυψέ το.