Μήπως χωρίς τη σκοτεινή πλευρά δεν υπάρχει ερωτικό πάθος ?

Είναι επιλογή, που όπως όλες οι επιλογές έχουν το κέρδος και το τίμημα τους.
Αν απαντήσω για εμένα προσωπικά, όχι, δεν θέλω να συμβιβαστώ με κάτι μέτριο για να λέω στον εαυτό μου ότι έχω κάτι για να έχω.
Έχουν υπάρξει στιγμές που με έχει βαρύνει πολύ η μοναξιά μου,που γίνεται και ανυπόφορη, αλλά για κάποιο λόγο δεν είναι δυνατό κίνητρο αυτό για να βάλω νερό στο κρασί μου. Είναι ο χαρακτήρας μου έτσι, όλα ή τίποτα. Δεν είναι κάτι ρομαντικό, αν με ρωτάς είναι απλά ιδιαιτερότητα μου που δεν με κάνει πάντα χαρούμενη. Πολλές φορές εύχομαι να ήμουν αλλιώς.

Όταν και αν ξαναέρθει κάτι εξαιρετικό, καλοδεχούμενο, αν πάλι όχι, τι να πω, προτιμώ την μοναξιά μου. Στο μεταξύ δουλεύω με τον εαυτό μου, δύσκολα, για να είμαι κι εγώ αντάξια αυτού του εξαιρετικού.

 

Όσο για την "σκοτεινή πλευρά", παλια, πριν τα 30 μου, την έψαχνα κι εγώ στον άλλο, νόμιζα ότι έπρεπε να κουμπώσει με την δική μου. Πλέον δεν την ψάχνω, και όχι μόνο δεν την ψάχνω, δεν θέλω να την αποζητά και ο άλλος σε εμένα.

Δεν το βρίσκω γοητευτικό πλέον όλο αυτό.

 

Ωωω..!

 

Συγγνώμη αλλά δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς ρωτάτε!

 

Νομίζω ότι αυτό είναι περισσότερο στον άνθρωπο. Δεν αντέχει το πετσί μου να βρίσκεται κάπου που αντιλαμβάνεται ως υποδεέστερο. Και αυτό δεν είναι πάντα καλό, δυσκολεύομαι να προσαρμοστώ εκεί που δεν μου αρέσει να είμαι και κάποιες φορές αυτό είναι αδυναμία.

Δεν μπορώ να «συμβιβαστώ» ή να «μετριάσω» σε κάτι λιγότερο. Δεν ήμουν ποτέ στην κατηγορία του ανθρώπου που να μπορεί να αντέχει να μένει σε αυτού του είδους τις σχέσεις. Ούτε καν σε φιλίες δεν μπορώ να μετριάσω. Θέλω το δυνατόν μέγιστο σε απόλαυση στις επιλογές μου. Όσο μεγαλώνω τόσο πιο μικρή μου φαίνεται η ζωή και τόσο περισσότερο αναγκαίες θεωρώ τις εύστοχες επιλογές.
Υπάρχουν πράγματα που δεν έχω πάνω τους τον έλεγχο για να τα κατευθύνω, αλλά εκεί που περνάει το χέρι μου δίνω το μάξιμουμ προς το καλύτερο που μπορώ και αυτό μου αρκεί.

Το D/s έχει ένταση και μαγεία, σπάει τα φράγματα αλλά δεν έχει το «μονοπώλιο» σε αυτά και ούτε το διεκδικεί.

Στο παρελθόν το D/s ήταν η ανάγκη μου και μάλιστα από καιρό καταπιεσμένη, το βίωσα και το απόλαυσα στο μέγιστο, με όλο μου το είναι. Το ίδιο το D/s με οδήγησε στην σχέση που είμαι τώρα. Με πήγε ένα βήμα πιο πέρα και εκτός D/s. Με έμαθε να αφήνομαι και να ακολουθώ την καύλα μου και δεν θέλω να υπάρχει επιστροφή από αυτό, γιατί πολύ απλά μέχρι στιγμής μόνο κέρδος έχω. Όχι μόνο δεν μετρίασε τις επιθυμίες μου, με έμαθε να τις δομώ και να τολμώ να τις ακολουθώ χωρίς να τις κατακρίνω.

H μετάβαση από D/s σε οποιοδήποτε άλλου είδους σχέσης έχει δυσκολίες, πάνω κάτω τις ανάλογες σε ένταση δυσκολίες που είχε και η μετάβαση από οποιοδήποτε άλλου είδους σχέση σε D/s. Mind-blowing δυσκολίες, φάση – θα εκραγεί το κεφάλι μου. Αλλά υπάρχει πάντα ένα δυνατό κίνητρο για να το κάνεις και να παραμένεις σε αυτό που σε ευχαριστεί.

Με τον κατάλληλο άνθρωπο μπορείς να βρεις ένταση και μαγεία, διαφορετική μεν αλλά ποιοτικά ανάλογη και πάντα προς την κατεύθυνση που σε κάνει να νιώθεις ότι είσαι καλά. Ούτε πάνω – ούτε κάτω, απλά εκεί που σε καυλώνει. Και ακόμα παραπέρα, πιστεύω πως σε κάθε φάση της ζωής μας που είμαστε, βρισκόμαστε εκεί γιατί εκεί χρειαζόμαστε να είμαστε.

Θυμάμαι με χαμόγελο το σκληροπυρηνικό εργενιλίκι μου, που με κάποιο τρόπο με προετοίμασε όπως χρειαζόμουν για να περάσω στο D/s που και αυτό με την σειρά του με προετοίμασε ακριβώς όπως χρειαζόμουν για να βρεθώ εδώ που είμαι τώρα και όπου αλλού πάω, σαν να υπάρχει μια λογική συνέχεια στην πορεία μου που μόνο εκ των υστέρων, περνώντας τους κύκλους μου μπορώ να δω.

Και λίγο πολύ το ίδιο πιστεύω πως συμβαίνει με όλους μας, βρισκόμαστε εκεί που χρειαζόμαστε να είμαστε, όχι καρμικά, αλλά ούτε και απόλυτα συνειδητά πάντα. Τις περισσότερες φορές χωρίς πλάνο, απλά ρέοντας σε αυτά που μας οδηγούν οι εκάστοτε ανάγκες μας.

Με φανέλα γαύρου πας μόνο μπροστά!

 

Δεν κάνουμε session με γαυρίνες, στην πρώτη φάπα ζητάνε πέναλτι.

 

Και στη δευτερη κατοχυρωση του παιχνιδιου υπερ τους. 

 

φρόνιμα βαζελάκο

 

Κι αν δεν κάτσει, πάνε στο ΚΑΣ, κιετς...

 

Για μενα, όχι δεν υπάρχει επιστροφή. Κι ο συμβιβασμός πονάει πολύ.Το θηρίο προσπαθεί να σπάσει τα κάγκελα και κάποτε πιστεψε με θα το καταφέρει.Και τοτε θα κατασπαράξει την ψυχή ..........

 

Η παράθεση του MrEntropy τα λέει όλα. Το "σκοτεινό" είναι αυτό που δε βλέπουμε καλά, το ασυνείδητο. Κινητοποιεί, ωθεί σε ακατανόητες πράξεις και πάθη. Αλλοίμονο όμως αν δεν το φωτίσει κανείς. Πάει χαμένος. Η ζωή είναι πιο ωραία χωρίς "σκοτεινά πάθη" που μας βασανίζουν ερήμην μας. Είναι πιο ελεύθερη.

 

Δυυσκολη ασκηση.
Αν τα σκοταδια ειναι βαθειά, εύκολότερο είναι να μαθει ο δεξιοχειρας να γραφει απολειστικα με το αριστερο, παρά να τα κάνει να μην του ορίζουν την πορεία.
Η ανηφόρα μεγάλη, ο κόπος πολύς, το αποτελεσμα εντελώς αβεβαιο.

Αλλα κατα πςριεργη συμπτωση, έτσι συνηθως είναι και τα πιο ουσιαστικά και με τη μεγαλυτερη ανταμοιβή πράγματα στη ζωη μας...