Μίλα μου βρώμικα...

ΑΛΛΟ μιλαω ''βρωμικα''- ερωτικα και αλλο λεω μαλακιεs υπαρχει μεγαλη! διαφορα! καποιεs λεξειs κλειδια επηρεαζουν τη συναισθηματικη μαs κατασταση και δινουν εντολεs στον εγκεφαλο και στιs φαντασιωσειs μαs! λεκτικα ερεθιζεται πρωτα ο δικοs μαs εγκεφαλοs και στη συνεχεια ο εγκεφαλοs του ερωτικου συντροφου μαs! 

 

Συμφωνώ απόλυτα!

 

"Κάτω βρωμόσκυλο, στο πάτωμα να σέρνεσαι και να μου γλείφεις τα πόδια, άχρηστο πορνίδιο που το μόνο που ξέρεις είναι να τουρλώνεις τον κώλο σου και να παρακαλάς για γαμίσια. Ξεσκισμένο τσουλί".

Θέλετε να πείτε ότι αυτό δεν επηρεάζει την συναισθηματική μας κατάσταση, δεν δίνει εντολές στον εγκέφαλο ή ότι δεν επηρεάζει τις φαντασιώσεις μας;
Λέξεις κλειδί: "βρωμόσκυλο", "άχρηστο πορνίδιο", "ξεσκισμένο τσουλί".
Η χαρά του degradation και του humiliation...
Για όσους αρέσκονται φυσικά!

 

Μίλα μου βρώμικα:
4 δαχτυλα σκονη!   

 

..Θά θελα να σε σύρω μια νύχτα στα βάθη τα πλειό σκοτεινά των δασών νά μαστε μόνοι να μην είναι άστρα απο πάνω μας και να σε βάλω να μου πεις όλα τ’ άσεμνα λόγια που ξέρεις.
Να στραγγίσεις από τα χείλη σου όλο τον βόρβορο που κλείνει μέσα της και ντρέπεται να θυμηθεί η μνήμη σου.
Τα λόγια που ανεβάζουν τη ντροπή απάνω στα μάγουλα και κηλιδώνουν την ακοή και γυμνώνουν τα μυστήρια των γυμνοτήτων.
Θέλω να ιδώ να βεβηλώνονται μοναχά τα χείλη σου τα ντροπαλά. Να μην κοκκινίσεις καθόλου, να μη διστάσεις, νά χεις πολύ ξερο το στόμα και τολμηρό το βλέμμα και άσεμνη τη στάση.
..
Θά χομε τα Πριάπεια της αγάπης μας, Ω Δύστυχη, θά μαι ακίνητος μπροστά σου και θα Σε κυττάζω μέσα στα μάτια να μη μου κρύψεις τίποτε!
Ίσως και μπορέσεις να με κάμεις να νοιώσω κάποια καινούργια και άγνωστη ηδονή.
Την ηδονή της περιφρόνησης και της αηδείας και της βεβήλωσης μιας αγάπης.
Θα σε σφίξω τότε με τον εναγκαλισμό των ζώων μέσα στη νύχτα των οργασμών.
Και θα νοιώσω να σπαρταρά στα χέρια μου μέσα κάτι τι δικό μου, ένα δημιούργημα του πόνου μου-ένα κορμί που το διέπλασα εγώ και το διέφθειρα εγώ -
Θα σε σφίξω όλη γιατί θά σαι όλη δική μου και θα νοιώσω επί τέλους απάνω Σου τον θρίαμβο τον μεγάλο που νοιώθουν οι μεγάλοι Κατακτηταί και οι μεγάλοι Καταστροφείς και οι Δημιουργοί !

Νίκος Καζαντζάκης

 

- Και πώς καταλήξατε στα δικαστήρια, ρε φίλε;
- Μου έκανε μήνυση ρε.
- Γιατί;
- Μια μέρα μου είπε ότι θέλει να της μιλάω όσο πιο βρώμικα μπορώ στο σεξ.
- Ναι, οκ. Και;
- Κι εγώ την επόμενη εκεί που μου ‘παιρνε πίπα της λέω «Ρούφα, μωρή σαλούφα». Κι αυτή άρχισε να φωνάζει ότι θα το πει στη μάνα της. Εγώ νόμιζα ότι είναι μέσα στο παιχνίδι, όποτε της λέω «Γαμώ τη μάνα σου την πουτάνα». Και μου λέει ότι θα φέρει τον πατέρα της και της απαντάω «Με τον κώλο να του πεις να έρθει του τικιτάνγκα». Κι αυτή αρχίζει να ουρλιάζει ότι ο αδερφός της έχει όπλο κι εγώ λέω «Ελπίζω να είναι μεγάλο τουλάχιστον αυτό, γιατί τη νύφη σου την βλέπω να τρώει μόνο Φρανκφούρτης». Και μου λέει ότι θα με ξεκωλιάσει όλη της η οικογένεια και της απαντώ τουλάχιστον να ενώσουμε τα τούνελ μας να βάλουμε ακριβότερα διόδια. Και τότε σηκώνεται ουρλιάζοντας, τρέχει στο σαλόνι να βρει το τηλέφωνο, σκοντάφτει επειδή φορούσε την κυλοτα στα γόνατα, πέφτει πάνω στην τζαμαρία, σκίζεται το κεφάλι της, γεμίζουμε αίματα, την παίρνω τρέχοντας να πάμε νοσοκομείο, φτάνουμε, την παραδίδω στα επειγοντα και την αρχίζουν αμέσως στα ράμματα.
- Α. Όποτε σε μήνυσε για εξύβριση;
- Όχι, ρε, για απειλή. Επειδή μόλις την είδα να βγαίνει με μπανταρισμένο το κεφάλι της είπα να πάμε σπίτι να της σκίσω τα ράμματα.

 

Εμένα μου μοιάζει τρυφερό ☆

 

Ζουζουνιαρικο.. 

 

Επικό, αλλά έχει background απολαυστικής αφήγησης από τον @cadpmpc , μιας ιστορίας που έλαβε χώρα κάποτε στην Καρδίτσα αν δεν κάνω λάθος, με το συνεπακόλουθο αξάν...
"Πόρνη του βούρκου
Μουνί της λάσπης
Ποιος σε γαμάει;
Ο Θεός!"  

 

@brenda

Στα Γρεβενά...

 

ΕΦΕΡΗΣ
Σάββατο, Ι η Ιουνίου 1940.
Βελιγράδι. Μια καλή μεσευρωπαϊκή πολιτεία, αλλά με κόσμο πολύ πιο κλειστό από το Βουκουρέστι και ανακατωμένο με χωρικούς και αγρότες. Πήγα ακόμη και τριγύρισα στο πάρκο που βρίσκεται απέναντι στο ξενοδοχείο. Είναι φτιαγμένο γύρω από ένα παλιό κάστρο. Το κάστρο όπου σκότωσαν τον Ρήγα Φεραίο. Πολύ όμορφη θέα. Γράψε μου μόλις λάβεις τούτο και ταχυδρόμησε αεροπορικώς τι αριθμό και τι χρώμα κάλτσες φοράς.
ΜΑΡΩ
Γιώργη μου. Κάλτσες; Νούμερο 8 ½, χρώμα μπεζ ανοικτό. Δε χρειάζονται όμως ως να ’ρθει χειμώνας. Πάλι γράμματα, πάλι αποχωρισμοί, πάλι και πάλι τα ίδια ολόιδια. Δεν ξέρω τι κάνουν οι Αθηναίοι για να μην ονομάσω έναν έναν τους έχω βάλει στο ίδιο καλάθι. Βαρετοί, άνοστοι, και περισσότερο απ’ όλα κακοί. Το χειρότερο είναι πως αισθάνομαι κι εγώ άθλια, ελεεινή. Μια ανόητη σκλάβα. Δεν αξίζω πια πεντάρα.

ΣΕΦΕΡΗΣ
Ζέστη όπως και χθες και σήμερα. Μισόγυμνος στην καρέκλα μου διάβαζα γράμματα του Lawrence. Η μανία της καταστροφής και ο φόβος ήταν μια παλιά αρρώστια. Ένα παλιό απόστημα που δούλευε, δούλευε ώσπου έσκασε. Με δύο λόγια το «καράβι του θανάτου» είχε παλιές ρίζες. Το καλύτερο ποίημα του Lawrence που ξέρω: οδύνη σχεδόν βιολογική, επιτυχαίνει να τη γενικεύσει χωρίς να μειώσει την οξύτητα της. Γυρεύω άλλους τρόπους να εκφραστώ. Το γράψιμο δε μου δίνει καμιά ευχαρίστηση ούτε καθόλου με τραβά. Σήμερα τ’ απόγευμα διάβαζα την ιστορία του Scott στο Νότιο Πόλο. Μέρες και μέρες βαστάει η πορεία μέσα στην ανταρκτική ερημιά. Στο τέρμα ο αντίπαλος έχει φτάσει πρώτος. Γυρίζοντας, από τους πέντε έχουν μείνει τρεις. Οι τρεις που όταν δουν πως καμιά βοήθεια δεν έχουν πια να περιμένουν χώνονται μέσα στις σακούλες τους και περιμένουν το θάνατο. Ωστόσο, ο Scott κρατά το ημερολόγιο του ως την τελευταία πνοή.
Γράφει: «έπρεπε, το ξέρεις, να πιέσω τον εαυτό μου για να γίνει θαρραλέος. Ήμουνα πάντα επιρρεπής στην τεμπελιά»
Κι έπειτα από λίγο: «να αποστείλετε αυτό το ημερολόγιο στη γυναίκα μου».Κι έπειτα διορθώνει: «στη χήρα μου».
Κι αυτό είναι όλο.
Δε βρίσκεις πως είναι πολύ σπουδαίο; Στους καιρούς που ζούμε κάτι τέτοιες
στιγμές ανοίγουν ένα παράθυρο για να μπει η ελπίδα.

ΜΑΡΩ
Γιατί λες πως πάνε καλά τα βιβλία σου; Καλά; Επειδή κάποιος έγραψε στην Καθημερινή, ή κάποιος άλλος αλλού; Γιατί λογαριάζεις αυτά τα ασήμαντα λόγια; Το σπουδαίο είναι αυτό που λες: ότι τα βιβλία βγήκαν. Θα κάνουν το δρόμο τους. Άσε να περάσει ο καιρός.

Εκεί στο βουνό, είναι ένα παλιό μοναστήρι. Μόνος κάτοικος ένας γέρος μοναχός με τη γερόντισσα του. Όταν ακούει πατήματα, κλειδώνει τη γριά του.Όταν τον καλημερίζεις κάνει τον κουφό, κι ούτε απαντά. Κουρελιάρης και βρώμικος. Περίεργο. Τον ζήλεψα! Εκεί λοιπόν σ’ αυτό το ξεχαρβαλωμένο μοναστήρι, στο μπαλκόνι του, έχει κάνει μία τρύπα κι από εκεί αποπατίζεται. Κάτω οι κοπριές του έχουν σχηματίσει ένα βουναλάκι. Πάνε τα πουλιά και τσιμπολογούν τους σπόρους που δεν έχει χωνέψει ο γέροντας. Το κοίταζα ώρα πολλή. Δε μου έφερε καμιά αηδία. Αηδία μου φέρνει η Αθήνα που σε λίγο θα ζήσω. Έχω κι ένα φόβο για την αγάπη μας όσο κι αν στάθηκε ως τώρα γερή. Εγώ θα μείνω για πάντα κοντά σου. Όσο θα θελήσεις. Αυτά και άλλα ήθελα να σου πω το πρωί, αυτά ήταν τα λόγια αγάπης.

ΣΕΦΕΡΗΣ
Τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα απ’ ό,τι φαίνεται. Έτσι ξαφνικά, και χωρίς κανένα δίκιο οι Ιταλοί άρχισαν μια πολύ δυνατή επίθεση εναντίον μας, που μολονότι περιορίζεται ακόμη σε έναν αγώνα δημοσιογραφικό, δεν ξέρει κανείς που μπορεί να μας οδηγήσει. Ευτυχώς ο Μεταξάς, έχει δείξει μία λαμπρή στάση, ψύχραιμη και αποφασιστική κι έχω τουλάχιστον τούτο το αγαθό: να δουλεύω συμφωνώντας με αυτό που κάνω. Έχω βλέπεις ακόμα το ρομαντισμό να πιστεύω πως, όσο μπορούμε να σώσουμε την τιμή μας, τίποτα δεν είναι ολοκληρωτικά χαμένο. Γεια σου.

ΜΑΡΩ
Προσπαθώ να βρω την ισορροπία μου. Θα τη βρω. Που θα μου πάει; Κράτα κι εσύ όσο μπορείς, καλές μέρες θα ’ρθουν δε γίνεται. Τα γέρικα δέντρα στη χαράδρα, καθώς τα κοίταζα, μου δίδαξαν κάτι σπουδαίο. Σε ασπάζομαι φιλικά.

ΣΕΦΕΡΗΣ
Ανάσανα. Σε στερήθηκα όλο το καλοκαίρι. Κι όταν ήσουν ακόμη κοντά μου δε σε είχα όπως θα το ήθελα. Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέπτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή επάνω μου και όλα τ’ άλλα χάνονται, όπου κι αν βρίσκομαι, ό,τι κι αν κάνω. Είμαι ελεεινά καυλωμένος,και δεν σκέπτομαι τίποτα άλλο παρά πως να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα. και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.

ΜΑΡΩ
Δόξα τω Θεώ! Έρχομαι… φθάνω.

 

(Αληθινος διαλογος)
Θα πουλαγα το κορμι μου για ενα πακετο πατατακια, παγωτο, και ενα κουβα καυτερες φτερουγες...
Φονικο βλεμμα κολλητης... Χυδαια!!!!