Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

αγάπη είναι
το παγωτό που δεν λιώνει στον ήλιο.~

 

Έρως: να κατασπαράξω, να ξοδέψω, να κατασπαραχτώ, να ξοδευτώ
Αγάπη: να εκπληρώσω, να εκπληρωθώ

Ο συνδιασμός θανάτου και αναγέννησης όταν υπάρχουν και τα δύο... μαγεία... Α.

 

ααααχ.....  

 

«Υπάρχει μια πάθηση που λέγεται στατικός έλεγχος. Στη Φυσική ορίζεται ως «εκτροπή σώματος που πέφτει ελεύθερο». Στον έρωτα, το λένε Εξομολόγηση».
~ Μαλβίνα Κάραλη~

 

Τόσα άλλα να το δεχτώ
Αλλά το χιόνι γιατί;
Γιατί να σε θυμίζει;
Είναι μάλλον που λιώνει κι αυτό
και το χάνω ακριβώς μόλις το αγγίξω
Κι αφήνει πάντα αυτή την υγρή αίσθηση στα δάχτυλά μου
Να ψιθυρίζει πως υπήρχε κάτι εκεί,
που για μια στιγμή άντεξε να μείνει, μόνο

Κι ύστερα, χάθηκε
Όπως χάνεσαι κι εσύ
κάθε φορά που ερχόμαστε πιο κοντά
Κάθε φορά που αναπόφευκτα πέφτεις πάνω μου
Κάθε φορά που το χέρι μου απλώνω για να σε πιάσω
να σ’ αγγίξω, να σε ζήσω για λίγο

Γι’ αυτό το λίγο που διαρκείς

 

Σάρκινος λόγος – Γιάννης Ρίτσος (απόσπασμα)

Τί όμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου.
Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω. Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα. Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴν πράξη τοῦ ἔρωτα (…)
Κάτω ἀπὸ τὴν κόκκινη ἀρκούδα ἐρωτευόμαστε ἀπέραντα, πέρα ἀπ᾿ τὸ χρόνο κι ἀπ᾿ τὸ θάνατο πέρα, σὲ μιὰ μοναχικὴ παγκόσμιαν ἕνωση.
Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Ἡ ὀμορφιά σου μὲ τρομάζει. Καὶ σὲ πεινάω.
Καὶ σὲ διψάω. Καὶ σοῦ δέομαι: Κρύψου

 

E.E. CUMMINGS
απόσπασμα...

.. η καλύτερη χειρονομία του μυαλού μου αξίζει λιγότερο απ'το πετάρισμα των βλεφάρων σου που λέει

"είμαστε ο ένας για τον άλλο"

..ύστερα γέλασε, γέρνοντας στα χέρια μου
γιατί η ζωή δεν είναι παράγραφος

κι ο θάνατος νομίζω δεν είναι παρένθεση..

 

Ξερω οτι θα φυγεις, μη μου λες ψεματα.
Μη δινεις υποσχεσεις που ξερεις οτι δε θα
κρατησεις..
Σε παρακαλω μη συμμετεχεις σε ονειρα που ξερουμε οτι θα εγκαταλειψεις..ασε εμενα να ονειρευομαι..
Ξερω οτι θα φυγεις..οτι ηρθες για μια στιγμη, για να παρεις οτι δεν ηταν δικο σου..
Ηξερες οτι θα στο εδινα..ναι στο τελος θα πονεσω, θα πονεσω πολυ..
Θα παρω ολο τον πονο, το δικο μου και αυτον που θα ειχες αν εστω για μια στιγμη με εβλεπες οπως εγω εσενα..
Ετσι ειναι αφου σε αγαπησα ενω ηξερα,
θα πονεσω και οπως ξερω..

 

«Τίποτα δεν συγκρίνεται με τα χέρια σου. Τίποτα με το χρυσοπράσινο των ματιών σου. Το σώμα μου γεμίζει με εσένα μέρες. Είσαι ο καθρέπτης της νύχτας. Η βιολετί λάμψη του φωτός. Η υγρασία της γης. Η φωλιά από τις μασχάλες σου είναι το καταφύγιό μου. Τα δάχτυλά μου αγγίζουν το αίμα σου. Όλη μου η χαρά βρίσκεται στο να νιώθω τη ζωή να αναβλύζει από εσένα και να γεμίζει όλα τα μονοπάτια των νεύρων μου που σου ανήκουν»

Φριντα Καλό προς Ντιεγκο Ριβιερα

 

Ερνεστ Χεμινγουεϊ προς Μαρλεν Ντιτριχ
Δεν μπορώ να σου το εξηγήσω αλλά κάθε φορά που σ αγκαλιάζω νιώθω σαν να εχω επιστρέψει σπίτι μου...

 

Σ αγαπώ γιατί...Δεν υπάρχει απλά γιατί κ πως.Δεν βάζω μετρο στην αγαπη μου. Το φως κ το σκοτάδι μου εσύ.Το γέλιο κ το κλάμα μου εσύ. Υπαρχω οσο υπαρχεις εσυ.Δύναμη και αδυναμία μου...Όλα Εσυ

 

 

Αυτό.