Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Στες Σκάλες


Την άτιμη την σκάλα σαν κατέβαινα,
από την πόρτα έμπαινες, και μια στιγμή
είδα το άγνωστό σου πρόσωπο και με είδες.

Έπειτα κρύφθηκα να μη με ξαναδείς, και συ
πέρασες γρήγορα το πρόσωπό σου κρύβοντας,
και χώθηκες στο άτιμο το σπίτι μέσα
όπου την ηδονή δεν θά ’βρες, καθώς δεν την βρήκα.


Κι όμως τον έρωτα που ήθελες τον είχα να σ’ τον δώσω·
τον έρωτα που ήθελα τα μάτια σου με το ’παν
τα κουρασμένα καί ύποπτα είχες να με τον δώσεις.


Τα σώματά μας αισθανθήκαν και γυρεύονταν·
το αίμα και το δέρμα μας ενόησαν.


Aλλά κρυφθήκαμε κ’ οι δυο μας ταραγμένοι.


K. Καβαφης

 

Εγώ είμαι η αδάμαστη γαζέλα σου,
ο κεραυνός που σχίζει το φως στο στήθος σου
Εγώ είμαι ο άνεμος ο ανήμερος στο βουνό
και η κάψα η πυκνωμένη της φωτιάς του πεύκου.
Εγώ τις νύχτες σου θερμαίνω,
ανάβοντας ηφαίστεια στα δυο μου χέρια,
μουσκεύοντας τα μάτια σου με τον καπνό των κρατήρων μου.
Εγώ ήρθα σε σένα ντυμένη την βροχή και την μνήμη,
γελώντας το γέλιο το αναλοίωτο των χρόνων.
Εγώ ο δρόμος ο ανεξερεύνητος,
το φως που διαλύει τα σκοτάδια.
Εγώ αστέρια αποθέτω ανάμεσα στη σάρκα τη δική σου και δική μου
και σε διατρέχω ολόκληρο,
δρομάκι το δρομάκι,
με την αγάπη μου ανυπόδητη,
και το φόβο μου ανένδυτο.
Εγώ είμαι ένα όνομα που τραγουδά και το ερωτεύεσαι
από την άλλη την πλευρά του φεγγαριού,
είμαι η προέκταση του χαμόγελου και του κορμιού σου όλου.
Εγώ είμαι κάτι που αυξάνει,
κάτι που γελάει και κλαίει.
Εγώ,
που σ’ αγαπώ.


GIOCONDA BELLI

 

Εξακολουθώ να μην πιστεύω
έρχεσαι δίπλα μου
και η νύχτα είναι μια χούφτα
αστεριών και ευθυμίας
δακτύλων γεύσεις ακούω και βλέπω
το πρόσωπό σου το μεγάλο σου διασκελισμό
τα χέρια σου, και ακόμα
ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω
ότι η επιστροφή σου έχει πολλά
να κάνει με σένα και με μένα
και για ξόρκι το λέω
και για τις αμφιβολίες το τραγουδώ
κανείς ποτέ δεν θα σε αντικαταστήσει
και τα πιο ασήμαντα πράγματα
αλλάζουν σε θεμελιώδεις
επειδή γυρνάς στο σπίτι
ωστόσο εξακολουθώ να
αμφιβάλλω σε αυτήν την τύχη
γιατί ο ουρανός σε έχει
μου φαίνεται φαντασία.
Αλλά έρχεσαι και είναι σίγουρο
και έρχεσαι με το βλέμμα σου
και γι’ αυτό η άφιξή σου
κάνει μαγικό το μέλλον
ακόμη και αν δεν είναι πάντα κατανοητές
οι ενοχές μου και οι καταστροφές μου
αλλά ξέρω ότι στα χέρια σου
ο κόσμος έχει νόημα
και αν φιλήσω με τόλμη
και το μυστήριο των χειλιών σου
δεν θα υπάρχουν αμφιβολίες ή άσχημες γεύσεις
θα σ 'αγαπώ περισσότερο ακόμη.

Μάριο Μπενεδέτι

 

ΣΩΣΕ ΜΕ

Ο έρωτας σου με σκοτώνει.
Λίγο λίγο χάνομαι.
Με στόμα μέλισσας με αφανίζει,
με υπνωτίζει και με εκτελεί.
Το πρωί έκλαιγα στο μπάνιο.
Βίασα ένα χαμόγελο
και πέθανα από υπερβολική δόση ζωής,
δίπλα στον νιπτήρα σου.
Έχω σηκώσει ένα κάστρο
φτιαγμένο από σκέψεις ανθρώπων τρελών και μελάνια.
Είμαι μαύρη βασίλισσα.
Πυρίτιδα εσύ.
Κι όταν γίνεσαι βεγγαλικός,
το μέσα μου λιώνει στο άνισο φως.
Βίαιος φόβος με ποτίζει.
Γίνει τοίχος στον δρόμο μου.
Σώσε με.
Να πέσω πάνω σου να με ρουφήξεις.
Να στάξουμε σαν μέταλλα.
Να γίνουμε ένα κράμα.
Να μπει ένα τέρμα σ' αυτήν την φυγή.
Η δύναμή μου, μου στέρησε δε μου 'δωσε.
Δες την φθορά μου και αγάπα την.
Είναι αντρειοσύνη να αγαπάς ρωγμές.
Να χωράνε στην καρδιά σου τα παράταιρα.
Νιώθω κουρασμένη.
Θέλω να ξαπλώσω.
Έλα κάθισε δίπλα μου.
Κι αν δεν ξυπνήσω, μη με φιλήσεις.

ΤΚ

 

Η καρδιά σου χτυπάει τρελά.
Τα μάτια του σε πάνε σε ταξίδια μαγικά.
Η φωνή του οδηγός σου.
Το γέλιο του η μουσική σου.
Ο εαυτός σου δικός του.
Το μυαλο σου στην μορφή του.
Ερωτας?Αγάπη?
Συναισθήματα θα πω εγώ.
Όμορφα,έντονα,αληθινα.

Αφήνεσαι.Τα ζεις.Ονειρεύεσαι.
Σχεδιάζεις.Χαμογελάς.Ξανα.

Πάμε.Μαζί.Μονο μαζί.

 

Κάτι μέσα μου προσπαθεί
να με πάει στην πραγματικότητα.
Αποξεχνιέμαι.

Είμαι αυτό που δεν ήθελα.

Κλείνω την πόρτα
και πάω να συμμαζέψω,
τα αποφόρια της ψυχής μου.

Το σκοτάδι παραμονεύει
να μοιραστεί το θάνατο.

Το θύμα, ο θύτης, ο δικαστής
να μιλάνε το άσκεφτο.

Μια ερημιά,
γιατί η εργασία του μπαλώματος
των πεταμένων κομματιών της ψυχής
εκτός των άλλων, είναι μοναχική.

Σαν να 'μαι μια άλλη θα φύγω.
Σαν να μην είμαι αυτή,
που γνώρισε την δεσποτική εύνοια
του καιρού δίπλα στην θάλασσα.

Θα κατευνάσω τον πανικό μου.
θα διαρρήξω τους τρόμους μου.
Την μακρινή απόσταση των λέξεων
και των χειρονομιών
στα σκοτεινά της ψυχής,
θα την καταχωνιάσω.

Και τα αμίλητα που δεν μιλάνε
θα τα αποθέσω στην αμπώτιδα
να τα σβήσει η πλημμυρίδα.

Έτσι
θα σε αθωώσω ερειπωμένη σκάλα.

Ανάμεσα
στην νύχτα και στο παράθυρο
θα πενθήσω τα λόγια που δεν μιλιούνται
και τις χειρονομίες που δεν αγγίζονται.

Έτσι
θα με αθωώσω κεραυνέ της ανάμνησης
αιώνια απουσία.

Στέλλα Βρακά

 

Μυρτιώτισσα για τον Γρηγόρη Ξενόπουλο...

Έρωτας τάχα νά’ ν’ αυτό
που έτσι με κάνει να ποθώ
τη συντροφιά σου,
που σα βραδιάζει, τριγυρνώ
τα φωτισμένα για να ιδώ
παράθυρά σου;

Έρωτας νά’ ναι η σιωπή
που όταν σε βλέπω, μου το κλει
σφιχτά το στόμα,
που κι όταν μείνω μοναχή,
στέκω βουβή κι εκστατική
ώρες ακόμα;

Έρωτας νά’ ναι ή συφορά,
με κάποιου αγγέλου τα φτερά
που έχει φορέσει,
κι έρχετ’ ακόμη μια φορά
με τέτοια δώρα τρυφερά
να με πλανέσει;

Μα ό,τι και νά’ ναι, το ποθώ,
και καλώς νά’ ρθει το κακό
που είν’ από σένα˙
θα γίνει υπέρτατο αγαθό,
στα πόδια σου αν θα σωριαστώ
τ’ αγαπημένα...
.
Μυρτιώτισσα, “Έρωτας Τάχα”...

 

 

Παιχνίδι ο έρωτας,
κι αν χάσω
δε θα λυπηθώ
άλογα και πύργους.

Στη μέση της σκακιέρας,
θα σταθώ ορθή
ξέροντας πια καλά
πως το νόημα κάθε παρτίδας
είναι
η γοητεία της κατάκτησης...

Ιόλη

 

I've waited here
Between the light and the rain
Hiding in the cracks in the walls
Trying to break my fall
As I lose you again

And you're gone
As though love never came
As though love turns and leaves me here again
I've waited here
Holding on to pieces of the past
But nothing, nothing makes sense any more
I can't seem to push us back together
I thought we'd be forever
But you're gone

As though love never came
As though love turns and leaves me here again
As though love never came
I guess love always leaves me here
You leave me here

But I run from the shadow
The darkness always hides behinds the sun
I'm still holding on
In silence and the emptiness
The darkness seems to leave when you're gone
But I'm still holding on
But I'm still holding on

As though love never came
As though love turns and leaves me here again

As though love never came
As though love turns and leaves me here
You leave me here


ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ 5 ΛΕΠΤΑ......

 

Ποσα καρφια πατησες με γυμνα ποδια για εμενα;
Ποσες φορες εβαλες τα χερια σου στη φωτια, να καουν για να μη με αρνηθεις;
Ποσες φορες μου εδωσες το αιμα σου ενω εγω αιμοραγουσα;
Μην απαντησεις..καμμια ειναι η απαντηση..
Τωρα σκεψου..ποσες φορες μου ειπες οτι μ'αγαπας; Οτι χανεσαι για'μενα; Η απαντηση ειναι πολλες..
Αληθεια το πιστευεις;

 

είσαι το εγώ μου..
εκείνος ο καταραμένος αντικατοπτρισμός στο καθρέφτη μου..
μα κάθε φορά που περνάω τις κραυγές μου σ εσένα γίνεσαι κομμάτια..
και τότε χιλιάδες ζευγάρια μάτια μου χαμογελούν..
κι εγώ κλαίω γοερά ανάμεσα στα γέλια μου..
γιατί μ αγαπάς με όλο σου το μίσος..
m_d