Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Έλα

Θα 'ρθεις;
Μας περιμένει η παραλία,
η ξεχασμένη υποταγή της αγάπης
μας καρτερεί.
Το φως
αφουγκράζεται την άφιξή σου
για ν' αλωνίσει στο παντού.

Σε γύρεψα σε παράξενα μέρη
εκεί που μισοτελειωμένη ήταν
η ελπίδα.
Πότε σε μια συναυλία
που τέλειωνε,
πότε σε έρημα μαγαζιά
δίχως ποίηση και δίχως θύελλα.

Κοιμήθηκα,
μήπως κι ονειρευτώ τον ερχομό σου.
Γελούσανε τα χέρια μου
σ' αυτό που δεν ήξεραν
το μέσα μιας αγκαλιάς.
Τότε ήταν που έμαθα να χορεύω.

Θα 'ρθεις να με σκεπάσεις;
Ξεπαγιάζω από σκοτάδι
μισή στην θάλασσα
μισή στο πολυθόρυβο ακατανόητο.

Έλα
για να πάψω να φιλιέμαι
με την φωτογραφία σου.

στέλλα βρακά

 

Μην κοιμηθείς ακόμα. Μην κλείνεις
τα μάτια σου τόσο νωρίς κι από τον
κόσμο σου μια ώρα αρχίτερα με σπρώχνεις.
Ξέρεις πόσες νύχτες ξόδεψα να σε περιμένω
κάτω από αυτό το ταβάνι
που απόψε και τους δυο μας σκεπάζει και παράλογα
μας κρύβει από το φώς των αστεριών και το φεγγάρι;

Το φεγγάρι - που πολύ θα χαιρόταν να μ’ έβλεπε μαζί σου.
Σαν κουρασμένο μου φάνηκε την τελευταία φορά˙
χρόνια και χρόνια εκεί επάνω κρεμασμένο να προσπαθεί μάταια
να φωτίσει τόση γκρεμισμένη ανθρωπότητα με τέτοια δύστροπη ψυχή.

Ξέρεις πόσο αβάσταχτα γίνονται όλα εδώ μέσα όταν λείπεις;
Τίποτα δεν είναι αγαπημένα ίδιο.
Τη δυσκολία να υπάρχω μόνος μου με πράγματα που άγγιξες την ξέρεις;

— Φίλιππος Άγγελής

 

Αλάτι

Εκείνη την βδομάδα
έψαχνα αφορμή να σε αγγίξω
Ξανα και ξανα να βουτήξω μεσα σου
απότομα
ή απαλά με ενα μακροβούτι
Να φτάσω μεχρι τον πάτο
να μην εχει άλλο βάθος
Προσπαθούσα να ανοίξω τρύπες στην πλάτη σου
στα χερια σου
στο κεφάλι σου
Και ποιος δεν θα το έλεγε φετίχ
Ποιος δεν θα μπέρδευε την διαστροφή
στην προσπάθεια μου να σε φτάσω

Απο στεριά, απο θάλασσα
τραπέζια, ξαπλώστρες, χώμα
κάθε είδους χαλίκι και άμμο
Σε ηθελα και έτρεμα
και έτρεμε ο καθε τυχαίος
που δεν καταλαβαίνει
την σιωπή της επιθυμίας
Ετσι που περνούσα τα δάχτυλα μου στα μαλλιά σου
και έμενα να κοιτάω
τις τούφες που δεν ηρέμησε η θάλασσα
και πήρε χρόνο να καταλάβω
Πως σιγα σιγα
προσπαθούσα να σε τυλιξω και να σε πνίξω
τρέμοντας ακόμα την στιγμή που θα έφευγες

 

Βαδίζει μες στην ομορφιά, όπως η νύχτα
στον ανέφελο ουρανό που φωτίζεται από τα άστρα
στο βλέμμα και στην μορφή της φοράει
ό,τι πιο υπέροχο, λαμπερό και σκοτεινό
διυλισμένο στο απαλό φως,
που ο παράδεισος δεν επιτρέπει στην αυθάδικη την ημέρα

Μία λιγότερη αχτίδα, μια περισσότερη σκιά,
την ανείπωτη της χάρη θα χαλούσαν,
εκείνη που κυματίζει σε κάθε πλεξούδα
ή που φωτίζει απαλά το πρόσωπο της
εκεί που οι σκέψεις της εκφράζονται με τόση γλύκα
πόσο αγνός, πόσο αγαπημένος είναι ο τόπος που κατοικούν

Σε αυτό εδώ το μάγουλο, πάνω από αυτό το φρύδι
ήρεμα κι απαλά, αλλά τόσο εκφραστικά,
τα χαμόγελα που νικούν, τα χρώματα που αστράφτουν
που εξιστορούν ημέρες με τόση καλοσύνη
τον νου που βρίσκεται σε ηρεμία με όλα αυτά
μια καρδιά με τόσο αθώα αγάπη…

Λόρδος Βύρων
 

 

Όταν είσαι ερωτευμένος.... ότι κάνει κι ότι λέει είναι απλά τέλειο...
Όταν αγαπάς ξέρεις ότι δεν είναι όλα άσπρα, ξέρεις ότι υπάρχουν μαύρες στιγμές, γκρι στιγμές ...
Αλλά ξέρεις ότι αυτός είναι ο άνθρωπος που αγαπάς και ξαφνικά όλα γίνονται άσπρα.
All you need is ... love

 

View attachment 102968

 

..σε ξεχώρισα
σε μια φωτογραφία
που δεν χαμογελουσες και πολυ
σε μια λοξη ματια που σου ‘ριξα
για να μην αντιληφθείς τι βλέπω οταν σε κοιτάω
σε τρεις σειρές που έγραψες για κάποιους που μαλλον εχουν σημασία
γιατί το φως σου μου θύμισε σκοτάδι
και γω σε έντυσα με χίλια χρώματα
και έγραψα χίλια ποιήματα
για τους χίλιους λόγους
που δεν εισαι σαν τους άλλους..