Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως
ένα τοις εκατό αποτελείται από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να ’ναι το τελευταίο.»

Κ. Δημουλά.

 

Μου αρέσει το σώμα μου όταν είναι με το σώμα
σου. Τόσο που είναι φρέσκο αυτό το πράγμα.
Μύες καλύτεροι, νευρώνες περισσότεροι.
Μου αρέσει το σώμα σου. Μου αρέσει αυτό που κάνει,
μου αρέσουν τα πώς του. Μου αρέσει απ' το σώμα σου να νιώθω τη σπονδυλική στήλη
και κόκαλα, και την τρεμουλιαστή
κρουστο-απαλότητά του και που εγώ θα το
ξανά και ξανά και ξανά
φιλήσω, μου αρέσει να φιλώ αυτό κι εκείνο σου,
μου αρέσει, αργά να χαϊδεύω το, χνούδι φουντωτό το
γουνάκι ηλεκτρισμένο σου, και τι-ν'-αυτό που βγαίνει
από τη χωρισμένη σάρκα ... Και μάτια μεγάλα ερωτο-ψίχουλα,
και ίσως μου αρέσει το ρίγος
του από κάτω μου εσύ τόσο, που, αλήθεια, φρέσκο πόσο.


E. E. Cummings.

 

Περαστικους μας είπαν...
Μα ξέχασαν...
Κάποιοι αιώνια θα μείνουν να φρουρούν
της στιγμής την αγκαλιά...
Αυτοί που αγαπήθηκαν πολύ ... θα μείνουν.
Εγώ στο λέω...
Ποιήτρια με είπαν...
Μα εγω άνθρωπο με λέω.
Που λέξεις κυνηγω
και ποίηση γεννώ,
ότι αγαπώ να το τιμώ...

Giota Athens

 

Καθε γυναικα, οσο σκληρη και αν ειναι, αξιζει και ποθει να ειναι το κοριτσακι καποιου....

Καληνυχτα.....

 

Μια γάτα έρχεται απ' την πόρτα της βεράντας και τρίβεται στα πόδια μου να την ταΐσω.
Αρπάζει το κρέας που της ρίχνω, μα όταν σκύψω για να τη χαϊδέψω, τραβιέται πίσω και μου βγάζει νύχια. Παράξενο· τα πόδια μου τα εμπιστεύεται, μόνο τα χέρια μου φοβάται.
Μα ίσως να 'ναι σοφή: από τα πόδια, το πολύ να φάει κλοτσιά, ενώ τα χέρια μπορεί και να την πνίξουν.
Άγρια γάτα· τάχα δεν ξέρει από χάδια, ή μήπως ξέρει και γι' αυτό τραβιέται;

Κι εγώ λάτρεψα πόδια, κι εφαγα κλοτσιές· χάιδεψα χέρια, έφαγα ξύλο.
Μα τη σοφία της γάτας δε μπόρεσα ακόμα να την καταλάβω.

Ντίνος Χριστιανόπουλος

 

Ανάσες

Μερικές φορές μου αρέσει
να συγχρονίζω τις ανάσες
μας όταν ξαπλώνουμε
το βράδυ.
Με κάνει να νιώθω πιο κοντά
σου απ’ότι ήδη είμαι.

Άλλες φορές πάλι,
περιμένω ώσπου οι ανάσες μας
να γίνουν όπως οι γωνίες
στην γεωμετρία, συμπληρωματικές.
Με κάνει να αισθάνομαι όπως
όταν θέλω να πω κάτι
και με προλαβαίνεις εσύ.

Ανώνυμο

 

 

«Ποτέ δε φανταζόμουν πως θα μπορούσα ν’ αγαπήσω έτσι. Μου είναι αδύνατο να σου εξηγήσω τι είναι αυτό το τρομερά δυνατό και ζωντανό πράγμα που κρατώ μέσα στην ψυχή μου και μέσα στη σάρκα μου. Είμαι κάποτε σαν τρελός από τον πόνο και αισθάνομαι πως όλοι οι άλλοι μου δρόμοι έξω απ αυτόν τον πόνο, είναι κομμένοι. Πως μόνο απ΄ αυτόν μπορώ πια να περάσω.» «Καληνύχτα, αγάπη, έλα στον ύπνο μου. Ποτέ δεν έρχεσαι στον ύπνο μου. Σε συλλογίζομαι τόσο πολύ τη μέρα.»
...........
Όλο μου το σώμα πονεί από επιθυμία. Σκέφτομαι πως μπορεί να σε κρατήσω γυμνή απάνω μου και όλα τα άλλα χάνουνται, όπου και να βρίσκομαι, ό, τι και να κάνω. Είναι αστείο κάποτε να βλέπω τον εαυτό μου σαν ένα υπνοβάτη ή σαν ένα τυφλό που σε ψάχνει με τις παλάμες απλωμένες και με τα μάτια κλειστά. Είμαι ελεεινά καυλωμένος, χρυσό, και δε σκέπτομαι τίποτε άλλο παρά πως να σε γαμήσω ατέλειωτα μια ολόκληρη νύχτα. Και δεν μπορώ να σου γράψω αλλιώς.

[επιστολες του Σεφέρη στη Μάρω του]

 

Εσύ

Αν σε πω γκόμενα θα σ’ αφανίσω
Αν σε πω αγάπη μου θ’ αφανιστώ
Ηλεκτρικό πουλί στα χείλη της αβύσσου
Δάσος πυκνό που το περνάω σφυρίζοντας.

Αντώνης ΦΩΣΤΙΕΡΗΣ

 

Ύμνος στην Αγάπη
Απόστολος Παύλος, Α’ Επιστολή Προς Κορινθίους, κεφάλαιο 13.
Μουσική: Zbigniew Preisner


ἐὰν ταῖς γλώσσαις τῶν ἀνθρώπων λαλῶ καὶ τῶν ἀγγέλων, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, γέγονα χαλκὸς ἠχῶν ἢ κύμβαλον ἀλαλάζον.
καὶ ἐὰν ἔχω προφητείαν καὶ εἰδῶ τὰ μυστήρια πάντα ὥστε ὄρη μεθιστάναι, ἀγάπην δὲ μὴ ἔχω, οὐθέν εἰμι.
ἡ ἀγάπη μακροθυμεῖ, χρηστεύεται, ἡ ἀγάπη οὐ ζηλοῖ, οὐ περπερεύεται, οὐ φυσιοῦται.
πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ἐλπίζει, πάντα ὑπομένει.
ἡ ἀγάπη οὐδέποτε πίπτει· εἴτε δὲ προφητεῖαι, καταργηθήσονται· εἴτε γλῶσσαι, παύσονται· εἴτε γνῶσις, καταργηθήσεται.
νυνὶ δὲ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.


Και αν ξέρω να μιλώ (όλες) τις γλώσσες των ανθρώπων και των αγγέλων, αλλά δεν έχω αγάπη, τότε έγινα σαν (ένας άψυχος) χαλκός που βουίζει ή σαν κύμβαλο που ξεκουφαίνει με τους κρότους του.
Και αν έχω το χάρισμα της προφητείας και γνωρίζω όλα τα μυστήρια, ώστε να μετακινώ ακόμη και τα βουνά, αλλά δεν έχω αγάπη, δεν είμαι τίποτα.
Η αγάπη είναι μακρόθυμη, είναι ευεργετική και ωφέλιμη, η αγάπη δεν είναι ζηλότυπη, δεν ξιπάζεται, δεν επαίρεται.
Όλα τα ανέχεται, όλα τα πιστεύει, για όλα ελπίζει, όλα τα υπομένει.
Η αγάπη δεν παύει ποτέ να υπάρχει. Οι προφητείες, κάποτε θα καταργηθούν. Οι γλώσσες, κάποτε θα σιγήσουν. Η γνώση, και αυτή θα καταργηθεί.
Τώρα πια μας απομένουν η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη, αυτά τα τρία. Και μέγιστο αυτών η αγάπη.