Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Άλλος κανείς δε
θα το καταλάβει.
Μόνο εσύ θα ξέρεις,
πως αυτή η μικρή
τελεία
στην άκρη της λέξης
είναι το φιλί μου
που αιωρείται
πάνω απ' το σώμα σου.

Ελένη Μαυρογονάτου
 

 

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Η ίδια αγκαλιά μπορεί να γίνει φυλακή και λύτρωση.
Η ίδια αγκαλιά μπορεί να σε γιατρέψει και να σε κομματιάσει.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Ζωή και θάνατος από τον ίδιο άνθρωπο.
Μαζί, για πάντα και ποτέ ξανά μέσα σε μια ανάσα.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Την ζητάς, παρακαλάς για να την νιώσεις και μέσα της μπορείς να χαθείς,
να κρυφτείς, να κλείσεις χίλια μυστικά και να κλειστείς από άλλα χίλια.
Κι αν στην στερήσουν; Αν στην στερήσουν νιώθεις γυμνός. Κρυώνεις.
Κοιτάς γύρω σου και ξέρεις πως είσαι μόνος.
Εσύ και όλοι. Εσύ και κανένας. Εσύ. Μόνος.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Μέσα της θα πεις τ’ ανείπωτα.
Μέσα της θα αφεθείς μόνο όταν θα έχεις εμπιστευτεί ολοκληρωτικά κι απόλυτα.
Μέσα της θα αναστηθείς από κάθε μαχαιριά που σε σκότωσε.
Μέσα της θα δώσεις την ευκαιρία στον άλλο να σου μπίξει ξανά το μαχαίρι.
Πιο βαθιά αυτή τη φορά.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Ολόκληρη συμφωνία χωρίς να πεις ούτε μια λέξη.
Ολόκληρη ζωή χωρίς να περάσει ούτε μια στιγμή.
Μην την υποτιμάς την αγκαλιά.
Μην την χαραμίζεις μα μην την αρνείσαι κι όλας.
Μην την κάνεις «τρόπαιο» για τα χατίρια που σου έγιναν.
Μην την κάνεις «τιμωρία» για εκείνα που σου αρνήθηκαν.
Έχει εντιμότητα και ειλικρίνεια η αγκαλιά
ακριβώς επειδή δεν μπορείς να παρέμβεις σε αυτό που κάνεις τον άλλον να νιώσει μέσα της.
Έχει ντομπροσύνη και ευθύτητα.
Δεν θα σε κρατήσει χωρίς να το θέλει πραγματικά.
Δεν θα μείνεις χωρίς να το θελήσεις απόλυτα.
Δεν θα σου πει τίποτα αν δεν την έχεις εμπιστευτεί.

Παράξενο πράγμα η αγκαλιά σου λέω.
Μπόρεσε και μου πε όσα εσύ τόσο καιρό φοβάσαι.
Μπόρεσε και μου ομολόγησε όσα εσύ τόσο καιρό νόμιζες πως κρύβεις.
Κι εγώ, εγώ λίγο ακόμα σου ζήτησα πάλι.
Λίγη ακόμα αγκαλιά.
Λίγη ακόμα από την ασφάλειά σου.
Λίγη ακόμα αγάπη, λίγη ακόμα εμπιστοσύνη, λίγη ακόμα αλήθεια.
Λίγη ακόμα προδοσία.

Σοφία Παπαηλιάδου

 

 

View attachment 129006

 

Μετά σου το παν, νομίζω, προσηνές με μειδιά,
στον καθρέπτη των ματιών σου την χαράν αντανακλά.
Στάσου, φως μου, και ακόμη δεν σε είπα τα μισά
απ’ εκείνα που πιέζουν την ερώσαν μου καρδιά
και στα χείλη μου ορμούνε με μια μόνη σου ματιά.
Μη με ομιλής αν θέλης, μη με πης γοητευτικά
λόγια αγάπης και λατρείας. Φθάνει να ’σαι εδώ κοντά,
να σε λέγω πως σε θέλω, να σ’ εγγίζω, την δροσιά
του πρωιού που αναπνέεις ν’ αναπνέω· κι αν και αυτά
υπερβολικά τα βρίσκης, να σε βλέπω μοναχά!


Κ.Π. Καβάφης, Έπος καρδίας.

 

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ
όταν μια μέρα θα με χάσης
μη με ζητάς στα γκρίζα σύννεφα
καθώς θα πέφτει η βροχή
και θα σκορπάνε στους ανέμους
τα κίτρινα του φθινοπώρου φύλλα.
Μήτε στο φως του φεγγαριού
τις ανοιξιάτικες βραδυές.
Και του χειμώνα
τις σταχτιές νυχτιές
μη με ζητάς
μέσα στις φλόγες του τζακιού.
Στις κατοικίες των πεθαμένων
τα καλοκαίρια
μη με γυρέψης άδικα.
Αν με θελήσης
θα με βρης
μεσ' στων παιδιών μου την πνοή
και μεσ' στις λίμνες των ματιών τους.

Μίμη Φωτόπουλου

υ.γ.: http://www.24grammata.com/wp-conten...otopulos-imitonia-bulukia-24grammata.com_.pdf

 

Γέρνεις πάνω μου γέρνεις
φως ξετυλιγμένο ουράνιο.

Σαστίζουν οι παλιοί λεκέδες
στο φόρεμά μου.

Τα χρώματά σου ταράζουν
τον καθρέφτη μου.

Επιτηρούν τα δάκρυά μου
το δωμάτιο.

Γέρνεις πάνω μου γέρνεις
ποιητή των νοημάτων.

Κάτι σαν έκπληξη
με πάει σ' απάτητα νερά
με οδηγεί σ' άλλο δωμάτιο.

Γεμίζει απ' τις λέξεις σου
το φόρεμά μου.

Μείνε να ανασαίνω το φως
σαν μ' ονομάζεις: Ζωή.

~στέλλα βρακά~

 

 

Ποιος τολμά να μιλάει για αληθινή αγάπη;
Όταν αυτή δεν θα πρέπει να περιέχει πότε και για κανένα λόγο ίχνος κριτικής;!!!
Δαλάι Λάμα

"If I showed you my flaws... If I couldn't be strong...
Tell me honestly, would you still love me the same?"

 

 
Ελένη Μαυρογονάτου