Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

"Το σπίτι του Θανάτου" Ρουθ Ρεντελ
Υ.γ. όχι δεν είναι σαχλο ερωτικό βλάκα στη διπλανή ξαπλώστρα!

 

Για το “αγαπώ” σου… Αν αγαπάς, μην χτίσεις φυλακή για να το κρατάς.
Αν σε αγαπάει, στη φωλιά του πάντα θα γυρεύει να ξενυχτάει.
Αν αγαπάς, μείνε απλά να το αγαπάς.
Αν σε αγαπάει, δεν χρειάζεται κάτι άλλο δίπλα σου για να το κρατάει.
Αν αγαπάς, έχε πίστη και υπομονή σε ότι γνώρισες και αγαπάς.
Αν σε αγαπάει, θα έχει πίστη και υπομονή για τη διαδρομή που μαζί σου τραβάει.
Αν αγαπάς, μην προσδοκάς.
Αν σε αγαπάει, έτσι και αλλιώς στον Παράδεισο θα σε πάει.
Αν αγαπάς, κάνε το να νιώσει τυχερό για την αγάπη που του σκορπάς.
Αν σε αγαπάει, με την αγάπη του για πάντα θα σε ευγνωμονάει.  

 

Tότε η Αλμήτρα είπε: Μίλησε μας για την Αγάπη.

Κι εκείνος, ύψωσε το κεφάλι του κι αντίκρισε το λαό κι απλώθηκε βαθιά ησυχία.

Και με φωνή μεγάλη είπε:

Όταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την, Μόλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της σε αγκαλιάσουν, παραδώσου, μόλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο ανάμεσα στις φτερούγες της μπορεί να σε πληγώσει.

Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την, μ' όλο που η φωνή της μπορεί να διασκορπίσει τα όνειρά σου σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.

Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει, έτσι και θα σε σταυρώσει. Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου, είναι και για το κλάδεμά σου.

Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,

Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.

Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.

Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.

Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει από τα φλούδια σου.

Σε αλέθει για να σε λευκάνει.

Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.

Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη για να μπορέσεις να γνωρίσεις τα μυστικά της καρδιάς σου και με τη γνώση αυτή να γίνεις κομμάτι της καρδιάς της ζωής.

Αλλά αν από το φόβο σου, γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης και την ευχαρίστηση της αγάπης,

Τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα να σκεπάσεις τη γύμνια σου και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης. Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.

Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της. Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη..

Χαλίλ Γκιμπράν
Ο Προφήτης

 

Διόλου άσχετο η αγάπη είναι αγάπη και όταν πηγάζει από τον άνθρωπο διαχέεται προς όλους και όλα απλά αλλάζει ο τρόπος έκφρασης της ανάλογα με το υποκείμενο εκδήλωση της  

 

“Υπάρχει πάντα ένα όνειρο που γερνάει.” Louis Aragon

Εχει έρθει η ώρα, ας μην είμαστε εγωιστές.
Τα αγαπάμε, θέλουμε πάντα να είναι μαζί μας, μεγαλώσαμε με αυτά. Τ
ο τελευταίο ωστόσο είναι και το άσχημο, πως μεγαλώσαμε.
Μέχρι πότε μπορούν να ονειρεύονται οι άνθρωποι; Μήπως μετά από κάποια ηλικία, απλά λογχίζουμε ανεμόμυλους;
Ο καιρός ήρθε λοιπόν, για να βγάλουμε τα όνειρα μας από την μηχανική υποστήριξη. Είναι μια ψευδαίσθηση η ύπαρξη τους.
Η μόνη μας επικοινωνία πια μαζί τους είναι κάποιες ώρες τα βράδια πριν κοιμηθούμε, ψάχνοντας ατέλειες στο ταβάνι μας.
Δεν μας ακούνε όμως πλέον.
Πεθαίνουν άραγε τα όνειρα;
Κι αν πεθαίνουν, τι γίνεται μετά;
Έχουν ψυχή τα όνειρα;
Μήπως έχουν και αυτή μετά μπαίνει σε κάποιο καλοκαιρινό βραδυνό αεράκι που παιχνιδίζει με τις κουρτίνες μας την ώρα που θα ξυπνήσουμε με το στόμα στεγνό, ψάχνοντας στα τυφλά το ποτήρι με το νερό στο κομοδίνο;
Εξάλλου πάντα ήταν άδολα, δεν έβλαπταν κανέναν. Δεν είχαν σκοπό να βλάψουν κάποιον.
Ή μηπως επιστρέφουν σαν θυμωμένες θάλασσες που σκάνε στα βράχια το καταχείμωνο;
Προδωμένα, επιστρέφουν με μανία.
Δεν θέλουν να ακούσουν δικαιολογίες, δεν θέλουν κανέναν κοντά τους.
Μήπως απλά πάνε κάπου, για να συναντήσουν άλλα όνειρα;
Να τραγουδήσουν, να γελάσουν και να ερωτευθούν;
Τα όνειρα που φεύγουν, οι άλλοι μας εαυτοί.
Εαυτοί που τόσο θέλαμε να γνωρίσουμε αλλά δεν μπορέσαμε.
Οι καλύτερες εκδοχές μας.
Και τώρα τι θα κάνεις;
Η επιμονή σου, η υπομονή σου, η αφοσίωσή σου, η δύναμη σου, οι ορμές σου, ο ενθουσιασμός σου. Εξαρτήματα του όπλου σου με το οποίο ξεκίνησες την περιπλάνησή σου.
Η κάννη όμως σκούριασε, το όπλο πάλιωσε...
Το πιο πιθανόν είναι αν το χρειαστείς την δουλεια του να μην την κάνει, ή να σου σκάσει στα χέρια σε στιγμή που δεν θα περιμένεις.
Λύσε το όπλο σου, θάψε τα εξαρτήματα χωριστά.
Αποχαιρέτησε τα όνειρα σου, σεμνά και με ακεραιότητα. Όπως σεμνά ήταν και αυτά...
Ελένη Φωτάκη

 

Είναι τέλειο..

 

Μίλα μου γι΄ αγάπη
Στίχοι: Νίκος Ζιώγαλας
Μουσική: Νίκος Ζιώγαλας
1η ερμηνεία: Νίκος Ζιώγαλας


Τώρα ξαναγυρνώ τη ζωή να βρω,
πιο πολλές χαρές ή λύπες μακρινές,
ακούω γύρω μου για μίσος να μιλούν
μα δε με ξεγελούν.

Μίλα μου γι’ αγάπη, μίλα μου γι’ αγάπη,
μίλα μου γι’ αγάπη.

Ζω με υπερβολές, τα εμπόδια σωρός,
θέλεις να `μαι έτσι, θέλεις να `μαι αλλιώς,
μα ό,τι αισθανθώ να ξέρεις θα στο πω
δε θα σου κρυφτώ.

Θα σου μιλώ γι’ αγάπη, μίλα μου γι’ αγάπη,
μίλα μου γι’ αγάπη, στην αγκαλιά σου κράτα με σφιχτά.

Στο δρόμο περπατώ, το βλέπω το κακό,
αν δεν αλλάξει ο κόσμος μαζί του θα χαθώ,
οι μάσκες αν θα μπουν όλοι γλυκά γελούν,
γι’ αγάπη, ακούς, μιλούν.

Όλοι μιλούν γι’ αγάπη, μίλα μου γι’ αγάπη,
μίλα μου γι’ αγάπη.

Μίλα μου γι’ αγάπη, μίλα μου γι’ αγάπη,
μίλα μου γι’ αγάπη, μίλα μου γι’ αγάπη.

 

Μύθος από το μυθεύω =διηγούμαι.
Είναι αληθινές ιστορίες οι μύθοι και μύηση και αλλο αν στις μέρες μας η λέξη αυτή ερμηνεύεται αλλοιως.

 

My darling, my dying, my light, my sight, my night my whole day long. - Velimir Khlebnikov
 

 

- Σκέφτηκα να φύγω.
- Πιστεύεις ότι θα έλυνες το πρόβλημα;
- Δεν θα χρειαζόταν να προσπαθώ να μετρήσω κάτι, το οποίο δεν θα μου παρουσιαζόταν συνέχεια μπροστά μου.
- Και γιατί δεν το έκανες;
- Μάταιος κόπος.
Πάλι εδώ θα ήμουν.
Κολλημένος στο να μετράω το ‘άδειο’.
Να το μάθω καλά.
Να το πονέσω και να με πονέσει, όσο αντέχει και αντέχω.
Να το κατακτήσω.
Να γίνει κτήμα μου.
Και μετά, να το γεμίσω.
Με μένα, με σένα.
Με μας.
Αλλά, κουράστηκα.
Μου είναι πια βαρύ φορτίο.
Αβάσταχτο.
- Χωράμε στο ‘άδειο’;
- Αν το φτιάξουμε στα μέτρα μας, χωράμε.
Και τότε, δεν θα είναι ‘άδειο’.
Θα έχει εμάς.
Θα είμαστε εμείς.
Οντότητες.
Ψυχές.
Ανάσες.
Ζωές.
- Παλμοί καρδιάς.
- Έντονοι.
- Δικοί μας.
- Δικοί μας.
- Είδες που δεν είναι αβάσταχτο.
- Είδες που δεν το έχεις μετρήσει ποτέ;
- Ούτε εσύ ήξερες πριν το κάνεις.
- Αναγκάστηκα...Και έμαθα.
- Εγώ δεν θα αναγκαστώ...Θέλω.
- Δεν σου ‘πρέπει’...Δεν σου αξίζει.
- Δικό μου θέμα.
Εσύ να νοιαστείς μόνο για την εκμάθηση.
- Είναι και δικό μου θέμα.Με αφορά.Με αφοράς.
- Το ξέρω...Και μ’ αρέσει.
- Θα αντέξεις;
- Αν μείνεις κοντά μου.
- Θα μείνω.
- Θα αντέξω........

ΤΟ "ΑΔΕΙΟ" ΘΕΛΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΥΟ ΝΑ ΓΕΜΙΣΕΙ...   *για σένα... ξέρεις...

 

Η ευαισθησία είναι το πιο δυνατό αίσθημα....
Πολλές φορές δεν κοιμάσαι απο αυτό....
Το γιατί το ξέρουν συνήθως δύο....