Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

 

Αναμένοντας τον έρωτα,
ή το τίποτα, είναι τόσο μικρή η απόσταση που τα χωρίζει.
Ερωτευόμαστε τον έρωτα πολλές φορές
κι όχι το πρόσωπο.
Μεγάλο ζόρι η διάκριση...

 

He Calls To Me
by Tara Simms

He calls to me across the miles
Night winds carry his whispers
They float on the breeze and through my windows
Falling gently upon my ears
- Hush -
I hear him now.

He calls to me from the heavens
Glittering stars cannot compare to the sparkle of his eyes
When he looks at me, I am consumed by the fire
I see him now.

He calls to me through my dreams
Dancing together in the shadows of my sleep
Where we laugh and love once again
I am in his arms
I feel him now.

He calls to me
Every moment of every day
Distance couldn't keep us apart
When destiny drew us together
I'll hold him for eternity
As long as he keeps calling.

 

Κοιτάζω έξω από το παράθυρό και σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να έβλεπα την θάλασσα…
Αντ' αυτού, το βλέμμα μου καρφώνεται, σε ένα παιδί, κάπου απέναντι, σε κάποιο αλλουνού παράθυρο. Έχει αγκιστρωθεί στην κουρτίνα και παιχνιδιάρικα την ανεμίζει και την ζαλίζει. Την κουνάει νευρικά, πέρα δώθε, μια την σπρώχνει προς το μέρος του και μια στον έξω κόσμο. Την τραντάζει απότομα, θαρρείς θέλει, μαζί με την κουρτίνα, να αποτινάξει τον άβουλο χρόνο, να τον βαπτίσει λίγο από την αθωότητα και την ενέργειά του.

Μα μπορεί να υπάρξει η θάλασσα χωρίς το αλάτι της; Χωρίς τον ουρανό που αντανακλά το μπλε της;

O έρωτας χωρίς το πάθος και το "λάθος" πώς να χαρεί το όμορφο και το "σωστό";
Σάμπως να καείς, γίνεται χωρίς φωτιά και να πλυθείς χωρίς νερό;

Μη ξεχνάς, σου λέω, που είναι το σώμα σου και που η ψυχή.
Να σε τραβήξω, σαν να σουνα κουρτίνα, να σε ταρακουνήσω και να σου πω…

Ξύπνα και παίξε με την ζωή κυνηγητό, γιατί αυτή δεν περιμένει, τρέχει.

Οι άνθρωποι, που λένε πως έχουνε από αυτή, γιατί φοβούνται τόσο τον "θόρυβο" όσο και το "φως", ξέρουν δεν ξέρουν το γιατί;
Πότε εσύ να κυνηγάς τον χρόνο και πότε να σε κυνηγά αυτός.
Να παραπαίεις ανάμεσα στο κάνω ή δεν κάνω, λες και ο χρόνος σου χαρίζεται για πάντα.

Κι όμως…

Του εδώ, της αφοσίωσης, του μαζί και του μοιράσματος, της επιθυμίας και της ορμής…
Φοβάσαι, το "Για πάντα" τους.
Της έντασης, του πάθους, της εμμονής του έρωτα, της ατέλειας το νόημα,
της ευθύνης το αίσθημα, του ακαταμάχητου την ανιδιοτέλεια, της ανοχής του λάθους, της αγάπης, της χιλιο-ειπωμένης…
Φοβάσαι, το "Για πάντα" τους.

Μα κάποιοι από "εμάς", φίλε μου, ήμασταν πεινασμένοι πριν να γεννηθούμε.
Έχει ρε ο κύκλος τελειωμό; Έτσι κι η ψυχή.
Στο λέω, πάντα θα υπάρχουν εξαιρετικές και θριαμβεύουσες ψυχές (να) πίστης.

Γι αυτό κι εγώ, πάντα θα πιστεύω και θα προσδοκώ το "πάντα".
Όσο, κάποιος, με κοιτάζει μες στα μάτια και συμβαίνει κάτι μέσα του…
Τόσο θα είναι το "πάντα" μου.
Όσες οι καταβυθίσεις και τα πετάγματά μου,
μέσα στο "λόγο" το δικό του…
Τόσο θα είναι το "πάντα" μου.
Όσο ορκίζομαι στο βλέμμα, την μυρωδιά, την αγκαλιά και το όνομα του…
Τόσο θα είναι το "πάντα" μου.
Τόσο όσο… Και το δικό του "πάντα".
Τόσο όσο, ορίζει την γραμμή, το φως και την σκιά του εαυτού μου… Για πάντα.

Τώρα… σταμάτησα να βλέπω το παιδί, την κουρτίνα, τους άλλους, να σκέφτομαι…

Και άρχισα να νιώθω θάλασσα.
Τόσο όσο… Για πάντα.


Άννα Μιχαηλίδου

 

 

.... Φλοίσβος φιλί στη χαϊδεμένη του άμμο - Έρωτας
Τη γαλανή του ελευθερία ο γλάρος
Δίνει στον ορίζοντα
Κύματα φεύγουν έρχονται
Αφρισμένη απόκριση στ' αυτιά των κοχυλιών

Ποιος πήρε την ολόξανθη και την ηλιοκαμένη?
Ο μπάτης με το διάφανό του φύσημα
Γέρνει πανί του ονείρου
Μακριά
Έρωτας την υπόσχεση του μουρμουρίζει - Φλοίσβος.

Οδυσσέας Ελύτης - Προσανατολισμοί

 

..στη σκιά, για πάντα μένει
στ' όνομα της αγάπης μια γεύση παντοτινού
στ όνομα της αγάπης, μια σκιά

στη σκιά πόσοι ήλιοι που πυρπολούν τον ουρανό
μαζεύονται και παρ όλα αυτά μένουν στη σκιά

τούτοι οι ήλιοι
τόσο ζεστοί
τόσο δυνατοί
αδιάκοπα να μας καίνε
να μας πυρπολούν
κι άλλο...
κι άλλο...
κι άλλο...

μ'ονόματα καθημερινά
Έρωτας Σεβασμός Τρέλα
κι ακόμη
εμπιστοσύνη κουράγιο
τα μπλε τετράδια με τις εικόνες

όλα όσα περιμένεις εσύ από μένα
όλα αυτά που περιμένω εγώ από σένα

σε τούτη τη σκιά
δε θα μπορούσε
παρά μόνο ομορφιά να ανθίσει
ακόμη και στη σκέψη του χειρότερου...
η σκιά μας θα μείνει

ετούτη η σκιά
με τους χίλιους ήλιους αυτού του έρωτα
δε μπορεί με τίποτε ν αλλάξει
γιατί ακόμη και στους πρώτους ήλιους
η σκιά μας αντέχει..

Τέλλος Φίλης

View attachment 134148

 

- Σ' αγαπώ
- Με ποθείς
- Είναι έρωτας
- Είναι πόθος
- Είναι έρωτας και πόθος αλλά σ' αγαπώ
- Είναι πιο ειλικρινές με ποθείς
- Μα σ αγαπώ
- Κι εγώ αλλά δεν σε ποθώ
- Κι εγώ αλλά σε ποθώ
- Τι θέλεις?
- Τα πάντα
- Τι κάνουμε?
- Πάλι από την αρχή
- Να γνωριστούμε?
- Να ερωτευτούμε
- Μα να μην το χάσουμε
- Να βρίσκουμε κάτι κάθε μέρα να ερωτευόμαστε
- Είναι έρωτας
- Είναι έρωτας
- Είναι πόθος
- Είναι και πόθος
- Σ' αγαπώ
- Κι εγώ

 

 

Σ' αγαπω τόσο που το ξεχνώ,
όπως το αίμα που κυλά στις φλέβες
και είναι τόσο αθόρυβο
όσο και αναγκαίο μαζί...

Οδυσσέας Ελύτης

 

Μα θα διάλεγα εσένα,
Ακόμα και σε χιλιάδες κόσμους...
Ακόμα και σε χιλιάδες χρονια...
Θα έβρισκα εσένα...
Και θα σε ερωτευόμουν ξανά...

 

- William Shakespeare


(Μετάφραση δική μου, δείξτε κατανόηση!):

Να σέ συγκρίνω με μέρα καλοκαιρινή;
Εσύ είσαι πιό γλυκειά και μετρημένη.
Άγριοι άνεμοι ταράζουν τα αγαπημένα μπουμπούκια του Μαΐου,
Και το καλοκαίρι τελειώνει σύντομα.
Καμμιά φορά το μάτι των ουρανών φέγγει πολύ καυτό,
Και συχνά θαμπώνεται η χρυσή του όψη.
Και κάθε τί όμορφο καμμιά φορά χάνει την ομορφιά του,
Από την τύχη ή την πορεία της Φύσης.
Αλλά το δικό σου αιώνιο καλοκαίρι δεν θα ξεθωριάσει,
Ούτε θα χάσει την ομορφιά του.
Κι ούτε ο Θάνατος θα καυχηθεί πως μπήκες στη σκιά του,
Αφού εσύ θα λάμπεις σε αιώνιους στίχους.
Όσο οι άνθρωποι αναπνέουν και τα μάτια βλέπουν,
Τόσο ζεί κι αυτό το ποίημα, κι αυτό δίνει ζωή σ' εσένα.