Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Στο κλεβω κανονικα..Και την εικονα σαφως...

 

Η αγάπη...
Τα πρώτα ψήγματα ξεκινάνε με χημεία, έχει πάθος, έχει δέσμευση, έχει ελευθερία
κι εσύ απολαμβάνεις τις διάφορες εκφάνσεις της στην πορεία.
Η αγάπη είναι επιλογή, και θέλει το χρόνο της να ωριμάσει,
θέλει υπομονή κι επιμονή, παρουσία ακόμη και στην απουσία.

 

 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αγάπη ,
ας μιλήσουμε για την βροχή…
Τα πτώματα είναι πτώματα των ψυχών.

Καταραμένη μες στα αμέτρητα κομμάτια της
η ζωή
τώρα πια εκπορνεύεται…

Τη βλέπω ήδη που παζαρεύει την τιμή
στις αγορές του εφήμερου ,
γλείφοντας τα αρχίδια ενός καυλωμένου
θανάτου.

Να εκσπερματώνει τις τρομερές της επιθυμίες
πάνω σε όλα τα σώματα ,
πάνω σε όλα τα ανταλλάγματα ,

και οι σκιές της να τρέφονται ανελέητα
απ’τα δικά μας σκοτάδια…

Κι αν ποτέ φιλιόμαστε είναι για να γλείψουμε
τους ακρωτηριασμούς μας ,
είναι για να αιμμοραγήσουμε
ο ένας μέσα στον άλλο
και οριστικά να πεθάνουμε !

Νομίζω πως έχουμε εθιστεί τόσο πολύ στις
περικοπές ,
που είμαστε έτοιμοι να αγαπηθούμε με δόσεις !
Θα είμαστε τόσο ευτυχισμένοι
κάτω από τα γραμμάτια μας ,
θα έχουμε μια ζωή κάτι για να ξοφλήσουμε…

Τα πτώματα είναι πτώματα των ψυχών
και η ζωή ολάκερη τώρα πια εκπορνεύεται ,
μετρώντας με χυδαιότητα τα τρέχοντα επιτόκια της !

Ας μιλήσουμε λοιπόν για την αγάπη ,
ας μιλήσουμε για την τιμή ,

για μια γαμημένη γενική ευδαιμονία
για μια μονάχα μοναξιά...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΥΣΤΟΥΔΑΣ

 

Απλές επιθυμίες (Sencillos deseos)

Σήμερα θα ’θελα τα δάχτυλά σου ιστορίες να γράφουν στα μαλλιά μου
θα ’θελα στον ώμο φιλιά
χουχούλιασμα
τις αλήθειες τις πιο μεγάλες να ξεστομίζεις
ή τα πιο μεγάλα ψέματα—
να μου ’λεγες ας πούμε
πως είμαι η γυναίκα η πιο ωραία του κόσμου
πως πολύ μ’ αγαπάς
και άλλα τέτοια,
τόσο απλά,
έτσι χιλιοειπωμένα,
τις γραμμές του προσώπου μου να διαγράφεις
και στα μάτια άχρονα να με κοιτάζεις,
λες κι η ζωή σου ακέρια απ’ το χαμόγελό τους να εξαρτιόταν
όλους τους γλάρους αναστατώνοντας στον αφρό.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα, όπως το κορμί μου να περιδιαβαίνεις,
δρόμο δεντροστοιχισμένο και μυρωδικό,
το πρωτοβρόχι να ’σουν του χειμώνα,
αφήνοντάς σε να πέσεις πρώτα αργά
κι ύστερα κατακλυσμιαία.
Πράγματα τέτοια θα ’θελα, όπως ένα κύμα τρυφεράδας τρανό
που τα μέλη μου θα ’λυνε,
έναν κοχυλιού αχό
ένα κοπάδι ψαριών στο στόμα
κάτι τέτοιο
εύθραυστο και γυμνό
σαν ένα άνθος έτοιμο στο πρώτο φως του πρωινού να ενδώσει
ή ένα σπόρο απλώς ή δέντρο
λίγα χορταράκια
ένα χάδι που θα μ’ έκανε να λησμονήσω
και πέρασμα του χρόνου
και πόλεμο
αλλά κι αυτούς ακόμη τους κινδύνους του θανάτου.

Gioconda Belli

 

Μα.....δεν φτάνει. ....
************
.......Ο δράκος ξαφνιάστηκε ...την κοίταξε στα μάτια και την ρώτησε
- δεν φοβασαι μήπως σε φάω ?
- Όχι..είμαι πολύ μικρούλα για να με χορτάσεις
- Δεν φοβασαι μήπως σε φυλακίσω για πάντα ?
- Όχι...οπότε θέλω εξαφανιζομαι...
- δεν φοβασαι μήπως σε αγαπήσω ?
.... η νεράιδα σάστισε ..δεν περίμενε αυτή την ερώτηση .....όμως του απάντησε ....
- Όχι ...όλοι θέλουν κάποτε να αγαπήσουν ...και να αγαπηθούν....

Ο δράκος ένιωσε έντονα την επιθυμία να την αγκαλιάσει....
όμως τα νύχια του κάρφωσαν την μικρή νεράιδα ...
θέλησε να την φιλήσει ....η καυτή ανάσα του έκαψε τα φτερά της .
Ο δράκος δάκρυσε...όμως τα δάκρυα του την έπνιξαν .
********
Η μικρή νεράιδα πέθανε στην αγκαλιά του ...
.... του ψιθύρισε απλά το μυστικό ...
*** ΔΕΝ ΦΤΆΝΕΙ ΝΑ ΘΈΛΕΙΣ ΝΑ ΑΓΑΠΉΣΕΙΣ ....
ΠΡΈΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΊΣ ....

 

“Last night I dreamed about you. What happened in detail I can hardly remember, all I know is that we kept merging into one another. I was you, you were me. Finally you somehow caught fire.”

Franz Kafka to Milena Jesenska, 1921

 

Όταν βαριέμαι πολύ γράφω άρρωστες ιστορίες για άρρωστους ανθρώπους, με άρρωστους ανθρώπους.

"Μου την πέφτουν οι ηλίθιοι. Θέλουν λέει να με κάνουν μάνα. Έκαναν την τύχη τους ψηλέ μου. 8μιση το πρωί δικέ μου. Γυρνάω σπίτι. Βαριέμαι. Άλλος ένας να πει παπάτζα για τα μαλλιά ή τα μάτια μου θα του σκάσω κουτουλιά.
-Θες να βγάλουμε τα μάτια μας;
-Όχι.
-Μη θες να με παντρευτείς.Βαριέμαι. Πλήττω. Υποφέρω. Πονάω. Πώς σε λένε;
-Χρήστο.
-Σταρχίδια μας.
-Τι ποτό πίνεις;
-Βαρύ,
-Για να ξεχάσεις;
-Για να ομορφύνεις.
-Δε σ' αρέσω;
-Έχω πιει 7 ποτά. Όχι ακόμα.
-Πόσα πρέπει να πιεις;
-Πολλά.
-Πόσα είναι τα πολλά;
-Συνέχισε να κερνάς.
-Βαριέμαι.
-Έχεις πολύ ωραίο χαμόγελο. Φωτεινό.
-Εσύ όχι.
-Είσαι μουνάρα.
-Είσαι προβλέψιμος, ξαναπροσπάθησε.
-Να σου απαγγείλω λίγη ποίηση;
-Δε το σώζεις.
-Τι να κάνω για να σε έχω;
-Δε θα με έχεις.
-Γιατί;
-Γιατί δε μου αρέσει να με διαλέγουν.
-Κυνηγός;
-Επιλεκτική.
-Και γιατί αράζεις σε τέτοια μέρη;
-Όλοι έχουμε μια ιστορία.
-Η δικιά σου ποια είναι;
-Κάπου, κάποτε,ένας τύπος. Η ιστορία γνωστή. Τα πρόσωπα άγνωστα,
-Τον θες;
-Ωραία μουσική βάζει σήμερα.
-Σε θέλει;
-Όλοι με θέλουν. Οι ηλίθιοι.
-Μα...
-Κι εσύ ακόμα μου την πέφτεις.
-Τότε γιατί;
-Γιατί τι;
-Γιατί δεν είστε μαζί;
-Γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι μαζί. Γιατί το χώρια είναι πιο γαμάτο.
-Ναι, αλλά πονάς.
-Και;
-Δε σε ενοχλεί;
-Με ενοχλεί ακόμα και που αναπνέουμε τον ίδιο αέρα. Με ενοχλεί που υπάρχει.
-Τον αγαπάς;
-Πας καλά;
-Δεν απαντάς.
-Δε με ρώτησες κάτι.
-Σε ρώτησα.
-Τι;
-Τον αγαπάς λέω;
-Ο μπάρμαν σερβίρει μπόμπες απόψε.
-Τι πίνεις;
-Κώνειο.
-Από επιλογή;
-Από σοφία.
-Να κεράσω κάτι;
-Μπα ευχαριστώ. Πλήττω.
-Δε σε ενδιαφέρω καθόλου;
-Βαριέμαι.
-Θες να πάμε κάπου αλλού;
-Να πας. Και θα έρθω.
-Τι θα αλλάξει αργότερα;
-Τίποτα απλά μπορεί να με πιάσει η κρίση μέσης ηλικίας.
-Και τότε θα με θες;
-Πας καλά; Όλοι όταν έχουν κρίση μέσης ηλικίας βολεύονται. Θα μου κάνεις ένα παιδί. Όχι, όχι ένα. Δύο. Ίσως και τρία. Θα βλέπεις μπάλα με τους παχυδερμους φίλους σου κι εγω θα σας σερβίρω σπιτικές πίτσες και μπύρες. Μη με χωρίσεις άμα βάλω κιλά. Όλες οι παντρεμένες βάζουν.
-Θα σε θέλω για πάντα.
-Και αυτή την τύπισα εδώ δίπλα γιατί δε τη θες;
-Αυτή είναι κατεστραμένη.
-Ετσι θα γίνω κι εγώ.
-Όχι μη το λες αυτό.
-Είμαι για εσένα αυτό που βλέπεις.
-Είσαι πανέμορφη.
-Είμαι ελαττωματική.
-Δώσε μου μία ευκαιρία.
-Οι δικές μου έχουν στερέψει.
-Μα είσαι μόλις 26.
-Σου το ξαναπα οτι πλήττω ε;
-Βαριέσαι την παρέα μου;
-Πες μου κάτι διαφορετικό.
-Σαν τι θα ήθελες να ακούσεις;
-Το Baby Blue από Last Drive.
-Πάω στοίχημα πως το έχεις ξανακούσει.
-Πολλές φορές. Παίζει ρόλο ο τρόπος όμως. Κάθε φορά μου θυμίζει την πρώτη μου φορά.
-Τόσο καλά;
-Αποτυχία σκέτη. Σώθηκε στο ημίχρονο.
-Και τότε γιατί σου αρέσει να το ακούς;
-Είναι τόσο γαμάτα θλιβερό που με ανεβάζει. Με κάνει να γελάω.
-Γελάς με θλιβερά πράγματα;
-Γελάω με θλιβερούς τύπους.
-Και τώρα;
-Αν γελάω μαζί σου; Φυσικά.
-Γίνεσαι αγενής.
-Είμαι σαφής. Βαριέμαι σου το ξανάπα;
-Εύκολα;
-Γενικά βαριέμαι. Με θες επειδή με θέλουν όλοι εδώ μέσα. Επειδή κανείς δε μπορεί να με έχει. Δώσε μου ένα λόγο που εσύ πιστεύεις ότι μπορείς.
-Μου αρέσει ας πούμε να τζογάρω.
-Άμα σε παίρνει καλά κάνεις.
-Δε με παίρνει;
-Κάνε ότι θες.
-Σε θέλω.
-Είσαι προβληματικός.
-Θέλω να σου κάνω έρωτα.
-Θέλω ακόμα ένα ποτό.
-Πίνεις πολύ.
-Αλκοτέστ σε μπαρ δε μου έχουν ξανακάνει.
-Διαφέρω δηλαδή;
-Όχι.
-Δε θα σε βρω πουθενά;
-Εδώ αράζω τις Παρασκευές. Τι να σου πω; Πάμε για ένα γρήγορο στην τουαλέτα;
-Δε θέλω αυτό από εσένα.
-Πάμε ρε μπάσταρδε.

Έχωσε το γέρικο καυλί του στο υγρό, στενό της μουνάκι. Τι αίσθηση! Μαγεία. Ήταν ο κυρίαρχος της νιότης, ο κυρίαρχος του κόσμου για εκείνα τα δέκα γαμημένα λεπτά.
Τα χάπια άρχισαν να επιδρούν. Ξεψύχησε στα χέρια του."

X.Γ

 

Μιλάει για τη μουσική .... μα ο έρωτας μιας αγαπημένης δεν είναι υπέροχη μουσική αυτοδικαίως ?
".... Θεϊκή μουσική
Κόρη της ψυχής του Έρωτα
Δοχείο της πίκρας και της Αγάπης
Όνειρο της ανθρώπινης καρδιάς
Καρπέ της θλίψης

Ανθί της ευτυχίας, ευωδιά και
Μπουμπούκι της χαράς
Γλώσσα των εραστών
Που φανερώνεις μυστικά
Μάνα των δακρύων του κρυφού έρωτα
Εμπνεύστρια ποιητών…
Ενότητα σκέψης μέσα
Σε κομμάτια από λέξεις
Που παίρνεις ομορφιά
Και πλάθεις έρωτα
Κρασί της χαρούμενης καρδιάς
Μέσα στον κόσμο των ονείρων…

Ω μουσική
Στα βάθη σου αφήνουμε τις καρδιές
Και τις ψυχές μας
Εσύ μας δίδαξες να βλέπουμε με τ’ αφτιά μας
Και ν’ ακούμε με τις καρδιές μας. "
(Χαλίλ Γκιμπράν)
 

 

..το κακό με τους ανθρώπους είναι ότι " μου γαμάνε τις λέξεις"
..κι εγώ πρέπει να βρω άλλη λέξη για το " Σε αγαπάω"

Βασιλική Μελισσουργού