Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Διέγραψε την πορεία σου πάνω στο κορμί μου
Γράψε τα πιο ωραία σου ποιήματα πάνω στο δέρμα μου
 

 

 

Αγάπη είναι.~

|σκίτσο Θ. Ανεστόπουλος|

 

Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον

Τι θέλω πια να δέχομαι την προστασία της Μούσας;
Να σφίγγω την καρδιά μου να δεχτεί
τις νέες αγάπες, πίστες και χαρές της,
τάχα πως είναι μοίρα μου κ' είναι και διαλεχτή!


Πάει ο καιρός που αχτιδωτό το αστέρι της ματιάς μου
έφεγγε και των θείων και των γηίνων.
Ω των παθών δεν κράτησα εγώ την ανόσια Λύρα,
εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Και τραγουδούσα τον καημό της άσπιλης ψυχής μου
μεσ’ στων δακρύων την ευχαριστία
κι όλη η χαρά του τραγουδιού μου ήταν, πως τη φωνή μου
θα τη δεχόταν μια βραδιά μπρος στη φτωχή του εστία.

Κι ως διάβαζα στα μάτια του κάποτε τη χαρά του,
ποια δόξα ακριβή να πω;
Στο χωρισμό μας τού ‘φερναν σα χελιδόνια οι στίχοι
μήνυμα, πως από μακριά διπλά τον αγαπώ.

Τώρα καμιά, καμιάν ηχώ δεν άφησε η φωνή μου
σπαραχτική όταν γέμισε μιας νύχτας το σκοτάδι.
Όμως όλοι φοβήθηκαν κι εγώ πιστεύω ακόμα
αληθινά πως τη βαριά χτύπησα πόρτα του Άδη.

Λοιπόν γιατί να δέχομαι το κάλεσμα της Μούσας;
Σαρκάζει η πίστη μέσα μου των θείων και των γηίνων.
Μια ανόσια Λύρα των παθών σε μένα δεν ταιριάζει.
Εμένα τα τραγούδια μου ήταν μόνο για Κείνον.

Μαρία Πολυδούρη

 

"ο καλός δήμαρχος"
Οπισθόφυλλο

 

ΚΑΡΔΙΑ ΠΑΝΟΠΛΙΑ, Mario Benedetti ❤

Γιατί σε έχω και δεν σε έχω
γιατί σε σκέφτομαι
γιατί η νύχτα είναι με τα μάτια ανοιχτά
γιατί η νύχτα περνά κι εγώ λέω αγάπη
γιατί έχεις έλθει να συλλέξεις την εικόνα σου
και είσαι καλύτερη από όλες τις εικόνες σου
γιατί είσαι καλοσυνάτη από την ψυχή ως εμένα
γιατί κρύβεσαι γλυκιά στην περηφάνια
μικρή και γλυκιά
καρδιά πανοπλία

γιατί είσαι δική μου
γιατί δεν είσαι δική μου
γιατί σε κοιτώ και πεθαίνω
και είναι χειρότερα από θάνατος
αν δεν σε κοιτώ αγάπη
αν δεν σε κοιτώ

γιατί εσύ πάντα υπάρχεις οπουδήποτε
όμως υπάρχεις καλύτερα όπου σ’ αγαπώ
γιατί το στόμα σου είναι αίμα
και κρυώνεις
πρέπει να σε αγαπήσω αγάπη
πρέπει να σε αγαπήσω
κι ας πονά ετούτη η πληγή σαν δύο
κι ας σε ψάχνω χωρίς να σε βρίσκω
κι ας περνά νύχτα και ‘γω να σ’ έχω
και να μην σ’ έχω.

 

Η νύχτα στο νησί

’Ολη τη νύχτα κοιμήθηκα μαζί σου
κοντά στη θάλασσα, στο νησί.
’Ησουν άγρια και γλυκιά ανάμεσα στην ηδονή και στον ύπνο
ανάμεσα στη φωτιά και στο νερό.

’Ισως πολύ αργά
ενώθηκαν τα όνειρά μας,
στα ψηλά ή στα βαθιά,
στα ψηλά σαν κλαδιά που κουνάει ο ίδιος άνεμος,
στα χαμηλά σαν κόκκινες ρίζες που αγγίζονται.

’Ισως το όνειρό σου
χωρίστηκε από το δικό μου
και στη σκοτεινή θάλασσα
με έψαχνε
όπως πρώτα
όταν δεν υπήρχες ακόμα,
όταν χωρίς να σε διακρίνω
έπλεα στο πλάι σου,
και τα μάτια σου έψαχναν
αυτό που τώρα
– ψωμί, κρασί, έρωτα και θυμό –
σου δίνω με γεμάτα χέρια,
γιατί εσύ είσαι το κύπελλο
που περίμενε τα δώρα της ζωής μου.

Κοιμήθηκα μαζί σου
όλη τη νύχτα, ενώ
η σκοτεινή γη γυρίζει
με ζωντανούς και νεκρούς,
και σαν ξύπνησα ξάφνου
καταμεσής στη σκιά
το μπράτσο μου τύλιγε τη μέση σου.
Ούτε η νύχτα, ούτε ο ύπνος
μπόρεσαν να μας χωρίσουν.

Κοιμήθηκα μαζί σου
και ξύπνησα με το στόμα σου
βγαλμένο από τον ύπνο
να μου δίνει τη γεύση από τη γη,
από τη θάλασσα, από τα φύκια,
από το βάθος της ζωής σου,
και δέχτηκα το φιλί σου
μουσκεμένο από την αυγή
σαν να έφθανε
από τη θάλασσα που μας περιβάλλει.

Πάμπλο Νερούντα

 

“sex is the consolation you have when you can't have love”
― Gabriel García Márquez