Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Home is not where
you are from,
it is where
you belong.

Some of us
travel the whole
world to find it.

Others,
find it in a person.

Beau Taplin

View attachment 140267

 

Δεν ξέρει να στήνει παγίδες
Έχει μάτια μόνο για την ομορφιά της
Τόσο απλή τόσο απλή γοητεύει
Και είναι τα μάτια της που την αλυσοδένουν
Και είναι που σε μένα στηρίζεται
Και είναι πάνω της που ρίχνει
Το ιπτάμενο δίχτυ των χαδιών. ( Πωλ Ελυάρ )
 

 

Θα ερωτευτείς.
Μια μέρα,
Ένα ζευγάρι μάτια.
Καστανά,
Μπλε,
Πράσινα.
Δεν θα έχει σημασία το χρώμα.
Ένα ζευγάρι χείλη.
Λεπτά.
Σαρκώδη,
Απαλά.
Αλλά αυτό δεν θα έχει καν σημασία.
Ένα ζευγάρι χέρια.
Μικρά,
Μεγάλα,
Αδύνατα.
Αλλά ούτε αυτά δεν θα έχουν σημασία.
Μια μέρα,
Θα ερωτευτείς..
Μια μέρα... και θα καταλάβεις.
Ότι δεν θα είναι τα δύο χείλη που σε έκαναν να ερωτευτείς,
Αλλά...

Ο τρόπος που θα σ' αγαπάει.

A. Weters

 

Άσε με πάλι να σου πω
για χρόνια περασμένα
για τα τραγούδια που αγαπώ
τα παραπονεμένα

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

Άσε με πάλι να ρωτώ
ο χρόνος τι θα φέρει
ο ήλιος και ο κεραυνός
μου στήσανε καρτέρι

Ένας κόμπος η χαρά μου
κι όμως αν θα ρθεις
στάλα στάλα θα στη δώσω
για να δροσιστείς

 

..Τώρα επιστρέφω στο δικό σου σώμα
στην αίσθηση μιας ξαφνικής καλοκαιριάς
που καθυστέρησε ραγίζοντας το τζάμι

Τώρα επιστρέφω στην ανάγκη να μιλήσουμε
όσο ποτέ, μακραίνοντας την τρυφερή αναμονή
διακριτικά καθώς εκείνοι που μας έλειψαν
ή γίναν διάφανοι απ’ την πολλή τη χρήση

Και επιστρέφω διακλαδίζοντας το αίμα μου
σε μια ακατάσχετη ροή στο ίδιο τέλμα

Νίκος- Αλέξης Ασλάνογλου

 

Αγάπες

Φύσημα των δέντρων, σβήσιμο του κύματος,
άναμμα των φώτων σε πόλεις παραλιακές.
Ωραία πράγματα στον τοίχο, ωραία και ανώνυμα,
παρηκμασμένα μαγαζιά, έρημοι σιδηροδρομικοί σταθμοί,
τυχαία ταξίδια μαγικά, σ' αγνοημένα μέρη επαρχιακά.

-------------------------------------------

Τραγωδία

Κανείς σε σκέφτηκε να κλείσει φεύγοντας την πόρτα,
κανείς δε σκέφτηκε τον άνεμο που θα' ρχονταν σε λίγο,
κανείς δεν σκέφτηκε τι άφηνε και τι έπαιρνε κοντά του,
φύλλα, μαχαίρια βλέμματα ή τα τελευταία λόγια
που θα' διναν στην παρεξήγηση ένα τέλος.
Θέλω να σ' αγαπήσω μα δεν γίνεται, έχω αργήσει,
Θέλω να σ' αγαπήσω όσο δεν μ' αγάπησε κανένας,
να σκιστώ για σένα, ν' αλλάξω γειτονιά, ν' αλλάξω στέκια.
Τώρα πελώρια άγνωστα χέρια ασυνείδητα με δέρνουν,
τώρα ξαφνικά νερά μου έκλεισαν όλους τους δρόμους,
τώρα παλιά λαϊκά τραγούδια βαραίνουν τον αέρα...
Αν θα σε ξαναβρώ δεν ξέρω, που θα σε τρακάρω πάλι,
σε πόλη ολοκαίνουργια με εναέριους δρόμους
ή σε μοντέρνα ερημιά ή μες στο τελευταίο σκοτάδι...
Και θα 'χω άραγε ακόμα την παλιά καρδιά;

( Θωμάς Γκόρπας )

 

Kι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω
αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στη ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου,
ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου
τις λέξεις και τις φράσεις μου πλάθουν και χρωματίζουν
σ’ όποιο θέμα κι αν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω.

Κωνσταντίνος Καβάφης

 

Μισή Ώρα (Κρυμμένα)

Μήτε σε απέκτησα, μήτε θα σε αποκτήσω
ποτέ, θαρρώ. Μερικά λόγια, ένα πλησίασμα
όπως στο μπαρ προχθές, και τίποτε άλλο.

Είναι, δεν λέγω, λύπη. Aλλά εμείς της Τέχνης
κάποτε μ’ έντασι του νου, και βέβαια μόνο
για λίγην ώρα, δημιουργούμεν ηδονήν
η οποία σχεδόν σαν υλική φαντάζει.

Έτσι στο μπαρ προχθές —βοηθώντας κιόλας
πολύ ο ευσπλαχνικός αλκολισμός—
είχα μισή ώρα τέλεια ερωτική.

Και το κατάλαβες με φαίνεται,
κ’ έμεινες κάτι περισσότερον επίτηδες.

Ήταν πολλή ανάγκη αυτό. Γιατί
μ’ όλην την φαντασία, και με το μάγο οινόπνευμα,
χρειάζονταν να βλέπω και τα χείλη σου,
χρειάζονταν να ’ναι το σώμα σου κοντά.

K.Π. Kαβάφης


https://www.youtube.com/watch?time_continue=135&v=e29sU64AIVw

 

Ήρθε.
Και φώτισε την καταπακτή μου.
Κι' έγινε φως.
Ήταν ο ουρανός; Δεν ξέρω.
Ένα μόνο ξέρω
Πως έχασα τη γη.

Μενέλαος Λουντέμης: «Ερωτικό»

 

Στον ίσκιο σου

Νυχτέρια στοχασμοί
πηγαινοφέρνουν τα βράχια
και τα πέλαγα
πίνουν βροχή
καβαλάνε τον άνεμο
γυρεύουν την μυστική γραφή
των αστεριών.

Στον ίσκιο σου ανθοφορώ
στον ίσκιο σου φεγγοβολώ
στον ίσκιο σου κυματίζω.

Στον ουρανό του στίχου
προσπαθώ να σταθώ
για να σ' έχω.
Να λάβω
μετάγγιση απ' το αίμα σου
να κερδίσω τους κόσμους σου
να χάσω τους δικούς μου.

~Στέλλα Βρακά~