Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Πολύ δυνατό. Ευγε

 

Μην αργείς.
Γιατί ώσπου νά'ρθεις,θα περπατήσω όλη την Υδρόγειο του πόνου μου.
Θα περπατήσω όλα τ'αγκάθια, κι ολους τους γκρεμούς.
Γιατί να περιμένω,είναι σα να πεθαίνω.
Γι'αυτό.Μην αργείς.

Μενέλαος Λουντέμης

 

Ο Δεκέμβρης του 1903
(Κρυμμένα)

Κι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω —
αν δεν μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια·
όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στην ψυχή μου,
ο ήχος της φωνής σου που κρατώ μες στο μυαλό μου,
οι μέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου,
τες λέξεις και τες φράσεις μου πλάττουν και χρωματίζουν
εις όποιο θέμα κι αν περνώ, όποιαν ιδέα κι αν λέγω.


K.Π. Kαβάφη

 

Από τα καλύτερα που έχω διαβάσει εδώ και πολύ καιρό!!

 

@SubIrene & @Μυθοπλαστης ,
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας. Και εγώ το βρήκα εκπληκτικό. Πολύ δυνατό.

 

Δεν υπάρχεις...
Δεν υπήρχες ποτέ και εγώ συνεχίζω να θέλω να κρατώ αυτό που επινόησα.
Άραγε η φαντασία σε πόσο χρόνο καίγεται ;
Οι σκέψεις για πόσο ανασαίνουν ;

Νίκη Ταγκάλου
 

 

«... Άμα πεινάς το ξέρεις. Φωνάζουνε τα σπλάχνα σου. Άμα κρυώνεις, το ίδιο. Άμα αγαπάς, πώς να το καταλάβεις; Γιατί: τι είναι η αγάπη; Κάποιος πήγε να πει κάτι και δεν είπε τίποτα. Είπε πως είναι κάτι σαν φωτιά. Μα είναι;
Άλλος είπε πάλι, πως είναι δροσούλα, άλλος σαν δοξαριά. Τι είναι τέλος πάντων...»

«Βάλε μια δύση κι ένα βαρκάκι να λιώνει μέσα. Ομορφιά! Μα αν δεν υπάρχει μάτι να το δει, είναι ομορφιά;

Ένα πουλάκι κελαηδά ολομόναχο σ' ένα έρημο δάσος...

Αν δεν τ' ακούσει κανείς.. είναι κελάηδηγμα;

Κι είναι μπορετό να κελαηδήσει γλυκά ένα ολομόναχο πουλάκι, αν δεν υπάρχει πίσω από κάποιο φύλλο το αυτάκι ενός άλλου πουλιού;

Πήγαν κι οι σοφοί να πούνε κάτι πάνω σ' αυτό και τα κάνανε θάλασσα. Αυτοί, γι' αγάπη!... Τα μωρά ξέρουν περσσότερα.

Ένα λουλούδι είπε: «Αγάπη; Είμαι εγώ». Τρελαίνεσαι με τέτοια καμώματα. Ένας «Πέρσης» θα πει αυτό είναι «τρίχα».

Ένας βαρκάρης θ' αφήσει τα κουπιά και θα σκουπίσει το κούτελο του. Δε θα ξέρει να πει τίποτα. Μπορεί αυτό να είναι αγάπη.

Μα είναι; Ποιος να του το πει;

Όσο έχεις κάτι μέσα σου και δε χρειάζεται να το πεις, το έχεις και ησυχάζεις.

Σε καίει... Σε λιώνει... Εσύ το βλέπεις. Κι αντί να βάλεις τα κλάμματα, το ρίχνεις στο τραγούδι.

Είσαι μεθυσμένος και δεν έχεις πιει ούτε στάλα!

Αυτό το «πράμα» πρέπει να σκάβεις μέσα σου μια λακούβα να το θάβεις, κι ό, τι βρέξει.

Μην το λες πουθενά. Άστο να σε κάψει. Θα ξέρεις ότι χάνεσαι λίγο λίγο από μια αρρώστια που δεν ξέρεις τ' όνομά της.

Θα ξέρεις όμως ότι είναι μια αρρώστια, που σε κάνει όμορφο. Ομορφαίνεις και πεθαίνεις...

Κι όταν θα νομίσεις ότι πέθανες... θα 'χει τελειώσει η αρρώστια. Θα είσαι ζωντανός, μα θα είσαι και άσκημος.
Θα 'χεις φρικτά ασκημίσει.

Αληθεια... αυτό είναι η αγάπη;

Όποιος αγαπά δεν μπορεί να το πει. Κι όποιος δεν αγαπά, δεν το ξέρει...

Μενέλαος Λουντέμης - «Ένα παιδί μετράει τ' άστρα»

 

Υπάρχουν άνθρωποι με τους οποίους μπορείς να κάθεσαι για ώρες και ολόκληρες ζωές σε μια πέτρα,
ή σε ένα παγκάκι οποιουδήποτε πάρκου, ή στη μέση του δρόμου, ή στη μέση της ερήμου...
και να είσαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο.
- Ναι. Το τοπίο δεν είναι η θέση.
Ο μεγαλύτερος ορίζοντας, πάντα, είναι μέσα στις ψυχές που τον κατοικούν.

Ada Luz Márquez

 

 

«Δεν θα σου έγραφα ούτε αυτό το γράμμα αν δεν ήμουν ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι.

Σου γράφω κι αυτό το γράμμα επειδή είμαι ακόμα ερωτευμένος μαζί σου. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου όπως υπήρξα ερωτευμένος μαζί σου από την αρχή, μ' εκείνη την ακαταμάχητη, πεισματική, αναπόδραστη, φρενήρη ανάγκη να μην θέλω να είμαι μακριά σου, να σ' έχω διαρκώς μπροστά μου, να σ' έχω μαζί μου, να είμαι μαζί σου, να είσαι μαζί μου, να σε έχω, να μην ξέρω τι να κάνω όταν δεν σε έχω, να μην έχω και να μην θέλω να έχω παρά μόνον εσένα, να είσαι όλα για μένα και να είμαι όλα για σένα, κανείς άλλος να μην κινεί καμία στιγμή την προσοχή σου, μου τα δίνεις όλα και εγώ να έχω την ευδαιμονία να σου τα δίνω όλα, να είσαι όλος για μένα, μόνο για μένα, πρώτος εγώ να είμαι για σένα, να μου είσαι δοσμένος και παραδομένος, να μη φοβάμαι ότι θα σε χάσω και να το φοβάμαι διαρκώς, να μην μου λείπεις ποτέ και να μου λείπεις διαρκώς, να είμαι τόσο πολύ για σένα ώστε να είσαι για μένα όσο θα είμαι για σένα,...»
❤

Δημήτρης Δημητριάδης-Επιμετρο