Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Έλα, ανέβα. Όπου να ‘ναι τα πιο ανάλαφρα φτερά, σκάφανδρο του αέρα, θα σε κρατήσουν απ’ τον λαιμό.
Η γη κομίζει μόνο το αναγκαίο και τα πανέμορφά σου πουλιά, χαμόγελο.
Στους τόπους της θλίψης σου, όπως μια σκιά πίσω απ’ τον έρωτα, το τοπίο καλύπτει τα πάντα.
Έλα γρήγορα, τρέξε. Και το σώμα σου πάει πιο γρήγορα απ’ τις σκέψεις σου, αλλά τίποτα, ακούς; τίποτα, δεν μπορεί να σε ξεπεράσει. (Πωλ Ελυάρ)
   

 

-Γιάννης Ρίτσος, «Και εσύ να λείπεις»

«Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
Και εσύ να λείπεις,
Να’ ρχονται οι Άνοιξες
με πολλά διάπλατα παράθυρα,
Και εσύ να λείπεις,
Να’ ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του
κήπου
με χρωματιστά φορέματα,
Και εσύ να λείπεις,
Οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
Και εσύ να λείπεις,
Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
Πολλές σημαίες ν’ ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
Και εσύ να λείπεις,
Και ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
Η κάμαρα να’ ναι σκοτεινή,
Δύο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
Και εσύ να λείπεις,
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται
Και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
Δυο κορμιά να παίρνονται,
Και συ να κοιμάσαι κάτου απ’ το χώμα,
Και τα κουμπιά του σακακιού σου
ν’ αντέχουν πιότερο από σένα,
Κάτου από το χώμα,
Και η σφαίρα σφηνωμένη στην καρδιά σου
να μην λιώνει..
Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο,
θα έχει λιώσει.
Να λείπεις –δεν είναι τίποτα να λείπεις .
Αν έχεις λείψει για ό, τι πρέπει,
Θα ‘σαι για πάντα μέσα σ’ όλα εκείνα
που για αυτά έχεις λείψει,
Θα’ σαι για πάντα μέσα σε αυτόν τον κόσμο…»

(Γιάννης Ρίτσος, Ποιήματα, τ. Β’, Κέδρος)

 

...Ω, ναι, κι απόψε, όπως πάντα,
πολύ θα το 'θελα να σε οδηγήσω εγώ στο λουτρό, να σε πλύνω
με τα ίδια τα χέρια μου -να σε γνωρίσουν τα χέρια μου. Το κορμί σου
καλά το ξέρω, σαν ποίημα αποστηθισμένο
που διαρκώς το ξεχνώ, -το πιο άγνωστο πράγμα του κόσμου
το πιο ευμετάβλητο κι ασύλληπτο είναι τ' ανθρώπινο σώμα –ποιος
μπορεί να το μάθει;...

Γ. ΡΙΤΣΟΣ

 

Άξιζε να υπάρξουμε για να συναντηθούμε

Το κορμί μας περήφανο
απ’ της χαράς την ομορφιά.

Το χέρι μας παντοδύναμο
απ’ την ορμή της αγάπης.

Μέσα στη φούχτα της αγάπης
χωράει το σύμπαν.

Άξιζε να υπάρξουμε
για να συναντηθούμε.

Γιάννης Ρίτσος

 

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Πιάσε με!
Θα σε τραβήξω
στα σκοτεινά μου μονοπάτια,
εκείνα που τα τρυγόνια και οι πέρδικες
ξεχάσανε για πάντα.
Πιάσε με!
Θα σε ταξιδέψω
στην άλλη πλευρά του τείχους,
εκεί που ο λογισμός
γίνεται παραλογισμός
και ζει τη δική του αλήθεια!
Πιάσε με!
Θα σε αγκαλιάσω σφιχτά,
για να μη χορεύω μόνη
στην πίστα της ψυχής μου,
εκεί που κόκκινο
και μαὐρο μπερδεύονται
σ’ αναπόφευκτη έκρηξη.
Πιάσε με, κι έλα μαζί μου!
Είμαι παιδί, γυναίκα, άνθρωπος
και φοβάμαι μην το ξεχάσω.
Μην το πουλήσω, μην το μισήσω!

Ηλέκτρα Στρατωνίου

 

 

Αν η λέξη είναι πράξη
τότε έλα να μου διηγηθείς τον έρωτα,
γιατί θέλω να κάνουμε μαζί
όσα η ποίηση ακόμη δεν έχει γράψει.

Ελβίρα Σάστρε

 

«Κι η επανάληψη
μια ανανέωση είναι.
Τα μαλλιά σου
ριγμένα πλάϊ
μιλούν αλλιώς.» (Γιάννης Ρίτσος)
 

 

 
Μου άρεσε πολύ αυτή η εικόνα και είπα να την ανεβάσω