Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

«Εχθές έχωσα κάτω απ' την άμμο το χέρι μου κι έπιασα το δικό της.
Όλο το απόγεμα ύστερα τα γεράνια με κοίταζαν απ' τις αυλές με νόημα.
Οι βάρκες, οι τραβηγμένες έξω στη στεριά, πήρανε κάτι γνώριμο, οικείο.
Και το βράδυ, αργά, την ώρα που της έβγαλα τα σκουλαρίκια να τη φιλήσω έτσι όπως θέλω εγώ,
με τη ράχη ακουμπισμένη στον μαντρότοιχο της εκκλησιάς,
μπουμπούνισε το πέλαγος και οι Άγιοι βγήκανε κρατώντας κεριά να μου φωτίσουνε.»
( Οδ. Ελύτης )
 

 

Πιο πριν,
πολύ πιο πριν από την επανάσταση των ίσκιων,
πριν πέσουνε πάνω στον κόσμο τ' αναμμένα φτερά,
κι ένα πουλί μπορέσει να πεθάνει για ένα κρίνο.
Ακόμα, πριν μου γυρέψεις
τον αριθμό και την τοποθεσία του κορμιού μου.
Πολύ πριν από το κορμί.
Στον καιρό της ψυχής.
Όταν όρθωσες στο δίχως στέμμα μέτωπο τ' ουρανού
την πρώτη δυναστεία του ονείρου.
Όταν εσύ, κοιτάζοντάς με μέσα στο μηδέν
επινόησες την πρώτη λέξη.

Τότε η συνάντησή μας.

Ρ. Αλμπέρτι

 

Λατρεμένη μου.  

 

«Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου...
Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό...
Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;» ( Φερνάντο Πεσσόα )
   

 

Η τραγωδία της Αντιγόνης

Συνόδεψα νεκρούς
τραγούδησα ήρωες
για την αγάπη σου.

Σημαίες στον ήλιο σήκωσαν
τα χέρια μου, απηγορευμένες,
για την αγάπη σου.

Μπόρεσα κι είδα το αίμα
στο λερωμένο χιόνι
για την αγάπη σου.

Είδα σπαθιά, τουφέκια
και δήμιους χωρίς μίσος
για την αγάπη σου.

Και μ’ όλο που συγγνώμη
ποτέ δε θα ζητήσω
για την αγάπη σου,

σε μάρμαρο το γράφω:
Ξέχασα την αγάπη
για την αγάπη σου.

Νικηφόρος Βρεττάκος

 

Η μεγάλη αμαρτία, η ασυγχώρητη,είναι όταν σκοτώνεις μέσα σ'έναν άνθρωπο την αγάπη...Ερρίκος Ίψεν..

 

Να γελάσεις απ’ τα βάθη των χρυσών σου ματιών
είμαστε μες στο δικό μας κόσμο.

Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει.
Τα πιο όμορφα παιδιά
δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα.
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα.

Κι αυτό που θέλω να σου πω,
το πιο όμορφο απ' όλα,
δε σ' τό 'χω πει ακόμα.

Ν.Χ.

 

 
Τίτος Πατρίκιος