Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Ερωτας ειναι να καις το φαγητο για χαρη του...αλλα να μη σε νοιαζει γιατι εχεις χορτασει απο χαρα κ χαμογελο.... 

 

Δλδ το μεσημέρι έχει ετοιματζίδικο;

 

Κ γω

 

ΑΥΤΌ!
Γ. Π.

 

Ἀναστολή

Ὅ,τι ὀνειρεύτηκα τόσα καὶ τόσα βράδια,
ὅ,τι πεθύμησα μὲ τόση ἀλλοφροσύνη,
ὅ,τι σχεδίασα μὲ τόσο πυρετό,
μόλις σὲ δῶ, γλυκιά μου ἐξουθένωση,
στὰ μάτια καὶ τὰ χείλη τὸ ἀναστέλλω,
γιὰ μία στιγμὴ πιὸ ἀπελπισμένη τὸ ἀναβάλλω,
γιατί μονάχα ὅταν τὰ χέρια μου σὲ χάνουν,
ἡ πονεμένη φαντασία μου σὲ κερδίζει.

Ν. Χριστιανόπουλος

 

Δὲν ήταν ἄλλη ἡ ἀγάπη μας

ἔφευγε ξαναγύριζε καὶ μᾶς ἔφερνε

ἕνα χαμηλωμένο βλέφαρο πολὺ μακρινὸ

ἕνα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο

μέσα στὸ πρωινὸ χορτάρι

ἕνα παράξενο κοχύλι ποὺ δοκίμαζε

νὰ τὸ ἐξηγήσει ἐπίμονα ἡ ψυχή μας.

Ἡ ἀγάπη μας δὲν ἦταν ἄλλη ψηλαφοῦσε

σιγὰ μέσα στὰ πράγματα ποὺ μᾶς τριγύριζαν

νὰ ἐξηγήσει γιατί δὲ θέλουμε νὰ πεθάνουμε

μὲ τόσο πάθος.

Κι ἂν κρατηθήκαμε ἀπὸ λαγόνια κι ἂν ἀγκαλιάσαμε

μ᾿ ὅλη τὴ δύναμή μας ἄλλους αὐχένες

κι ἂν σμίξαμε τὴν ἀνάσα μας μὲ τὴν ἀνάσα

ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου

κι ἂν κλείσαμε τὰ μάτια μας, δὲν ἦταν ἄλλη

μονάχα αὐτὸς ὁ βαθύτερος καημὸς νὰ κρατηθοῦμε

μέσα στὴ φυγή.


Φυγή, Γιώργος Σεφέρης

 

..σ’ αγαπώ όπως αγαπιούνται κάποια ρόδα σκοτεινά
μυστικά, ανάμεσα σε ψυχή και σκιά
Σ’ αγαπώ σαν το φυτό που δεν ανθοφορεί και μέσα του
κουβαλά, κρυμμένο, το φως από τα άνθη του
χάρη στον έρωτά σου μέσα στο κορμί μου ζει το σκοτεινό
και συμπυκνωμένο άρωμα που βγαίνει απ’ τη γη.
Σ’ αγαπώ δίχως να ξέρω πώς, ούτε πότε ούτε κι από πού,
σ’ αγαπώ απλά, δίχως προβλήματα κι υπερηφάνεια καμιά:
έτσι σ’ αγαπώ γιατί δεν ξέρω αλλιώς ν αγαπώ

Pablo Neruda

 

• Ζέστανα τις ανήλιαγες σπηλιές του πόθου σου.
• Έμαθα τη γλώσσα των πουλιών για να διαβάσω τις κρυφές σελίδες σου.
• Σε περίμενα ώρες αλογάριαστες γερμένη στον πιο κοφτερό βράχο της ψυχής μου.
• Πόσες φορές συναρμολόγησες τη διαμελισμένη σου ψυχή;
• Πόσες νυχιές τρύπησες για να βγεις στο φως;
• Πόση βροχή κατάπιες;
• Τώρα μου γράφεις: ‘‘Είμαι καλά, βρήκα μια θέση στη ζωή, μπορεί προσωρινά. Επιτέλους μου χαρίστηκε ο Θεός’’.
• Αμ δε στη χαρίστηκε ο Θεός. Στην πούλησε. Και, μάλιστα, πανάκριβα! ( Αλκυόνη Παπαδάκη)    

 

Ερωτογράφημα ( γ΄ )

Ανέλπιστα δυναμώνεις πλάι μου,
σαν μουσική.
Μικρά κομμάτια σου
φυτρώνουν στο κενό.
Και σε βλέπω τώρα να μουδιάζεις
τη σκέψη μου.
Σε βλέπω να εξαντλείς
τη νοητή γραμμή του σώματός μου.

( Νίκος Λάζαρης )