Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Συνδεδεμένο με τις ουτοπίες και το φάντασμα που αγαπώ να μισώ

 

Δεύτερη ανάμνηση
Ήχοι φιλιών και φτεροκοπήματα

 

Πιο πριν,
πολύ πιο πριν από την επανάσταση των ίσκιων,
πριν πέσουνε πάνω στον κόσμο τ' αναμμένα φτερά,
κι ένα πουλί μπορέσει να πεθάνει για ένα κρίνο.

Ακόμα, πριν μου γυρέψεις
τον αριθμό και την τοποθεσία του κορμιού μου.
Πολύ πριν από το κορμί.
Στον καιρό της ψυχής.

Όταν όρθωσες στο δίχως στέμμα μέτωπο τ' ουρανού
την πρώτη δυναστεία του ονείρου.
Όταν εσύ, κοιτάζοντάς με μέσα στο μηδέν
επινόησες την πρώτη λέξη.

Τότε η συνάντησή μας.

Ραφαέλ Αλμπέρτι

 

Τρίτη ανάμνηση
...πίσω από τη βεντάλια
με τα χρυσά φτερά...

Τα βαλς τ' ουρανού δεν είχαν ακόμα αρραβωνιάσει
το γιασεμί και το χιόνι,
δεν είχαν οι άνεμοι συλλογιστεί την πιθανή μουσική των μαλλιών σου,
ούτε κι ο βασιλιάς είχε προστάξει να ενταφιαστεί σ' ένα βιβλίο η βιολέττα.
Όχι.
Είταν ο καιρός που ταξίδευε το χελιδόνι
χωρίς τ' αρχικά μας στο ράμφος του.
Που οι καμπανέλλες κι οι κλιματίδες μαραίνονταν
δίχως εξώστες κι άστρα για να σκαρφαλώσουν.
Είταν εκείνος ο καιρός
που δεν υπήρχε ένα άνθος για να γείρει το κεφάλι του στον ώμο ενός πουλιού.

Και τότε, πίσω απ' τη βεντάλια σου, το πρώτο μας φεγγάρι.

.....nuestra luna primera.

 

Από τότε που με γνώρισες

Από τότε που με γνώρισες
Γνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου
Το σώμα μου το 'νιωθα πιο ξένο

Κι από μια ήπειρο μακρινή
Δεν εξεχώριζα
Ανατολή από Νότο

Ο ώμος μου απόγκρεμος
Ορθωνόταν σα βράχος
Ξάφνου το χέρι σου σοφό

Μου δίδαξε ποια είμαι
Το πόδι μου βρήκε το βήμα του
Η καρδιά μου το χτύπο της

Τώρα αγαπώ τον εαυτό μου
Όπως εσύ μ’ αγαπάς

Iβάν Γκολ

 

Κι επειδή πολύ πόθησα
την αγάπη σου
να την τρώγω και να την πίνω
σου δίνω την δική μου
να την κάνεις πάθος λυτρωμένο.

Κι αν δεν την θέλεις
άφησέ την στα κύματα
να την πάρει το σύννεφο
να την κάνει βροχή
να την αφήσει στην έρημο
εκεί που θα γεννηθώ την αύριο
να γίνει δέρμα μου
να μην θέλω τίποτα
να μην χρειάζομαι κάτι
πέραν της λησμοσύνης.

Κι αν δεν βρεις το κατάλληλο κύμα
άφησέ την στο δάσος των πουλιών
να την βάλουν στην φωλιά τους
να μιλήσουν εκεί τα πρώτα λόγια τους
τα γλυκόλαλα αηδόνια.

Κι αν δάσος δεν βρεις
φύτεψέ την στον κήπο σου
να σε ξαναγαπήσω.

~στέλλα βρακά~

 

Εσύ εκεί....