Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Μεθυσμένοι ωκεανοί
κισσοί γαντζωμένοι σε τοίχους
τροχιές πλανητών σε απουσιολόγιο
σκασιαρχών


Παρέα κορασίδων
Παρέα φαντάρων

Μυστήρια ενοχή
μια μυθωδία γιασεμιού
να σε αποπλανά τις νύχτες
σε περιπάτους ηλικιωμένων ζευγαριών

Ελκυστική ψαλμωδία
να χαϊδεύει δύο πατούσες
ίχνη προϊστορικών ελπίδων ποιητών

Δραστηριότητα ανάρμοστη πλανητών
δραπετών της ουράνιας τάξης

Γλώσσες ψαριών
γλώσσες γυναικών ανέραστων
να μολογούν την εντιμότητα
της ανικανότητας σου

Πεζούλια cotto di Firence
πλακάκια Τοσκάνης
χώμα αναμεμιγμένο
με αίμα γης
Πεζούλια ζεστά Αυγουστιάτικα
να δροσίζονται με τον ιδρώτα
των γλουτών θλιμμένων
αυτοικανοποιούμενων κορασίδων

Ποια θηριωδία εκφραζουν
τα ζαρωμενα στήθη
ζωγραφισμένης αγελάδας?

Ποιος περπατά ανάμεσα στις σκιές
ξεχασμένων σε ναυάγιο πειρατών?

Πόσες ζωές θες να σου δώσω
καρδιά μου
για μια γλυκιά σου λέξη?

Πες σ’ αγαπώ κι
ΑΣ ΠΕΘΑΝΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΓΥΡΩ ΜΑΣ
που σε αποπλανά.

 

COBRA

Νωχελικά άπλωσες το χέρι
ν αγγίξεις τις ρόγες
ματωμένου σταφυλιού


Ένας βελούδινος ήχος απόλαυσης
γλίστρησε μουσκεμένος
και σέρνεται ανάμεσα στα δόντια

Καθρέφτες κόσμου καυλωμένου
τα ραγισμένα κρύσταλλα μάτια σου
πύλες του νου ορθάνοιχτες

Όνειρο μου άπιαστο
μεθυστικό ποτό
αμαρτωλό μου μέλλον
αθώο παρελθόν

Κόμπρας ερεθισμένης κίνηση
η μετακίνηση του κορμιού σου

Τρομαγμένη λεία σαρκοβόρου αιλουροειδούς
οι σκέψεις σου στην αναζήτηση της ηδονής

Πένθιμη τελετή μοιρολογίστρας
οι άναρθρες κραυγές της ολοκλήρωσής σου

Όνειρο μεθυστικό μου
άπιαστο ποτό
αμαρτωλό μου παρελθόν
αθώο μέλλον

Ανεκτίμητος θησαυρός Ναϊτών ιπποτών
οι ηδονικές σου διαθέσεις

Λάβα ρέουσα στου νου τα μονοπάτια
το μίγμα των αισθήσεων που εκρήγνυνται

Ερημιά, απώλεια, σκοτάδι, πόνος,
στάχτες οι έρωτες που αφήνεις στο πέρασμά σου

Όνειρο παρελθόν
ποτό μου αθώο
άπιαστη αμαρτία
μεθυστικό μου μέλλον

 

Καλημέρα! Ποιός είναι ο αρχιτέκτων; Για πρότεινε μας κι άλλα παρόμοια...

 

Με δάχτυλα τρεμάμενα στην Ε.



Τα λόγια ίσως ψεύδονται...
Αλλά μόνο εκείνα τώρα έχω να σου δώσω...
Ποίηση δεν ήθελα, δεν θέλω άλλων σκέψεις...
Απλά λίγες αράδες σου αφήνω, με όση αλήθεια μέσα μου έχει μείνει...
Θρυμματισμένη, ταπεινή, λίγο θαμπή και σκόρπια...
Σαν εκείνον που εγνώρισες και από δίπλα του δεν έφυγες ακόμη...
Όσο και να σε απωθούσε...
Λοιπόν, είναι πολλά εκείνα που θέλω να ξεχάσω...
Πολλοί οι άνθρωποι που πάω, σφουγγάρι να περάσω...
Και αν κάτι δεν θα μου συγχωρούσα ποτέ...
Θα ήταν να βάλω κι εσένα στον κατάλογο εκείνων που πλήγωσα...
Δεν έχει σημασία πόσο με πίκραναν και κείνοι...
Ακόμα για κάποια πράγματα, δεν το κατάφερα να με συγχωρέσω...
Τις νύχτες, μ'ένα τσιγάρο στο σκοτάδι απ' τα χείλη να κρέμεται στραβά...
Σ' ένα φύλλο χαρτί γράφω ονόματα και να τους αθωώσω προσπαθώ έναν προς έναν...
Είναι σχεδόν ένας μήνας που επαναλαμβάνω την διαδικασία...
Και σιγά σιγά ο αριθμός των ονομάτων λιγοστεύει...
Το μόνο που λείπει ακόμη, είναι το δικό μου...
Αρκετά είναι κείνα που ήδη ξέχασα, πολλά έχω να ξεχάσω ακόμη...
Δεν θα ξεχάσω όμως την απέραντη μαζί μου υπομονή σου...
Το γέλιο σου της σπάνιες φορές, που να γελώ με άκουσες...
Τις υπαναχωρήσεις σου δίχως να στο ζητήσω...
Δεν θα ξεχάσω την φωνή μου που έσπαγε και το ένιωσες...
Τα βράδια που απ' την δουλειά σου επέστρεφες κομμάτια...
Αλλά δεν ήθελες μονάχο, να μ' αφήσεις...
Τα λόγια τα δικά σου, που τόσο σου σφίγγουν τον λαιμο...
Μα ντρέπεσαι σχεδόν να μου τα ξεστομίσεις...
Και το γνωρίζω ότι από μένα προσδοκάς...
Αλλά να μου ζητήσεις, τ' αποφεύγεις...

Όνειρα μπροστά σου είδες να χτίζονται...
Σχεδόν χαλάσματα να γίνονται μετά από λίγες μέρες...
Τι και αν η ζωή στο δρόμο μας κάποιους τους ξανάβαλε...
Ποτέ σου δεν με ρώτησες πέρα από τ' αναγκαίο...
Ποτέ σου δεν απαίτησες, δεν έδωσες τελεσίγραφα...
Δέχεσαι την απουσία μου δίχως παράπονα...
Την παρουσία μου ποτέ σου δεν έβαλες στο ζύγι...
Ποτέ σου όμως δεν προσπάθησες, αλυσίδες να μου βάλεις...
Δεν ξέρω αυτό που νιώθω για σένα, αν είναι έρωτας...
Μα ίσως και να 'ναι αγάπη...
Θρυμματισμένη, ταπεινή, λίγο θαμπή και σκόρπια...
Και το καλό σου που ζητάω, δεν είναι από υποχρέωση...
Μα σαν αίμα που ρέει στις φλέβες...
Γιατί με βρήκες στην πίσσα να καταδύομαι...
Όμως δεν απομακρύνθηκες ούτε για μια στιγμή...
Και κείνα τα λόγια που δεν λες, μην και με πιέσεις...
Μου τα έδειξες με πράξεις...
Συγνώμη μονάχα σου ζητώ γι' αυτές τις λέξεις τις φτωχές...
Για την έμπνευση που λείπει...
Το πρώτο μου χαμόγελο σου είχα υποσχεθεί, ότι για σένα θα κρατήσω...

Γιατί πια είσαι μέρος μου κι εγώ είμαι δικό σου...
Σάρκα δική μου γεύτηκες, κοινώνησα δική σου...
Ψυχή μες την ψυχή που στέναξε...
Απ' την τελευταία φορά που σε αντίκρισα, δεν σταμάτησε να βρέχει...
Πάντα ένα σύννεφο μέσα μου για σένα θα το έχω...
Καθώς και μια ηλιαχτίδα...
Όπου και αν καταλήξουμε οι δυο μας...
Μόνο δικά σου, ιερά, τα μάτια σου να ψάχνουν...

Υ.Γ. Τώρα μονάχα μια εντολή σου δίνω...
Σαν δακρύζω, εσύ να μην ξαναδακρύσεις...
Το ξέρω, πως με νιώθεις...
Χαρούμενη θέλω, να σε σκέφτομαι...
Χαρούμενη να είσαι...
Το κεφάλι ψηλά να το κρατάς...
Κι εγώ χαρούμενος μαζί σου θα 'μαι...
Ούτε κι εγώ θα σκύβω...

( Τ_S ... 9/6/2015 )

 

Γιατι πια είσαι μέρος μου και εγώ είμαι δικό σου...

 

Ο ήλιος βασιλεύει κι η μέρα σώνεται
κι ο νους μου από τα σένα δεν συμμαζώνεται.

Ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι

 

Αυτό και καληνύχτα από εμένα!

 

Όταν λές αγάπη, εννοείς αγάπη;
Samuel Beckett

 

.... Love me for what I feel.
Taste me for the pleasure you feel.
Live me to stimuli that perceive.
Do not think about what will be.
Because it will be ...

(Grazia Scanavini)

 

Happiness is a feeling
of lightness.
A shiver down my skin.
Then move on.
The feeling.
The thrill.
But leaves an indelible mark.
Stamps the soul.
Once known,
no longer able
to help it.

(Massimo Cacciapuoti)

 

Weak? Do you really think, Arthur,
that weakness fall into temptation?

But I tell you that there are temptations
terrible that require strength,
strength and courage to yield to it.
Endanger the whole life
in an instant only,
risk everything on one bet,
no matter if the stakes
either the power or the pleasure ...
There is no weakness in that.
There is a terrible courage, tremendous.

(Oscar Wilde, An ideal husband), 1895