Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

Love means never having to say you're sorry!!!

 

Είχαμε δίκιο ότι εμείς οι δύο έπρεπε να είμαστε μαζί.. απλά κάναμε λάθος στο πότε…

Αν άνοιγες ένα βράδυ την πόρτα του μυαλού μου και έμπαινες στις σκέψεις μου θα είχες 2 επιλογές ή θα τρελαινόσουν από την τόση αγάπη κρύβω για εσένα εκεί μέσα ή θα έμενες δίπλα μου για πάντα.

 

Άσε με να σ’ αγαπώ
αγαπώ τη γεύση απ’το παχύ σου αίμα
το κρατώ καιρό μέσα στο δίχως δόντια στόμα μου
η πυράδα του μου καίει το λαρύγγι
αγαπώ τον ιδρώτα σου
μ’αρέσει να χαϊδεύω τις μασχάλες σου
περίρρυτες από χαρά
άσε με να σ’ αγαπώ
άσε με να γλείφω τα κλειστά σου μάτια
άσε με να τα τρυπήσω με τη σουβλερή μου γλώσσα
και τη γούβα τους να γεμίσω με το θριαμβευτικό μου
σάλιο
άσε με να σε τυφλώσω.

(Μτφ.: Έκτωρ Κακναβάτος)

Τζόις Μανσούρ

 

Δε νιώθω μοναξιά
Γιατί όπου κι αν πάω είσαι μαζί μου
Καθώς το μυαλό συντροφεύουν θύμησες από χαμόγελα
Και μυρωδιές οικείες, λατρεμένες
Δεν νιώθω μοναξιά
Γιατί σου ανήκω
Κι ανήκοντάς σου,η ζωή γίνεται τόσο πιο απλή
Τόσο λιγότεροι κι οι προβληματισμοί
Που ένιωθα πριν έρθεις
Δεν θέλω υπενθύμιση,
Μόνο τον ήχο της φωνής σου
Φτιάχνω εργαλείο ηδονής και κουβαλώ πάντα μες το κεφάλι μου
Κι οι μοιρασμένες μας μνήμες
Κι οι εικόνα σου, με το αψύ και ξαναμμένο αου βλέμμα
Είναι ο μπούσουλας κι η λαχτάρα μου
Πιότερο απ΄όλα νιώθω το μοίρασμα ψυχή μου
Που εγώ πια δεν είμαι ένα
Και δεν θέλω άλλον κανένα
Παρά εσένα μάτια μου
Να συντροφεύεις τα όνειρά μου...

M.K. 21/6/2015

 

Κοιτοῦσα
ὅπως κοιμότανε, τὸ γόνατό της νὰ γωνιάζει τὸ σεντόνι-
Δὲν ἦταν μόνο ὁ ἔρωτας...
Αὐτὴ ἡ γωνία εἶναι ἡ κορυφογραμμὴ τῆς τρυφερότητας,
καὶ τὸ ἄρωμα τοῦ σεντονιοῦ, τοῦ λευκοῦ καὶ τῆς ἄνοιξης, συμπλήρωναν ἐκεῖνο τὸ ἀνεξήγητο ποὺ ζήτησα,
ἄσκοπα καὶ πάλι, νὰ στὸ ἐξηγήσω...

~ Γιάννης Ρίτσος ~

 

“Be terrified.
It’s you I love.”
— Carol Ann Duffy, from “Medusa”

 

Λουίς Μπουνιουέλ, Για τον Εαυτό μου θα ήθελα

Δάκρυα ή μια κλαίουσα πάνω στο χώμα
Δόντια χρυσαφένια

Δόντια από γύρη
Σαν το χαμόγελο ενός κοριτσιού
Που απο τα μαλλιά του αναβλύζει ένα ποτάμι
Μέσα σε κάθε στάλα ένα πολύ μικρό ψαράκι
Μέσα στο ψαράκι ένα χρυσό δόντι
Σε κάθε χρυσό δόντι το χαμόγελο μιας δεκαπεντάχρονης
Που οι λιβελλούλες μπορούν να αναπαράγουν

Τι μπορεί να σκέφτεται μια παρθένα
Όταν ο άνεμος αποκαλύπτει τους μηρούς της;

 

Οι πρώτοι έρωτες

Σήμερα, να, ένα ουράνιο τόξο είδα
να καμπυλώνεται πάνω απ’ το σύμπαν της ψυχής μου.
Τρέχοντας έρχονται τα ελάφια μου, συνάζονται
και προς αυτό καρφώνουνε το βλέμμα τους.
Δάσος απέραντο τα καστανά τους κέρατα.
Όπου χιλιάδες άστρα σπινθηρίζουνε.
Στον ασημένιο ορίζοντα ξυστά φτεροκοπώντας
φτάνουνε τα γιορταστικά πουλιά μου τα μεγάλα.
Στον ουρανό λάμψεις και πλαταγίσματα,
ωκεανός παλλόμενες φτερούγες.
Το σύμπαν της ψυχής μου ακέριο
δονείται από φρενιτική μαγεία.
Σήμερα ήρθε ο έρωτας. Το ουράνιο τόξο
πάνω απ’ το σύμπαν της ψυχής μου καμπυλώνεται.
Πηγές ηχητικές περνούν κατάφωτες
με τους χορευτικούς και ρυθμικούς καθρέφτες τους
και δίχως να φυσάει βουΐζουνε τα ελάτια μου
σε ιλιγγιώδες, σύνηχο ταλάντευμα,
στ’ αμπέλια πάλλουν τα σταφύλια διάφανα –
κρύσταλλα από βαριά τραγούδια –
και σπιθιστές σταγόνες από μελωδίες
σαν τη δροσιά γεννιούνται πάνω στα χορτάρια μου.
Ακέριος ρέω μες στ’ άγιο αυτό τραγούδι:
Δεν είμαι πια, δεν είμαι πια, παρά τραγούδι.

( Nicolae Labis )

 

-Καλή σου νύχτα, χίλιες φορές καλή σου νύχτα.
-Χίλιες φορές κακή χωρίς το φως σου.
-Καληνύχτα καληνύχτα τούτη η πίκρα του χωρισμού έχει μια γλύκα τόση που καληνύχτα θα σου λέω μέχρι να ξημερώσει.
-Ύπνος να ‘ρθει στα μάτια σου και στην καρδιά σου ειρήνη.
-Ύπνος και ειρήνη θα θελα για σένα να ‘χα γίνει.

Σαίξπηρ: Ρωμαίος και Ιουλιέτα

 

Για σενα που καθε τι προστυχο το κανεις και μοιαζει ερωτα!