Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη...

δεν ξέρω ποια είναι η κυρία.

π.ς. ηρέμησε.

 

χαχαχα!...ηρεμος ειμαι μην ανυσηχεις, απλα ειμαι πολυ πειραχτηρι!....νομιζα οτι εχεις αισθηση του χιουμορ!...οκ λιγο bdsmικο!...να εισαι καλα και να περνας τελεια!

 

Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου

Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.

Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει

και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.



Φ. Γκ. Λόρκα, Σονέτο του γλυκού παράπονου.

 

I would have possessed you before all women,
calling your name,
calling you mine.

- Anne Sexton, “Menstruation at Forty,” from Live or Die

 

... κι όλο πλησιάζεις, δέσμες φως βγάζεις,
κι όλο πλησιάζεις, ποιου Θεού μοιάζεις...

 

@Aldur @Master NK : να σας θυμίσω ότι το νήμα λέγεται "Μίλα μου για έρωτα, μίλα μου για αγάπη..." και τα γραπτά σας δεν συνάδουν με το θέμα ούτε ως ύφος ούτε ως περιεχόμενο.

 

Δὲν εἶμαι ἐγὼ ποὺ τὴ ζωή σου
ᾖρθα σὰν ἥλιος νὰ φωτίσω
τὸ φῶς στὰ μάτια μου
ποὺ λάμπει δικό σου
-καὶ σ᾿τὸ στέλνω πίσω!
Τοῦ μαγικοῦ τοῦ κόσμου
ἂν ἔχω ἀνοίξει διάπλατη τὴ θήρα,
τὸ μυστικὸ χρυσὸ κλειδί της
ἀπὸ τὸ χέρι σου τὸ πῆρα.
Κι ἂν ἀπ᾿ τὰ βάθη ἑνὸς ληθάργου
βγῆκα, σ᾿ ἐσένα τὸ χρωστάω,
σ᾿ ἐσένα τοὺς χυμοὺς ποὺ νοιώθω,
τὴ νέα γλῶσσα ποὺ μιλάω!"

Κώστας Ουράνης

 

"....Η αγάπη μου για τον Λίντον είναι σαν το φύλλωμα του δάσους. Ο χρόνος θα την αλλάξει, το ξέρω καλά, όπως ο χειμώνας αλλάζει τα δέντρα. Η αγάπη μου για τον Χήθκλιφ είναι σαν τα αιώνια βράχια αποκάτω: λίγη ευχαρίστηση μου δίνει αλλά αναγκαία. Νέλλυ, ΕΙΜΑΙ ο Χήθκλιφ. Είναι πάντα, πάντα στο νού μου. Δε μου δίνει χαρά, όπως δε μου δίνει χαρά ο εαυτός μου, αλλά είναι μέσα μου, σαν τον ίδιο τον εαυτό μου..."


Wuthering Heights, Emily Bronde

 

Σε ειχα αγγιξει και ειχες εισχωρησει μεσα μου σαν ιος.Απλωνοσουν σε καθε κυτταρο μου με ταχυτητα.Το αφηνα,δεν μπορουσα και δεν ηθελα να κανω τιποτα αλλο παρα να το παρακολουθω.

Οταν χαθηκαμε,χωριστηκαμε,τοτε σαν αναρριχητικο με καλυψες ολοκληρωτικα.Κομματια σου εμπαιναν απο τα ματια μου,απο το στομα μου,ειχαν κατοικησει στο στηθος μου,στην κοιλια μου σε ολα τα σπλαχνα μου.Με κατοικουσες αφορητα μεσα στην απουσια σου.

Μια νυχτα με την κοκκινη
Κωστης Γκιμοσουλης

 

Η Αγάπη

Α! τι ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού
και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα, αν είναι νάρθει θε ναρθεί, δίχως να νοιώσεις από πού,
και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβημένα
θε να σου κλείσει απαλά με τ' άσπρα χέρια της τα δυο
τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κυττάνε'
κι όταν, γελώντας, να της πεις θα σε ρωτήσει: "ποια είμαι εγώ;"
απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποια 'ναι.

Δεν ωφελεί να καρτεράς! Αν είναι νάρθει, θε ναρθει'
κλειστά όλα νάναι, αντίκρυ σου να στέκεται θα δεις ορθή
κι ανοίγοντας τα χέρια της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.

Αλλιώς, κι αν είναι ολόφωτο το σπίτι για να την δεχτείς
κι έτσι ως την δεις τρέξεις σ' αυτήν κι ομπρός στα πόδια της συρθείς,
αν είναι νάρθει θε ναρθει, αλλιώς θα προσπεράσει.

Κώστας Ουράνης

 

«Έπειτα από λίγο άκουσε τα πνιχτά αναφιλητά της· το χέρι της άγγιξε το χέρι του με μια δειλή, παιδιάστικη κίνηση· τον άγγιξε, τραβήχτηκε, τον ξανάγγιξε, κι έπειτα, μέσα απ' τ΄αναφιλητά, ακούστηκε μια ικετευτική φωνή που τον φώναζε με τ΄όνομά του κι έλεγε: «Είμαι εγώ, είμαι εγώ ...».
Ο νεαρός σώπαινε, έμενε ακίνητος και συνειδητοποιούσε την θλιβερή κενότητα της διαβεβαίωσής της κοπέλας του, όπου το άγνωστο οριζόταν δια του αγνώστου.
Τα αναφιλητά έδωσαν τη θέση τους σ' ένα ηχηρό κλάμα· η κοπέλα επαναλάμβανε συνέχεια αυτήν τη συγκινητική κενολογία: «Είμαι εγώ, είμαι εγώ, είμαι εγώ ...».
Τότε ο νεαρός αποφάσισε να καλέσει σε βοήθεια τη συμπόνια (και χρειάστηκε να την καλέσει από μακριά, γιατί δεν βρισκόταν πουθενά εκεί κοντά), για να μπορέσει να παρηγορήσει την κοπέλα. Είχαν άλλες δεκατρείς μέρες διακοπές μπροστά τους».

Μίλαν Κούντερα Γελοίοι Έρωτες

 

Ούτε απόψε πανσέληνος.
Ένα κομμάτι λείπει.
Το φιλί σου.

Γ. Ρίτσος.